ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ☆FFF-INTRO☆
Intro
"ห๊ะ อะไรนะคยองซู! เป็นพนักงานดับเพลิงเนี้ยนะ"
"ก็ใช่นะสิ"
ร่างบางสองร่างกำลังพูดคุยกันถึงเรื่องที่ว่า
เด็กม.ปลายอย่าง'คยองซู'ที่พ่อทาบทามให้ไปเรียนรู้เป็นนักดับเพลิงฝึกหัด แต่ก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะว่าคนอย่างคยองซูเนี้ยนะ..จะทำอะไรเองคนเดียวได้จึงต้องมาชวนเพื่อนตัวเล็กนามว่า'แบคฮยอน'มาฝึกงานเป็นเพื่อนเขา
"แล้วคิดว่าการเป็นพนักงานดับเพลิงมันง่ายนักหรอ ถ้าโดนไฟคอกตายจะทำยังไง!"
แบคฮยอนตะโกนเสียงดังลั่นใส่คยองซูเพื่อนตัวเล็กน่ารักของเขา
"ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกอีกอย่างพ่อฉันบังคับนิหน่าาไอฉันก็ไม่กล้าไปคนเดียวด้วย;__;" คยองซูพูดพลางทำหน้าสลด
"แกนะไม่เคยทำอะไรเองได้เลย ไม่เอาอะฉันไม่ไปด้วยหรอกคยองซู"
คยองซูคิดในใจ....โถ่นี้มันกลัวตายหรือกลัวหมดสวยกันแน่นะ..
"คิดดีๆนะลองหาประสบการณ์จะเป็นอะไรไปเล่านะนะแบคฮยอนนะ"
คยองซูอ้อนแบคฮยอนในแบบที่เค้าชอบทำเสมอเวลาต้องการใหัแบคฮยอนทำอะไรให้
และทุกครั้งแบคฮยอนก็ต้องยอมทุกที
"โว้ะฉันไม่คุยกับแกแล้วคยองซูเอาเป็นว่าฉันจะลองคิดดูอีกทีแล้วกัน" แบคฮยอนพูดพลางเก็บของต่างๆใส่กระเป๋านักเรียน โดยที่ไม่เงยหน้ามองคยองซู ที่ตอนนี้กำลังยิ้มจนแก้มจะปริออกมาอยู่แล้ว
"แกใจดีที่สุดเลยแบคฮยอน!"
คยองซูโผล่เข้ากอดแบคฮยอนแน่นจนแบคฮยอนทำหน้าเหยแก่เพราะเค้าเริ่มหายใจไม่ออก
"ปล่อยได้แล้วโว่ยยยคยองฉันหายใจไม่ออก! อีกอย่างน้องญาญ่ารอฉันอยู่!"
"น้องญาญ่าจักรยานของแกนะหรอ มันไม่มีใครขโมยหรอกหน่า อะฉันปล่อยก็ได้" คยองพูดพร้อมผละออกจากเพื่อนรักของเขา
"เอองั้นฉันไปละบาย พรุ่งนี้เจอกัน!"
แบคฮยอนรีบสะพายกระเป๋าแล้ววิ่งออกจากห้องทันทีทิ้งให้คยองซูต้องยืนเอ๋อทำตาเหลือกอยู่ในห้องคนเดียว..
..ต้องรีบกลับบ้านละครับไม่รู้พี่ชายตัวแสบแม่งจะทำบ้านพังไปรึยัง....
