คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : การกลับมาของซอฮยอน
“ฟู่”
ชานยอลหยิบผักสดที่หั่นเป็นชิ้นๆแล้ววางลงหม้อกระทะร้อนๆ พร้อมทั้งเครื่องเทศเพื่อเพิ่มรสชาติของอาหาร ร่างสูงหยิบโน่น นี่ ใส่ตามที่แบคฮยอนบอก...
ร่างบางอยากจะลงมือทำให้เขาเหมือนอย่างเมื่อก่อน แต่ตนก็เป็นได้เพียงแค่วิญญาณเท่านั้น ถึงทำได้แค่ยืนบอกเขาเพียงอย่างเดียว
กลิ่นหอมๆของอาหาร เรียกน้ำลายของคนทำได้อย่างง่ายดาย ร่างสูงไม่คิดจะลองทำเองเลยสักครั้ง ถึงได้ดูเก้ๆกังๆอยู่บ้าง แต่ก็ดีที่ยังพอมีคนตัวเล็กช่วยสอน ผัดผักจานนี้ ถึงออกมาได้เป็นรูปเป็นร่าง และน่าทานเลยทีเดียว
ชานยอลตักผัดผักใส่จานเซรามิก แล้วเดินไปวางมันลงบนโต๊ะ แล้วก็ตามมาด้วยอาหารหลายๆเมนูถูกนำมาวางลงอีกหลังจากนั้น ก่อนที่ชานยอลจะหย่อนตัวลงนั่ง และลงมือทานอย่างเอร็ดอร่อยด้วยความหิว
“นี่คุณ” แบคฮยอน ซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆเรียกเขา
“อะไรหรอ” เขาวางซ่อมลง แล้วหันไปมองคนรักแทน ขณะที่ปากยังเคี้ยวผัดผักอยู่
“จะรีบไปไหน ผมไม่แย่งคุณกินหรอกน่า” แบคฮยอนเตือนด้วยความเป็นห่วง เห็นเขาตักอาหารยัดเข้าซะเต็มปาก เคี้ยวนิดเดียวแล้วก็กลืนลงคอเลย
“ก็คนมันหิวนี่ แถมอาหารก็น่ากินทั้งนั้น”
“ถึงจะหิว คุณก็ควรกินช้าๆ ระวังๆหน่อยสิ เดียวก็ติดคอเอาหรอก” แบคฮยอนเริ่มทำหน้าดุใส่
“จ้าๆ” ชานยอลจึงทำได้แค่ยิ้มที่มุมปาก แล้วพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
ไม่ว่าชาติไหน เขาก็ยังกลัวเมียอยู่เสมอ
“วันนี้ไปออกเดทกันมั้ย” อยู่ๆเขาก็โพล่งขึ้น
“หืมห์ ออกเดทหรอ” แบคฮยอนขมวดคิ้วเรียวทวนคำถาม
“ใช่”
“แต่เราไม่ได้เหมือนว่าเพิ่งคบกันเลยนะครับ”
“ผมก็แค่อยากใช้เวลากับคุณให้มันคุ้มค่านี่” ชานยอลเริ่มอ้อนขึ้นมา
เอาอีกแล้ว เขาอยู่ในโหมดนี้อีกแล้ว ไม่รู้ว่าทำไปแล้วมันน่ารักขึ้นมาหรือไง เขานี่ ชอบทำตัวอย่างกับเด็กๆอยู่เรื่อยเลย ทั้งๆที่อายุก็ปูนนี้ล่ะ
“แต่ผมไม่ใช่คนนะ แล้วเวลาที่เราพูดคุยกัน คนอื่นเขาก็มองไม่เห็นผม เดี๋ยวเขาจะหาว่าคุณบ้าหรอก พูดอยู่คนเดียว” แบคฮยอนยกเหตุผลตามความจริง ชานยอลถึงได้หน้าหมองลง
“อื่ม ก็นั่นน่ะสิ”
“อยู่บ้านอย่างเดียวน่ะดีแล้ว”
“ก็ได้จ้า”
“ก๊อกๆ”
เสียงเคาประตูบ้านดังขึ้นสองสามครั้ง ชานยอลจึงวางมือลงจากการทานอาหารอย่างจริงจัง ไม่รู้ว่าใครมาขัดจังหวะกันนะ
“แอ๊ด”
ร่างสูงเดินไปเปิดประตูให้กับคนที่เพิ่งมาใหม่ ปรากฏให้เห็น เป็นผู้หญิง รูปร่างสูงยาว ใบหน้าเรียวหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีเข้ม เสื้อผ้าที่สวมใสก็มาจากแบรนด์ดังๆทั้งนั้น
