คุณบีของหนู

ตอนที่ 29 : คนสำคัญ

     น้ำทิพย์รีบเดินลงบันไดมาแล้วรีบไปคว้าตัวลูกสาวออกจากตักราศรี "คุณแม่คริสเจ็บนะคะ" อาภากับทรงสิทธิ์มองหน้ากัน "ยัยบีเป็นอะไรทำไมต้องดึงหลานแรงขนาดนั้น" อาภาวางช้อนลงแล้วหันมาเอ็ดลูกสาวแทน 

"ไม่ชอบให้ไปนั่งตักพี่แกนค่ะ"  อาภาหลุดขำลูกสาว "หวงหลานหรือหวงแกนกันแน่"  ราศรีมองแฟนสาวที่ยังงอนไม่เลิกรา "ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่บีก็แค่งอนแกนที่เมื่อคืนแกนทำหทดมู๊ด" อาภาขำคิกๆ

"มันน่างอนมั้ยล่ะคะ ว่าจะให้แต่บีเปลี่ยนใจไม่ให้ยาว" น้ำทิพย์งอน อาภาหันมองลูกเขยกับลูกตัวเองสลับไปมา

"คุณแม่ วันนี้บีไม่ไปส่งคริสแล้ว ขอตัวนะคะ" ศิรินลงจากตักของราศรีแล้ววิ่งไปหามารดา

"คุณแม่ขาไปส่งคริสนะคะน๊านะๆๆๆ" ศิรินทำตาปริบๆในที่สุดน้ำทิพย์ต้องยอมใจอ่อน "ไปส่งก็ได้แต่พี่แกนคะรอบีอยู่บ้านด้วยนะคะเดี๋ยวบีมาแต่ไม่ได้จะให้นะบอกไว้ก่อน" 

"ได้ค่ะคุณแฟน" ราศรีรับคำอย่างว่าง่าย คำบอกของน้ำทิพย์มันดูคล้ายๆคำสั่งเสียมากกว่าแต่ราศรีก็ต้องยอมทุกครั้งไป

อาภาหันมองลูกเขย "ทำอะไรให้บีงอนอีกล่ะ" ราศรีถอนหายใจเฮือกใหญ่" 

"แกนคงรีบมั้งคะบีเลยงอน ขอโทษนะคะแม่ส่วนเสียงนั้นก่อนหน้าแกนนวดให้บีน่ะค่ะเห็นบอกว่าเมื่อย" อาภาพอจะรู้ความหมายเลยเอามือแตะบ่าลูกเขย "แกนท่าทางของบีที่แกนบอกแล้วเท่าที่แม่สังเกตเห็นนี่น่ะถือเป็นลางดีนะไปง้อนิดๆหน่อยๆเดี๋ยวก็หายแม่ไม่เคยเห็นบีงอนใครนานนะ" ราศรีพยักหน้า "ขอบคุณนะคะแม่แกนจะลองดูค่ะ" ทั้งคู่ยิ้มให้กัน

ภายในรถศิรินเงียบสนิทไม่ได้คุยจ้อกับน้ำทิพย์เหมือนเคยเพราะกำลังงอนตั้งแต่ที่ราศรีเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวมันก็ทำให้น้ำทิพย์เปลี่ยนไปน้ำทิพย์นอนคลุกอยู่กับราศรีทุกคืนจะมีมานอนกับศิรินในวันที่ราศรีกลับดึก เข้าเวรดึก หรือไม่ก็ไปทำงานต่างจังหวัดเท่านั้น น้พทิะย์หันไปยิ้มเมื่อรถติดไฟแดงแล้วพูดกับเจ้าตัวน้อย

"เป็นอะไรคะคนเก่งของแม่ทำไมน่าตาบูดบึ้งแต่เช้าแบบนี้" ศิรินเหลือบตามองข้างๆ

"เปล่าค่ะไม่ได้เป็นอะไรเมื่อคืนเสียงคุณแม่กับน้าแกนทำให้คริสนอนไม่หลับ" ศิรินกอดอกแล้วหันไปมองทางหน้าต่างทำให้น้ำทิพย์หลุดขำ

