ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอน พ่อน่ะพ่อ...
เช้าของวันใหม่ที่แสนสุดธรรมดาสำหรับฉันน้ำกลอย ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาจากความขี้เกียจและสิ่งแรกที่เวลาตื่นขึ้นมาคือหยิบสร้อยจี้รูปดาว 6 แฉก (ไม่เชิงเป็นดาวหรอก) ที่อยู่บนหัวเตียงมาใส่ไว้ในคอทุกครั้งโดยไม่เคยลืม ทั้งที่เจ้าของสร้อยเส้นนี้เคยทำให้ฉันเสียน้ำตา ไม่เป็นผู้เป็นคนมา 2 ปี เต็มๆ จนตอนนี้ฉันก็พอทำใจได้แล้วบ้างล่ะ
\" แม่จ๋ามีอารัยกินบ้างอ่ะ+0+! หิวจะแย่อยู่แล้ว+0+!
“……!
\" เอ๊ะ!...ไม่มีใครอยู่เลยเหรอเนี่ยไปไหนกันหมด
สงสัยพ่อกับแม่คงออกไปตลาดกันแน่ๆเลย ชอบทิ้งลูกสาวให้อยู่คนเดียวอยู่เรื่อยเล้ย เฮ่อ!...
\" พ่อแกเร็วสิ...ฉันหนักนะโว้ย
\" เออ...เออ ดุอยู่นั้นแหละ
“ แม่กลับมาแล้วหนิ
“ แม่หายไปไหนมา.....ปล่อยหนูอยู่คนเดียวได้ไง ถ้าหนูโดนอุ้มไปน่ะแม่จะร้องไห้วิ่งแล่นไปหาตำรวจไม้ได้น้า
“ ฉันน่ะเหรอจะวิ่งแล่นไปหาตำรวจ ดีใจน่ะสิไม่ว่าที่ไม่มีลูกอย่างแกมาคอยกวนใจ
“ กินข้าวได้แล้วจ๊ะแม่ลูก
พ่อคงเตรียมข้าวเสร็จแล้ว....แต่แม่ทำไมต้องอารมณ์เสียแต่เช้าด้วยน่ะ…....?
โต๊ะทานข้าว
พ่อกินเอากินเอาไม่สนใครเลย......ส่วนแม่ก็ไม่พูดไม่จาแถมคิ้วผูกโบว์อีกต่างหาก เป็นไรกันไปหมดน่ะ
“ เรียนเป็นไงบ้าง
“ แม่ถามหนูเหรอ
“ ก็เออน่ะสิ....ถ้าไม่ถามแกจะให้ฉันถามแมวที่ไหนล่ะ
แม่ใส่โมโหใส่อาหารเช้าวันนี้ให้มีรสขมขื่นเต็มๆเลย
“ ก็ดีค่ะ
“ แล้วแกเริ่มเรียนพิเศษวันไหน
เรียนพิเศษเหรอ...........*0*!..วันนี้.. ทำไงดีอ่ะ ถ้าบอกแม่ตอนนี้ต้องตายคาโต๊ะอาหารลงข่าวหน้าหนึ่งไทยรัฐแน่ๆ
“……………….!
“ ฉันถามไม่ได้ยินรึไงห๊า...
“ คือ..............
“ วันนี้
ปล่าวน่ะตะกี้ฉันไม่ได้พูด พ่อ *0*!!.. พ่อต่างหากที่พูดโถ่พ่อจะฆ่าหนูรึไง
“ แล้วแกทำไม ไม่ไปเรียนห๊า *0*+++
“ ค่าไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่า
ฉันรีบพุ่งตัวจากโต๊ะอาหารไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจัดกระเป๋าทันที +-+!...
