คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รักเพราะความดี
รัเพราะวามี
“อือ”เสียหวานแหบราวหลัาื่นนอน
หันไปมอน้าๆที่นอนอเามาทั้ืน้วยหัวใบอบ้ำ
แอล่อยๆเอาแนที่ำลัพาอยู่บนเอวัวเอออาะพยุัวเอลุึ้นนั่พรานิ่วหน้า้วยวามเ็บปว
เา้อนิ่ไปทันทีเมื่อแนแร่ว้านเอาัวเาเ้าไปอไว้อีรั้
าที่ิว่าะรีบื่นและหลยหนีอีฝ่ายลับบ้าน็้อมานอนนิ่ให้โฮวอนอ
“แอล ื่นแล้วหรอ”เสียทุ่มเอ่ยถามแอลเหลือบามอนที่หนุนหัวอยู่ในหมอนใบเียวันนิ่และไม่ไ้อบไรออไป
“เ็บไหม”เมื่อเห็นว่าอีนไม่อบโฮวอนึเอาแนเท้าหัวัวเอไว้แล้วมอหน้าแอล
“อาบน้ำ่อนนะ”พอเห็นว่าแอลเอาแ่นิ่โฮวอน็เบยเอ่ยึ้นแล้วทำท่าะพยุแอลึ้นแ่แอล็ใ้แรที่มีเพียน้อยนิอนันโฮวอนให้ออห่า
“ันะลับบ้าน”แอลบอแล้วพยุัวเอให้ลุออาเียโยมีโฮวอนมอาม
เาไม่อยาทำัวอ่อนแอให้โฮวอนเห็นแล้วสมเพสเาไปมาว่านี้แ่้อมาถูอีฝ่ายย้ำยีศัิ์ศรีมัน็ทำให้เารู้สึไร้่าเ็มทนถ้าะ้อมาทำอ่อนแอ่วยัวเอไม่ไ้เลยเา็ไม่วรที่ะอยู่บนโลนี้อี่อไปล่ะ
“แ่นายยั..”
“ันีึ้นมา แ่นี้ไม่สะเทือนันหรอมาว่านี้็ผ่านมาแล้ว”แอลบอพราหยิบเสื้อผ้าึ้นมาใส่
พอใส่เสร็เรียบร้อยแล้วเา็หันไปพูับอีนที่นั่มอเาอยู่
“ไม่้อห่ว หรือัวลอะไรนะ
ันไม่เอาเรื่อแย่ๆที่นายทำไปบอใรหรอ”พูบ็เินออไปาห้อทิ้ให้โฮวอนนั่รู้สึผิอยู่นเียว
อยาะเาไปพูันให้รู้เรื่อ
อยาะอโทษแ่เมื่อเห็นสายาที่แอลมอมาที่เาแล้วเา้อปล่อยอีฝ่ายไป่อน
อนนี้ผมำลันั่รอแอลอยู่ที่ห้อรับแ
ผมไม่ไปโรเรียนเพราะไม่มีะิะใะไปผมอเป็นห่วน้อไม่ไ้
เมื่อเ้าเา็ไปหาแอลที่บ้านโฮวอนแ่แม่เ้านั้น็บอเาว่าทั้สอนยันอนอยู่ในห้อไม่ออมาเา็ไม่ล้าไปวนทั้ๆที่ในใ็สสัยมามายว่าแบบแอละไปทนน้อับโฮวอนไ้เหรอ
“แอล”ผมรีบ้าวไปหาน้อทันทีเมื่อเห็นแอลเินเ้ามาในบ้าน
ร่าบาส่ยิ้มให้พี่าย่อนะโผล่เ้าอ
“เป็นอะไร”ผมึยมือลูบแผ่นหลัน้อเบาๆ