ชานยอลถึงกับเบิกตากว้างเพราะความตกใจอยู่ไม่น้อย ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าจะมาพบหญิงสาวอย่างกะทันหันเช่นนี้
“เซอร์ไพรส์มั้ยคะ” ริมฝีปากอวบอิ่ม เครือบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนๆขยับพูดขึ้น พร้อมทั้งรอยยิ้มจางๆ
เซอร์ไพรส์สิ ทำเอาชานยอลถึงกับยืนนิ่งราวกับถูกสาป
“ครับ” ร่างสูงพยักหน้ารับช้าๆ เริ่มจะวางตัวได้ยาก
“แต่ดูเหมือนว่าคุณไม่ค่อยดีใจเลยนะคะ ที่เห็นหน้าฉัน” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ก็เปล่าหรอกครับ”
“ฉันไม่เชื่อหรอกค่ะ แล้วนี่อยู่กับใครคะ” หญิงสาวเปลี่ยนคำถามใหม่ คราวนี้ยิ่งทำให้เขาวางตัวได้ยากกว่าเดิม เหมือนว่าเธอกำลังจับผิดอย่างไรก็ไม่รู้
แต่ว่าเขาจะกลัวไปทำไมล่ะ ในเมื่อเขาไม่ได้อยู่กับใคร ที่หมายถึงคนสักหน่อย ไม่มีเห็นต้องมีอะไรให้กังวล
“เอ่อ ผมอยู่คนเดียวครับ” เขาตอบตามความจริง
“คุณอย่าโกหกฉันเลยค่ะ เมื่อกี้ฉันเห็นใครก็ไม่รู้แวบๆ เดินขึ้นไปข้างบน”
ซอฮยอนว่าไปตามที่เห็น ชานยอลถึงกับพูดอะไรไม่ออก เหมือนน้ำท่วมปาก เขาหันหลังไปมองก็พบเพียงแค่ว่างอยู่ตรงนั้น แบคฮยอนคงหายตัวไปแล้วสินะ
แต่ชานยอลก็ไม่อยากเชื่อหรอกว่าเธอจะมีจิตสัมผัสเหมือนอย่างเซฮุน เธอเป็นหญิงทันสมัย มีความคิดคล้ายๆกับเขา บางทีเธอคงจะตาฝาดไปเองก็ได้
“แต่ผมอยู่คนเดียวจริงๆ ไม่มีใครอยู่ในบ้านนอกจากผมกับคุณตอนนี้ ถ้าคุณไม่เชื่อก็ขึ้นไปดูให้ทั่วห้องเลยก็ได้” เขาท้าด้วยความหนักแน่น
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ ฉันเชื่อคุณแล้ว” เธอตอบรับด้วยน้ำเสียงราบเรียบอย่างเดิม
ชานยอลไม่อยากจะพูดหรือซักถามอะไรออกไปอีก เขาไม่อยากจะเอ่ยถึงแบคฮยอนให้เธอฟังเด็ดขาด
“ยืนคุยข้างนอกคงไม่สะดวก ผมว่าเข้ามาข้างในดีกว่า” ชานยอลชักชวน ทั้งที่ในใจก็ไม่ยินดีจะต้อนรับเธอเลยด้วยซ้ำ
“ค่ะ”
ซอฮยอนลากกระเป๋าเดินทางขนาดกลางเข้าไปด้วย ชานยอลถึงได้รู้ว่าเธอต้องการมาอาศัยอยู่กับเขาสักพักแน่
หญิงสาวมองกวาดสายตาสำรวจมองไปทั่วทั้งบ้านด้วยความสนใจ เขาช่างออกแบบบ้านได้สวยงามเหลือเกิน สมแล้ว ที่เขาจบมาทางด้านนี้โดยเฉพาะ
“บ้านสวยจังเลยนะคะ คุณสร้างบ้านเตรียมไว้เป็นเรือนหอหรอ”
“ก็ยังไม่ทันคิดเรื่องนั้นหรอกครับ พอดีบ้านหลังนี้มันใกล้กับที่ทำงาน ผมเลยซื้อมันมา แล้วก็ตกแต่งใหม่ทั้งหมด”
“แล้วข้างบนมีกี่ห้องคะ”
“สองห้องครับ”
“ค่ะ ทีแรกฉันว่าจะนอนกับคุณ แต่เรายังไม่แต่งงาน เพราะฉะนั้น ฉันขอไปนอนอีกห้องดีกว่า” เธอเอ่ยขึ้นเรียบๆอีกเช่นเคย สร้างความแปลกใจให้กับชานยอลเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่อยากจะเอ่ยปากถามออกไป ดีเสียอีก เขาก็ไม่ต้องการเช่นนั้นเหมือนกัน
