Myungsoo in love [all x myungsoo]

ลำดับตอนที่ #23 : Our love 3 [gyumyung/homyung]

Our love 3

ดวงตาคมเหม่อมองไปที่เพดานของห้องอย่างล่องลอย ความคิดถึงคนรักที่ควรจะนอนอยู่ข้างๆกำลังกัดกินหัวใจจนทำเอาเขานอนไม่หลับ นี้ก็ผ่านไปเกือบสัปดาห์แล้วที่มยองซูไปสัมมนาที่ต่างจังหวัด ก่อนไปคนตัวเล็กบอกเขาว่าไปแค่ไม่กี่วันแต่เมื่อตอนเย็นของวันนี้เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากมยองซูว่าต้องอยูต่ออีก 1 สัปดาห์เพราะรถที่ใช้ขับเข้าไปในสถานที่สัมมนานั้นมีปัญหา

“พี่คิดถึงเราใจจะขาดแล้วรู้ไหม”ได้แต่เพ้อให้ตัวเองฟังเพราะต่อให้พูดเสียงดังแค่ไหนก็คงไม่ถึงคนที่อยู่ต่างจังหวัด มือหนาคว้าเอาโทรศัพท์ที่ว่างอยู่ข้างๆขึ้นมากดโทรหาคนที่จะช่วยเขาให้ได้เจอหน้าภรรยาได้

‘((ฮัลโหล))’น้ำเสียงงัวเงียดังขึ้นเมื่อปลายสายกดรับ

“ดงอู ช่วยส่งโลเคชั่นที่สัมมนาแล้วก็ห้องพักของมยองซูมาให้ฉันหน่อย”คนที่ซองกยูโทรหาคือจางดงอูเพื่อนสนทปละเป็นหัวหน้าแผนกของมยองซู

‘((แล้วฉันจะรู้ไหมเนี่ย))’อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างหงุดหงิด เพราะการสัมมนาครั้งนี้ไม่ได้เกี่ยวกับแผนกของเขามยองซูเองก็ไปเป็นผู้ตดตามของคิม แจจุง ถึงจะอยู่บริษัทเดียวกันแต่เขาก็ไม่สมารถรู้ได้หรอกนะว่ามยองซูไปพักอยู่ห้องไหน

“แกต้องรู้ ฉันให้เวลาถึงพุ่งนี้เช้า แค่นี้นะ”พอพูดจบก็กดตัดสายอีกคนไม่รอให้ดงอูได้บ่นอะไรออกมา ถึงแม้จะเป็นการรบกวนเพื่อนแต่เขาก็ไม่สามารถทนความคิดถึงที่มีต่อคนรักได้อีกต่อไป ถ้าไม่ได้เจอหน้ามยองซูภายในพุ่งนี้เขาต้องตรอมใจตายแน่ๆ

Howon Part

“เดี๋ยวเชิญทุกคนไปพักทานอาหารกลางวันตามอัธยาศัยเลยนะครับ”ผมบอกผู้คนที่มาดูงานที่กำลังเดินตามผมพรางส่งยิ้มไปให้ ทุกคนโค้งให้ผมซึ่งผมก็โค้งรับก่อนจะมองไปทางร่าบางของคุณมยองซูที่กำลังถูกคุณแทมินลากไปอีกทาง

“เร็วๆฉันหิวแล้ว”เสียงของคุณแทมินดังจนลอยมาเข้าหูผม คงจะเพราะตั้งแต่เช้าคุณแทมินไม่ยอมกินอะไรเพราะผมไปนั่งรวมโต๊ะอาหารเช้าด้วย ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณแทมนจะรู้สึกยังไงก็ผมอยากอยู่ใกล้คุณมยองซูหนิ ว่าแล้วผมก็ขอไปนั่งรวมโต๊ะกินอาหารกลางสันกับคุณมยองซูคนน่ารักดีกว่า