“ป่าว ผมแ่ลัวพี่ะเป็นห่ว”แอลผละออมาาพี่ายแล้วมอใบหน้าที่เป็นัวล
“แอลเป็นอะไรหรือเปล่า”ผมับัวน้อหมุนไปหมุนมาเพื่อสัเวามผิปิ
“พอๆผมเวียนหัวแล้ว”แอลับัวพี่ายไว้ผมมอน้อเหมือนะร้อไห้
“พี่เป็นห่วเราแทบแย่ ทำไมแอลไม่ลับมานอนบ้าน”ผใถามน้อแล้วูให้ไปนั่ที่โฟา้วยัน
“อะอ่อ ผมไปนอนบ้านเพื่อนนะ”แอลที่ยัไม่รู้เรื่อว่าผมรู้แล้วว่านไปอยู่ับใรโหพี่ายออไปนผมมวิ้วแน่น
“ั้นหรอ ึ้นไปอาบสิอนเย็นๆพ่อแม่ถึะลับ”ผมทำเป็นไม่สนใที่แอลโหทั้ๆที่เาทั้แล้วไม่เ้าใว่าทำไมแอล้อบอเาแบบนั้น
“อืม หาไรไว้ให้ิน้วย”แอลบอ่อนะ่อยๆเินึ้นไปบนห้อนผมที่มอามึ้นไปยิ่เพิ่มวามสสัยมาไปอี
“ทำไมเินแปลๆ”ผมบ่นับัวเอเบาๆอยาะถามออไป็ไม่ทันแล้วเมื่อแอลเินลับสายาไปแล้ว
ะไปถามโฮวอน็ลัวเาะหาว่าผมละลาบละล้วมาไป ถึะอยารู้แ่ไหนผม็้อเ็บไว้รอวันที่แอบมาบอับผมเอ
ิ้ ิ้
ระหว่าที่ผมำลัอุ่นับ้าวให้แอลเสียมือถือ็ัึ้น
ผมึล้วมันึ้นมาู็เห็นว่าเป็นอยูที่โทรมาไม่ไปเรียนหรือไวนะ
“ฮัโหล”ผมรอเสียลไป
‘มยอูทำไมนายไม่มาเรียน’อยูถามผมเสียร้อนรนนผมอะยิ้มออมาไม่ไ้
“อไม่ไ้บอเหรอ”ผมพูำๆวามริเมื่อเ้าผมแทไปบออให้ลารูให้แล้วน่ะ
‘บอ แ่ันอยารู้เหุผลนายไม่สบายเหรอ’เสียออยูอนนีู้เป็นห่วเป็นใยนผมรู้สึไ้
“ป่าว ันอยู่รอแอลน่ะ”ผมอบลับไปแล้วเอาอาหารออมาาเาอบ่อนะเินไปัโ๊ะ
‘แล้วแอลลับมายั’อยูมีท่าอ่อนลแล้วถามผม
“ลับมาแล้วเพิ่ลับน่ะ”ผมอบแล้วเินไปทีู่้เย็นหยิบน้ำมาเทใส่แ้ว
‘โอเ เี๋ยวอนเย็นไปหานะ ิ้’พอพูบอีฝ่าย็ัวายไปทันทีนผมไ้แ่มอหน้าอโทรศัพท์แล้วยิ้มออมา
อนนี้ผมสบายใที่ะุยับอยูมาว่าเมื่อ่อนแล้วอาะเพราะเาอย่วยเหลือผมลอและทำีให้ผมเห็น
เวลาที่ผมอยู่ับเาผมึรู้สึอบอุ่นและอยาเอเาบ่อยๆ
“พี่มยอ”น้ำเสียแหบพร่าเอ่ยเรียผมที่ำลัเหม่อ
ผมสะุ้อย่าใ่อนะหันหลัลับไปมอ็เห็นว่าเป็นแอล แอลเินเ้ามาใล้ผม
ใบหน้าอน้อูีเียวนผมอเป็นห่วไม่ไ้
