คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : My lovely man [hoya x myungsoo]
Myungsoo in love(hosoo)
.
.
.
.
ณ หอพักอินฟินิท
“แอลไปกินข้าวกัน”ชายหนุ่มนามว่ามยองซูเงยหน้าขึ้นมองคนที่ชวนเขาไปกินข้าว
“ขอโทษนะซองยอลพอดีชั้นต้องซ้อมบทอะ นายไปคนด้วยนะ”มยองซูตอบสีหน้ารู้สึกผิด
“โอเค ช่วงนี้นายทำงานหนักนะนายจะเอาไรไหมล่ะ”ซองยอลพยักหน้าเข้าใจแล้วถามต่อ
“ไม่อะ”มยองซูส่ายหน้าแล้วก้มลงอ่านบทต่อ
“เอาซักอย่างเถอะน้าเดี๋ยวปวดท้องนะ”ซองยอลเซ้าซี้ถาม เขาเห็นมยองซูนั่งอ่านบททั้งวันโดยกินแค่นมกล่องเดียวตั้งแต่เช้า
“งั้น เอาแซนวิสซักอันแล้วกัน”มยองซูตอบทั้งที่หน้ายังคงก้มอยู่กับบท
“ได้ๆแล้วชั้นจะรีบกับมา”ซองยอลบอกแล้วเดินออกไปจากหอ
“อ้าว ฮยองซองยอลฮยองอะ”เสียงมักเน่เอ่ยถามแอลที่นั่งอยู่บนโซฟา
“ออกไปข้างนอกตะกี้นี้เอง”มยองซูตอบแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากบทเลย
“ฮยองอะพูดกับผมก็ต้องมองผมมองไอ้กระดาษนั้นนานๆมันดีรึไง”ซองจงโวยวายเมื่ออีกคนไม่มีท่าทีสนใจ
“อะไรของนายฮะ นู้นซองยอลมันออกไปเมื้อกี้นี้จะไปหาก็รีบๆไปเดี๋ยวไม่ทัน”มยองซูเงยหน้าขึ้นมาโวยวายอย่างหงุดหงิด
“เออๆผมไปแล้วก็ได้แต่อย่าหักโหมมากนะฮยองเดี๋ยวมีคนเป็นห่วง อิอิ”ว่าเสร็จก็รีบวิ่งออกไปเพราะหน้าตาของวงทำท่าจะลุกขึ้นมาเตะ
“ไอ้เด็กนี้”มยองซูบ่นตามหลังแล้วหันมาสนใจบทบาทที่ได้รับในมือ ช่วงนี้เขาทำงานหนักจนไม่ได้สนใจใครเลยบางทีก็แอบเศร้าที่สมาชิกออกไปเล่นไปเที่ยวกันแต่เขาไม่ได้ไปเพราะต้องทบทวนบท
“มยองซูกินข้าวยัง”มยองซูหันไปมองต้นเสียงก็เจอชายหนุ่มร่างกำยำแต่ก็ไม่ถึงขนาดเหมือนพวกนักเพาะกายแค่หุ่นพอดูดีนามว่าลี โฮวอน
“ยังเลย”มยองซูตอบ
“เฮ้อ นายหักโหมมากไปนะช่วงนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยที่กองถ่ายพอพักนายก็มัวแต่สนใจบท”โฮย่าแกล้งพูดงอนๆแต่ก็เดินมานั่งข้างๆมยองซู
“ขอโทษน่า ไว้เสร็จละครเรื่องนี้ชั้นก็คงสบาย”มยองซูพูด
“นายสบายแต่เราจะไม่ได้เจอกันอะดิเพราะชั้นก็มีงานเหมือนกัน พักเถอะออกไปเดินเล่นกัน”โฮย่าเอ่ยชวน
“ไว้ค่อยไปนะนี้อ่านจะจบบทแล้ว”มยองซูบอกพร้อมชูหนังสือบทในมือให้โฮย่าดู
