คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : happy birthday my darling [sungkyu x myungsoo]
Happy birthday>>Kim sungkyu
“ฮยอง หมิงจูหิวข้าว”เสียงแมวน้อยออดอ้อนจากในห้องนอนที่คิม ซองกยูเพิ่งจะเดินออกมา
“เดี๋ยวฮยองไปทำมาให้นะครับ”คนเป็นพี่ชะโงกหน้าเข้าไปในห้องก่อนจะเอ่ยบอก
“เร็วๆด้วย”เสียงตะโกนแมวๆดังตามหลัง
“มีแฟนเด็กก็งี้แหละน้า”ซองกยูพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะลงมือทำข้าวผัดกิมจิให้แมวตัวเล็กของเขา
“เสร็จรึยังอะ”มยองซูที่เดินออกมาจากในห้องชะโงกหน้ามาดู
“ใกล้เสร็จแล้ว นายไปนั่งรอที่โต๊ะนะ”เอ่ยบอกคนเด็กกว่าก่อนจะลงมือตักข้าวผัดใส่จานให้ทั้งคนตัวเล็กและของตัวเอง
“อะ กินเยอะๆนะ”วางจานข้าวไว้ตรงหน้ามยองซูก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“ฮยองอะ เมื่อคืนแรงไปไหมอะ”มยองซูโวยวายใส่คนเป็นพี่เพราะเมื่อคืนเขาทั้งสอง...แบบที่คนรักทำกันน่ะ
“ก็ใครใช้ให้หมิงจูน่ารักล่ะ แถมยังมาอ้อนพี่ด้วย โดนแค่นั้นมันยังน้อยไป”ซองกยูไม่ได้รู้สึกผิดสักนิดที่เมื่อคืนรุนแรงกับน้องก็มยองซูนะน่ารัก น่าฟัดสมกับเป็นแมวน้อยของเขาเลยน่ะสิ
“เชอะ ๆม่คุยกับพี่แล้ว”มยองซูจิปากก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวที่คุณแฟนทำให้
“แล้วนี้ พุ่งนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนนะ”ซองกยูบอกน้อง
“ไมอะ”มยองซูเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัย “แค่นี้ก็ตามเพื่อนจะไม่ทันอยู่แล้วนะ”
“จะพาไปเที่ยว หรือจะไม่ไปดี”คนอย่างซองกยูนะมีลูกลิอลูกเล่นมาทำให้มยองซูยอมเขาอยู่แล้วล่ะ
“ก็ได้ แต่พี่ต้องไปลาครูให้หมิงจูด้วยนะ”มยองซูมองอีกฝ่ายอย่างคาดโทษ
“ครับ ถ้าพี่ไม่ไปใครจะไปล่ะ นายเดินแบบนั้นถ้าไปอายคนอื่นแย่ ฮ่าๆ”นอกจากไม่ไม่สำนึกยังล้อกันอีกนะ ที่หลังจะไม่ยอมให้แล้วนะตาแกจอมหื่นกาม มยองซูได้แต่แอบด่าคนพี่ในใจ
“โถ่ๆๆพี่ขอโทษครับ”พอเห็นว่าคนน้องไม่เล่นด้วย คิมผู้พี่ก็เลยได้แต่พูดขอโทษ
“อืม ผมไม่โกรธพี่หรอก อยากทำอะไรก็ทำเลยนะ”พอพูดจบก็บกน้ำขึ้นดื่มก่อนจะลุกขึ้นเอาจานไปล้างแล้วเดินขึ้นห้องอย่างอารมณ์เสีย
“ซวยแล้วไงไอ้แปพชะโง่”ซองกยูได้แต่เอามือขึ้นเกาหัวอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อโดนโกรธจริงๆจังๆก่อนจะรีบกิน รีบขึ้นห้องไปง้อแฟนเด็ก
-Myungsoo-
“ไอ้แปะบ้า ไอ้คนไร้ตา ไอ้คนโรคจิต หื่นกาม หน้าตาก็ไม่หล่อ อ้วนก็อ้วน ยังจะปากดีอีก ไม่ฉันต้องมีแฟนแบบนี้ด้วยว่ะ”ผมได้แต่ระบายกับหมอนที่ใช้หนุนทุกวันแต่ตอนนี้มันเป็นได้แค่ปุยนุ่นที่ผมไม่สนใจ ผมล่ะโมโหไอ้พี่ซองกยูมันจริงๆเป็นคนทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้แท้ๆแต่กลับไม่รู้สึกผิดแถมยังมาล้อกันอีก ถ้าผมไม่รักผมไม่ยอมถ่างขาให้มันง่ายๆแบบนี้หรอกแล้วดูมันดิ
“มยองซู”เสียงเข้มที่ผมคุ้นเคยเอ่ยเรียก ผมก็เลยหันไปมองแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับคนไร้ตา
“เมื่อกี้นายพูดว่าไงนะ”คนไรต้ตาเดินมาข้างหน้าผมก่อนจะเอ่ยถามสีหน้าจริงจัง
