คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 คนใจร้าย
อนที่3
“นีุ้ปล่อยผมนะ ุะเอาเท่าไรบอมา”ผมัืนผู้ายนนั้นสุแรแ่แรอผม็สู้เ้าไม่ไ้เลย
“ั้นไม่เอาเินแ่ั้นะเอาัวนาย”เาอบและพยายามลาผมออาผับเาลาผมออมาถึลานอรถ
ผลั้
เาผลัผมไปนประูรถแลบโบีนีสีแอย่าแรนผมล้มลไปอับพื้น
“ลุึ้นมาอย่าสำออย”เาเินมาระาแนผมให้ลุึ้น
“ไปับั้นแล้วนายะมีวามสุ”เาแสยะยิ้มร้าย่อนะเปิประูแลมโบินีแล้วันผมเ้าไป
ปึ
เาปิประูเสียัใส่ผม ผมที่ำลัะเปิประูออไป้อะัเพราะำพูเา
“อยาาย็ลอลมา”เาพูแล้วปิประูใส่หน้าผมอีรั้ผมหน้าาเพราะไม่สามารถ่วยัวเอให้รอไ้เาทำแบบนี้ับนไม่รู้ัไ้ไเาบ้าไปแล้วเหรอ ผมมอผู้ายนนั้นที่ยืนสูบบุหรี่พิประูรถ้านที่ผมนั่อยู่ท่าทาสบายๆ่อนะมีายุำวิ่เ้ามาสอนายุำโ้ให้เาแล้วพวเา็ุยอะไรันไม่รู้ผม็ไม่อยาสนใแ่ผมลัวเรื่อที่พวเาำลัพูหมายถึผมผมึเี่ยหูไปฟัแ่...
ปึ
“่อให้นายมีหูทิพนาย็ไม่ไ้ยินหรอ”ผู้ายาี๋เปิประูรถมานั่ฝั่นนับั้แ่เมื่อไรไม่รู้และผู้ายุำสอน็เินออไปารนี้แล้ว
“ิ”ผมิปาอย่าไม่สบอารม์แ่เา็ไม่สนใออรถไปอย่าแรอย่าับพ่อแม่เาเป็นเ้าอถนนสายนี้วามริผมะไม่ยอมไป็ไ้แู่ท่าทาเา็ูไม่ไ้ร้ายอะไรนัหนาที่เาระาผมแบบนั้นอาะเพราะเาโรธมาๆเพราะเสื้อที่เาใส่อยู่ราาไม่น้อยเลยนะถ้าเป็นผมผม็โรธเหมือนันละเหมือนผม็ุ้นๆเายัไอบลเหมือนเยเห็นในทีวีอะแ่นึไม่ออว่าเป็นใรแ่็รวยไม่น้อย
“นายื่ออะไร”เาถามผมที่มั่วแ่นั่เียบ
“ุะรู้ไปทำไม”ผมถามลับอย่าวนๆแ่นิสัยอผม็ไม่ไ้เป็นนแบบนี้นะผมเป็นแบบนี้แ่ับเานเียวปิผมะเรียบร้อยมาผม็ไม่เ้าใว่าผมะวนเาทำไม
“ั้นถามให้อบไม่ไ้ถามให้เถีย”เาหันมามอหน้าผมแวบนึอย่าุัน
“มยอู ิม มยอู”ผมอบแบบอไปที
“อืม ไม่อยารู้ื่อั้นหรอ”เารับำแล้วถามลับ
“เอาไว้บอหมาเถอะ”ผมอบแล้วหันหน้าไปทาระรถที่ิฟิมล์ำแ่เพราะมอา้าในึมอเห็นวิวสวยามอรุโล
“หึ ปาอเราะร้ายนะ”เาแสยะยิ้มร้ายและระารถอย่าแรนหลัผมิเบาะแ่ผม็ไม่โวยวายอะไรเพราะี้เียพู เอ๊ะ แล้วทำไมผมถึไม่ถามว่าเาะพาผมไปไหนแ่่าเถอะถามไปเา็อบผมลับแบบวนๆอยู่ีน่ะแหละ
“ะไม่ถามหน่อยเหรอว่าั้นะพานายไปไหน”เาถามผมแ่ผม็ไม่อบหันหน้ามอวิวีว่ามอนใทรามอย่าเา
“หึ ยอมมา่ายนานี้เป็นเ็ายริๆสินะ”เมื่อไ้ยินำนั้นวามอทนผม็หาย
“อรถ”ผมะโนใส่เาแ่เา็ยัับ่อไปแบบไม่สนใฟัผม
“ผมบอให้อ”เมื่อเาไม่ฟัผมึเอื้อมมือไประาพวมาลัยรถเ็มแรทำให้รถเสียหลัเลียวไปทาถนนฝั่ร้ามและำลัมีรถวิ่มาทานี้ผมหลับาปี๋เพราะวามลัว ายห่าแล้วไม่ล่ะ สัพเพสัพา สัว์ทั้หลายที่เป็น..
