คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : เจ็บซ้ำๆ
หลังพายุดิบเถื่อนของเขาสงบลง แบคฮยอนนอนนิ่งด้วยอาการเหมือนคนใกล้ตาย เขาจึงช้อนศรีษะร่างบางขึ้นหนุนตัก
“แบคฮยอน”
เสียงของชานยอลเบาหวิวเหมือนขอลุแก่โทษ
“เจ็บมากมั้ย”
ชายหนุ่มไล้มือเบาๆไปบนเนื้อตัวของแบคฮยอน
“ผม ขอโทษ”
แบคฮยอนน้ำตาไหลพราก ขยับตัวหนีห่างจากเขาอย่างนึกชิงชัง
“แบคฮยอน”
เขาเรียกด้วยความรู้สึกสะท้อนในใจ
“ผม... เอ่อ... ผมขอโทษจริงๆ ผมไม่รู้ทำไปได้ยังไง แบคจ๋า”
“ไปนะ ฮึก ไปให้พ้น ไป ไปสิ”
แบคฮยอนไล่ตะคอกใส่เขา มือชี้ไปที่ประตู แบคฮบอนสะอื้นไห้เหลือจะกลั้น ชานยอลแทบจะโผเข้าหาโดยไม่รู้ตัว แต่ร่างบางกลับถอยหนี
“อย่ามาถูกตัวผม” แบคฮยอนแว๊ดใส่
“คงสมใจคุณแล้วสินะ เราไม่มีอะไรค้างใจกันอีกต่อไปแล้ว คุณออกไปได้แล้ว ผมจะเก็บของ”
“เก็บของ ไม่นะ คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ผมไม่ให้คุณไป”
“คุณเอาสิทธิ์อะไรมาห้าม ถ้าผมจะไป”
ชายหนุ่มดูใบหน้าเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่จ้องคนตัวเล็กตรงๆ
“สิทธิ์ที่ผมเป็นสามีคุณไง แบคฮยอน”
แบคฮยอนอยากจะหัวเราะเยาะเขาออกมานัก เชิดหน้าขึ้นอยากจะเอาชนะกับคำพูดของเขา ก่อนหน้านี้ เขามองเป็นเพียงแค่คนชั้นต่ำที่เที่ยววิ่งตามเกาะคนรวยๆ
“สามีหรอ ช่างน่ายันนัก คนจับหลักอย่างผม คงไม่หวังสูงขนาดนั้นหรอกคุณ ปาร์ค ชานยอล ผมไม่ได้แคร์ด้วยซ้ำกับสิ่งที่เสียไป”
“แบคฮยอน”
ชานยอลคราง เขานึกฉุนขึ้นมาทันทีกับคำพูดประชดนั้น
“คุณก็ได้สิ่งที่คุณต้องการแล้ว คุณยังจะมาพูดให้มันได้อะไรขึ้นมาอีก คุณน่าจะยินดีล่ะไม่ว่า เพราะที่ผ่านมาคุณทำดีกับผมก็เพราะสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ ผมมันโง่เอง ที่ไม่เชื่อคำเตือนของยุนอา”
“ยุนอา หรือ”
เขาถามย้ำอย่างไม่แน่ใจ
“ยุนอามาเกี่ยวอะไรด้วย แล้วเขาพูดอะไรกับคุณ”
“เธอคงสมเพช เพราะเห็นผมโง่ที่ไม่รู้เท่าทันคุณ ทั้งที่มีตัวอย่างจากเธอแล้วว่า ผู้ชายอย่างคุณปลิ้นปล้อนมักมากแค่ไหน ทำร้ายผมได้อย่างเลือดเย็น”
“บัดซบที่สุด!”