“หิวจนไส้จะขาด ถ้าเมื่อเช้าฉันไม่เหม็นขี้หน้านายโฮวอนจนกินไม่ลง ฉันคงไม่ต้องมาทนหิวแบบนี้”ผมขำออกมาเบาๆเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณแทมินบ่น ผมเดินตามทั้งสองคนมาโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัวเพราะไม่สนใจที่จะหันมามองข้างหลังเลยน่ะสิ

“เมื่อเช้าผมก็ล้างหน้ามาสะอาดนะครับ คุณเหม็นอะไรหน้าผมหรอ”ผมเปล่งเสียงออกไปจนทำเอาคุณแทมินซะดุ้ง ส่วนคุณมยองซูนั้นหยุดเดินแล้วหันมามองพรางยิ้มแหยะๆส่งมาให้ผม

“จะหยุดเดินทำไมมยองซูฉันหิว”คุณแทมินว่าแล้วคว้าจับที่ข้อมือคุณมยองซูแล้วลากไปอีกครั้ง ผมได้แต่ยืนสายหน้าเอือมระอากับความดื้อรั้นของคุณแทมิน ที่อยู่ดีๆก็เกลียดผมทั้งๆที่ผมยังไม่ทำอะไร (มั้ง)

“นี้แทมิน ฉันว่านายพูดแรงไปนะ”เสียงหวานเอ่ยบอกเพื่อนร่วมงานที่ตอนนี้เหมือนจะกลายเป็นเพื่อนสนิทไปแล้ว

“ก็ฉันไม่ชอบไอ้หมอนั้นนี้”แทมินเบ้ปากพรางกรอกตาอย่างรำคาญใจ ทำไมมยองซูจะต้องเข้าข้างนายโฮวอนด้วย หน้าหงุดหงิดชะมัด

“เพราะนายอคติกับเขามากกว่า”มยองซูเถียงกลับ เขาเองก็ไม่ได้พิศวาสอะไรโฮวอนมากมายแต่ถ้ามองดีๆโฮวอนก็เป็นคนที่ดีและหน้าตาหล่อคนหนึ่ง 5555

“พอเลย หิวไปตักข้าว”แทมินว่าแล้วเดินไปอีกทางเพื่อตักอาหาร มยองซูเผยยิ้มออกมาน้อยๆกับความดื้อรันของเพื่อนแล้วเดินไปตักอาหารก่อนจะมานั่งทางที่โต๊ะ

“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ”ผมเอ่ยขึ้นพรางวางจานอาหารของตัวเองลงบนโต๊ะไม่รอให้เจ้าของโต๊ะได้อนุญาต

“ไม่”เสียงคุณแทมินดังขัดขึ้น

“เชิญครับ”แต่คุณมยองซูก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมพร้อมพายมือให้นั่งบนเก้าอี้ตัวข้างๆเขา

“มยองซู”คุณแทมินมองเพื่อนด้วยสายตาดุดันก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อคุณมยองซูทำเป็นไม่สนใจ

“วันนี้เหนื่อยไหมครับ”ผมถามขึ้นพรางมองใบหน้าน่ารักของคนข้างๆอย่างเอ็นดู

“เหนื่อยมาก หิวด้วย แต่ตอนนี้กำลังจะกินไม่ลง จะอ้วก”เสียงจากงั่งตรงข้ามของโต๊ะดังขึ้นพรางทำสีหน้าจะอ้วกจนคุณมยองซูหลุดคำออกมา

“เวอร์น่าแทมิน  เหนื่อยนิดหน่อยครับ”คุณมยองซูดุเพื่อนอย่างขำๆก่อนจะหันมาตอบคำถามผม

“ถ้างั้นกินเสร็จ ผมขอพาไปผักผ่อนที่สวนสตอเบอรรี่เป็นการไถ่โทษได้ไหมครับ”ผมว่าแล้วส่งยิ้มไปให้เขา คุณมยองซูชะงักไปครู่นึงจนผมใจไม่ดีก่อนเขาจะตอบออกมา