“ทำบ้าอะไรอยาายเหรอ”ั่วอึใเียวที่ผมหายใไม่ทั่วท้อแ่พอไ้ยินเสียเามัน็เหมือนับเสียสวรร์
“ผะ..ผมอโทษ”ผมเอ่ยอย่ารู้สึผิ
“อยานรสินะไ้”เาพู่อนะหัเลี้ยวรถเ้า้าทา
“ะ..ุะทำอะไร”ทำถามเสียสั่นเพราะเมื่อี้รถยัเยอะอยู่เลยแ่อนนี้รถลับไม่มีสัันหรืออาะมีน้อย
“พานายไปึ้นสวรร์่อนลนร”เาพูแล้วระาัวผมเ้าไปใล้
“ุะ อื้ออ”เสียอผมหายเาไปในลำอเมื่อเาประบปาลมาบนลีบปาผมเายับเบาๆ่อนะหนัหน่วผมัริมฝีปาไม่ให้เาไ้ลุล้ำเ้าไปแ่เหมือนเาะเ่เรื่ออย่าว่าะผมามไม่ทันเาัปาล่าผมนผมเ็บไปหมแ่ถึอย่านั้นผม็ไม่ยอมเผยปาให้เาเ้ามาเาัปาผมอีรั้นผมไ้ลิ่นเลือาวผมึยอมเผยปาออเารีบแทรลิ้นเ้ามาวานหาวามหวามในโพรปาผม่อนลิ้นหนาอเาะเี่ยวระหวัลิ้นอผมไปมา
>>>>>>>>>>>>cut<<<<<<<<<<<<<
“ใส่ะ”อยูโยนเสื้อผ้าที่วาออยู่มาให้ผม ผมรับมาใส่อย่าว่า่ายเพราะถ้าเถียผม้อเ็บัวอีแน่
“นั้นมัน”ผมเบิาว้า้วยวามใเมื่อ้มลเห็นเลือสีเ้มที่เลอะิเบาะ
“ั้นว่านาย้อเป็นนทำวามสะอามันแล้วแหละ”เาแสยะยิ้มร้าย่อนะออรถไป ึ่ผม็ไม่ไ้ถามว่าเาะพาไปไหน ผมมอออไปนอหน้าาพร้อมน้ำาเม็ใสไหลออมา อยอลมิอโทษนะ ำที่ผมิไ้ือำนี้ไม่รู้ว่าอยอละเป็นไบ้าและเพื่อนๆะห่วผมแ่ไหนแ่ผมเลือที่ะไปับเาเพราะไม่อยาทำให้ัวเอสปรไปมาว่านี้
“ลมา”ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ไหนรู้แ่ว่ารหน้าผมือบ้านหลัให่หรืออาะเป็นฤหาสะ้วย้ำผมระับเสื้อที่าวิ่นเ้าหาัวพราัริมฝีปาอย่าประหม่า
“ั้นบอให้ลมา”เาะอเสียั่อนะระาผมให้ออมาารถนผม้อล้มลไปอับพื้นเพราะาผมไม่มีแรเาแสยะยิ้ม่อนะอุ้มผมึ้นแล้วเินเาไปในบ้านไม่นานผม็เห็นนมาับรถออไปอที่โรอรถเาะหํนราบอะไรรึป่าวนะผมอยาถามแ่็ไม่ล้าถามนที่ทำร้ายผมไ้นานี้