ชานยอลกำหมัดชกไปบนที่นอน โกรธจัดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นัยย์ตาเขาแข็งกร้าวแทบอยากกระชากร่างบางมาทำโทษนัก
กรามของชานยอลขบกันดังกรอด เมื่อไม่สามารถทำอะไรแบคฮยอนได้อย่างที่คิด เขายืนในสภาพที่เปลือยกาย ยืนมองแบคฮยอนนิ่งอยู่อึดใจ แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วคำถามให้แบคฮยอนได้คิด
“ถึงผมจะพูดอย่างไร ไปเวลานี้ ก็จะเป็นการแก้ตัวในเมื่อผมเลวไปแล้วในสายตาของคุณ ผมขอรับโทษในการกระทำครั้งนี้โดยไม่อุทธรณ์หรือฎิกาใดๆทั้งสิ้น ผิดด้วยหรือที่การกระทำของผมทำไปเพราะรักคุณ”
ทันทีที่พูดจบเขาหันไปคว้าเสื้อกางเกงขึ้นมาสวมใส่แล้วหันกลับเดินออกไปจากห้อง ทิ้งประโยคสุดท้ายให้แบคฮยอนคิดหนัก
ถึงแม้จะเจ็บอย่างแสนสาหัสกับการกระทำของเขา.... แต่แบคฮยอนก็ไม่สามารถปฏิเสธได้อยู่ดีว่าเกลียดเขา... ในเมื่ออยากจะเกลียดเขาแทบตาย
แต่ก็เป็นเพราะว่ารักเขานั่นแหละ แบคฮยอนถึงทำได้แค่ร้องไห้อย่างเดียว แล้วก็เจ็บใจตัวเอง
เด็กหนุ่มเฝ้าทุกข์อยู่เพียงลำพังจนกระทั่งเวลาผ่านไปดึกดื่นค่อนคืน ร่างบางคิดถึงสาเหตุที่ทำให้ตนขมขื่นในใจตลอดมาหลายวัน ตั้งแต่ที่ยุนอาพูดให้ตนแคลงใจในตัวเขาจนหมดความสุขและความเชื่อใจในตัวเขาลง
จะโทษใครได้.... แบคฮยอนโง่เขลาที่เดินตกหลุมพรางที่ยุนอาวางล่อเอาไว้ โดยไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อย
นึกแล้วให้โมโหตัวเองนักที่ไม่เชื่อใจ และไว้ใจเขาให้สมกับที่เขารักและหวังดีโดยตลอด
เด็กหนุ่มจะทำใจได้หรือ ถ้าต้องเสียเขาไป แบคฮยอนถามตัวเองกลับไปมาอยู่หลายเที่ยวและคำตอบที่ได้รับคือ ไม่ ในเมื่อได้รู้ความในใจของเขาแล้วและหัวใจของร่างเล็กก็รู้สึกเดียวกัน
รอให้เช้าแล้วจะไปขอโทษเขา แบคฮยอนบอกกับตัวเอง
“คุณชานยอลล่ะ บ๊อกชิล ยังไม่ลงมาอีกหรือ”
แบคฮยอนตรงเข้าไปถามบ๊อกชิลขณะยืนปัดกวาดเช็ดถูอยู่หน้าตู้โชว์
“เข้าไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ ไม่รู้ไปอารมณ์เสียมาจากไหน ท่าทางเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน” เธอวางมือจากการทำความสะอาด ก่อนจะหันหน้ามาตอบ
“แล้วบ๊อกชิลพอรู้จักที่ทำงานของเขามั้ย” แบคฮยอนถามต่อด้วยความอยากรู้
“รู้ค่ะ ที่ ถนน xx แล้วก็เป็นตึกสีขาว สิบสองชั้น ชื่อบริษัท CB group ค่ะ”
“ขอบใจมากเลยนะ”
ว่าแล้วร่างบางก็เดินหายไปจากบริเวณนั้น แบคฮยอนขยับเขยื่อนตัวได้อย่างยากลำบาก เพราะยังคงเจ็บปวดแปลบช่องหลังยังไม่หาย แต่ยังไงก็ต้องไปพูดคุยกับเขาให้รู้เรื่อง จะได้ไม่ต้องมีอะไรค้างคาแบบนี้อีก ร่างบางเดินออกมานอกรั้ว โบกมือเรียกแท็กซี่คันหนึ่ง ซึ่งกำลังขับผ่านมาพอดี
เมื่อผ่านไปสักพัก ชีพจรรแบคฮยอนเต้นระส่ำเมื่อรถแท็กเลี้ยวเข้าบริษัทของเขา ร่างบางเห็นรถของชานยอลจอดอยู่ลานจอดรถ จึงรู้เลยว่า นี่คือบริษัทของเขา
