คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : แก้ไขปัญหา
ชานยอลมองน้ำที่ไหลทะลักออกมาอย่างจนปัญญา เขากะว่าจะอาบน้ำให้สดชื่นหลังจากที่เคลียร์งานเสร็จ แต่ทว่าตอนนี้กลับเพิ่มปัญหาหนักยิ่งขึ้น
บ้าแท้ๆ เขาไม่ควรที่จะอุตริดึงสายฝักบัวเลย แต่ความจริงเขาก็ไม่ได้ตั้งใจนี่นา
พื้นห้องน้ำมันลื่น เขาลื่นไถลก็ต้องคว้าอะไรสักอย่างยึดเป็นหลัก
ก็ได้สายฝักบัวนั่นแหละ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่แข็งแรงพอที่เขาจะยึดไว้ได้
สรุปคือดึงสายยางหลุด น้ำแตกทะลัก ขณะที่ชานยอลยังอาบน้ำไม้เสร็จ
“บ้าเอ๊ย”
ชายหนุ่มสบถเสียงดัง มองน้ำไหลอย่างอ่อนใจ สุดท้ายก็หมดปัญญาจะซ่อมเอง เขารีบหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมใส่แล้วเปิดประตูออกจากห้องน้ำ
แบคฮยอนได้ยินเสียงประหลาดดังอยู่ข้างห้อง ก็ทำให้ลุกขึ้นจากเตียงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้..... ร่างเล็กไม่คิดว่านั่นเป็นเสียงของสิ่งลึกลับแต่อย่างใด แต่กลับคิดว่าคนข้างห้องน่าจะมีปัญหาอะไรสักอย่างเสียมากกว่า
พอเดินออกจากห้องมาอยู่ต่อหน้าประตูห้องของชานยอล แบคฮยอนก็เริ่มได้ยินเสียงชัดเจนยิ่งขึ้น นั่นคือเสียงน้ำไหลออกมาแรงๆ เจ้าของร่างบางคาดเดาได้ว่า เหมือนท่อน้ำจะทะลัก
“ก๊อกๆๆ” แบคฮยอนยกมือขึ้นเคาะประตูสองสามครั้ง ก่อนจะร้องเรียกหาเขา
“คุณ ๆ”
ชานยอลไขประตูออกมา หน้าตายังเปียกมีหยดน้ำเกาะตามตัว ผมเผ้ายังเปียกอยู่
“ครับ”
“เกิดอะไรขึ้น เสียงดังไปถึงห้องผม” ร่างเล็กถามด้วยความอยากรู้
“สายยางฝักบัว มันหลุด น้ำรั่วออกมาครับ” ขาพูดอย่างวิตกกังวล แบคฮยอนจึงพยักหน้ารับเป็นการเข้าใจ
“ ผมต้องขอโทษด้วยนะที่รบกวนการนอนของคุณ เดี๋ยวจะโทรตามช่างมาซ่อม” เขาพูดต่อ
“ผมว่าอย่าโทรดีกว่า มันดึกมากแล้ว เดี๋ยวผมไปดูให้”
ว่าแล้วร่างบางก็เดินนำเขาไปยังห้องน้ำ
“ทำอีท่าไหนครับนี่”
“ผมลื่นน่ะ เลยเหนี่ยวสายยางไว้ แล้วมันก็หลุดติดมือมาเลย”
ชานยอลอธิบาย แบคฮยอนถึงกับส่ายหัวเหนื่อยๆ
“เดี๋ยวผมซ่อมให้”
“คุณซ่อมเป็นเหรอ” เขาถามด้วยความไม่แน่ใจ ในเมื่อเขายังทำไม่ได้เลย ดูท่าทางของแบคฮยอนแล้ว คงไม่ถนัดเรื่องนี้แน่
“ได้ซิ แต่คงต้องเดินไปปิดวาลว์น้ำก่อนนะ” ร่างบางพูดเป็นเชิงแนะนำ
“งั้นผมไปปิดให้เองครับ แล้วก็จะไปหยิบกล่องเครื่องมือมาให้” เขารับทำหน้าที่นี้แทนอย่างรวดเร็ว
“ดีครับ” แบคฮยอนพยักหน้าเอ่ยเสียงราบเรียบ
ชานยอลปิดวาลว์น้ำเสร็จแล้วก็ไปหยิบอุปการณ์วิ่งกลับมา ลืมไปเลยว่าตอนนี้ตัวเองแต่งตัวออกจะหล่อแหลม
เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ผ้าขนหนูพันรอบเอวเพียงพืนเดียว แล้วหยดน้ำที่เกาะร่างแข็งแรง กล้ามเป็นหมัดๆก็ทำร่างสูงยิ่งดูเซ็กซี่ยิ่งขึ้น เขาไม่ทันสังเกตว่าแบคฮยอนกำลังมองเขาอยู่
แบคฮยอนพยายามควบคุมตัวแทบแย่ ก่อนจะเบนสายตาออกจากร่างกายแข็งแรงของเขา เพื่อไปสนใจกับงานที่ต้องทำอยู่
