คุณบีของหนู

ตอนที่ 7 : ไม่ชอบ

             ศิรินทำหน้ายู่ยี่แล้วเดินดุ่ยๆๆๆๆนำหน้าแม่เลี้ยงของเธอไปน้ำทิพย์รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามแล้วรีบคว้าแขนลูกเลี้ยงไว้ “นี่จะเดินไปไหน” ศิรินไม่ยอมหยุดเดิน “จะไปห้องคุณบีค่ะ” น้ำทิพย์กอดอกนิ่งแล้วมองเด็กน้อยดุๆ “แล้วเธอรู้แล้วเหรอไงว่าห้องชั้นอยู่ไหน” ศิรินส่ายหน้า “ไม่ทราบค่ะคุณบี” น้ำทิพย์ส่ายหน้า “ตามมา” น้ำทิพย์เดินนำศิรินเดินตามอย่างว่าง่าย ศิรินมองไปรอบๆแล้วน้ำตารื้นเพราะจู่ๆก็คิดถึงป๊าม๊าตัวเองขึ้นมา “นี่ห้องชั้น” น้ำทิพย์เปิดประตูห้องโดยที่ไม่ทันสังเกตุว่าเจ้าตัวเล็กหยุดยืนระหว่างทาง

 

        น้ำทิพย์หันมองแล้วรีบตามไปหา “ทำไมไม่ตามชั้นมาอย่าป่วนมากได้ไหมวันนี้ชั้นมีประชุมเช้า…” น้ำทิพย์ยังไม่ทันจะพูดจบเด็กหญิงเอามือเล็กๆมากอดเอวของแม่เลี้ยงแล้วสะอื้น ซวยแล้วไงมาร้องไห้อะไรตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะชั้น น้ำทิพย์คิดในใจ ศิรินร้องไห้สะอื้น “หนู ฮึกๆ หนูคอดถึงป๊ากับม๊า” น้ำทิพย์นิ่งไปก่อนที่จะค่อยๆย่อตัวลงแล้วสวมกอดเจ้าตัวน้อยไว้ “คุณ คุณบี” เจ้าตัวน้อยชะงักกับการกระทำของผู้ใหญ่ตรงหน้าชั่วครู่ ศิรินเงยหน้ามองนี่เป็นครั้งแรกที่หนูน้อยได้เห็นหน้าอันคมสวยสง่าของแม่เลี้ยงอย่างชัดเจน “เงียบ ถ้าไม่เงียบเย็นนี้ชั้นจะไม่พาเธอไปซื้อของนะ” “คริส คริสแค่คิดถึงป๊ากับม๊านี่คะคุณบี” น้ำทิพย์กอดปลอบ “อยู่กับชั้นไม่ต้องคิดถึงหรือกลัวอะไรทั้งนั้นนะชั้นสัญญาว่าชั้นจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรไปถึงชั้นจะไม่ชอบเด็กก็ตามแต่ชั้นจะพยายาม” “คุณบี” หนูน้อยใจชื้นกับคำสัญญาเพราะต่อจากนี้ไม่ต้องกลัวหรือเหงาอะไรอีกแล้วมันก็อาจจจะเป็นแค่เพียงความคิดของเด็กหรืออาจจะเป็นสัญญาของหนูน้อยกับแม่เลี้ยงไปจนตลอดชีวิต

 

        น้ำทิพย์อุ้มหนูน้อยที่ห้องทำงาน นี่เป็นครั้งแรกที่เด็กหญิงไม่ถูกน้ำทิพย์ตีหรือดุใส่ ศิรินเอาคางเกยบ่ามารดาแล้วหันมองพนักงานผ่านหลังขาวๆเรียบๆเนียนของร่างสูง พนักงานยังซุบซิบนินทากันไม่เลิก “นี่ดูคุณบีสิ เมื่อก่อนเกลียดเด็กหยั่งกับอะไรดีแต่พอมาตอนนี้รักเด็กซะงั้น กลัวขายไม่ออกแน่ๆ” พนักงานอีกคน “จริงด้วยชั้นก็ว่าแบบนั้นสงสัยอยากรีเทิร์นกับคุณหมอแกนมั้ง” พนักงานอีกคนกล่าวแล้วตบท้ายด้วยท่าทีอารมณ์ขัน