“อืม”โฮย่าตอบหน้านิ่งๆมยองซูนะมยองซูข้าวก็ไม่กินนี้เขาเป็นห่วงไอ้แมวนี้จริงๆนะอยู่ที่กองถ่ายพอพักก็อ่านบทไอ้ไม่ค่อยได้คุยกันไม่เท่าไรหรอกแต่ไม่กินข้าวนี้สิถ้าปวดท้องขึ้นมาจะตีให้ก้นลายเลยคอยดูสิ กินข้าวไม่เคยจะครบสามมื้อสักวัน
โฮย่าได้แต่นั่งมองมยองซูอ่านบทอย่างหงุดหงิดนี้ขนาดเขามานั่งข้างๆชวนออกไปเล่นก็ไม่ไปแถมยังไม่สนใจกันอีก ทำหน้างอนใส่ก็ไม่สนใจเขาไม่รู้จะทำไงกับเด็กคนนี้ดี
“เมื่อไรซองยอลจะมานะ”มยองซูบ่นขึ้นมาเบาๆเมื่อวางบทลง
“ทำไมต้องถามหาเจ้านั้นด้วย”โฮย่าถามอย่างหงุดหงิดเขาไม่อย่างเป็นแบบนี้หรอกแต่มยองซูก็ไม่สนใจเขาเลย
“ก็ให้ซองยอลซื้อแซนวิสมาให้แล้วซองยอลก็บอกจะรีบกลับมา”
“หิวเหรอ ไปออกไปกิน”โฮย่าว่าก่อนจะลุกขึ้นยืนแต่พอมองไปทางมยองซูก็ไม่มีทีท่าว่าเจ้าตัวจะลุกขึ้นตาม
“รอซองยอลดีกว่า”มยองซูพูดแล้วเงยหน้ามองโฮย่าตาแป๋ว
“มยองซูถ้ารอเจ้านั่นเมื่อไรจะได้กินไปลุกขึ้น”โฮย่าบ่นแล้วดึงมยองซูลุกขึ้น
“โฮย่าดึงมยองซูทำไมว่ะ”มยองซูบ่นอย่างหงุดหงิด
“อ้าว ก็ดึงให้ลุกไปหาอะไรกินไงป้ะ”ว่าเสร็จโฮย่าก็ลากมยองซูออกจากหอจนมาถึงร้านอาหารเกาหลีที่ทั้งสองชอบมากินเป็นประจำ
“สั่งสิ”โฮย่าบอกมยองซูที่เอาแต่นั่งนิ่งไม่ยอมสั่งอาหาร
“คือ มยองซูไม่ได้เอากระเป๋าตังมา”มยองซูทำสีหน้ารำบากใจก่อนจะบอกออกไป
“งั้นไปรีบออกจากร้านเลยอะไรว่ะเงินไม่มีก็เข้าร้านเค้า”โฮย่าว่าแล้วรีบลุก
“5555ดูหน้านายดิ สั่งๆไปเถอะเดี๋ยวชั้นจ่าย”โฮย่าพูดก่อนจะนั่งลงที่เดิม
“โฮย่าอะ”มยองซูพองปากอย่างงอนๆ
“สั่งสิ เค้ารอนะ”โฮย่าพูดก่อนจะส่งสายตาให้มยองซูดูว่ามีพนักงานยื่นรอรับเมนู
“อ้อ งั้นผมเอาข้าวผัดกิมจิและก็จาจังมยองให้ผู้ชายคนนี้ด้วย”มยองซูสั่งอาหารให้ตัวเองแล้วชี้ไปทางโฮย่า พนักงานจดเมนูอาหารลงในสมุดก่อนจะรับสมุดเมนูกลับไป
“ไม่ได้มานานเลยเนาะโฮ”มยองซูพูดพร้อมมองไปรอบๆร้านทุกอย่างในร้านยังคงเหมือนเดิมเหมือนตอนที่เขามากับโฮย่าครั้งก่อน
“อืม เพราะใครล่ะ”โฮย่าพูดพร้อมมองค้อนมยองซูอย่างแกล้งเล่น
“ทำไมโฮย่ามองมยองซูแบบนั่นล่ะเบื่อมยองซูแล้วใช่ไหม”มยองซูพูดก้มหน้างุดแต่ไม่ทันที่โฮย่าจะได้พูดอะไรอยู่ดีๆร่างบางก็เถล่อถล่าวิ่งออกไป โฮย่าจึงรีบวางเงินแล้ววิ่งออกไปตามร่างบาง