ปกติแบคฮยอนก็ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้เลยนี่นา อยู่ๆกลับรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวขึ้น เมื่อเห็นเขาอยู่ในระยะใกล้ๆ
“คุณ”
ชานยอลเรียกเมื่อเห็นร่างบางยังเฉย
แบคฮยอกสะดุ้งตัว
“เอ่อ ครับ”
“คุณซ่อมได้หรือเปล่า”
“ได้ ได้ครับ”
แบคฮยอนรู้สึกตัวทันที รีบหยิบผ้ามาเช็ดน้ำที่ท่อและสายยางให้แห้งสนิท ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“หยิบเทปพันท่อมาซิครับ”
“เทปหรือครับ”
“ครับ หลอดสีขาวๆ" แบคฮยอนบอก
ชานยอลรีบหาและหยิบส่งให้... ร่างสูงมองร่างบางซ่อมอย่างขะมักเขม้น
“กุญแจเลื่อนครับ”
ชานยอลส่งให้ แต่ชานยอลรีบเลยทำให้เกือบหลุดมือ เขาจึงรีบคว้าเอาไว้ แบคฮยอนเองก็คว้าไว้เช่นกัน เลยกลายเป็นว่ามือของร่างบางไปจับมือเขาเข้าไว้อย่างจัง โดยที่ไม่ได้เจตนา
แบคฮยอนหน้าแดงก่ำ รีบปล่อยมือทันทีราวกับถูกของร้อน
รู้สึกอับอายที่เผลอไปจับมือเขาเข้า แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรกลับ แบคฮยอนจึงหันมาซ่อมท่อต่อ
พอซ่อมเสร็จ เขาก็ออกเงอะงะ รู้สึกอายเหมือนกัน ที่เขาทำอะไรไม่เป็นเลย ปล่อยให้แบคฮยอนทำหมดทุกอย่าง
“ขอบ ขอบคุณครับ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวต้องรอสักพักนะครับ ให้กาวแห้งเสียก่อน” แบคฮยอนยิ้มบางๆ
เขาพยักหน้ารับ
“ครับ ผมกำลังอาบน้ำพอดี ยังถูตัวไม่เสร็จเลย บังเอิญสบู่ตกพื้น แล้ว ก้าวไปเหยียบเอาก้อนสบู่เข้าพอดีเลยลื่น”
“ไม่เป็นไรครับ” แบคฮยอนยิ้มให้ที่มุมปาก
“เอ่อ ยังไงก็ขอบคุณนะอีกครั้งครับ ถ้าไม่ได้คุณ ก็คงต้องโทรไปตามช่างมาแน่”
“ครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ ง่วงแล้ว”
พูดจบร่างบางก็เดินหายออกไป ปล่อยให้เขายืนยิ้มเพียงคนเดียว เขาช่างสมเป็นลูกคนรวยจริงๆ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ผิดกับร่างเล็ก ที่จะทำอะไรก็คล่องแคล้วไปหมด แทนที่จะเป็นเขาเอง
.
.
.
วันต่อมา
จุนกิถูกชานยอลกำชับให้มานั่งเรียนหนังสือกับแบคฮยอนในช่วงเช้า แน่นอน ทีแรกเจ้าตัวเล็ก ก็ยืนกรานปฏิเสธจนหัวชนฝา แต่ชานยอลขู่ว่าจะตัดค่าขนม รวมทั้งยึดเกมเป็นเวลาหนึ่งเดือน ก็ทำเอาจุนกิต้องพยักหน้ารับทำตามอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่วายจะตีสีหน้าบูดบึ้งใส่ คราวนี้เด็กชายคงไม่กล้าขัดคำสั่งของอาชานยอลอีก ในเมื่ออาชานยอลเอาจริง แถมยังโดนตีก้นสามครั้ง และยังรู้สึกเจ็บไม่หาย
พอชานยอลหายออกไปทำงาน เหลือเพียงแค่คนใช้ในบ้าน รวมทั้งแบคฮยอน จุนกิก็เริ่มออกลายเหมือนเดิม
“วันนี้ผมไม่อยากเรียน ไม่ต้องมาสอน” จุนกิขยับปากพูดเสียงห้วนๆ
“ไม่ได้ อาของเธอ บอกให้ฉันมาสอนเธอโดยเฉพาะ.. เปิดหนังสือได้แล้ว” แบคฮยอนปฏิเสธคำขอนั่น ยังไงวันนี้ก็ต้องสอนให้ได้
“ผมบอกว่าไม่ไง..”