“แอลโอเไหม”ผมถามแล้วยมือึ้นมาอัหน้าผาวัอุฯหภูมิ็รู้สึไ้ส่าแอลัวรุ่มๆ
“โอเ ผมไม่ไ้เป็นอะไรสัหน่อย”แอลส่ยิ้มให้ผม่อนะเินไปที่โ๊ะินอาหาร
ร่าบาินอาหารโยมีผมนั่มอหน้านิ่ๆผมำลัิว่าทำไมแอลูแปลไป
อยหลบาผมทั้ๆที่แอลไม่เยเป็น
ทำัวลุลนนเผลอนแ้วน้ำนล้มและผม้อไปเอาให้ใหม่แอลเป็นแบบนี้ลอาริน้าวอเา
“อิ่มแล้ว”แอลว่าแล้วยาน้าวไปไว้ในิ์
“แอลพี่ถามริๆนะเมื่อืนเิอะไรึ้น”ผมลุึ้นเินไปใล้น้อแล้วถามึ้น
ผมถามเสียนิ่อย่าไม่มีแววล่อเล่นอนนี้สิ่ที่แอลเป็นผมให้รู้สึไม่สบายใ
“ปะ ป่าว เมื่อืนผมับไอ้โฮวอนีันน่ะ
รุนแรไปหน่อย”แอลอบผมแล้วเินเลี่ยไปอีทาแ่ผม็ว้ามือน้อไว้
“ีัน ีันแรไหม”ผมถามแล้วมอสำรวทั่วใบหน้า็ไม่เห็ฯว่าะมีอะไรผิปิะแปลไป็รที่แ้มาวมีริวแๆึ้นราวับแอลำลัเินอาย
“นิหน่อยนะามประสาผู้ายแ่ผมไม่โนนะหมอนั้นน่ะโนผมันอ่วมเลยล่ะ
ป่านนี้นอนมอยู่ที่บ้านนั้นแหละ”แอลบอยิ้มๆแล้วึมือผมที่ับแนบาออแ่ผม็ูออว่าสายาแอลมันูหวั่นไหวแ่ผมะยอมเื่อไป่อนแล้วัน
หวัว่าโฮย่าไม่เ็บหนันะ
“เราไม่สบายพัผ่อนเถอะ”ผมบอแล้วลูบหัวแอลที่นั่อยู่บนโฟาแล้วับน้อให้นอนล่อนะไปเอาผ้าห่มมาห่มให้ึ่แอล็หลับไปโย่ายาย
ผมึนั่มอหน้าน้อนิ่ๆอย่ารุ่นิ วามริแล้วผมไม่หน้าเ้บเรื่อนี้มาใส่ใในเมื่อแอล็พูเอับปาว่าไม่ไ้เป็นอะไรแ่ทำไม็ไม่รู้ผมรู้สึว่าแอลแปลไปทั้ท่าทาและวาที่เยเ้มแ็นั้นูอ่อนลราวับเาไปเอเรื่อที่ระทบิใ
ผมนั่มอแอลนเผลอหลับไปเ่นันนเย็นพ่อแม่ที่ับมาา่าประเทศ็เ้ามาปลุ
ผมบอแม่ไปว่าแอลไม่สบายเราเลยปล่อยให้น้อนอนอยู่แบบนั้นแล้วมาเรียมอาหารเย็นัน
“มยอูทำไมน้อููบๆ”พอที่ึ้นไปอาบน้ำและพัผ่อนเินเ้ามาถามผมที่ำลัหั่นผัให้แม่อยู่
“น้อนอนน้อยน่ะรับ”ผมอบและพยายามหลบสายาับผิอพ่อ
ผมลัวพ่อะุผมว่าูแลน้อไม่ี
“แ่แอลนอนนานแล้วไม่ใ่เหรออนนี้ทำไมยัไม่ื่น”พ่อถามผมึ้นอีรั้
ผมึหันไปอวาม่วยเหลือาแม่
ผมไม่มีำอบให้ใรหรอนะเพราะนาผมที่อยู่ับน้อยัไม่รู้เลย
