หนุ่มสาวสุดซ่า ตามหาหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอน เริ่มต้น

          การเดินทางใช้เวลา 5 นาทีเศษๆได้  สถานที่เรียนพิเศษลักษณะของมันใหญ่มาก  ออกจะหรูซักหน่อย  ลูกมีเงินเท่านั้นแหละที่ได้เรียนกัน  แต่แม่ฉันก็บากบั่นเพื่อให้ลูกเรียนจนได้

                    “ น้ำกลอย“

          เสียงของก้อยเพื่อนสนิทของฉัน  เราลงเรียนพิเศษที่เดียวกัน  (ส่วนมากเราไปไหนก็ไปด้วยกันอยู่แล้ว)

                   “ แกมาสายอีกแล้วฉันรอตั้งนาน“

          เรื่องไรฉันจะบอกล่ะว่าฉันลืมวันเรียนพิเศษวันแรก

                   “ เปล่าหรอก“

                   “ ลืมล่ะสิ  ขนาดวันแรกน่ะเนี่ย“

                    “ รู้ได้ไงอ่ะ...*0*!....“

                   “ ทำไมฉันจะไม่รู้  เราเป็นเพื่อนกันกี่ปีแล้วห๊ะ ไปเรียนกันเหอะ

          เราสองคนขึ้นลิฟต์ไปชั้น 5 ห้องเรียนเราอยู่ห้อง 1 ห้องแรกเลยนะเนี่ย“

นาทีแรกที่ฉันเปิดประตูเข้าไป

          “ *0*!...ว้าว.... “

          “ ใหญ่กว่าห้องนอนฉันอีกอ่ะก้อย *-*+++.....“

*_*+!... สายตาเด็กทั้งห้องหันมามองเราสองคนรวมเป็นตาเดียว

          “ มาเพิ่มอีกสองแล้วจ๊ะ“

เป็นเสียงของอาจารย์ผู้หญิงที่กำลังสอนอยู่  อาจารย์คนนี้สูงประมาณ 171 มั้ง  ผมยาวรอน หน้าขาววอกเชียว  บุคลิกดีอีกต่างหาก  หันมาพูดกับเราสองคน

          “ หาที่ได้เลยจ๊ะหนู“

          “ ค่ะ/ค่ะ“

ฉันกับก้อยต้องนั่งข้างหลังสุดเพราะข้างหน้ามีคนนั่งกันหมดแล้ว(ก็ดันมาสาย)

ผ่าน 2 ชั่วโมงกว่าๆแล้ว เมื่อยจัง ระหว่างที่อาจารย์พัชกาน(ชื่ออาจารย์)สอนฉันพยายามตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่แล้ว   แต่...ไอ้ตะคิวเจ้ากรรมกลับมารางควานซะงั้น

          “ โอ๊ย..*0*!..“

          “  เป็นไรไป “ (กระซิบ)

          “ เปล่า  ไม่เป็นไร“  (กระซิบ)

ก้อยถามฉันด้วยท่าทางเป็นห่วง…โถ๋เพื่อนรัก  โอ๊ย*0*!.. ไม่ไหวแล้ว

          โครม +*+*+ๆ (เสียงตกเก้าอี้)

          “  น้ำกลอย (ตะโกน)*0*+++

สายตาคนทั้งห้องหันมามองฉันเป็นตาเดียวอีกแล้ว โอ๊ย*0*!...เจ๊บ

“วู้วว*0*  ฮู้ๆ  ฮ่าๆๆ*0*!...

แต่มีผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่หันมามองฉัน  มัวแต่อ่านหนังสืออยู่นั่นดิ....

          “ เจ็บมากมั้ยจ๊ะ...

อาจารย์คนสวยถามฉันด้วยแววตาที่อ่อนโยน  อาจารย์กำลังเดินมา....

          “ ไม่เป็นไรค่ะ

          “ ม่ะ ครูช่วย

อาจารย์ใจดีจัง  ต่างกับนักเรียนที่หันมาหัวเราะเยาะใส่ฉันเหมือนกับว่าฉันเป็นตัวประหลาดอย่างนั้นแหละ

          “ หมดเวลาเรียนแล้ว  สุดท้ายน่ะครูอย่างได้หัวหน้าห้อง  ใครอย่างอยากเสนอเพื่อนบ้างเอ๋ย”

          “ ผมเสนอพอลครับ”

          ตานี่ยกมือพูดโดยไม่ต้องคิดเลย  ใครกันอ่ะ  คงเป็นผู้ชายมั้งแต่....

                   “ ใครเห็นด้วยบ้างค่ะนักเรียน”

          พรึบ...*0*!..