“ก็ดีนะครับ นายว่าไงแทมิน”คุณมยองซูตอบรับก่อนจะหันไปถามความเห็นเพื่อน

“นายตอบรับเขาไปแล้วหนิ ยังไงฉันก็ต้องไปกับนายอยู่แล้ว”คุณแทมินว่าด้วยสีหน้าไม่พอใจก่อนจะหันมาถลึงตาใส่ผมอย่างเอาเรื่อง

“คุณคือคุณมยองซูหรือเปล่าค่ะ”เสียงพนักงานในโรงอาหารดังขึ้นทำให้พวกเราสามคนต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างสงสัย

“ครับ”คุณมยองซูตอบรับพรางมองอีกฝ่ายอย่างงุ่นงง

“มีคนมาหาน่ะค่ะ จะให้ดิฉันเชิญเขาเข้ามาเลยไหม”คุณมยองซูหันไปมองหน้ากับกับคุณแทมินอย่างสงสัย ซึ่งผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วเช่นกัน กลัวจะเป็นคนที่เป็นเจ้าของของร่างบางมาหา

“โอเคครับ”คุณมยองซูตอบรับก่อนจะรวบช้อนกับส้อมเข้าไว้ด้วยกัน ไม่นานพนักงานของโรงอาหารก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายแต่งตัวดีคนหนึ่งที่เดิมตามด้วย

“พี่ซองกยู”คนที่นั่งข้างๆผมเอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างบางที่ลุกขึ้นไปหาชายหนุ่มที่กำลังมองหน้าผมด้วยสายตาเรียบๆ

“มาได้ไงครับ”เสียงหวานถามอีกคนอย่างสงสัย แต่ตอนนี้เหมือนโลกทั้งใบของผมหยุดลง ผมพอจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครเพราะเคยได้ยินชื่อของเขาตอนที่ร่างบางคุยโทรศัพท์คราวนั้น หึ ผมคิดไม่ผิดจริงๆเจ้าของตัวจริงคงมาหาคนรักของเขา

“พี่คิดถึงเรา เลยมาหา”เสียงเข้มว่าก่อนจะละสายตาจากผมหันไปยิ้มให้คุณมยองซูที่กอดแขนเขาอยู่

“นี้พี่ลางานมาเหรอ พี่เพิ่งหยุดไปนะ”คุณตัวเล็กบ่นขึ้นพรางยื่นปากออกมาอย่างงอนๆอย่างหน้าเอ็นดู แต่พอคุณมยองซูทำแบบนั้นก็โดนคุณซองกยูขโมยหอมแก้มอย่างหมั่นใส่ จนมือผมเริ่มมือเหงื่อออกมา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่มือผมค่อยๆกำเข้าหากันด้วยความอึดอัดใจ

“หูย”คุณแทมินส่งเสียงแซวพรางหันมาหยักคิ้วให้ผม

“มยองซู พี่ซองกยูเพิ่งมาเหนื่อยๆฉันว่าพาพี่เขาไปผักผ่อนดีกว่านะ”คุณแทมินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ซึ่งคุณมยองซูก็พยักหน้ารับก่อนจะหันมายิ้มให้ผมแล้วจูงแขนคนรักเขาออกไปแต่ยังไม่พ้นบริเวณโต๊ะคนที่ร่างบางกอดแขนอยู่ก็หันมามองผม

“คนนี้เป็นเพื่อนร่วมงานของเราหรอ”เสียงเข้มว่าเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มมาให้ผม

“อ่อ เขาเป็นวิทยากรน่ะครับ ชื่อ คุณโฮวอน”มยองซูบอกคนรัก “คุณโฮวอนนี้พี่ซองกยูสามีของผมครับ”

คำพูดของร่างบางทำให้โลกของผมหยุดหมุนรู้อยู่แล้วล่ะว่าทั้งสองคนเป็นอะไรกันแต่ก็ไม่คาดคิดว่าร่างบางจะแนะนำให้รู้สถานะได้ชัดเจนขนาดนี้ ราวกับว่ากำลังตอกย้ำผมให้เจ็บจนช้ำตาย

Howan part end.