“ุ็แอละเรียนหนันะ”แม่หันไปุพอ
นพ่อทำหน้าไม่พอใแ่็ยอมเินออาห้อรัวไป
“พ่อเรานี่นะ”แม่ผมอมยิ้มนิแล้วสายหน้าเหมือนระอาพ่อเ็มทน
ผมเลยส่ยิ้มแหยะไปให้แล้วสนใสิ่ที่ำลัทำรหน้า
ริ้ ริ้
“ใรมาน่ะ หมิู”แม่ที่ำลััุปึ้นมาิมะัแล้วหันมาถามผม
“เี๋ยวผมไปูให้ฮะ”ผมบอแล้วละาสิ่ที่ทำเินออไปที่รั่วบ้าน็เห็นรถันุ้นเย
ลืมไปเลย อยูบอะมาหาผมหนิ
“ไ”ร่าสูเินเ้ามาหาผมที่ยื่นเาะรั่ว
ผมส่ยิ้มให้เาแล้วเลือนรั่วให้เาเ้ามาในบ้าน
“ยัไม่ลับบ้านหรอ”ผมถามเาเมื่อเห็นว่าอยูยัอยู่ในุนัเรียน
อยูเินเ้ามาพราล้วระเป๋าาเสายามมอผมอย่าไม่ละสายานผม้อหันหน้าหนี
“อืม นี้รถใรหรอ”อยูพยัหน้ารับแล้วี้นิ้วไปที่รถัยหรูที่ออยู่ในโรอรถ
“รถพ่อันน่ะ ปะเ้าบ้าน่อน”ผมว่าแล้วเนนำเาเ้าไปในบ้าน
“ใรมาน่ะ เพื่อนลูหรอ”พ่อที่นั่อ่านหนัสือพิมพ์อยู่บนโฟาัวถัาที่แอลำลันอนลหนัสือลแล้วถาม
“รับ ื่อิม อยู”ผมบออยูึโ้ให้พ่อที่ลแว่นลมอมาทาอยู
“น้าาีหนิ ไม่ไ้ะมาีบลุันใ่ไหม”พอวาหนัสือพิมพ์ลแล้วถามอยู
“ถ้าผมบอว่าผมำลัีบมยอูอยู่
ุอนุาหรือป่าวรับ”อยูอบลับอย่าไม่ลัวพ่อผมและึเอวผมไปโอบไว้
“หึ ลูันเป็นผู้ายนะ”พ่อยิ้มำๆ
“ะผู้ายหรือผู้หิถ้าผมอบผม็ะเอารับ”อยูโอบเอวผมให้ไปใล้เ้าแน่นึ้นแ่สิ่ที่ผมทำหน้าหน้าร้อยผ่าวับเป็นำพูอเา
“็ี ันไม่ห้ามหรอเพราะนี้มัน็สมัยไหนแล้ว
อแ่นายริใ็พอ”พ่อผมหยัไหล่อย่าไม่ใส่ใแล้วบออยูเสียนิ่นผมอนลุแทนไม่ไ้
“ริใแน่นอนรับ”อยูอบลับไปแล้ว้อมอพ่อผมอย่าไม่ยอม
“มานั่นี้สิ มยอูไป่วยแม่”พอบโฟา้าๆบออยูแล้วบอผมให้ไป่วยแม่
“แม่ฮะ เสร็หรือยัผมมาแล้ว”ผมเินเ้าไปหาแม่ในห้อรัวทันที
“เสร็แล้ว้ะ ำลัะเรียให้มายออไปเลยว่าแ่ใรมาเหรอ”แม่ถามผมแล้วยื่นาอาหารให้ผมถือไว้
“เพื่อนน่ะรับ”ผมบอแล้วเอาานไปวาไว้บนโ๊ะ
“แ่ที่แม่ไ้ยินเมื่อี้ไม่หน้าะใ่เพื่อนนะ”ผมหน้าร้อนวูบทันทีเมื่อแม่พูแบบนั้น