"เสียงที่แม่ร้อง โอ๊ะ ๆๆๆ แบบนี้ใช่ไหมคะ"  ศิรินเอามือปิดหูตัวเองแล้วหันควับมองค้อนมารดาเพราะศิรินยิ่งงอนมากเท่าไหร่น้ำทิพย์ก็ยิ่งแกล้งมากขึ้นเท่านั้น

"คุณแม่!!!!"  "เป็นอะไรไปคะเสียงดุเชียว" 

"ก็คุณแม่เป็นแฟคริสอยู่อย่าลืมสิคะ" น้ำทิพย์ชะงักไปไม่คิดว่าศิรินจะจำคำพูดในวันนั้นน้ำทิพย์นึกย้อนหวนกลับ

 "นี่ไงแฟนเรา" น้ำทิพย์ถึงกับจุกอกที่ตอบตกลงเป็นแฟนกับราศรีเพราะราศรีรักน้ำทิพย์มานานมากแล้วและวันนั้นน้ำทิพยืก็ได้เห็นถึงความจริงใจของราศรีที่มีให้โดยตลอดและไม่คิดว่าวันนี้น้ำทิพย์อาจจะจะรักราศรีแบบนั้นได้ ส่วนศิรินเองน้ำทิพย์ก็รักไม่ต่างกัน แต่รักแบบไหนในใจของร่างสูงตอนนี้นั้นมันบอกไม่ถูก แต่ที่รู้คือเวลาศิรินงอนขึ้นมาน้ำทิพย์ก็ต้องเป็นฝ่ายง้อทุกครั้งไปน้ำทิพย์ไม่ต้องการให้ใครคนใดคนนึงต้องเสียใจหรือน้อยใจตัวเองในตอนนี้เพราะน้ำทิพยืก็รักทั้งสองคน

 เขาขับรถเงียบๆแล้วคิดอะไรบางอย่างในใจจนถึงโรงเรียน Hi - School ของศิริน "คุณแม่คะๆ" ศิรินสะกิดแขนมารดาไปมา 

"ว่าไงลูกแม่ขอโทษนะคะแม่คิดอะไรเพลินไปหน่อยค่ะ" น้ำทิพย์ดับเครื่องยนต์ก่อนลงมาเปิดประตูให้ลูกสาวที่ตอนนี้เป็นวัยรุ่นแล้ว 

"คุณแม่คิดอะไรเพลินหรือคิดถึงน้าแกนกันแน่คะแล้วที่สำคัญคุณแม่ยังไม่ได้ตอบคริสเลยนะคะว่าเสียงดังนั่นมันคืออะไร"

"เสียงน้าแกนนวดให้แม่ค่ะแม่เส้นเอ็นยึดเลยให้น้าแกนนวดให้"

 "แน่ใจนะคะว่าแค่นวดแล้วที่คุณแม่กับน้าแกนนอนกอดกันโดยที่นุ่งแต่ผ้าขนหนูล่ะคะ" ศิรินถามจ้อไม่หยุดถ้าศิรินอยากรู้อะไรก็ต้องถามให้เคลียให้ได้ 

"ถามมากจังลูกใครเนี่ย ไปเรียนได้แล้วค่ะ" น้ำทิพย์ย่อตัวลง "เอาแบบนี้ดีไหมคะเย็นนี้แม่มารับแล้วเราไปเดทกันสองคนแล้วหนูอยากได้อะไรแม่ซื้อให้ค่ะ" 