“ยินดีที่ได้รู้จักกับ”ซองกยูยื่นมือไปตรงหน้าอีกคนที่กำลังทำหน้านิ่งมองมาที่เขากับมยองซู

“เอ่อ ครับ”อีกคนลุกขึ้นยื่นก่อนจะยื่นมือมาจับมือของเขา ซองกยูบีบมือของโฮวอนเบาๆก่อนจะปล่อยมืออีกฝ่ายออกแล้วหันมายิ้มให้ร่างบางข้างกาย

“ไปกันเถอะครับ พี่ง่วง”เอ่ยเสียงนุ่มก่อนจะยกมือโอบไหล่ร่างบาง แล้วหันไปหาแทมิน“ไปก่อนนะแทมินไว้เจอกัน”

“จะมาทำไมไม่โทรบอกก่อนล่ะครับ”มยองซูว่าแล้วเงยหน้ามองร่างสูงที่ทำหน้าราวกับไม่พอใจอะไรมา

“ถ้าบอกก่อนจะเซอร์ไพร์หรอครับ”ซองกยูว่าแล้วกดจูบลงหน้าผากมนอย่างถือวิสาสะ

“พี่ซองกยู อายคนอื่นเขา”มยองซูตบแขนแกร่งเบาๆอย่างเขินอายก่อจจะมองไปรอบๆที่มีผู้คนบางตาเพราะทุกคนคงจะเข้าห้องพัก

“หื่ม จูบเมียพี่ต้องอายด้วยเหรอ”ซองกยูว่าแล้วยืนรอร่างบางที่กำลังสแกนคีย์การ์ด

“หน้าด้าน”มยองซูหันมาบริภาษคำร้ายกาจใส่เขา

“เดี๋ยวขนของเราออกไปจากห้องนี้นะเพราะพี่จองห้องใหม่แล้ว”ซองกยูว่าพรางมองสำรวจไปรอบๆห้องก็เห็นว่ามันมีสองเตียง มยองซูคงนอนกับแทมิน

“ใช่เงินฟุ่มเฟือย แล้วแทมินจะนอนกับใคร”มยองซูบ่นสามีแต่ก็ยอมเดินไปเก็บของของตัวเองเข้ากระเป๋าเดินทางเพื่อไปอยู่ห้องของซองกยู

“แทมินนอนคนเดียวได้น่า”ซองกยูว่าแล้วเดินไปกอดร่างบางจากข้างหลังพรางกดจมูกลงบนซอกคอขาว

“แทมินกลัวผี”มยองซูว่าแล้วตีมือปลาหมึกของร่างสูงที่กำลังลูบไล่บริเวณเอวของเขา

“ก็ให้คุณโฮวอนมานอนเป็นเพื่อนสิ ดูเขาเป็นคนดีออก”ซองกยูว่าแต่คำพูดร่างสูงทำเอามยองซูหลุดหัวเราะออกมา

“นั้นมันยิ่งกว่าปล่อยให้แทมินนอนคนเดียวซะอีก”มยองซูว่าแล้วหันไปหาร่างสูง

“ทำไมล่ะ”

“ก็สองคนนั้นน่ะไม่ชอบขี้หน้ากันจะตาย”มยองซูว่าแล้วนั่งลงบนเตียงเพื่อพักเหนื่อย

“หรอ แล้วทำไมเขาถึงมานั่งรวมโต๊ะกับเราล่ะถ้าไม่ชอบ”ซองกยูถามพรางทำหน้าครุ่นคิด คงไม่ใช่ที่เขาคิดหรอกนะ

“เขามานั่งกับผมไง”คำตอบของมยองซูทำเอาร่างสูงขมวดคิ้วยุ่ง ภรรยาของขาคงไม่ได้ไปหว่นเสน่ห์ให้โฮวอนหรอกใช่ไหม