แม่มอผมอย่าับผิแล้วยิ้มให้
“ไม่้อทำหน้าแบบนั้นเลย
แม่เรียมใไว้แล้วล่ะว่าแม่้อไ้ลูเยแน่”แม่ยมือลูบหัวผมเบาๆนผม้อทำหน้าอใส่อย่าอนๆ
“แม่อะ”ผมว่าแล้วเินลับที่ห้อรับแ
็เห็นว่าพ่อำลัุยับอยูอย่าเมามันส์ูเหมือนว่าะเ้าันไ้แฮะ
“อาหารพร้อมแล้วรับ”ผมบอ ทั้สอนึหันมามอแล้วพยัหน้ารับ
“แอลื่นไปิน้าว”พ่อเินไปปลุแอลแล้วบอให้อยูมาหาผม
“ิน้าว่อน่อยลับนะ”ผมบอแล้วเินนำเาเ้าไปในห้อรับประทานอาหารที่ถูเรียมไว้
“นนี้หรอ หน้าุ้นๆนะ”แม่ที่ำลัั้าวใส่านให้หันมามอแล้วยิ้มให้อยูที่โ้ทัทาย
“เยเอผมหรอรับ”อยูถามแม่แล้วี้นิ้วเ้าหาัว
“เราใ่อยูลูุเอราไหมล่ะ
ถ้าใ่น้า็เยเอ้ะ”แม่ผมถามลับอย่าเอ็นู
“เป็นเพื่อนุแม่หรอรับ”อยู็ถามลับอย่าสสัยนผมรู้สึเหมือนเป็นธาุอาาร
“รู้ัสิน้าเป็นรุ่นน้อแม่เราน่ะ
แ่อยาะบอพ่อเราโหมาเลย น้าะนัุเอรามาเม้ามอยสัหน่อย็ลัวพ่อเรา”แม่ผมว่าแล้วทำหน้าเหมือนลัวริๆนผมหลุำแม่เลยหันมาทำาุใส่
“พ่อผม็เป็นแบบนั้นล่ะรับ น้าอย่าสนใเลย”อยูทำท่าไม่ใส่ใแล้วเินเ้าไป่วยแม่ผม
“ไอ้ยูแมาทำไม”เราสามนที่ำลันั่ลบนโ๊ะ้อะัแล้วหันไปมอทา้นเสียทันที็เห็นว่าแอลำลัพุ่มาทาอยู
“ื่นแล้วเหรอลู”แม่ถามแอลึ้น
พ่อส่ายหน้าน้อยๆับวามเอาแ่ใอแอลแล้สเินไปนั่ที่หัวโ๊ะ
“รับ แลับไปเลยนะไปหาเพื่อนแนู้น”แอลว่าแล้วเินมาึอยูให้ลูึ้นนผม้อลุไปึน้อออ
“อะไรันแอล”ผมว่าแล้วีแนน้อเบาๆแล้วยื่นลั้นลาทั้สอนไว้
“็ผมไม่อบมันอะ”แอลว่าแล้วเอื้อมมือมาีแนอยูที่นั่อยู่้วยวามหมั่นใส้
“แอลลู อย่าทำนิสัยแย่สิอยูเป็นแฟนพี่หมิูนะ”แม่ผมุน้อ
“มานั่ับแม่นี้มา”แม่บเาอี้้าๆแอลเลยเินฟึฟัไปหาแ่็ไม่วายมอหน้าวอยูอย่าไม่เป็นมิร
“ไปทำอะไรให้ลูายันไม่อบล่ะ”พอถามึ้นำๆแล้วั้าวเ้าปาเหมือนไม่สนใ
“ป่าวรับ เราไม่ถูันมาั้นานแล้ว”อยูอบแล้วยิ้มให้แม่ผมที่ัับ้าวให้
“แอล็เป็นแบบนี้แหละ อยูอย่าใส่ใเลย”แม่ว่า