ศิรินสวมกอดน้ำทิพย์แน่น "ทุกอย่างแน่นะคะคุณแม่" ศิรินยิ้มตาสระอิยิ้มนี้ที่น้ำทิพย์ชอบที่สุดนั่นแปลว่าศิรินไม่ได้โกรธหรืองอนแล้ว "แน่ใจค่ะไปเรียนได้แล้วค่ะคนสวยของแม่" ศิรินยิ้มกว้างอีกครั้ง กับคำว่า "ของแม่"  "ค่ะทุกอย่าง แต่ตอนนี้ไปเรียนก่อนนะคะแม่ต้องไปทำงานแล้ว" "ค่ะ สวัสดีค่ะคุณแม่" ศิรินเชื่อฟังอย่างว่าง่ายแค่นี้มันก็ทำให้น้ำทิพยืหายเหนื่อย น้ำท

ศิรินคว้ากระเป๋าข้างๆแล้วเดินเข้าโรงเรียน

"คริสไม่ได้เจอกันนานสบายดีนะ" เสียงทุ้มๆคุ้นหูเรียกดังมาแต่ไกล วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกในภาคเรียนที่ 2 ก่อนขึ้น ม.4

"สบายดี สบายดีมากด้วย มีอะไรมาทัก มาดักรอแต่เช้ารู้ไหมคนเขารำคาญ"  ศิรินได้นิสัยแบบอย่างน้ำทิพย์มาเปี๊ยบมีอะไรก็พูดตรงๆไปแบบนี้แหล่ะ

"พูดตรงไปไหมมีอะไรจะให้น่ะ" "ไม่เอาไม่อยากได้ขอตัวนะรีบเรียนๆจะได้หมดวันรอคุณแม่มารับ" ศิรินเดินเข้าห้องเรียนโดยไม่สนใจเกอร์ด้าแม้แต่น้อยเกอร์ด้ากำมือสองข้างแน่นในมือกำแหวนหมั้นของตัวเองไว้แน่น เกอร์ด้าไม่ชอบหน้าน้ำทิพยืเท่าไหร่นักตั้งแต่จำความได้เพราะอะไรๆศิรินก็สนใจแค่น้ำทิพยืเพียงคนเดียว 

"บีกลับมาแล้วเหรอพี่รอนานแล้วนะ" ราศรียิ้มทักแฟนตัวเองเมื่อก้าวเท้ากลับมาบ้าน "ค่ะกลับมาแล้วขอโทษนะคะพี่แกนกว่าบีจะยอมทำให้เจ้าตัวเล็กหายงอนได้นี่นานพอดู" ราศรียิ้มเฉี่ยว "ไม่เป็นไรบีพี่เข้าใจ แต่ว่าตอนนี้คริสไม่อยู่เราไปบนห้องห้องกันดีกว่านบี" 

"พี่แกน!!!" น้ำทิพย์ดุใส่ "เรียกพี่ทำไมบี" 

"พี่แกนบียังงอนพี่แกนอยู่นะทำแบบนี้แล้วอย่าคิดว่าบีจะหายงอน" น้ำทิพย์ทำหน้างอและนั่นมันก็ทำให้ราศรียิ่งจะแกล้ง ราศรีอุ้มน้ำทิพย์ขึ้นบ่าแล้วพาไปห้องนอน น้ำทิพย์รีบลุกเด้งออกจากที่นอนแล้วขับรถออกไปรอรับยัยหนูที่โรงเรียน

  ยามเย็นศิรินมายืนรอมารดาของเธอด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมกอดอกรอรถหรูของน้ำทิพย์มาจอดที่เดิมหน้าโรงเรียนน้ำทิพย์ก้าวลงจากรถแล้วเดินไปาลูกสาวที่กำลังทำหน้าตาบึ้งตึงใส่อยู่