'เอี๊ยดดด~ด'
ผมจอดรถจักรยานแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านทันที ถามว่าทำไมถึงรีบขนาดนี้? ผมมีพี่ชายต่างแม่คนนึงครับชื่อ 'ลู่ห่าน' แม่พี่แกเป็นคนจีนครับ จริงๆผมไม่ต้องมานั้งเป็นห่วงเลยครับถ้าไม่ใช่เพราะว่า พี่แกซุ่มซ่าม เบอะเสอะ โง่เง่า หรือจะอะไรก็แล้วแต่เถอะครับ -___-
แต่ตั้งแต่พี่แกย้ายมาอยู่กับผมเมื่อ2อาทิตย์ก่อน พี่แกเกือบทำบ้านไฟไหม้ไป2-3รอบแล้วครับ ผมละเพลียจริงๆ-___-
"แบคฮยอนอา~พี่กำลังทอดไข่ให้เราอยู่ละกินไหมม~" ผมมองพี่ลู่ห่านที่กำลังยืนทอดไข่ลัลล้าแบบนั้น เอาจริงๆครับผมรู้สึกได้ว่าต้องเกิดเหตุร้ายอีกไม่นานนี้แน่ๆ..
"พี่ไปนั้งเถอะครับเดี๋ยวผมทำต่อเอง"
ผมพูดพร้อมชี้ไปที่โซฟาให้พี่แกเดินไปนั้งรอ
"ไม่เอาอาาาา แบคฮยอนอาเดี๋ยวพี่ทำให้ เราอะเรียนมาเหนื่อยๆไปอาบน้ำไปๆ"
เอาเถอะครับคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง...
"ครับพี่งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ"ผมพยักหน้าพร้อมโยนกระเป๋าไปบนโซฟา
"ได้เลยจย้าาาาเชื่อในฝีมือพี่นะ"พี่ลู่กำมือพร้อมกับพยักหน้าหงึกๆเหมือนจะพยายามบอกผมว่าไปอาบเถอะไม่มีอะไรหรอก
ก็หวังว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นอะนะครับ-___-
"พี่ลู่ครับ"ผมเดินออกมมพร้อมเดินหาพี่แกสงสัยคงนั้งดูการ์ตูนอยู่ เวลานี้เรื่องโปรดพี่แกเลยครับ แต่ผมว่าทพไมผมได้กลิ่นแปลกๆวะครับ แต่ชั่งเหอะ
"จ้าาาแบคฮยอนน~" พี่แกพูดแล้วหยิบขนมเข้าปากอย่างสบายใจ...เอ๊ะ.....แล้วไข่ทอดผมละครับ...
"พี่ลู่ไข่ทอดผมละ!!!!"
พี่ลู่หันหน้ามาทำตาใสแป๋วใส่ผมพร้อมบอกคำที่ทำให้ผมแทบจะวิ่งเข้าห้องครัวแทบไม่ทัน
"อา....เค้าลืมอะการ์ตูนเรื่องโปรดเค้ามาเค้าเลยวิ่งมาดูแล้วลืมเลย;___;"
"แบคฮยอนอาา~~ ฮยองขอโทษ ;_____;"พี่ลู่พูดพร้อมน้ำตาหยดติ๊งๆ
ทำไมนะหรอครับ?
ห้องครัวไหม้ครับ แล้วไม่ได้ไหม้ธรรมดาไหม้หนักด้วย ถ้าป๊าม๊ารู้นี้โดนด่าฝาบ้านเปิดแน่ๆครับ ไม่อยากจะคิด...
"เห้อ ชั่งมันเถอะครับผมเตรียมใจไว้แล้วละครับสำหรับเรื่องแบบนี้-____-"
"แบคฮยอนอา อา อา อา~" ผมเหล่มองพี่เค้าอย่างเบื่อหนาย ถ้าไม่ใช้พี่นี้จับกระืทืบไปแล้วนะครับแหม
"เอ่อคุณครับ ผมดับไฟหมดแล้วนะครับ วันหลังจะทำอะไรควรจะทำให้รอบคอบรู้ไหมครับ"
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียง อะไรวะคนกำลังหงุดหงิดเดี๋ยวเถอะแม่ง...