 

        ศิรินไถลลงจากการถูกอุ้มแล้วเดินไปที่พนักงงานสองคน “เลิกนินทาคุณบีได้แล้วนะคะไม่มีงานทำเหรอยังไงคะหนูไม่ชอบนะที่จะมานินทาคุณบีแบบนี้ แล้วอีกอย่างถึงคุณบีจะรักใครชอบใครมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกพี่นะคะแล้วถ้านินทาอีกรอบหนูจะให้คุณบีตัดเงินเดือน” น้ำทิพย์ยิ้มขำๆกับท่าทางดุพนักงานของหนูน้อย “เอ่อคือ” พนักงานอีกคนอึกอัก “ไปทำงานก็ได้แล้วนะคะ” “เอ่อค่ะๆ” พนักงานเดินกลับไปทำงานศิรินเดินกลับมาแล้วมองหน้าแม่เลี้ยงที่ยืนกอดอกมองตาดุๆ

 

        “คุณบี หนูไม่ชอบให้พนักงานมานินทาคุณบีนี่คะ” “ชั้นยังไม่ได้ว่าอะไรเธอซักคำ” หนูน้อยทำหน้ายุ่ “ถึงไม่ว่าแต่คุณบีมองดุๆนี่คะ” “อย่ามาทำเป็นรู้ทันคราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะใครจะนินทาก็ปล่อยให้เขานินทาไป” น้ำทิพย์พาหนูน้อยเดินเข้าห้อง “ไปนั่งรอชั้นที่โวฟาก่อนถ้าจะทานอะไรก็บอกหนูนิเลขาส่วนตัวชั้นได้” “ค่ะคุณบี” ศิรินเดินไปอ้อน “หนูขอโทษนะคะคุณ คุณ เอ่อ” น้ำทิพย์ถอนหายใจ “จะเรียกแม่ก็เรียหนูณิรู้เรื่องนี้ แต่จำไว้ถ้าอยู่กับคนอื่นต้องเรียกชั้นว่า” “ค่ะเรียกว่าคุณบี ขอบคุณนะคะคุณแม่” ศิรินกอดน้ำทิพย์แน่น “แล้วอย่าทำเรื่องแบบวันนี้อีกถ้าไม่อยากโดนตีเข้าใจไหม” น้ำทิพย์เสียงเรียบ “ค่ะคุณแม่ คริสรักคุณแม่นะคะ” ศิรินกอดน้ำทิพย์ไม่ยอมปล่อย “พอๆ ปล่อยชั้นได้ล่ะชั้นจะไปประชุม หนูณิฝากยัยหนูด้วยนะ” “ค่ะคุณบี” หนูณิรับคำน้ำทิพย์เดินไปหยิบเอกสารที่โต๊ะแล้วรีบไปที่ห้องประชุมเพื่อเข้าบอร์ดบริหาร น้ำทิพยืไปถึงก่อนเวลา 10 นาที

..........................................................................................................................................

มาลงตอนใหม่แล้วนะคะ ดีใจที่ทุกคนชอบเรื่องนี้กันนะคะ

#คุณบีของหนู จะพยายามแต่งให้ฟินๆกันนะคะ

อาจจะมีดราม่าบ้างแต่จะออกแนวน่ารัก 

ขอบคุรสำหรับกำลังใจในคอมเม้นนะคะ เม้นมาคุยกันได้เหมือนเดิมค่ะ

                                     #คุณบีของหนู  ไรท์คนเดิมเพิ่มเติมคือความน่ารักของหนูคริส