“ก็ด่าพี่ไง”ผมตะคอกเสียงดังก่อนจะล้มตัวลงนอนแต่ยังไม่ทันได้นอนก็โดนกระชากอย่างแรงจนร่างทั้งร่างชนกับแผ่นอกแกร่ง
“นายจะโกรธ จะงอน จะด่าพี่ยังไงก็ได้นะ แต่ทำไมนายต้องพูดแบบนั้น”ผมมองคนตัวหนากว่าอย่างไม่เข้าใจ
“ผม..ผมพูดอะไร”แต่ผมไม่กลัวหรอก มีสิทธ์อะไรมาทำรุนแรงกับผม แถมยังมาตะคอกใส่หน้ากันแบบนี้อีก
“พุดอะไรเหรอ นายพูดว่าทำไมนายต้องมีแฟนแบบนี้ด้วย”พี่ซองกยูจ้องหน้าผมอย่างเอาเรื่อง “ถ้าพี่มันไม่ดี พี่ทำอะไรก็ไม่ถูกใจก็บอกกันมาตรงๆอย่าพูดแบบนี้ มันเหมือนกับว่านายไม่อยากได้พี่เป็นแฟน”ร่างสูงเอ่ยน้ำเสียงตัดพ้อ
“ผะ ผมขอโทษ”ผมได้แต่ก้มหน้างุดเพราะตัวเองพูดผิดไปจริงๆ
“เราลองห่างกันไหมมยองซู”ผมเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหู คำที่ผมไม่อยากได้ยิน คที่ผมไม่คิดว่าคนที่ผมรักจะพูดออกมา
“พี่ซองกยู”ผมเอ่ยเรียกชื่อร่างสูงเสียงเบา เขาปล่อยแขนผมก่อนจะทำท่าเดินออกไป แต่ผมไม่ยอมรีบวิ่งไปกอดร่างสูงจากข้างหลัง
“ผมขอโทษ ผมแค่โมโหก็เลยพูดมัน ฮึก ออกมา ผม อึก ไม่ได้ตั้งใจนะฮื่อ”สุดท้ายผมก็กลัวจนร้องไห้ ผมกอดร่างสูงไว้แน่นราวกลับกลัวว่าเขาจะหายไปจากผม
“พี่ว่า..”ร่างสูงเหมือนจะพูดอะไรแต่ผมก็ตัดบทก่อน
“อย่าไป ฮึก อย่าไปจากผม อึก ผมขอโทษ ฮื่อ ผมจะไม่พูดอีกแล้ว”ผมจับร่างสูงให้หันหน้ามามองผมว่าสิ่งที่ผมพูดมันออกมาจากใจของผมจริงๆคำพวกนั้นต่างหากที่ผมแกล้งพูดเพราะโมโห
“อย่าไป ฮึก อย่าไปนะ อื่อ อย่าทิ้งผมนะ”ผมมองร่างสูงทั้งน้ำตาคลอเบ้า จับมือหนาไว้อย่างขอร้อง
“อืม พี่ไม่โกรธนายหรอก ไม่ร้องนะคนดี”พี่ซองกยูเอื้มมือมาเช็ดน้ำตาให้ผมก่อนจะดีชึงผมเข้าไปกอด
‘พี่อย่าพูดว่าเราต้องห่างกัน ผมทนไม่ไหว ผมไม่ได้อยากจะเลิกกับพี่ ฮื่อ ขอร้องล่ะ”ผมกอดตอบร่างสูงแน่น
“ครับ พี่จะไม่พูดอีก นายก็อย่าแบบนั้นอีกนะจะด่าว่าพี่ขี้เหล่ก็ได้แต่อย่าพูดอะไรแบบนั้นพี่ทนไม่ได้”พี่ซองกยูดันผมออกให้มองหน้ากันตรงๆ
“อืม”ผมพยักหน้าก่อนจะหลุบตาลงต่ำเพราะไม่อยากมองดวงตาที่เต็มไปด้วยความหมายของร่างสูง
“วันนี้วันอะไรอะ มยองซู”ร่างสูงถามผม ผมเลยจำต้องเงยหน้ามองร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ
“ก็วันอังคารไง”ผมตอบร่างสูง
“ไม่ใช่ พูดใหม่ คิดดีๆ”แล้วมันวันอะไรว่ะ
“เฮ้อ นายนี้น้า จำวันเกิดแฟนตัวเองก็ไม่ได้”เฮ้ย วันนี้มัน ผมเบิกตาขึ้นสูงก่อนจะวิ่งไปที่โต๊ะข้างเตียงที่มีปฏิทินตั้งโต๊ะไว้อยู่
“28 พฤษภาคม”พี่ซองกยูกระซิบข้างหูผมก่อนจะกอดผมจากข้างหลัง
“ของขวัญพี่ล่ะ”ร่างสูงถอนลมหายใจใส่หลังใบหูของผมทำเอาผมขนลุกซู
“คืมผม..”ผมไม่รู้จะตอบพี่ซองกยูว่ายังไงเพราะผมดันลืมวันเกิดเขา
“ลืมสินะ ไม่เป็นไร พี่ขอคิดจากนายเลยแล้วกัน”ยังไม่ทันให้ผมได้ปฏิเสธร่างสูงบก็จับผมโยนไปบนเตียงก่อนจะตามทาบทับ
“ขอลงโทษแฟนดื้อ ที่ดันลืมวันเกิดแฟนตัวเองหน่อยเถอะ”
“พี่กยู อยะ อย่า อ้ะ อ๊า”เฮ้อ สุดท้ายผก็โดนสูบแรงตั้งแต่บ่ายวันจนจะเกือบเช้าของอีกวันแต่ยังไงผมก็ยอมอยู่ดีก็พ่าซองกยูน่ะแฟนผมหนิครับ แฟนอยากได้อะไรผมให้หมดแหละ ขอแค่เขาไม่นอกใจผมก็พอ
“Happy birthday my darling”ผมกระซิบเสียงแหบพร่าก่อนจะสลบไปเพราะทนความอึดของคนตัวโตไม่ไหว
ความคิดเห็น