“บ้านั้นเอแหละ”เาอบเพราะสัเเห็นิ้วที่มวอผม แ่ผม็ยัไม่พูหันหน้าหนีไปทาอื่นและไม่รับรู้ว่าเาะพาผมไปไหน
“ุอยูพาใรมา่ะ”เมื่อร่าสูเินเ้ามาเือบถึบันไ็มีป้าแ่ๆเินเ้ามาถาม
“เ็้าถนนน่ะรับพอีโนรถเียวแ่ไม่ไ้เป็นไรมา”อยูอบลับยิ้มๆเ็้าถนนั้นเหรอ ผมหยิแนร่าสูไปเ็มแรเพราะมั่นใส้มาว่าผมเป็นเ็้าถนนไ้ไัน
“่ะ ุอยูะรับไรไหม่ะ”ป้าเาถามพร้อมส่ยิ้มสสารมาให้ผม ผมยิ้มอบน้อยๆ
“ไม่รับ”อยูอบแ่นั้นแล้วเินอุ้มผมึ้นไปบนั้นสอ ร่าสูเปิประูเ้าไปในห้อห้อหนึ่แล้วเปิไฟที่อยู่้าประูึห้อนี้ว้าและหรูมาแ่เฟอนีเอร์ลับเป็นสีเทาอยูปิประู้วยเท้าแล้วอุ้มผมมาวาที่เีย ร่าสูเอื้อมมือมาเหมือนะ ถอ
“เห้ย ุะทำไร”ผมร้อเสียหลแล้วปัมือเาออ
“ั้นไม่ทำไรนายหรอะถอเสื้อผ้าให้เห็นไม่มีแร”เาอบเสียเรียบพราเอื้อมมือหวัะระาเสื้อผมออ ผมเลยเอื้อมมือไปุมมือหนาไว้
“ถะ ..ถอทำไม”ผมถามเสียสั่นผมไม่พร้อมะรับศึหนัหรอนะเพราะแ่นี้็เ็บระบมไปหม
“นายิอะไระพาไปอาบน้ำไม่เหนียวัวรึไ”เาถามแล้วเอื้อมมือมาถอเสื้อพร้อมาเับาเั่นในผมออผมปล่อยให้ร่าสูทำามใถึแม้ะเินอายับสายาที่เามอมา็เถอะแ่ผม็ไม่อยาเถีย อยูเอาผ้าเ็ัวมาุมัวผมไว้แล้วอุ้มึ้นพาเินไปห้อน้ำพออาบน้ำให้ผมเสร็เา็ให้ผมใส่เสื้อยืัวโร่อเาแ่ไม่มีั่นในเหุผลือเาบอว่าผมใส่อเาไม่ไ้เพราะัวผมเล็เาให้ผมนอนพับนเียแล้วเา็เินเ้าไปอาบน้ำมอในอีมุมเา็ใีมานะแ่ผม็อที่ะโรธเาไม่ไ้ ผมิมานเผลอหลับไปในที่สุ
#เฮ้อ แ่อนนี้เหนือยมาเลย่ะ
เม้นเป็นำลัใให้หน่อยนะ ใรอยาไ้าเอ็นีเมลไปอหรือเมนั่นไปอในทวิไ้เลยนะ้ะ
ความคิดเห็น