ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Exo] พ่ายรัก [ChanBaek] [NC 18+]

    ลำดับตอนที่ #5 : ถูกไล่ออก

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 8.76K
      38
      29 มี.ค. 57

     





              หลายวันต่อมา เมื่อชานยอลถูกแบคฮยอนปฏิเสธและโดนหักหน้าท่ามกลางผู้คนมากมาย เขาก็หาสาวใหม่ควงเพื่อแก้เซ็งแบบไม่ซ้ำหน้า ซึ่งวันนี้เขาพา ยุนอา เพื่อนสาวคนสนิท ที่เขากำลังคุยๆเพียงไม่กี่วัน เธอออกตัวแรง เสนอตัวเข้าไปหาเขาก่อน และเมื่อถูกเสนอมาซะขนาดนี้แล้ว เจ้าของร่างสูงก็ต้องสนองเป็นธรรมดา ทว่ายังไง เขาก็ไม่มีทางปล่อยแบคฮยอนไปเด็ดขาด

     

     

    เด็กคนนั้น ต้องกลายเป็นของเขาให้จงได้

     

     

    ชานยอลพาหญิงสาวไปชอปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งแบคฮยอนทำงานพิเศษเป็นพนักงานที่ห้องเสื้อชายหญิงแห่งหนึ่ง พอมีงานให้ทำ แบคฮยอนมักจะโดดเรียนมาทำงานเสมอ ก็อย่างว่า เกิดมาจน ก็ต้องดิ้นรนเพื่อปากท้องเป็นธรรมดา

     

     

    ยุนอาเลือกของตามสบายที่ร้าน โดยที่ชานยอลนั่งรออยู่ใกล้ๆกับทางเข้า เพราะขี้เกียจเดินเลือกเป็นเพื่อน เข้าใจว่าผู้หญิงซื้อของทีไร ต้องเลือกมากจนเขารู้สึกเบื่อ เลยขอนั่งอยู่เงียบๆดีกว่า.. ยุนอาหยิบโน่นหยิบนี่แล้วก็ทิ้งวางไม่เป็นที่เป็นทาง แถมยังทิ้งลิปสติกที่ตัวเองใช้แล้วลงพื้น ทำท่าจะหมุนตัวเดินออกไป แบคฮยอนเห็นอย่างนั้นจึงอดไม่ได้

     

     

    เดี๋ยวก่อนครับคุณยุนอาชะงัก หันมองซ้ายขวา เรียกใครวะ คุณนั่นแหละ

     

     

    มีอะไร”  ยุนอาถามเสียงห้วน แบคฮยอนพยักพเยิดไปที่ลิปสติกบนพื้น

     

     

    ถังสำหรับทิ้งขยะก็อยู่ใกล้ๆทางเข้า ทำไมไม่เอาไปทิ้งละครับ

     

     

                ยุนอาหันไปมองตามแล้วยักไหล่ไม่สนใจ

     

     

    เห็นแล้วก็จัดการหยิบไปทิ้งสิ งานของแกไม่ใช่เหรอ

     

     

    งานของฉันคือทำความสะอาด ไม่ได้มีหน้าที่ตามล้างตามเช็ดให้ใคร กรุณาจัดการกับธุระของตัวเองให้เรียบร้อยด้วยครับ

     

     

    ฉันไม่ทำ แต่เอ๊ะ นี่แกเป็นคนที่ตัดหน้ารถฉันวันนั้นใช่ไหมเธอพยายามจ้องหน้าเพื่อฟื้นความจำ หน้าตาแบบนี้ น้ำเสียงแบบนี้ ใช่คนที่ตัดหน้ารถเธอแน่นอน

     

     

    ใช่แกจริงๆด้วย.. นี่คิดจะหาเรื่องกันใช่ไหม อยากได้เงินอีกเหรอ ถึงจ้องจะหาเรื่องฉันตลอด... หึ.. แล้วฉันก็ไม่เก็บด้วย..”  ยุนอาลอยหน้าลอยตาตอบ แล้วสะบัดหน้าพรืดจะเดินออกไป แบคฮยอนมองตามพึมพำ

     

     

    มักง่าย

     

     

    ยุนอาหันขวับมาจ้องด้วยแววตาโกรธเกรี้ยว เกิดมาไม่เคยโดนใครที่ไหนด่า

     