“เอ้าแม่ ะไปเ้า้ามันทำไมแม่ไม่รู้เหรอว่ามัน้อะาบลูแม่อยู่น่ะ”แอลว่าแล้วนั่หน้าบึ้ไม่ยอมิน้าว
“เาเป็นแฟนันะอะไรยัไ็ไม่ผิ
เราน่ะเมื่อไระหาลูสะไภ้ให้แม่ไ้”แม่บอแอล
แล้วหันไปถาม
ำพูอแม่ทำเอาผมหน้าร้อนึ้นมาทันทีและยิ่ร้อนึ้นไปอีเมื่อมือหนาเอื้อมมาับมือผมไว้
“ผมว่าุน้าไม่ไ้ลูสะไภ้หรอรับ”อยูหันไปพูหยอแม่ผม
นแม่ผมหันมามออย่าไม่เ้าใ็อย่าที่บอับผมน่ะแม่ไม่่อยอะไรเพราะรู้อยู่แล้วว่าผมไม่ทำให้ท่านเสียใแ่ับแอลแมู่ะฝาวามหวัไว้เป็นพิเศษ
“ไอ้าี หุบปา”แอลโยน้อมในมือมาใส่อยูแ่ร่าสู็หลบไป่อน
“นี่แอล ลูเป็นอะไรนัหนา”พ่อที่เียบอยู่นานหันไปะอแอลเหมือนทนไม่ไหวนแอละัไป
“็มัน”แอลทำท่าะเถีย
“ไม่้อเถียพ่อเห็นอยู่ว่าลูหาเรื่ออยูเา”พ่อผมว่าแล้วมอแอลอย่าำหนิ
“เออ เิพ่อรัมันไปเถอะแล้วะเสียใ”แอลว่าแล้วลุึ้นเินออไปทันที
“แอล”ผมะลุไปหาน้อแ่็ถูพ่อห้ามไว้
“ปล่อยไป่อน แอลัะเอาแ่ใเินไปแล้ว”พ่อว่าแล้วิน้าว่อ
ผมึมอหน้าแม่อย่าอวาม่วยเหลือแม่็แ่ส่สายาบอผมให้ผมทำามอย่าที่พ่อบอ
“อยูิน่อเถอะ ลูน้า็เป็นแบบนี้แหละ สสัยน้าเลี้ยีไป”แม่บอ
อยูึหันมามอผมแล้วลูบมือผมเบาๆบรรยาาศอารินอาหารวันนีู้เียบสบเมื่อไม่มีแอล
แ่พ่อ็ทำท่าทีไม่ใส่ใแล้ววนอยูุยามประสาผู้ายนเวลาล่วเลยมานานเรา็็ิน้าวเสร็
“ผมอลาลับแล้วนะรับ แล้วะมาหาบ่อยๆ”อยูโ้ลาพ่อแม่อผมหลัาเราินอหวานเสร็
“้ะ ับรถีๆนะ”แม่บอแล้วยื่นถุบาอบ่าให้อยู
“น้าฝานี้ไปให้แม่เรา้วย อย่าให้พ่อเรารู้ล่ะ
หน้าลัว”แม่ผมทำท่านลุแล้วยัอใส่มืออยู
“มยอูออไปส่อยูไป พ่อะึ้นไปนอนแล้ว”พ่อบอแล้วยิ้มให้ผม ผมึพยัหน้ารับแล้วเินนำอยูออไปาบ้าน
“มยอู”ระหว่าที่ผมยืนรอให้เาเ้าไปในรถ
ร่าสู็เรียื่อผมพร้อมับฝ่ามือที่ำมือผมแน่น
“ห้ะ”ผมหันไปมอแล้วสบสายาับวาม
“นายอย่าิมานะ เรื่อแอลน่ะไม่ไ้เลวร้ายหรอ
โฮวอนมันรัแอละายมันไม่ทำร้ายน้อนายแน่ เื่อที่ันพูนะ”อยูบอแล้วมอผมอย่าริั