“ทำไมมองผมแบบนั้นล่ะ ก็เขาเป็นวิทยากรจะทำตัวสนิทกับคนมาศึกษางานก็ไม่เห็นแปลก”มยองซูว่าแล้วจับมือร่างสูงมาลูบเบาๆอย่างออดอ้อนเมื่อเห็นว่าซองกยูเริ่มทำสีหน้าไม่ดี

“ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหม”ซองกยูว่าพรางมองร่างบางอย่างจับผิด

“ไม่มี พี่เห็นผมเป็นคนแบบไหนเนี่ย ผมไม่ใช่พี่นะ”มยองซูว่าแล้วทำหน้างอนร่างสูง

“โอเคๆพี่ยอมเชื่อก็ได้”ซองกยูว่าก่อนจะเดินไปลากกระเป๋าเดินทางของร่างบาง

“ไปกันได้แล้ว พี่อยากกอดเราใจจะขาด”คำพูดของร่างสูงทำเอาใบหน้าขาวใสขึ้นริ้วแดงอย่างเขินอาย

“คนบ้า”มยองซูว่าแล้วเดินนำหน้าร่างสูงออกจากห้องก่อนจะเดินไปจับมือร่างสูงเพื่อไปที่ห้องที่ซองกยูจองไว้ ห้องที่ซองกยูจองไว้ใหญ่กว่าห้องที่เขาอยู่กับแทมินเกือบสองเท่า เป็นบ้านพักที่มีครบทุกอย่าง รวมถึงสระว่ายน้ำด้วย

“เท่าไรเนี่ย”มยองซูถามขึ้นหลังจากเปิดม่านห้องนอนมองไปรอบๆที่มีสระว่ายน้ำ

“เท่าไรก็ช่างมันตอนนี้มานี่มา”ซองกยูว่าแล้วอ้าแขนออกกว้างให้ร่างบางเดินเข้ามา ซึ่งมยองซูก็ยอมทำตาม ซองกยูกดจูบทั่วใบหน้าของร่างบางก่อนจะหยุดที่ริมฝีปาก

“คนหื่น”มยองซูว่าแล้วตีอกแกร่งเบาๆอย่างหมั่นใส้

“คิดถึงใจจะขาด”ซองกยูว่าแล้วดันร่างบางให้นอนลงบนเตียงก่อนจะพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบาง

“บอกแม่รึยังว่ามาหาผมถึงที่นี้”มยองซูถามขึ้นแล้วมองสบตาคม

“ไม่เกี่ยวกับแม่ซักหน่อย”ซองกยูว่าแล้วก้มหน้าไปที่ซอกคอขาวอย่างกระหาย

“ระวังกลับไปจะโดนแม่ตีล่ะ”มยองซูว่าขำๆแล้วยกมือโอบลำคอแกร่งไว้หลวมๆ

“งั้นตอนนี้พี่ขอตีเมียที่ดื้อหนีมาตั้งหลายวันก่อนล่ะกัน”ซองกยูว่าแล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองและมยองซูออกจนหมดก่อนจะเริ่มบทรักที่ลึกซึ่งและร้อนแรงเพราะความคิดถึงที่ต้องอยู่ห่างกัน

“มยองซูไปนอนที่ห้องกับพี่ซองกยู”แทมินเอ่ยขึ้นมาเบาๆแต่ตั้งใจให้คนที่เดินนำหน้าเขาได้ยิน

“ฉันจะกลับแล้วล่ะ”แทมินบอกอีกคน โฮอวนจึงหันกลับมามองพรางขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อกี้แทมินขยั่นขยอให้เขาพามาที่สวนสตอเบอรี่แต่เดินยังไม่ถึงสวนอีกฝ่ายก็บอกจะกลับ เขาชักจะหงุดหงิดกับอีกคนแล้วนะ