แต่มองไปทางไหนก็ไม่เจอมยองซู
กลับมาที่หอ
“อ้าว มยองซู”อูฮยอนเอ่ยทักเมื่อเห็นมยองซูแต่ก็ไม่ทันได้ถามอะไรเพราะมยองซูรีบวิ่งเข้าห้องไปอูฮยอนจึงหันไปมองซองกยูอย่างงงๆ
“ชั้นไม่รู้นะ”ซองกยูหยักไหล่
“แล้วซองยอลกับซองจงไปไหนว่ะ”ซองกยูเอ่ยลอย
“ก็ไปสวีทตามประสาทูซองน่ะฮยอง”ดงอูเอ่ยยิ้มๆ
“แล้วไอ้โฮอะ”อูฮยอนถามเพราะไม่เห็นเพื่อนรัก
“ก็ไปกับ...”ยังไม่ทันที่ดงอูจะพูดจบโฮย่าก็วิ่งเข้าหอมา
“มะ..มยองซูล่ะ”โฮย่าถามพร้อมยืนหอบ
“วิ่งเข้าไปในห้อง”ซองกยูบอก
“ขอบใจ”เมื่อได้คำตอบโฮย่าก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องมยองซูดีที่ร่างบางไม่ได้ล็อกประตูเข้าไปก็เจอแผ่นหลังบางสั่นน้อยๆดูก็รู้ว่าร้องไห้
“มยองซู”โฮย่าพูดพร้อมกับกอดมยองซูจากข้างหลังร่างบางดิ้นน้อยแต่ก็ถูกโฮย่ารัดแน่นจนหยุดดิ้น
“ไม่ต้องหันมาแค่ฟังโฮ”โฮย่าเอ่ยเสียงแผ่ว
“มยองซูรู้ไหมว่าไม่มีสักวันที่โฮจะไม่คิดถึงมยองซูเวลาไม่เจอกันไม่มีสักครั้งที่โฮจะไม่เป็นห่วงเวลาที่เห็นมยองซูไม่กินข้าวไม่มีสักนาทีที่โฮจะไม่คิดมากเวลาเห็นมยองซูอยู่ใกล้ใคร”โฮย่ากระซิบเสียงแผ่ว
“และไม่มีสักวินาทีที่โฮย่าจะเบื่อหรือเลิกรักมยองซู”พูดจบก็จับร่างบางให้หันมาเผชิญหน้านิ้วเรียวปาดน้ำตาเม็ดใสออกจากใบหน้าหวานของมยองซูก่อนจะกดจูบซับน้ำตาทั้งสองข้าง
“อย่าคิดแบบนั้นอีกนะ”โฮย่าพูดก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอกมยองซูกอดตอบร่างหนาเพื่อส่งผ่านความรู้สึกต่างๆ
ณ ห้องนั่งเล่น
“มยองซูล่ะ”ซองยอลเมื่อเดินเข้ามาไม่เจอมยองซูนั่งอยู่กับพี่ๆก็ถามหา
“อะไรใครวิ่งเข้ามาก็ถามหาแต่มยองซู”ซองกยูบ่น
“นู้นอยู่ในห้อง”ซองกยูชี้นิ่วไปทางห้องมยองซู
“แต่ฮยองมยองซูฮยองเค้าไม่กินข้าวแล้วล่ะ”ซองจงที่ยืนอยู่หน้าห้องมยองซูผู้ที่เห็นเหตุการณ์ข้างในห้องอย่างครบคันเอ่ยบอก
“ท่าทางจะอิ่มอกอิ่มใจอีกไม่นานคงอิ่มอย่างอื่น”ซองจงพูดยิ้มแล้วเดินมานั่งรวมแต่..มีนึงบุคคลที่ต้องโวยวายเพราะน้องๆเต้าะกันอีกแล้ว
“ไอ้โฮวอนนนน”ซองกยูโวยวายออกมาเสียงดัง.
End.
ความคิดเห็น