"คุณแม่ทำไมมารับคริสช้าจังเลยคะ" ศิรินเอ่ยเมื่อเห็นมารดามายืนอยู่ตรงหน้า 

"ขอโทษค่ะพอดีแม่ติดธุระนิดหน่อยค่ะเลยมาช้า" เจ้าตัวเล็กเถียงทันควัน "ติดธุระหรืออยู่กับพี่แกนแล้วลืมคริสกันแน่คะคอยดูนะถ้าคริมีแฟนล่ะก็จะตัวติดแฟนไม่อยู่กับคุณแม่แล้ว" ศิรินพูดจ้อยๆแล้วเดินดุ่ยๆไปขึ้นรถ ตอนนี้ในใจของร่างสูงราวกับหายว๊าปไปเมื่อเจ้าตัวเล็กพูดว่า "จะตัวติดแฟนไม่อยู่กับคุณแม่แล้ว" น้ำทิพย์เดินตามไปที่ฝั่งคนขับ แล้วขับรถ ภายในรถเงียบอยู่พักใหญ่ๆจนสาวร่างสูงถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหันมามองหนูน้อยที่กำลังนั่งกอดอกแล้วทำหน้าบูดบึ้ง

"ยังงอนแม่ไม่หายอีกเหรอคะแฟนตัวน้อยของแม่" ศิรินค่อยๆหันไปหาตามเจ้าของคำถาม "แฟนคุณแม่อยู่ที่บ้านนู่นค่ะส่วนคริสไม่ใช่" น้ำทิพย์ขำคิกๆกับท่าทางของลูกสาวตัวแสบ 

"แล้วใครนะคะที่บอกว่าแม่เป็นแฟนเราน่ะ" "ก็ตอนนั้นกับตอนนี้ไม่เหมือนกันนี่คะคุณแม่มีแฟนตัวจริงแล้วคุณแม่มาที่นี่ทำไมคะ" ศิรินมองไปรอบๆเมื่อเห็นน้ำทิพย์ไปจอดในลานจอดรถห้างๆนึง "แม่ก็จะมาหาของให้ปฟนไง" ศิรินทำหน้ามุ่ย

"อะไรๆก็แฟนๆๆๆๆๆ" ศิรินบ่นแล้วปลดเข็มขัดทันทีเมื่อรถของมารดาจอดสนิทแล้วรีบเดินจ้ๆเข้าไปในตัวห้าง น้ำทิพยืดับเครื่องยนต์แล้วรีบเดินตามพร้อมคว้าแขนของศิรินไว้ "จะรีบไปไหนคะทำไมไม่รอแม่ก่อน"  "คริสหิวค่ะ หิวแล้ว หิวมากด้วย" น้ำทิพย์ขำคิกๆ "ก็ได้ค่ะเดี๋ยวแม่พาไปทานแต่ว่าแม่ขอไปซื้อของให้แฟนก่อนนะคะ" คำว่าแฟนมันทำให้เจ้าตัวเล็กหน้าหงิกบอกบุญไม่รับอีกครั้ง น้ำทิพย์อบมยิ้มก่อนเดินไปร้านแหวนร้านนึง 

"อ้าวคุณบี สวัสดีค่ะ" พนักงานในร้านยกมือไหว้ น้ำทิพย์ยิ้มอย่างเป็นมิตร "ไม่ต้องเรียกพี่เต็ฒยศขนาดนั้นก็ได้จีน่า" จีน่ายิ้มเขินๆเมื่อพี่สาวสมัยเรียนที่ตัวเองแอบปลื้มมาที่ร้าน "นี่มีแหวนวงเล็กๆให้พี่ซักวงไหมขอเพชรซัก 0.1 กะรัตก็พอ" จีน่าอึ้งไปลุกค้าคนนี้ "พี่บีจะเอาไปแต่งกับใครคะ"  

"มีไหมถามจริงนะเราไม่เคยเปลี่ยน" น้ำทิพย์เอามือยีหัวรุ่นน้องอย่างเอ็นดู 

"มีค่ะมี แหมพี่บีก็ใจร้อนเหมือนเดิม" จีน่าก้มๆเงยๆหาแหวนตามที่รุ่นพี่สาวต้องการอยู่ครู่ใหญ่ แล้วไม่นานก็ได้ดังใจเลยหยิบมาวางให้พี่สาวตัวเองดู