     

    แกว่าใคร

     

     

    แบคฮยอนทำหูทวนลม กวดขยะที่ยุนอาทิ้ง แล้วก็ทำงานต่อ ยุนอายิ่งยัวะ

     

     

    ฉันถามว่าแกว่าใคร

     

     

    แบคฮยอนยังคงทำงานต่อ เพราะไม่อยากมีเรื่องกับยุนอา แต่ยุนอาไม่ยอม เดินมาฉับๆมาหาอย่างเอาเรื่อง

     

     

    ไหนขอดูชื่อหน่อยซิ ฉันจะไปฟ้องผู้จัดการ ว่าแกก้าวร้าวกับฉัน

     

     

    ยุนอาเอื้อมมือจะดึงป้ายชื่อที่หน้าอกของแบคฮยอน แต่แบคฮยอนสะบัดตัวหนี

     

     

    อย่านะ ฉันไม่ได้ก้าวร้าว แล้วฉันก็ไม่ได้พูดชื่อใครซักหน่อย

     

     

    ตรงนี้ มีแค่ฉันคนเดียว ถ้าแกไม่ด่าตัวเองก็ด่าฉัน... เอาป้ายชื่อมานะ

     

     

    ยุนอายื้อแย่งอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วกระชากหลุดติดมือมาจนได้

     

     

     

    นี่เธอ  เอาคืนมานะ

     

     

    ยุนอายิ้มเยาะมองป้ายชื่อในมือ  แล้วหันขวับเดินออกไปแต่เท้าดันเหยียบพรมที่ไม่ถูพื้นแล้วลื่น แซ่ดๆ

     

     

    อ๊ายยยย  โอ๊ย!!” 

     

     

    ยุนอาล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้นแรงๆ พอลุกขึ้นมา เต้นเร่าๆ ชี้หน้าด่าแบคฮยอน

     

     

    แก ฉันไม่เอาแกไว้แน่คอยดู

     

     

    ชานยอลที่พอได้ยินเสียงโวยวาย ก็รีบวิ่งเข้ามาดูสถานการณ์โดยทันที

     

     

    ชานยอลคะ ชานยอล ช่วยฉันด้วยค่ะ

     

     

    ชานยอลเข้ามาประคองยุนอาไว้อย่างตกใจ

     

     

    อะไรเนี่ย เกิดอะไรขึ้น

     

     

    ยุนอายังไม่ทันอธิบาย แบคฮยอนก็พูดแทรกขึ้น

     

     

    นี่เธอ เอาป้ายของฉันคืนมานะ

     

     

    ชานยอลหันไปมองว่าเป็นแบคฮยอนก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

     

     

    คุณ

     

     

    ยุนอามองหน้าทั้งสองที่กำลังอึ้งอย่างแปลกใจ

     

     

    นี่ ชานยอลรู้จักมันเหรอคะ”

     

     

    ชานยอลพยักหน้า ยุนอาไม่รอช้า รีบบีบน้ำตาขอความเห็นใจทันที

     

     

    งั้นก็ดีเลย คนที่ชานยอลรู้จักเนี่ย มันก้าวร้าวมาก มันด่าฉันว่ามักง่าย แล้วยังทำร้ายฉันด้วยค่ะ

     

     

    ฉันเปล่าแบคฮยอนปฏิเสธทันที

     

     

    เปล่าทำ แล้วแขนฉันจะถลอกเป็นรอยแบบนี้ได้ยังไง

     

     

    ก็เธอเหมือนแบคฮยอนกำลังจะพูดอะไรออกมา แต่กลับถูกยุนอาพูดดักคอไว้เสียก่อน

     

     

    มันผลักฉันล้มค่ะ

     

     

    โกหก เธอนี่มันโกหกหน้าด้านๆ”   แบคฮยอนต่อว่าอย่างหัวเสีย

     

     

    ยุนอาไม่สนใจ แกล้งร้องไห้เสียงดัง

     

     

    คุณผลักยุนอาอย่างงั้นเหรอ แบคฮยอน”  ชานยอลประคองยุนอาไว้ แล้วหันไปมองแบคฮยอนอย่างไม่พอใจ นี่นะเหรอ ที่เพื่อนเขาว่าเป็นคนดี คนน่าสงสาร ทุกอย่างมันช่างตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