          โอ้ …..ยกมือกันทั้งห้องเลยเหรอเนี่ย รวมยัยก้อยด้วย

                   “ นี่รู้จักคนชื่อนี้รึไง”

                   “ ทำไมจะไม่รู้”

          เป็นใครกันน่ะ อยากรู้

                   “ ไม่ครับ  ผมไม่อยากเป็น”

ตานี่เองหรอเนี่ย  คนเดียวกับที่มัวแต่นั่งอ่านหนังสือ

โถ่  ทำเป็นเก็กไม่ยอมเป็นหัวหน้า

                   “ ทำไมล่ะจ๊ะ”

                   พรึบ.....

ผีเข้ารึป่าวเนี่ยไม่มีการพูดตอบต่ออาจารย์  แถมยังลุกออกจากห้องโดยไม่สนใจใครอีก  สงสัยประสาท

                   “ งั้นผมเสนอผู้หญิงเซ่อแล้วกันฮะ”

ตานี่เสนอใครอีกล่ะ

                   “ ใครกันจ๊ะผู้หญิงเซ่อ”

                   “ คนนั้นไงครับ”

                   “ ………….”

*-* พระเจ้าวันนี้เป็นวันไรเนี่ย  ผู้หญิงเซ่อที่นายเสนอคือฉันเองหรอ

          ฮาๆๆๆหิหิ.....ซุบซิบๆ...

เสียงหัวเราะรอบที่2 ในวันเริ่มเรียนพิเศษวันแรก  ตาบ้าเอ้ยพูดมากจริงๆ  แง้ๆ  อยากร้องไห้ซะมัด

                   “ ถ้าไม่มีใครค้านเอาเป็นว่าหนูเป็นหัวหน้าแล้วกันน่ะ”

          หลังจากที่ได้รับการเป็นหัวหน้าการแนะนำตัวก็เริ่มขึ้น  ฉันชื่อน้ำกลอยมันแปลกมากหรอ    การอยู่โรงเรียนชนะรัฐถึงมันจะไกลจากที่เรียนมันก็ไม่แปลกก็แค่ 10 กิโล  จะหัวเราะอะไรกันนักหนา  แล้วการที่ได้เกรด  2.25  มันน้อยก็จิงแต่ถ้าเก่งก็คงไม่มาเรียนพิเศษหรอก

                   “ น้ำกลอย”

                   “ เฮ้ย น้ำกลอย”

                   “ ห๊ะ..อะไร”

          ยัยก้อยทำให้ฉันตื่นจากพะวงความคิดแย่ๆพวกนี้จากการที่เดินลงมาจากชั้น 5ของตึก

(วันนี้ลิฟต์ดันเสียซะงั้นเดินขาลากเลย)

                   “ ว่าไงจ๊ะหัวหน้าน้ำกลอย  เป็นไงล่ะได้เป็นหัวหน้าระดับแบบนี้เท่ใช่ป่ะ”

                   “ เท่ไรล่ะ  น่าอายล่ะสิ  แกไม่เห็นหรอตอนฉันแนะนำตัวฉันพูดแต่ละอย่างมันผิดด้วยหรอ”

                   “  ไม่ผิดหรอกเพื่อนก็แค่หัวเราะชอบใจน่ะ  อย่าคิดมาก”

                   “ ดีครับผู้หญิงเซ่อ”

          ตานี่ที่พูดมากเสนอชื่อฉัน  ตอนนี้ตานี่มายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว  สูงซะมัดเลยยิ่งยืนใกล้ผิวฉันกับนายมันก็ต่างกันมาก  นายขาวแต่ฉันดำน่ะสิ

                   “  นายเสนอชื่อฉันทำไม”

                   “  อ้าว..ไม่อยากเป็นหรอกหรอนึกว่าอยากเลยจัดให้”

                   “ อยากบ้าอยากบออะไรล่ะ  แล้วเพื่อนนายที่นายเสนอตอนแรกทำไมไม่เป็นซะล่ะ”

                   “ ถ้าเพื่อนฉันไม่อยากเป็นเธอก็ต้องเป็นสิ ยัยเซ่อ”

                   “ นี่เลิกเรียกฉันว่ายัยเซ่อได้แล้วน่ะ”

                   “ ทำไมล่ะยัยเซ่อ ฮ่าฮ่า”

ตาบ้านี่ทำฉันเดือดจริง  อยากจะซัดหน้านายซะมัดถ้าไม่ติดซะว่านายสูงกว่าฉันเป็นโยดหนึ่ง แต่ฉันไม่ยอมนายแน่ๆ

                   “ เฮ้ย  ไปได้แล้วเพื่อนไปต่อที่เดิม”