"ได้ไหมคะพี่บี รุ่นนี้ ดูเรียบๆหรูๆไม่มีอะไร แต่ว่าเป็นเพชรเม้ดเดียวน้ำงามมากนะคะจีน่าอยากรู้ว่าใครเป็น" น้ำทิพย์ยิ้มแทนคำตอบ "เดี๋ยวก็รู้" น้ำทิพย์หยิบแหวนมองดุแล้วยิ้ม แล้วย่อตัวลง "แฟนตัวน้อยของแม่ ยังอยากจะเป็นแฟนกับแม่อยู่รึเปล่าน๊า" จีน่างงเป็นไก่ตาแตก "ลูกๆพี่บีเหรอคะ" น้ำทิพย์บอกปัด "เดี๋ยวค่อยเล่านะจีน่าเรื่องมันยาวพี่ขอให้แฟนหายงอนก่อน" ศิริน มองมารดาท่าทางหวงไม่อยากให้เข้าใกล้จีน่าด้วยซ้ำ 

"ไม่อยากค่ะ" ศิรินกอดอก น้ำทิพย์เตรียมท่าจะคืนแหวน "จีน่าพี่คืนนะตอนนี้พี่โสดและจีบได้" ศิรินหันควับแล้วคว้าแขนมารดาไว้

"ตกลงค่ะตกลงหายงอนก็ได้ ใส่ให้คริสนะคะคุณแม่" ศิรินยิ้มตาสระอิ น้ำทิพย์ยิ้มนางพญาแล้วค่อยๆบรรจงสวมแหวนเพชรลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของศิริน "คริสรักคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ" ศิรินหอมแก้มมารดาไปมา "แบบนี้หายงอนแม่แล้วใช่ไหมคะ" 

"ยังค่ะ พี่คะขอแบบนี้อีกวงค่ะ" จีน่าทำสีหน้างงๆแต่ก็หยิบออกมาให้ศิรินคว้าแหวนแล้วมาสวมให้น้ำทิพย์ที่นิ้วนางข้างซ้ายแต่ข้างขวาเป็นของราศรี "แบบนี้สิคะถึงจะหายงอน" น้ำทิพย์สวมกอดศิรินไว้ความรู้สึกตอนนี้ของน้ำทิพย์นั้นมันช่างพิเศษแตกตต่างออกไปเมื่ออยู่กับราศรี "เอาให้แม่สวมแบบนี้ใครจ่ายคะ" ศิรินยิ้มตาสระอิ 

"ก็แฟนจ่ายค่ะ" ศิรินเดินไม่รู้ไม่ชี้ไปร้านอาหาร น้ำทิพย์จ่ายเงินไปสองวงแต่น้ำทิพย์ไม่ได้คิดถึงราคาค่างวดอะไรตอนนี้ลูกสาวคนนี้มีความสุขก็เพียงพอ ไม่ว่าวันหน้าจะเป็นอย่างไรขอแค่มีเจ้าตัวเล็กที่คอยปลอบโยนหัวใจเท่านั้น

...............................................................................................................................................................................................

มาแล้วค่ะ ง้องอนกันไปน่ารักไหมคะ จะเอายังไงต่อล่ะทีนี้กับพี่แกน

ขอโทษทีที่มาอัฟช้านะคะไม่ค่อยว่างเลย ยังมีใครรอยู่ไหมน๊า

ขอกำลังใจจากรีดหน่อยค่ะ 1 เม้นคือ 1 กำลังใจนะคะ

อ้อนหน่อยอ้อนแฟนคลับ 

ปล.นึกถึงเจ้าตัวเล็กอ้อนคุณบีไว้นะคะ 555

ปล.อีกทีขอแก้ไขนะคะไม่อยากให้บีเป็นของแกนเร็วเกินไป 555

                              

               

                                                                                                                   #ไร้ท์คนเดิมเพิ่มเติมคือขออ้อนหน่อย ...