“ไม่ไปแล้วหรอ”โฮวอนถามพรางมองหน้าร่างบางอย่างไม่พอใจ

“ไม่ล่ะ ฉันจะกลับไปนอน เมื่อกี้ก็แค่กลัวว่าถ้ารีบกลับจะไปขัดคู่รักเขาเข้าเลยขอให้นายพามาแต่ตอนนี้เขาไปอยู่ห้องใหม่ล่ะ”แทมินว่าพรางหยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหันหลังเดินกลับไปทางที่ตัวเองเดินผ่านมา แต่แล้วต้องชะงักเมื่อมีมือมาคว้าแขนเขาเอาไว้

“เดี๋ยวก่อนสิ”โฮวอนเอ่ยขึ้นก่อนจะปล่อยมือที่จับอยู่ที่แขนของแทมินออกเมื่ออีกฝ่ายมองมาอย่างไม่พอใจ เขาก็ไม่ได้อยากจับนักหรอก แต่แค่มีคำถามจะถามอีกคนก็เท่านั้นเอง

“มีอะไร”แทมินมองหน้าอีกคนนิ่งๆ

“คุณซองกยูกับคุณมยองซูเขาเป็นอะไรกันหรอ”แม้จะรู้คำตอบดีแต่ก็อยากถามให้แน่ใจ เผื่อเขายังพอมีหวังอยู่บ้าง

“พี่น้องกัน”คำตอบของแทมินททำให้โฮวอรรู้สึกใจชื้นขึ้นมาก่อนแทมินจะพูดอีกประโยคที่ทำให้หัวใจเขาด่ำดึ่งอย่างกลับโดนถ่วง

“นายก็ถามอะไรโง่ๆฉันพาไปที่ห้องเขาไหมล่ะจะได้รู้ว่าพี่น้องเขาทำอะไรกันบ้าง ถ้าไม่อยากอกหักก็เลิกหวังอะไรโง่ๆได้แล้ว ฉันดูออก”แทมินว่าก่อนจะหันหลังกลับไปอีกทางเพื่อเดินกลับห้องทิ้งให้โฮวอนได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นอย่างไม่ใส่ใจ  คนที่จะมาเป็นมือที่สามของคนอื่นจะด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ เขาก็ถือว่าคนคนนั้นนิสัยไม่ดี

มยองซูยืนเท้าเอวมองคนที่กำลังนอนฟุบหน้าอยู่บนเตียงด้วยความหมั่นไส้ที่อีกคนทำท่าเหนื่อยอ่อนขนาดนั้น เขาไม่ใช่เหรอที่ควรจะเป็นคนทำแบบนั้น เป็นเขาต่างหากทีควรถูกซองกยูดูแล แล้วทำไมเขาต้องมาคอยยินสั่งอีกคนแบบนี้

“อย่ามาขี้เกียจ ลุกขึ้นไปอาบน้ำเลยนะพี่กยู”มยองซูว่าแล้วกระโดนขึ้นบนเตียงพรางจับร่างอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นนั่ง

“ไม่เอา พี่ไม่อยากอาบ”ซองกยูว่าก่อนจะพลิกตัวนอนอหงายแล้วถือโอกาสดึงตัวมยองซูมากอดไว้

“ปล่อยเลยนะ คนไม่อาบน้ำ”มยองซูว่าแล้วตีอกแร่งเต็มแรงด้วยความอัดอั้นใจ ทั้งที่ควรจะเป็นคนนอนอยู่เฉยๆแต่เขาต้องเอาเสื้อผ้าทั้งของเขาและซองกยูจัดเข้าตู้แถมยังต้องเดินไปสั่งอาหรให้ซองกยูอีก

“พี่ง่วงนอนจัง”ซองกยูว่าแล้วซบหน้าลงบนแผ่นอกบางอย่างเอาใจ

“ไม่ต้องเลย ไปอาบน้ำเลยนะ”มยองซูอยากจะบ้า เวลาเพียงไม่กี่วันที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันทำไมซองกยูถึงเปลี่ยนได้ขนาดนี้  อ้อนแบบนี้เดี๋ยวพ่อก็ถีบตกเตียงเพราะความหมั่นใส้ซะหรอก