          เสียงของเพื่อนตาบ้านี่เรียกอยู่ข้างหลังในระยะไกลนิดหน่อย  ดีที่เพื่อนนายเรียกไว้ก่อน  รีบไปเลยน่ะ

                   “ แปบ  ฉันกำลังคุยกับยัยเซ่อเพื่อนร่วมห้องของเราอยู่  ผู้หญิงที่เป็นหัวหน้าแทนนายไงหว่ะ”

          หัวหน้าแทนนาย  งั้นหมายความว่าเพื่อนตาบ้านี่เรียกอยู่ข้างหลังก็คือ  ผู้ชายคนนั้นอ่ะอิ

                   “ น้ำกลอยไปเถอะ”

                   “ ก้อยเป็นไรอ๊ะทำไมต้องหน้าแดงด้วย”

          ฉันหันหน้ามาอีกทีเพื่อนตาพูดมากก็อยู่ตรงหน้าฉันแล้ว  ขนาดว่าตาพูดมากสูงแล้วตานี่สูงกว่าตั้งเยอะแหนะ  ขาวกว่า  ผมนายนี่ผิดระเบียบไม่เหมือนเป็นนักเรียนเลยด้วยซ้ำ  ตาสองชั้นโตกว่าฉันซะอีก  จมูกโด่ง  ริมฝีปากชมพู  แต่แววตาทำไมเย็นชาไม่เหมาะกับหน้านายเลย

                   “ ดี”

                   “………”

          ฉันเป็นฝ่ายทักนายก่อน  แต่นายก็ไม่ตอบไม่แสดงอาการอะไรตอบรับเลย  หูตึงรึปล่าวย่ะ

                   “ ไปเหอะหว่ะพงศ์”

          ตาพูดมากนี่ชื่อพงศ์หรอ  ฉันทักนายแต่นายหันไปชวนเพื่อนกลับ  มันจะมากไปแล้วน่ะ

                   “ นี่......เดี๋ยว”

          ฉันรวบรวมความหล้ารีบดึงแขนเสื้อตาบ้านี่แล้วตะโกนใส่เล็กน้อย  ก่อนที่พวกนี้จะไปซะก่อน

                   “ นายนี่แย่มากเลยน่ะฉันอุตส่าต์พูดด้วยแล้วไม่ตอบสักคำ”

                   “ จำเป็นด้วยหรอที่ฉันต้องพูดกับเธอ”

          ตาบ้านี่พูดออกมาได้ไงอย่างน้อยฉันก็เป็นผู้หญิงแล้วกัน

                   “ นี่ยัยบ๊องสงบปากไว้กินข้าวเหอะ เธอรู้ม่ะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกน่ะที่กล้าต่อปากเพื่อนฉันได้"

          หุบปากเลยตาพงศ์บ้า  เพื่อนนายน่ากลัวตายแหละ

                   “ ปล่อย”

          ฉันจับแขนเสื้อตานี่ยังไม่ปล่อยเลย ฮุบ

                   “ นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นแหละยัยบ๊อง”

          นายพูดว่าแค่เริ่มต้นแล้วนายก็เดินไป  หมายความว่าไง  นายจะทำไรฉัน  หรือว่านายจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉัน  อะไรของนายเนี่ย

                   “บ๊ายบายน่ะจ๊ะยัยเซ่อ ฮ้าวู้ว”

          ขนาดจะไปนายยังไม่ลืมล้อฉันอีกน่ะ เฮ่อ..ตาพงศ์บ้าเพื่อนนายก็เฮงซวย TOT

                   “ น้ำกลอยแกกล้าต่อปากกับพอลได้ไงยะ”

                   “ พอลไหน  อย่าบอกน่ะ”

                   “ ผู้ชายที่แกดึงเสื้อ  ที่ตะคอกใส่ชื่อพอล  ผู้ชายที่ป๊อปมากๆของโรงเรียนวิทย์วิทยาวิทย์ “

                   “ *-*!.....จริงอ่ะ”

                   “ ที่เพื่อนห้องเราพูดถึงบ่อยๆ  ที่โพสลงเน็ตทุกวันอ่ะน่ะ”

                   “ เออ...แกไปเฉิ่มที่ไหนย่ะยัยน้ำกลอย  แล้วตะกี้คงเป็นพงศ์คู่หูกับพอลก็ป๊อบพอๆกันเลย  น่ารักใช่มั้ยล่ะ”

          มิน่าล่ะเพื่อนในห้องถึงโหวดให้นายพอลเป็นหัวหน้ากันทั้งห้อง

          แล้วคำว่า แค่เริ่มต้นล่ะ  มันหมายความว่าไงน่ะ
                    " ............*-*"

                                                         ติดตามตอนต่อไปด้วยน่ะจร้า..-*-*!...