'อุต๊ะ !!!!!!!!หล่อ หล่อ หล่อ หล่อ หล่อ ไนพ่ไพำยนหบำ '
"อะ....ครับครับ?" เกร้สสสสสสสสสสนี้มันพนักงานดับเพลิงแต่ทำไมหล่อขนาดนี้.....พนักงานดับเพลิงมีหน้าตาดีแบบนี้ด้วยหรอครับ เกร้สสสสสสสสสสสสสสสสส(?)
"เห้ยชานยอลโว่ย! ไปได้แล้วมึง" พี่คนที่ตัวดำๆตะโกนออกมาเรียก.... ชานยอลหรอ? พี่ชานยอลหรอเกร้สสสสสสสสสสสสสส
"เออรู้แล้วครับคุณจงอินมึงรีบไปตายห่าที่ไหนวะ!!! เอ่ออ ละเราอะวันหลังหัดระวังด้วยรู้ไหม" พี่ชานยอลหันมาูลูบหัวผมจากนั้นก็วิ่งขึ้นรถไป...
ลูบหัว
ลูบหัว
ลูบหัววววววววววววววววววววววว!!!!
.........................เราจะได้เจอกันอีกแน่ครับพี่ชานยอล XD
"แบคฮยอนอาา~~ ฮยองขอโทษ ;_____;"พี่ลู่พูดพร้อมน้ำตาหยดติ๊งๆ
ทำไมนะหรอครับ?
ห้องครัวไหม้ครับ แล้วไม่ได้ไหม้ธรรมดาไหม้หนักด้วย ถ้าป๊าม๊ารู้นี้โดนด่าฝาบ้านเปิดแน่ๆครับ ไม่อยากจะคิด...
"เห้อ ชั่งมันเถอะครับผมเตรียมใจไว้แล้วละครับสำหรับเรื่องแบบนี้-____-"
"แบคฮยอนอา อา อา อา~" ผมเหล่มองพี่เค้าอย่างเบื่อหนาย ถ้าไม่ใช้พี่นี้จับกระืทืบไปแล้วนะครับแหม
"เอ่อคุณครับ ผมดับไฟหมดแล้วนะครับ วันหลังจะทำอะไรควรจะทำให้รอบคอบรู้ไหมครับ"
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียง อะไรวะคนกำลังหงุดหงิดเดี๋ยวเถอะแม่ง...
'อุต๊ะ !!!!!!!!หล่อ หล่อ หล่อ หล่อ หล่อ ไนพ่ไพำยนหบำ '
"อะ....ครับครับ?" เกร้สสสสสสสสสสนี้มันพนักงานดับเพลิงแต่ทำไมหล่อขนาดนี้.....พนักงานดับเพลิงมีหน้าตาดีแบบนี้ด้วยหรอครับ เกร้สสสสสสสสสสสสสสสสส(?)
"เห้ยชานยอลโว่ย! ไปได้แล้วมึง" พี่คนที่ตัวดำๆตะโกนออกมาเรียก.... ชานยอลหรอ? พี่ชานยอลหรอเกร้สสสสสสสสสสสสสส
"เออรู้แล้วครับคุณจงอินมึงรีบไปตายห่าที่ไหนวะ!!! เอ่ออ ละเราอะวันหลังหัดระวังด้วยรู้ไหม" พี่ชานยอลหันมาูลูบหัวผมจากนั้นก็วิ่งขึ้นรถไป...
ลูบหัว
ลูบหัว
ลูบหัววววววววววววววววววววววว!!!!
.........................เราจะได้เจอกันอีกแน่ครับพี่ชานยอล XD
-------------------------------
กว่าจะจบครอกกกกก กว่าจะแต่งได้นี้คือนานมากควัฟ แต่งเกือบหลายอาทิตย์5555 จ
จริงๆไม่มีเวลาว่างด้วยแหละไม่ใช่อะไร
ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะเตงเพราะเราแต่งเป็นเรื่องแรก แล้วเจอกันใหม่นะ ♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น