“งั้นส่งกระเป๋ามาให้ผมสิครับ”
“นี่ค่ะ”
ซอฮยอนส่งกระเป๋าให้กับชานยอลก่อนจะเดินไปนั่งลงตรงห้องรับแขก วางแขนเรียวพนักโซฟา ชานยอลรีบยกกระเป๋าขึ้นไปวางที่ห้อง แล้วกุลีกุจอลงมาด้านล่าง กลัวว่า แบคฮยอนจะแผลงฤทธิ์ใส่เธอ ยิ่งศัตรูคนสำคัญมาเยือนบ้านอยู่ด้วย
“ภาพวาดนั่นสวยมากเลยนะคะ เหมือนว่ามีชีวิตจริง คุณไปได้มาจากไหนหรอ” ซอฮยอนหันหน้าไปมองตรงรูปวาด
“ภาพวาดของเจ้าของบ้านคนเก่าน่ะ เขาลืมไว้ ผมไปเห็นที่ห้องเก็บของน่ะ ผมเห็นว่ามันสวย ก็เลยเอามาแขวนไว้... แล้วคุณทานอะไรมาหรือยัง” เขาเอ่ยถามเมื่อกำลังยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ใกล้กับตู้เย็น
“ก็ทานแล้วค่ะ แต่ฉันขอน้ำส้มแก้วหนึ่ง”
“ได้ครับ” เขาหยิบน้ำส้มคั้นรินใส่แก้ว ก่อนจะเดินมายื่นให้เธอกับมือ
“ขอบคุณค่ะ” ซอฮยอนรับแก้วน้ำส้มจากเขา แล้วยกขึ้นดื่ม
“ทำไมคุณไม่บอกผมก่อนละครับว่าจะเดินทางมาโซล” ชานยอลเริ่มทำสีหน้าเคร่งเครียด
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าอยากมาเซอร์ไพรส์คุณ”
“คุณมาพักผ่อนหรอ”
“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ แต่ฉันมีเรื่องต้องมาจัดการนิดหน่อยน่ะ พอดีมันได้เวลา พอเหมาะพอดี"
“ออครับ ถ้ามีอะไรก็บอกผมได้นะ ผมช่วยคุณได้เสมอ”
“แน่นอนค่ะ แล้วอย่างแรกฉันจะขอ ฉันอยากให้คุณเอาประตูกับวงกบหน้าต่างพวกนี้ออกให้หมด”
“ครับ??” เขาขมวดคิ้วถามด้วยความงุนงง อยู่ๆก็เอ่ยปากลั่นวาจาของร้องในเรื่องแปลกประหลาด
“คือฉันไม่ชอบมันเลยค่ะ ไม่เหมาะกับแบบบ้านหลังนี้ ฉันอยากให้คุณเปลี่ยนใหม่ รีบๆเปลี่ยนซะนะคะ” เธอกำชับเสียงเคร่ง
“ออ ครับ” ชานยอลจึงรับคำตามเสนอ
“เดี๋ยวฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ เพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ เหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว ห้องอาบน้ำอยู่ไหนคะ”
“ห้องอาบน้ำ มีอยู่ทุกๆห้องนอนครับ ส่วนห้องนอนของคุณ ก็อยู่ด้านซ้ายมือ”
“ขอบคุณค่ะ” ว่าแล้วซอฮยอนก็ผละเดินขึ้นไปชั้นบน ปล่อยให้ชานยอลนิ่งคิดเงียบๆอยู่เพียงลำพัง
ชานยอลเริ่มตระหนักถึงปัญหาใหญ่ที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า เขากลัวเหลือเกิน ความรู้สึกเขาบอกเช่นนั้น
.
.
.
.
.
เอามาลงอีกตอนนะครับ ซอฮยอนปรากฏตัวแล้ว
บอกได้คำเดียวว่า มีเลือดตกยางออกแน่
นางกลับมาพร้อมกับเรื่องราวที่ต้องจัดการ
ติดตามตอนต่อไปนะครับ เข้มข้น แน่นอน
ติดแท็กกันได้เลยนะจ้า
ความคิดเห็น