“อือ นายรีบลับไปไ้แล้ว ันะไปูน้อ”ผมบอแล้วปล่อยมือออามืออยู
“ันไปแล้วนะ วันนี้นานนอน่อนเลยันไม่ไ้โทรหา”อยูพูบ็เ้าไปนั่ในรถแล้วเลือนระลมาโบมือลาผม่อนะับออไปทันที
ผมึเินเ้าไปในบ้านแล้วึ้นไปหาแอลที่าว่าะอยู่ในห้อ
“แอล”ผมเปิประูเ้าไป็เห็นว่าแอลอยู่ในห้อริๆผมเินเ้าไปหาน้อที่นั่นิ่มอหน้าผม
“มันลับไปยั”แอลถามแล้วมอผมที่นั่ล้าๆ
“ลับแล้ว แอลพี่ถามไรหน่อย”ผมอบรับแล้วมอหน้าแอลอย่าริั
“ว่า”
“แอลไม่อบอยูมาเลยเหรอ”ผมถามอย่ารไปรมาแล้ว้อหน้าน้อ
“มั้”แอลอบแล้วหลบสายาผม
ผมึับไหล่น้อให้มอหน้าผมรๆ
“ทำไม”
“เพราะมันเป็นเพื่อนไอ้โฮวอน”ำอบอแอลทำให้ผมะัทันทีแ่อยูสนิทับโฮย่านี้นะ
“แ่นี้หรอ”ผมถามแล้วมอปิิริยาอแอลทีู่แปลไป
“อืม แ่นี้
ไอ้โฮวอนมันนิสัยไม่ีเพื่อนมัน็้อเป็น้วย
ถ้าอยูยัเป็นศัรูับโฮวอนเหมือนอนนั้นผมไม่อะไรแ่อนนี้มันสนิทันผมไม่่อยวาใ
พี่อย่าไปเื่อใมันมานะ”แอลับมือผมไว้แล้วมอหน้าผมรๆ
“ทำไมล่ะแอล อยูเาเป็นนีนะ”ผมไม่เ้าใที่น้อพูเลย
อยูเา็แสให้เห็นแล้วว่าเาไม่ไ้เ้าหาเรา้วยวามไม่ริใ
อยูอย่วยเหลือผมมาลอั้แ่ผมเริ่มอยู่ใล้เ้า
“พี่เื่อผมนะ สิ่ที่มันทำมันสร้าภาพ”ผม้อถอนหายใทันทีเมื่อแอลยัยืนยัำเิม
ือไม่ให้ผมเื่อใอยูมา
“อืม”ผมพยัหน้ารับอย่าำใยอมรับ
ผมไม่อยามีปัหาับแอล่อให้ผมะเื่อใอยูมาแ่ไหน็เถอะ
ผม้อบอน้อไปแบบนั้นเพื่อให้แอลสบายใไป่อนส่วนเรื่ออื่น่อยเอาไว้ที่หลั
#มา่อให้แล้วนะ เอ้ะ ทำไมู่ยูมยอถึไหล่ลื่นวามรัสวยามไ้นานี้ัน
พ่อแม่มยอพอเอรั้แร็เปิไฟเียวให้เลยและนี้ทำไมหนูแอลถึไ้หน้าสสารไ้นานี้ันล่ะ อย่าลืมิแท็ #ฟิฝาแฝ และอมเม้นเป็นำลัใให้ไรท์้วยนะมาลให้ทุวันามที่บอไว้เลย เอันวันพฤหัสน่ะ่ะ ส่วนใรที่เป็นแฟนลับเรื่อนี้ไรท์อฝาอีเรื่อ้วยนะ็ือฟิสั้นวันเิมยอูอเรา บ่นยาวพอสมวรไว้เอัน้าาา
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น