คุณบีของหนู

ตอนที่ 9 : สารภาพ and Time out

          ศิรินเดินมาหาแม่เลี้ยงของเธอซึ่งกำลังนั่งไก่วห้างดุจนางพญา “มีอะไรก็ว่ามาอย่าให้ชั้นต้องหงุดหงิดไปกว่านี้” น้ำทิพย์เอ่ย “เอ่อคือว่าหนู” น้ำทิพย์กอดอกแล้วจ้องหน้าลูกเลี้ยงไม่วางตา “คือว่าหนูรับสายลูกค้าของคุณแม่ค่ะ” “อะไรนะ!!! รับสายลูกค้า” น้ำเสียงทีท่าดุดันเสียงดังของแม่เลี้ยงมันทำให้เจ้าตัวเล็กยืนตัวลีบ “เอาแล้วไงยัยคริสโดนแน่ๆ” ศิรินสบทในใจ “ณิศรา” “คะคุณบี” “ทำไมไม่รับสายแล้วรับเรื่องไว้ให้บีคะ” น้ำทิพย์ถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เอ่อคือ” ศิรินตอบแทน “พอดีหนุอยากทานโกโก้ร้อนเลยให้พี่ณิไปเอาให้แล้วพอดีว่าคุณสิเรียมเขาโทรมาพอดีค่ะคุณแม่คริสก็เลย...รับ...” เจ้าตัวเล็กยังไม่ทันจะพูดต่อน้ำทิพย์ทุบโต๊ะดังปังแล้วลุกยืนพร้อมมองหน้าลูกเลี้ยงด้วยสายตาคมกริบที่เจ้าตัวเล็กมองแววตาคู่นั้นแล้วกลืนน้ำลายลงคอ

            “รู้ใช่ไหมว่าทำอะไรลงไป” น้ำทิพย์ถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ค่ะคุณแม่” น้ำทิพย์พาศิรินไปที่มุมๆนึง “คุณแม่จะทำโทษคริสเหรอคะ” น้ำทิพย์กอดอกยืนมอง “คุยอะไรกับเขาไปบ้าง” ผิดคาดนี่นึกว่าจะโดนดุกว่านี้ “เอ่อ เขาแค่ขอสายคุณแม่คริสเลยบอกไปว่าคุณแม่ติดประชุมค่ะให้โทรมาใหม่” ณิศรายืนอมยิ้มเมื่อเห็นท่าทีคุณหนูตัวเล็กของเธอพูดจ้อไม่หยุด “แล้วยังไงอีก” “แค่ แค่นี้ค่ะ เขาบอกว่าจะโทรมาใหม่” “นี่เธอพูดภาษาอังกฤษเป็นด้วยเหรอไง” น้ำทิพย์ถามต่อ “เป็นค่ะ คริสเรียนโรงเรียนสองภาษาเลยสนทนาได้นิดหน่อย” น้ำทิพย์หน้า “เด็กนอก” ศิรินหน้าจ๋อย “คุณแมจะ...” “Time Out”  ศิรินยังไม่ทันจะถามจบน้ำทิพย์ก็สั่งการซะแล้ว “คุณแม่” “5 นาที ถ้ายังถามมากจะให้ Time Out ทั้งวัน” น้ำทิพย์เดินกลับมานั่งที่ก้าวอี้แล้วรีบโทรกลับหาคุณสิเรียมปล่อยให้เจ้าตัวน้อยยืนสำนึกผิดลำพัง

            ศิรินถอนหายใจน้ำตาคลอเบ้าไม่คิดว่าการทำโทษแบบนี้จะกลับมาโดนอีกครั้งหลังจากเมื่อสามเดือนก่อนได้ทะเลาะกับน้องสาวแล้วป๊าม๊าสั่ง Time Out เกือบ 2 ชม ด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่ยอมแบ่งของน้องเล่น “อันนี้ของพี่พลอยก็ไปเอาอันนั้นสิ” ศิรินนึกย้อนเหตุการณ์กลับไป โพนี่ตัวนี้ของพี่นะ” “ก็แบ่งกันเย่นจิปี้คิดปอยจะฟ้องม๊า” พลอยน้องสาวคนเดียวของศิรินถึงแม้บางทีจะทะเลาะกันบ้าง ??? อย่าใช้คำว่าบ้างเลยดีกกว่าใช้คำว่าบ่อยๆ เมื่อน้องสาวตัวดีวิ่งแจ้นไปฟ้อง ม๊าก็ให้ Time Out คนละมุม ศิรินน้ำตาไหลลงสองอาบแก้มแล้วร้องไห้เงียบๆ ยิ่งคิดถึงเจ้าตัวน้อยก็คิดถึงป๊าม๊าตัวเอง

            เมื่อน้ำทิพย์คุยกับคุณสิเรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วน้ำทิพย์ค่อยๆคลี่ยิ้มบางๆ คุยไปจนเกือบ 10 นาที แล้วลุกมาหาเจ้าตัวเล็ก “ร้องไห้ทำไม” น้ำเสียงเรียบเฉยที่ถามลูกเลี้ยง เมื่อเห็นศิรินเอาแขนปาดน้ำตาตัวเอง “คิดถึงป๊าม๊าค่ะ” นั่นเป็นคำตอบที่น้ำทิพย์ได้ยินมาแล้วเป็นรอบที่สองของวัน “กอดอกแล้วยืนต่อไปหายคิดถึงค่อยเลิกยืนแล้วก็หยุดร้องไห้ด้วย ถ้าจะอยู่กับชั้นก็ต้องเข้มแข็ง ชั้นไม่ชอบเด็กอ่อนแอ” ไม่ได้อ่อนแอซักหน่อย ศิรินเถียงในใจเพราะรู้ตัวดีถ้าขืนเถียงออกมาอาจจะโดนมากกว่าตอนนี้ก็ได้ ศิรินยืนกอดอกตามคำสั่งแม่เลี้ยงแล้วตอบรับแทน “ค่ะคุณแม่คริสจะพยายาม” น้ำทิพย์พอใจคำคำตอบ “รับปากแล้วก็ทำให้ได้ด้วย” น้ำทิพย์เดินกลับมาที่ก้าวอี้แล้วเอนหลังงีบหลับด้วยความเพลียส่วนหนูน้อยก็โดนให้ยืนต่อไปจนเริ่มหมดแรงเต็มที

...............................................................................................................................................................................................

จบไปอีกตอนนะคะใครบอกว่าคุณบีใจอ่อนยังไม่ใช่ซักหน่อย

สงสารหนูน้อยกันไหมคะ โดนอีกแล้ว เอาใจช่วยหนูน้อยกันต่อตอนหน้านะคะ

                                                                                   #ไรท์คนเดิมเพิ่มเติมคือ ความคริส

ปล.ฝากเรื่อง แค้นร้ายผ่านรัก เรื่องต่อไปของไรท์ด้วยนะคะ