     

     

    ผมไม่ได้ทำอย่างที่ผู้หญิงของคุณพูดเลยนะ ถ้าคุณเชื่อก็โง่เต็มทนแล้ว

     

     

    ต๊าย มันด่าชานยอลว่าโง่ด้วย!!” เสียงของยุนอา แผดออกมาดังๆ จนผู้จัดการที่อยู่บริเวณนั้นรีบปรี่เข้ามา

     

     

    เอ่อ มีอะไรกันครับ เกิดอะไรขึ้น

     

     

     

     

    ผู้จัดการ พาชานยอล ยุนอา และแบคฮยอนไปคุยที่ห้องทำงานห้องทำงาน พร้อมกับก้มหัวขอโทษให้ชานยอลกับยุนอา เมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

     

     

    ต้องขอโทษแทนพนักงานด้วยนะครับ สำหรับคำพูดและกิริยาที่ไม่เหมาะที่ปฏิบัติออกไปจากเมื่อกี้

     

     

     

    ผู้จัดการกระทุ้งศอกให้แบคฮยอนก้มหัวขอโทษ  หากแบคฮยอนไม่มีท่าทีจะทำตามคำสั่ง จนผู้จัดการกระซิบหู แต่แบคฮยอนยังไม่ยอมง่ายๆ ไม่สนใจแล้วว่าจะโดนไล่ออกหรือไม่

     

     

    ไล่มันออกเดี๋ยวนี้เลยนะ คุณก็เห็นว่าฉันถูกพนักงานระดับล่างอย่างมันย่ำยี พนักงานที่ก้าวร้าวและไร้การอบรมแบบนี้ คุณจะเก็บเอาไว้ให้เป็นชื่อเสียงเหม็นๆ ของร้านคุณทำไมคะ

     

     

     

    ผู้จัดการเป็นฝ่ายอึ้งไป เถียงไม่ออก ขณะที่ชานยอลสะกิดยุนอา

     

     

    ผมว่าแค่นี้ก็พอแล้ว เรื่องลงโทษให้เป็นหน้าที่ของเจ้าของร้านก็แล้วกัน

     

     

    ไม่ได้ค่ะเรื่องนี้คนที่เจ็บและอายคือฉัน  เพราะฉะนั้น ฉันต้องเล่นงานให้ถึงที่สุด จะได้ไม่เป็นเยี่ยงอย่าง”  ยุนอา สบตากับผู้จัดการอย่างเอาเรื่อง  “ว่าไงคะ ทำได้ไหม หรือว่าจะให้เรื่องไปถึงตำรวจกับรายการทีวี

     

     

    เอ่อ... อย่าต้องถึงขนาดนั้นเลยนะครับ ปัญหาแค่นี้เราจัดการกันเองดีกว่า

     

     

    แบคฮยอนเหลือบมองหน้าผู้จัดการ

     

     

    นายไปเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มออก แล้วกลับบ้านไปได้เลย ไม่ต้องมาทำงานที่นี่อีก

     

     

    ผู้จัดการ

     

     

    ไปสิ

     

     

    แบคฮยอนมองผู้จัดการด้วยสายตาที่ผิดหวัง แล้วหันไปมองชานยอลกับอย่างเจ็บใจ... ก่อนจะเดินออกไป

     

     

    ยิ่งพบเขา ก็ยิ่งรู้สึกเกลียดเขามาก ผิดกับอีกคน ยิ่งพบกัน ก็ยิ่งรู้สึกอยากครอบครองมากเท่านั้น

     





     




     


    เปิดตัวมาแบคมีแต่เรื่องทั้งนั้น
    ชีวิตเศร้าจัง เจอหยอยเมื่อไหร่เป็นเรื่องทุกที

    # ขอความที่สามสิบห้า

    เปลี่ยนชื่อแล้ว เอาเพลงเข้าแล้ว ที่คิดว่าเหมาะกับฟิคแล้วนะ
    อะไรประมาณนี้

    อะไรที่ทำให้คนเขาเข้ามาอ่านแล้วชอบ ก็จะทำนะครับ

    ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ

     

    Duck- Fly
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×