คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : องก์ ๑
โลหลัวามายไม่ไ้น่าลัวอะไรเลย อาเป็นเพราะวามไม่รู้ที่ทำให้นเราินนาารไป่าๆนาๆ ถ้าให้'รรยา'อธิบาย เหมือนับารนอนหลับที่เราไม่รู้สึัวเลยนระทั่เ้าวัน่อมาแล้วรู้สึเหมือนว่าเร็วัเลยเหมือนพึ่หัวแะหมอนไปไม่นานนี้เอแท้ๆ
่อว่าใน่วเวลาที่เราหลับ็ือโลหลัวามายอเธอ ที่เมื่อเธอื่นทุอย่า็ูแปลาไป
เธอยันายลุึ้นนั่บนเียิไส์นาให่ มอแสแที่ลอผ่านผ้าม่านสีอ่อนเ้ามา เมื่อลุไปเปิูวิวผ่านระบนให่ที่่อนัวอยู่หลัผ้าม่าน็ไ้เห็นึระฟ้ามามายที่สูเสียฟ้ารูปทรสวยามแปลาละันไปมามาย ถัออไปสุสายาเป็นวิวทะเลภูเาที่สวยสะนยาที่ะละสายา นัยน์าสีำมอสำรวห้อนอนหรูหราให่โ่อนเินออไปแล้วพบห้อนั่เล่นที่หรูหราไม่แพ้ห้อนอนที่แ่อย่ามีเอลัษ์ เธอสะุาับเป้ใบให่ทีู่ไม่เ้าพวแล้วเินไปเปิ่อนเททุอย่าลบนโ๊ะระแ้วหน้าโฟาัวแอลสีำ อที่เทระาลมามีเินสสีเทาหลายปึ บัรเริที่มีโพสอิทแปะรหัสผ่าน บัรประาน บัรนัเรียน โทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุ นิ้วมือเรียวยาวหยิบบัรประานึ้นมาู ‘รรยา นาวีสถิเทวา’ ื่อเธอ แ่นามสุลไม่ใ่ รูปในบัรือเ็สาวอายุ17ที่หน้าาเหมือนเธอราวับเป็นนๆเียวัน เธออมวิ้วับวามพิลึประหลาๆที่ื่นมาเอไม่ไ้ อนุสิสุท้าย่อนวามมืเ้ารอบำแล้วมาโผล่อยู่ที่นี่ เธอำไ้ัเนว่าเธอายแล้วอย่าแน่นอน ารที่พลัาเรือ้ามเาะแล้วมลสู่้นทะเลลึสีำ ลมหายใที่ถูพราออไป้าๆ วามายที่่อยๆืบลานเ้ามาใล้ เธอไม่มีวันลืมไ้ล
เสียเรียสายาโทรศัพท์เรียวามสนใให้เธอหยิบึ้นมาแล้วรับสายมอูื่อ 'ลินิน' ที่เมมเอาไว้ เมื่อรับแล้วถึไ้รอเสียลไป “ฮัลโหล ว่าไ”
“ว่าไอะไร นี่ยาเมาี้าหรือเปล่าเนี่ย ะโฮมรูมอยู่แล้วอนนี้ยาอยู่ไหน เราโทรหาั้หลายสายทำไมถึพึ่รับ”
“เรารู้สึไม่่อยสบาย ลาป่วยให้เราหน่อยสิ”
“ฮะ ยาเป็นอะไรมาไหมให้เราไปหาีว่า ะไ้ไปหาหมอัน ”
“อย่าเลย เรานอนพัสัหน่อยีึ้นแ่หลัเลิเรียนแวะมาหาเราทีสิ หิ้วโ๊มาฝาะอบุมาเลย”
“ไ้ แ่ยาแน่ในะว่าไม่ให้เราไปหาเลย” รรยาบอให้ปลายสายวาใ่อนวา ่อนะทำอะไรมี้อมูลิัวไว้บ้าะีว่า ่ายที่สุ็ะเป็นเพื่อนอเธอนนี้ นที่เธอำลัะสวมรอยเป็น รรยา นาวีสถิเทวา
ความคิดเห็น