ฉันรีบเดินผ่านห้องรับแขกที่เงียบสงิด...โดยไม่สนใจใคร พอก้าวแรกที่เดินมาข้างนอกบ้านได้กลิ่นเหม็นอะไรตุๆ มันเหม็นเหมือน น้ำปลา+0+... โห๋..เศษขวดน้ำปลาแตกอยู่หน้าบ้าน 3 ขวด ดูจากเศษขวดยังใหม่อยู่เลยสงสัยพ่อต้องทำน้ำปลาแตกแน่ๆแม่ถึงได้โมโหเฉียวขนาดนั้น
\" แม่จ๋ามีอารัยกินบ้างอ่ะ+0+! หิวจะแย่อยู่แล้ว+0+!
“……!
\" เอ๊ะ!...ไม่มีใครอยู่เลยเหรอเนี่ยไปไหนกันหมด
สงสัยพ่อกับแม่คงออกไปตลาดกันแน่ๆเลย ชอบทิ้งลูกสาวให้อยู่คนเดียวอยู่เรื่อยเล้ย เฮ่อ!...
\" พ่อแกเร็วสิ...ฉันหนักนะโว้ย
\" เออ...เออ ดุอยู่นั้นแหละ
“ แม่กลับมาแล้วหนิ
“ แม่หายไปไหนมา.....ปล่อยหนูอยู่คนเดียวได้ไง ถ้าหนูโดนอุ้มไปน่ะแม่จะร้องไห้วิ่งแล่นไปหาตำรวจไม้ได้น้า
“ ฉันน่ะเหรอจะวิ่งแล่นไปหาตำรวจ ดีใจน่ะสิไม่ว่าที่ไม่มีลูกอย่างแกมาคอยกวนใจ
“ กินข้าวได้แล้วจ๊ะแม่ลูก
พ่อคงเตรียมข้าวเสร็จแล้ว....แต่แม่ทำไมต้องอารมณ์เสียแต่เช้าด้วยน่ะ…....?
โต๊ะทานข้าว
พ่อกินเอากินเอาไม่สนใครเลย......ส่วนแม่ก็ไม่พูดไม่จาแถมคิ้วผูกโบว์อีกต่างหาก เป็นไรกันไปหมดน่ะ
“ เรียนเป็นไงบ้าง
“ แม่ถามหนูเหรอ
“ ก็เออน่ะสิ....ถ้าไม่ถามแกจะให้ฉันถามแมวที่ไหนล่ะ
แม่ใส่โมโหใส่อาหารเช้าวันนี้ให้มีรสขมขื่นเต็มๆเลย
“ ก็ดีค่ะ
“ แล้วแกเริ่มเรียนพิเศษวันไหน
เรียนพิเศษเหรอ...........*0*!..วันนี้.. ทำไงดีอ่ะ ถ้าบอกแม่ตอนนี้ต้องตายคาโต๊ะอาหารลงข่าวหน้าหนึ่งไทยรัฐแน่ๆ
“……………….!
“ ฉันถามไม่ได้ยินรึไงห๊า...
“ คือ..............
“ วันนี้
ปล่าวน่ะตะกี้ฉันไม่ได้พูด พ่อ *0*!!.. พ่อต่างหากที่พูดโถ่พ่อจะฆ่าหนูรึไง
“ แล้วแกทำไม ไม่ไปเรียนห๊า *0*+++
“ ค่าไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่า
ฉันรีบพุ่งตัวจากโต๊ะอาหารไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจัดกระเป๋าทันที +-+!...
ฉันรีบเดินผ่านห้องรับแขกที่เงียบสงิด...โดยไม่สนใจใคร พอก้าวแรกที่เดินมาข้างนอกบ้านได้กลิ่นเหม็นอะไรตุๆ มันเหม็นเหมือน น้ำปลา+0+... โห๋..เศษขวดน้ำปลาแตกอยู่หน้าบ้าน 3 ขวด ดูจากเศษขวดยังใหม่อยู่เลยสงสัยพ่อต้องทำน้ำปลาแตกแน่ๆแม่ถึงได้โมโหเฉียวขนาดนั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น