“ไปอาบน้ำก่อนสิ จะได้นอนสบาย”มยองซูพูดเสียงหวานพรางสะกิดแขนแกร่งเบาๆ

“เฮ้อ ก็ได้”ซองกยูว่าก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วมองร่างบางอย่างงอนๆ

“พี่นิสัยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรห้ะ”มยองซูว่ายิ้มๆแล้วเอื้อมมือไปหยิกแก้มอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยว

“ตั้งนานแล้วแต่เราไม่สนใจเอง”ซองกยูว่าแล้วหันหน้าหนี

“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลยนะ”มยองซูตีที่แขนแกร่งจนซองกยูสะดุ้งร่างสูงหันมามองมยองซูตาขวางก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เหลือเพียงมยองซูที่นั่งยิ้มอยู่บนเตียง

“จะนอนได้ยัง”มยองซูตะโกนถามคนที่เอาแต่ยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียงไหนบอกว่าง่วงนอนเขาเห็นว่าตั้งแต่ซองกยูออกจากห้องน้ำอีกคนก็เดินไปอัดบุหรี่เข้าปอดไม่เห็นจะมานอนอย่างที่ปากว่า

“ตรงนี้เย็นดีนะ ไม่สนใจมานั่งเล่นกับพี่หรอ”ซองกยูตะโกนเข้ามาในห้อง

“ไม่อะ หนาว”มยองซูว่าแล้วทำท่าขนลุก วันนี้เป็นวันที่มีอากาศหนาวกว่าวันแรกๆที่เขามาอยู่ ซองกยูนี้มาพร้อมกับความเปลี่ยนแปลงจริงๆ5555

“หนาวมากไหม หืม”ซองกยูกดบุหรี่ลงบนที่เขี่ยบุหรี่ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องแล้วโอบกอดร่างบางของคนที่นั่งเอาผ้าห่มห่อตัวโผล่มาแต่หน้าไว้จากทางด้านหลัง

“พี่พาความหนาวมานะ”มยองซูว่าแล้วยืนมือที่ถือรีโมทมากดเปลี่ยนช่อง

“ ฮ่าๆไม่ใช่ซะหน่อย”ซองกยูว่าแล้วยกมือลูบหัวกลมผ่านผ่าห่มอย่างเอ็นดู

“ง่วงจัง”มยองซูว่าแล้วเอนหลังพิงซองกยูพรางเงยหน้าขึ้นมองคนที่กอดเขาอยู่

“ง่วงก็นอนได้แล้วครับ”ซองกยูว่าแล้วกดจูบลงบนน้าผากมนก่อนจะเลือนลงมาที่จมูกและหยุดที่ริมฝีปาก ขบกัดเบาๆก่อนจะผละออก

“พาไปนอนหน่อย”หลังจากที่ปล่อยให้ซองกยูทำตัวเป็นเด็กอยู่นานคราวนี้เขาขออ้อนบางล่ะกัน

“เรานี้นะ”ซองกยูช้อนตัวมยองซูขึ้นแล้วพาไปนอนดีๆก่อนจะห่มผ้าให้ มือหนายกมือลูบกลมผมสวยของมยองซูเบาๆ

“นอนได้แล้ว”มยองซูดึงมืออีกคนให้นอนลงข้างๆซึ่งซองกยูก็สายหน้าอย่างเอ็นดูก่อนจะสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันแล้วโอบร่างมยองซูให้เข้ามาใกล้

“พี่จะอยู่ที่นี้จนกว่างานเราจะเสร็จ ฝันดีครับ”ซองกยูว่าก่อนจะจมูกลงบนแก้มใสแล้วค่อยๆหลับตา เพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง และจากกิจกรรม (?) ทำให้เขาเหนื่อยจนตาจะปิด แต่ในใจก็มีความกังวลจนนอนไม่หลับเลยต้องออกไปสูบบุหรี่เพื่อให้ผ่อนคลายลงบ้าง