ไม่พูดอย่างเดียว จุนกิยังขว้างหนึงสือข้ามหัวแบคฮยอนไปโดยไม่คิดจะรักษาหน้าแม้แต่นิด... แบคฮยอนทำได้แค่พยายามตั้งสติ ไม่ให้นึกโมโหกับเด็กก้าวร้าวที่อยู่ต่อหน้าไปมากกว่านี้
“ยังไงผมก็ไม่เรียน... ถ้าพี่ยังบังคับผมอีก... ผมจะฟ้องคุณอาว่าพี่ดุผม แล้วก็ตีผมด้วย"
จุนกิเอามือยกขึ้นกอดอก แสดงท่าทางไม่พอใจกับแบคฮยอนเป็นอย่างมาก ร่างบางได้แต่แอบหายใจเหนื่อยๆ ว่าแล้ว ผลที่ได้ต้องเป็นแบบนี้ แบคฮยอนจึงตัดสินใจพูดขึ้น
“โอเค ไม่เรียนก็ไม่เรียน”
“ดี!”
“แต่ฉันมีคำถามจะถามเธอ”
“อะไร” ถามกลับเสียงห้วน
“มันเป็นคำถามที่สามารถวัดไอคิวของคนได้ด้วย”
“แล้วยังไง”
“เดี๋ยวฉันจะถามเธอเดี๋ยวนี้เเหละ... ถ้าสมมุติ เธอไปเที่ยวทะเล แล้วก็มีขอนไม้กับทองลอยมา... เธอจะเลือกเอาอะไร”
“ทองสิ...” จุนกิตอบทันที.. ก่อนจะพูดต่อ "พี่บ๊อกชิลเคยบอกว่า ทองเอาไปขายได้เป็นล้านๆวอน จากนั้นผมก็จะเอาไปซื้อเกมใหม่มาเล่น... แต่คำถามของพี่มันเกี่ยวอะไรกับการวัดไอคิวด้วย ผมไม่เข้าใจ หมายความว่ายังไง” เด็กชายถามด้วยสีหน้างุนงง
“มันก็หมายความว่า เธอเป็นเด็กไม่มีสมองไง ... ทองบ้านเธอมันลอยน้ำได้เหรอ.. แล้วถ้าเธอไม่เรียนหนังสือนะ เธอก็จะกลายเป็นเด็กโง่แบบนี้แหละ... รู้ไหม คุณอาของเธอน่ะ เกลียดเด็กโง่มากแค่ไหน แล้วจากนั้นเขาก็จะไล่เธอออจากบ้าน”
แบคฮยอนยกตัวอย่างมาพูดพร้อมทั้งใส่อารมณ์ส่วนตัวทั้งหมดลงไป.. ส่วนคนฟังถึงกับเงียบไปชั่วขณะ พลางตีหน้าสีความเศร้าสร้อย กลัวเหลือเกินว่าอาชานยอลจะไม่รักอีกแล้ว
“จริงเหรอครับ” จุนกิขมุบขมิบปากถาม
“จริง แล้วอาของเธอก็จะเอาเธอไปทิ้งที่ขยะด้วย... แล้วหลังจากนั้น เธอก็ไม่ได้เรียนเหมือนเด็กทั่วไป ไม่มีเงิน ไม่มีอะไรให้กิน สุดท้ายเธอก็กลายเป็นขอทาน นอนหิวโซเป็นเพื่อนกับพวกสุนัขจอนจัด” แบคฮยอนต่อเสียงหนักแน่น จุนกิก็นึกภาพตาม เลยยิ่งทำให้รู้สึกกลัวมากขึ้น
“งั้น ผมจะตั้งใจเรียน... ผมไม่อยากให้คุณอาเอาผมไปทิ้งที่ถังขยะ”
“ดี แต่ก่อนที่เธอจะเรียน เธอต้องไปเก็บหนังสือมาก่อน” แบคฮยอนชี้นิ้วสั่ง
“ครับ...” จุนกิพูดแล้วก็รีบออกไปเก็บทันที... กว่าจะรับมือได้ ก็เล่นเอาร่างบางต้องแอบถอนหายใจเหนื่อยๆ
แบคฮยอนรู้ดีว่าชานยอลคือจุดอ่อนของจุนกิ ถึงได้หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาพูด ซึ่งมันก็ได้ผลจริงๆ ต่อไป แบคฮยอนก็คงจะเริ่มสอนเด็กชายเปลี่ยนแปลงความคิดให้ได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะยอมร่วมมือกันไปนานแค่ไหน
เป็นไง แบคฮยอนของเรา เก่งมั้ยล่ะ จัดการอะไรทุกอย่างได้หลายๆอย่าง ฉลาดน่ะตัวเล็กเนี่ย
ฝากด้วยนะ เมนท์ๆ
ความคิดเห็น