ณ เกาะร้างแห่งหนึ่งในเกาะนั้นมีหมู่บ้านชื่อว่า เชือกรัดขาว หรือความหมายก็คือ เชือกที่รัดแน่นถึงรัดแน่นแค่ไหนก็ยังมีความ บริสุทธิ์ ความหวังดีที่มีให้โดยการผูกความสัมพันธ์ไว้
มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อว่า ไม้ ใฝ่ฝันว่าอยากจะเป็นนักเขียนกลอน เพื่อที่จะได้เงินส่งเลี้ยงทางครอบครัวให้อยู่สบาย ครั้งหนึ่งไม้คิดว่าถ้าหากเราเขียนกลอนได้แล้วจะส่งจดหมายที่แต่งกลอนไว้นั้นไปอีกฝั่งหนึ่งหรืออีกฝั่งนั้นคือเมือง ที่เจริญรุ่งเรืองและมีเงินทองใช้มากมาย ดั้งนั้นไม้จึงแต่งกลอน และส่งจดหมายไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไป 2 ปีได้ ไม้ก็เริ่มท้อแท้ใจที่จะแต่งกลอนส่งไปยังอีกฝั่ง แต่ในตอนนั้นเองยายของไม้ก็ได้พูดไว้ว่า
"ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น" เมื่อไม้ได้ยินแล้วก็เริ่มมีกำลังใจ แต่ก็ยังมีความท้อแท้ใจเป็นอยู่มากจึงตัดสินใจว่า
จะแต่งกลอนบทนี้เป็นบทสุดท้ายแล้ว ไม้จึงอ่านหนังสือกลอนชีวิต แล้วนำมาประติดประต่อเป็นกลอนใหม่
ชีวิตนั้นเกิดมามีสติ ค่อยๆคิดการเรียนเป็นทุนหนา
มีปัญญา สติ เป็นนภา เหมือนท้องฟ้าไตร่ตรองครอบคลุมเอย
หลังจากนั้นมาก็ไม่เห็นมีใครส่งจดหมายตอบรับมา จนกระทั่งวันหนึ่งมีเรือคล้ายเรือส่งสินค้า แต่ไม่ใช่และมาจอดที่เกาะของเด็กชายไม้
และมีชายสูทดำแต่งตัวดูดีมาของพบไม้ยายของไม้จึงถามที่ว่ามาจากไหนหรือคำถามอีกมากมายที่่จะมาพบหลานชายของตน
จึงได้ความว่า ที่จริงแล้วจะมารับไม้ไปเป็นนักเขียนน้อยเพราะเห็นที่ ไม้ ได้ส่งกลอนไปทั้งหมด 730 ฉบับ
จากนั้นความใฝ่ฝันของไม้ก็ได้เป็นจริงสักที // นี่แหละหนาาาที่เขาว่าความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น//
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น