แบคฮยอนจ่ายค่ารถแท็กซี่ คนขับรถจึงขับเลี่ยงออกไป ปล่อยให้ร่างเล็กเงยหน้ามองไปยังตึกสูงๆ ไม่รู้เลยว่าห้องทำงานของเขาอยู่ชั้นไหนกันแน่ แบคฮยอนผลักประตู้เข้าไปก็พบเห็นคนอยู่ในชุดทำงานทุกคน ไม่มีใครหันมาให้ความสนใจกับแบคฮยอนเลย แบคฮยอนจึงตัดสินใจเดินไปถามพนักงานต้อนรับ
“เอ่อ ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าห้องทำงานของคุณ ปาร์ค ชานยอล อยู่ชั้นไหนครับ”
“แล้วคุณได้นัดท่านไว้ก่อนหรือเปล่าค่ะ” พนักงานสาวสวยตอบ
“ไม่ได้นัดไว้ครับ”
“ถ้างั้น ฉันก็บอกคุณไม่ได้ค่ะ เพราะคุณต้องนัดพบท่านก่อน ถึงจะเข้าพบท่านได้”
“ทำไมต้องนัดด้วยครับ ในเมื่อผมเป็นภรรยาของเขา” แบคฮยอนเน้นย้ำคำพูดสุดท้ายเป็นพิเศษ
“คะ?” หญิงสาวถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากัน ยังไม่แน่ใจกับคำพูดของแบคฮยอน
“ผมบอกว่า ผมเป็นภรรยาของเขา... คุณช่วยบอกผมด้วยนะ ว่าห้องทำงานของเขาอยู่ชั้นไหน ห้องอะไร ผมต้องการพบเขาด่วน" แบคฮยอนเลยพูดย้ำ รัวๆเร็วๆ พนักงานสาวจึงพยักหน้ารับในทันที
“ค่ะๆ ห้องทำงานของท่านอยู่ชั้นเจ็ด ห้อง 706 ค่ะ แต่ต้องรอก่อนนะคะ พอดีท่านเพิ่งมีแขกเมื่อกี้นี้”
“ขอบคุณครับ”
พูดจบ แบคฮยอนก็รีบกึ่งวิ่งกึ่งเดิน อยากจะไปหาเขาเร็วๆ จะยังไง แบคฮยอนก็ต้องพูดกับเขาวันนี้ให้เข้าใจให้ได้
แต่เมื่อมาถึงห้องทำงานของเขา ที่ประตูถูกสร้างขึ้นด้วยกระจกสีขาว ทำให้เห็นทุกอย่างในนั้น
แบคฮยอนหยุดชะงักโดยอัตโนมัติ
ในเมื่อเขาอยู่กับยุนอา.... เธอกำลังนั่งตักกอดคอเขาไว้อย่างแนบแน่น
อีกแล้วหรอ แบคฮยอนเห็นภาพบาดตาบาดใจนั่นอีกแล้ว....เขานั่งนิ่งให้หญิงสาวกระทำตามใจอยู่อย่างนั้น
ขอบตาของร่างบางเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ จนน้ำในตาไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้าง....
ไหนบอกว่ารักกัน หรือที่จริงแล้ว เขาแค่พูดไปอย่างงั้นเอง พูดเพื่อจะรั้งแบคฮยอนไว้
ร่างเล็กหมุนกาย สาวเท้าก้าวออกจากตรงนั้นไปอย่างไม่ต้องคิด พอเดินออกมาได้สักพัก เมื่อไม่มีใครเดินผ่านไปมา แบคฮยอนก็ถึงกับทรุดตัวอย่างอ่อนแรง
ผิดที่ตัวเอง ผิดที่ทำให้เรื่องมันบานปลาย จนเกินจะเยียวยาได้
“แบคฮยอน ฮึก นายต้องเข้มแข็ง อย่าอ่อนอย่างนี้สิ ฮึก นายต้องแข้มแข็งไว้”
แบคฮยอนบอกกับตัวเองทั้งสะอื้นร่ำไห้อย่างหนัก ก่อนจะประคองตัวเองให้ลุกขึ้น....
ร่างบางค่อยๆก้าวเดินออกจากบริษัทไปอย่างช้าๆ โบกมือเรียกแท็กซี่ กลับไปบ้านเขา กลับไปเก็บเสื้อผ้า ข้าวของ แล้วหนีออกจากที่นั่นไป
จะได้ไม่ต้องทนเจ็บปวดเกินกว่านี้
มาแนวดราม่าอีกแล้ว ช่วงหลัง
ตัวเล็กกะว่าจะไปพูดคุยกับเขาด้วย
แต่กลับเห็นเขาอยู่กับยุนอา น่าสงสารแบคจัง
คือไรท์ส่งเอ็นซีให้หมดครบทุกคนแล้วนะครับ
สำหรับคนที่คอมเมนท์ ถ้าใครไม่ได้เมนท์ แปลว่าก็ไม่อ่าน
ไรท์พูดจริง แล้วก็ทำจริง
ส่วนใครที่เมนท์แล้ว แต่ข้อความเมลอาจไม่เข้า
ก็โปรดแจ้งอีกทีนะครับ
แล้วก็ฝากฟิคเรื่องต่อไปด้วย เรื่องพ่ายรัก
อีกสองตอนก็ถึงตอนจบแล้วครับ
นิยาย {Fic Exo} พิษรัก สัญญาลวง ChanBaek {Yaoi} : Dek-D.com - Writer
ความคิดเห็น