คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : น้ำตาคลอ
ณ โรงเรียนไฮสคูล
“นี่เป็นอะไรไปเนี่ย ไม่กินข้าวกินปลาฮะแก”ริซะว่า
“แล้วตกลงว่าเมื่อวานเป็นไงละแก”จูนะพูดขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ก้อดีอะ”
“ยังไงละที่ว่าดี”
“ก้อเดินด้วยกัน คุยกัน แล้วก้อ”มิกะพูดแล้วหยุดเมื่อเห็นซินถือถาดข้าวเดินตรงมาที่โต๊ะ
“ไงละ สาวๆคุยอะไรกัน”ซินทัก
มิกะยิ้มให้ซิน ส่วนซินก็ลงมานั่งข้างๆมิกะที่เป็นที่นั่งว่างอยู่
“คุยเรื่องเมื่อวานนะ”จูนะพูดขึ้น
มิกะกับซินยังไม่สนใจกับคำพูดของจูนะเลยสักนิด เพราะมิกะได้แต่เอามือข้างซ้ายกำขวดน้ำไว้แน่นส่วนมือข้างขวาอยู่ใต้โต๊ะ ส่วนซินมือข้างขวาถือช้อนเอาอาหารเข้าปากส่วนข้างซ้ายอยู่ใต้โต๊ะเช่นกัน
ไม่มีใครรู้หรอกว่ามือข้างที่อยู่ใต้โต๊ะของซินกับมิกะทำอะไรนอกจากเจ้าตัวและคนที่มีเซ้นอย่างริซะที่กระซิบจูนะเบาๆว่า “เขากำลังจับมือกันอยู่ ข้างล่างน่ะ”
“จริงเหรอ”เสียงตะโกนอย่างหายใจหายคอไม่ทันของจูนะดังขึ้น
“อะไรเหรอ” ซินพูดขึ้นมองไปที่จูนะ
“อ๋อเปล่าเปล่าหรอก”
“ยัยมิกะกับซินคบกันแล้วแน่ๆมานั่งจบมือกันอยู่ได้ใต้โต๊ะด้วย มิกะนี่จริงๆมีอะไรก้อน่าจะบอกฉันบ้างความรักแบบหลบซ่อนๆ มันดีตรงไหนเนี่ย”จูนะพูดพึมพรำในใจ
“ไปก่อนนะ”ซินว่า หันมายิ้มให้มิกะก่อนจะลุกจากโต๊ะไป
“น่าตีจริงๆแกนี่”จูนะว่ามิกะ
“อะไรละ จะตีฉันเรื่องอะไรละแก”
“ก็แกคบกับซินไม่ยอมบอกเพื่อน อย่างฉันกับริซะสักนิด เลวมาก”
จูนะพูดโดยมีแรงสนับสนุนอย่างริซะที่พยักหน้ากึก
“ว่าฉันเลวเหรอ ฉันก็ว่าจะบอกอยู่นะ”มิกะพูด
“จิงปะ ดีแล้วจะได้คบกันนานๆ”จูนะว่า
“ยะ ฉันรู้แล้ว”
เพื่อนซี้สามคนคุยกันอย่างสนุกสนานแต่ไม่มีใครจะรู้เลยว่ามีคนที่แอบฟังอยู่(นอกจากนักเขียน)อย่าง อาริกะจัง ศัตรูตัวสำคัญของมิกะจังฟังอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ
“ซินดะคุงเหรอเสร็จฉันแน่”อาริกะจังว่าเบาๆ
ว่าแล่วอาริก้อเดินไปห้องของซินดะคุง
“นี่ซินดะคุง” อาริเรียกซินดะคุง“นี่ซินดะคุง เย็นนี้มิกะบอกให้ไปเจอที่โรงอาหารน่ะ”
“เหรอฝากบอกมิกะด้วยนะว่าแล้วเจอกัน”
“อืมแล้วอาริจะบอกให้นะ”
อาริเดินกลับมาที่ห้องเรียนก่อนจะเขียนจดหมายไปใส่ไว้ใต้โต๊ะขอมิกะจัง เมื่อมิกะเดินเข้าห้องก้อเห็นจดหมายใต้โต๊ะหยิบขึ้นมาอ่าน
ถึง มิกะจังที่รัก
เย็นนี้ฉันอยากพบเธอมาเจอกัน
ที่สวนสาธารณหลังโรงเรียน
ด้วยนะ
รักมากนะคับ
ซินดะคุง
ซินอยากเจอที่สวนสาธารณเหรอเนี่ยดีใจจัง ทำไมซินคุงน่ารักขนานนี้นะ ชอบจัง รักซินคุงที่สุดในโลกเลย L3 ซินดะคุง
ทำไมมิกะยังไม่มานะ หรือว่าจะกลับบ้านไปแล้วนี่ก้อ 4 โมงแล้วนะเลยเวลาโรงเรียนเลิกมาตั้ง ชั่วโมงหนึ่งแล้วด้วย หรือโดนอาจารยืทำโทษถึงยังไม่ลงมา ไม่น่าใช่นะ เพราะมิกะเรียบร้ออยไม่มีทางโดนอาจารย์ทำโทษหรอก
ซินนั่งรอมิกะอยู่ที่โรงอาหารโรงเรียนที่เงียบสงบ แล้วอาริก็เดินตรงมาหาซินอย่างช้าๆแล้วถามขึ้นว่า
“มิกะยังไม่มาอีกเหรอ”
“อืม”ซินว่าแล้วพยักหน้า
“แต่เท่าที่จำได้เจอครั้งสุดท้ายที่หน้าโรงเรียนนะ”
“เหรองั้นฉันกลับแหละ”ซินหยิบกระเป๋าขึ้นมา
“เดี๋ยวก่อนสิซิน ไปเดินสวนสาธารณเป็นเพื่อนหน่อยสิ”
“ไม่ดีกว่า”
“นะซิน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันคุยกับมิกะให้”
“อืมก็ได้”
!!!เสร็จแน่ มิกะเธอจะได้เจ็บปวด และ ปวดร้าวอย่างมาก ที่บังอาจมาเป็นศัตรูกับคนอย่างฉัน อาริกะจังสุดน่ารักคนนี้
ซินเดินกับมิกะมาที่สวนสารธารณซินถือกระเป๋าให้อาริด้วยความเป็นแมนในตัว ส่วนอาริก้อเดินนำหน้าซิน ถ้ามองผ่านก้อเหมือนว่าสองคนนี้จะเป็นแฟนกัน
ส่วนมิกะที่ยืนรอซินอยู่ในสวนสาธารณมานานตั้งแต่หลังเลิกเรียนอย่างใจจดใจจ่อ ว่าเมื่อไหร่ซินจะมาสักที ???????
ทำไมซินยังไม่มาอีกนะ รอตั้งนานแล้วเนี่ย ไหนบอกว่าสวนสาธารณหลังโรงเรียนแล้วทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีกละ ซินดะคุง ฉันกลับแล้วนะ
ว่าแล้วมิกะก็หลังหน้ามาอีกด้านหนึ่งถึงกับน้ำตาคลอเมื่อมองซินเดินกับอาริอยู่อีกด้านของสวนสาธารณที่ดูจะสนิทสนมกันอย่างมาก มิกะจึงวิ่งออกมาจากสวนสาธารณหลังโรงเรียน
“หยุดนะ มิกะจัง”
มิกะได้ยินเสียงคนคนหนึ่งก้อหยุดเดินแล้วหันหน้ากับไปหาคนที่พูดขึ้น
“อย่าวิ่งหนีความจริงสิ” เรียวกิคุงพูดขึ้น
ความคิดเห็น