ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“อย่า อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันกลัวแล้ว ขอร้องเถอะ อย่า อย่า” ถึงหญิงสาวจะร้องดังแค่ไหน ผู้ชายตรงหน้าก็ไม่หยุด ริมฝีปากของเขานั้นประกบเรียวปากอ่อนนุ่มของเธอเพื่อปิดเสียงอย่างดุดัน เขายังคงกระทำย่ำยีกับเธอ ราวกับเธอนั้นเป็นโสเภณี ร่างกายที่ไม่เคยต้องมือชายกลับรู้สึกเจ็บราวกับถูกฉีกเป็นชิ้นๆทันใดที่เขาแทรกกายเข้ามาในร่างที่สั่นระริก
“กรี๊ดดดดด”หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ทั้งจิตใจและร่างกาย ในความทรมานที่ยากจะบรรยาย
แต่ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็เปลี่ยนจากความดุดันดุจแม่น้ำอันเชี่ยวกราก กลับกลายมาเป็นสายน้ำที่ไหลเอื่อย เพียรสอนบทเรียนแก่เธออีกมากมาย บทเรียนราคาแพงที่สร้างความร้าวรานแก่เธอ
“ครั้งแรกเหรอ อืม ดี จะให้ราคาอย่างงาม” เขากระซิบเบาๆ
เพราะความป่าเถื่อนของเขาที่มลายหายไปเหลือแต่ความนุ่มนวลอ่อนหวาน หญิงสาวที่ไร้ซึ่งทางสู้ ได้แต่นอนนิ่งและเขาก็เพียรสั่งให้เธอทำตามที่เขาต้องการ เธอพยายามที่จะหยุดแต่แล้วเธอก็หยุดไม่ได้ ชายหนุ่มได้สอนให้เธอรู้จักกับความสุขที่มาหลังจากเจ็บปวดอย่าง ความสุขที่ไม่เคยพานพบ
และอีกหลายต่อหลายครั้งที่เขาเฝ้าป้อนให้เธอ ชายผู้มากด้วยประสบการณ์กับหญิงสาวผู้ไร้เดียงสา เธอกลับโอนอ่อนผ่อนตามอย่างง่ายดาย
ครั้นเมื่อเธอได้สติ คงเป็นกรรมเป็นเวร “กลิ่นแก้ว” เฝ้าบอกตัวเองในใจก่อนก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่ถูกเขานั้นฉีกทึ้งขึ้นมาสวมใส่ แม้จะปกปิดไม่ได้ทั้งหมด แต่ก็ยังดีกว่าที่จะเดินออกไปโดยไม่ใส่อะไร
แสงแรกแห่งอรุณรุ่งสาดแสงเข้ามาในตัวอาคารสูงใหญ่ที่เขาฉุดกระชากเธอมาอย่างไม่ใยดีทำให้หญิงสาวตื่นตัวพร้อมบอกกับตัวเอง ว่ารอไม่ได้แล้ว เธอต้องเร่งรีบ เธอรีบสาวเท้าออกจากที่นั่นทันทีไม่รีรอใดๆ ด้วยหวังว่าจะไม่เจอเขาอีก ผู้ชายชั่วช้า
เสียงร้องที่ดังข้างหูชายหนุ่ม นั้นขัดขืนดิ้นรน คงจะเรียกค่าตัวเพิ่มสินะ เขาบอกตัวเอง ด้วยคิดว่าผู้หญิงสมัยนี้ อายุก็ดูไม่มากดันมาขายซะอย่างนั้น นี่ถ้าเพื่อนเขาไม่แนะนำว่านักร้องคนนี้ขายตัวด้วย เขาคงไม่รู้ว่าหล่อนขาย เพื่อนเขานี่ตาถึงเหมือนกันเพราะ
“ครั้งแรกเหรอ อืม ดี จะให้ราคาอย่างงาม”เขากระซิบบอกเธอเบาๆ
เธอนี่ช่างไร้เดียงสาเสียจริง
“อืม” เขาครวญครางอย่างเป็นสุข พลางกับปลดปล่อยความเป็นชายเข้าไปในหญิงสาว แล้วก็กอดเธอเอาไว้ ก่อนจะคิดว่าอาจจะเลี้ยงเธอไว้ดูเล่น ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นของเขา หล่อนต้องไม่ไปขายตัวให้ใครอีก
แล้วกานต์ รัตนบดินทร์ก็ผลอยหลับไปอย่างมีความสุขเต็มเปี่ยม ความสุขที่เขาไม่ได้พบเจอมานาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น