คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Love ninja ตอนที่ 11-15
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที่ 11
คุณ – ห๊ะ!!OoO (คุณคิดว่าคงฟังผิดไปแน่ๆ)
เซฮุน – เอ่อ…..(เซฮุนปล่อยมือคุณแล้วรีบหันหนีไปทางอื่น เพราะเริ่มรู้สึกเขินขึ้นมา)
“บ้าเอ้ย!ฉันพูดอะไรออกไปเนี้ย><”เซฮุนคิด
คุณ – เมื่อกี้นาย….
ริน – พี่ชินนน!!!(เธอวิ่งมาหาคุณและเซฮุน)
คุณ – รินOoOมีอะไรหรอ? (คุณหันไปถามเธอ)
ริน – เมื้อกี้มีคนเห็นพวกซิโคมันเข้ามาในหมู่บ้านเราน่ะ! ฉันเลยรีบมาบอกพี่!!
คุณ – ว่าไงน่ะ!! มันเข้ามาได้ไง? (คุณตกใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น)
ริน – อย่าพึ่งถามอะไรมากเหอะ รีบหาตัวมันก่อนที่มันจะไปจับตัวพาวเวอร์ เอ่อ..พาวเวอร์คนนี้อยู่ที่นี้ค่อยสบายใจหน่อย>< (เธอหมายถึงเซฮุน)
เซฮุน – ฉันต้องรีบไปหาลู่ห่าน! (เซฮุนพูดจบเขารีบไปทันที)
คุณ – นี้นาย!!(คุณกำลังจะตามเซฮุนไป)
ริน – พี่ชิน! เดี๋ยวรินจะดูแลเค้าเอง พี่ชินรีบไปตามหาพวกซิโคก่อนเทอะ! (รินรั้งคุณไว้ก่อนที่เธอจะตามเซฮุนไป)
คุณ – อืมๆฝากด้วยน่ะ! (คุณพูดแล้วรีบออกตัวไปทันที)
…………………..
ก๊อกๆ (เสียงประตูดังขึ้น)
ยุนก้า – เปิดเข้ามาได้เลย ไม่ได้ล็อค (เขานึกว่าพวกลู่ห่านกลับมาแล้ว)
แจฮโย – ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะ พาวเวอร์! (แจฮโยเดินมากระชากคอเสื้อยุนก้าอย่างรวดเร็วโดยที่เขายังไม่ทันตั้งตัว)
ยุนก้า – แก!!OoO (ยุนก้าตกใจเผลอสบตาแจฮโย)แจฮโยจึงใช้คาถาลวงตากับยุนก้าทันที!!
ตาของยุนก้า ค่อยๆปิดลง และหมดสติไปในที่สุด…….
……………………
ลู่ห่าน – อยู่ไหนน่ะ?
จองกุก – ฮยอง นั้นไง!!(จองกุกชี้ไปที่ม้านั้งที่มีคนนั่งอยู่)
ลู่ห่าน – เห้!!เซฮุน (เขาเรียกเซฮุนที่นั่งอยู่คนเดียว) เซฮุนค่อยๆลุกและเดินมาหาลู่ห่าน
ลู่ห่าน – หายไปไหนมา? ตามหาซะแย่><
เซฮุน – ผมก็ตามหาฮยองเหมือนกัน เจอจนได้!(เขาพูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัยต์)
จองกุก – เซฮุน!!ไปหาอะไรกินกันเหอะ! (จองกุกเดินไปเกาะแขนเซฮุน)
ลู่ห่าน – เดี๋ยวน่ะ!!OoO (ลู่ห่านเห็นตาของเซฮุนเปลี่ยนเป็นสีขาว)
จองกุก – มีอะไร?
ลู่ห่าน – มันไม่ใช่เซฮุน!!!!(ลู่ห่านรู้แล้ว)ในทันใดนั้น ฟึบ!!!!(เซฮุนก็กลายร่างเป็นซิโค) หมับ!!!(ซิโคล็อคตัวจองกุกเอาไว้!)
ซิโค – ฉลาดดีนิ!!ฮึ! (ซิโคพูดก่อนที่จะใช้คาถาลวงตากับจองกุก) และจองกุกก็เป็นเหยื่อคาถาลวงตาของเขาจนได้
ลู่ห่าน – แกทำอะไรจองกุก!!OoO (ลู่ห่านตกใจที่เห็นจองกุกหมดสติไป)
ซิโค – เหลือแค่แกสิน่ะ!!(ซิโคหันมามองลู่ห่านด้วยดวงตาสีขาวนั้น)
ลู่ห่าน – ปล่อยจองกุกน่ะเว้ย!!(ลู่ห่านเริ่มโกรธตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีเทา) เมื่อเห็นดังนั้นซิโคจึงรีบมาบีบคอลู่ห่านก่อนที่เขาจะใช้พลัง อั้ก!!(ตัวลู่ห่านลอยจากพื้น มือเขาพยายามแกะมือซิโคที่บีบคอเขาอยู่)
คุณ – หยุดน่ะ!!! (ทันใดนั้นคุณก็มา)
ซิโค – ฮึ!!เปรี้ยง!!!!(เขาเหวี่ยงลู่ห่านไปชนกับกำแพงเต็มๆ!!)
คุณ – แก!!ซิโค (คุณเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเขาไปหาซิโคเพื่อจะต่อสู้กับเขา)
ซิโค – ฮึ!! เปรี้ยง!!!(ซิโคปัดตัวคุณให้กระเด็นไปทางอื่นก่อนที่จะจับตัวจองกุกแล้วหายตัวไปด้วยกัน!!)
คุณ – อั้ก!!(ตัวคุณไถลไปกับพื้น)
ริน – พี่ชิน!!(เธอเห็นคุณนอนอยู่กับพื้นเลยรีบเข้ามาช่วย!)
เซฮุน – เธอ!!OoO (เซฮุนดูตกใจแต่เขาเหลือบไปเห็นลู่ห่านที่นอนสลบอยู่อีกฝาก)
เซฮุน – ฮยอง!!OoO(เซฮุนรีบไปดูลู่ห่านทันที)
ริน – ค่อยๆลุกเจ็บมากไหม? (รินพยุงคุณให้ลุกขึ้น)
คุณ – ไม่ต้องห่วงฉัน ไปดูเขาก่อน (คุณบอกให้รินไปช่วยลู่ห่าน)
เซฮุน – ฮยองๆ ฟื้นสิๆ !(เซฮุนพูดพลางเขย่าตัวลู่ห่าน)
ริน – ขอฉันดูเขาหน่อย (รินเดินมาลู่ห่าน)
เซฮุน – นี้มันเกิดอะไรขึ้น?
คุณ – เป็นไงบ้าง เขาเจ็บตรงไหน? (คุณเดินมาดูลู่ห่านพลางกุมท้องเพราะรู้สึกจุก)
ริน – เขาหัวแตก แล้วรู้สึกว่า…จะแขนหักด้วย!!!(รินบอกอาการ)
เซฮุน – ห๊ะ!!แขนหัก!OoO
คุณ – อะไรน่ะ?
ริน – เดี๋ยวหนูพาเขาไปโรงพยาบาลเองค่ะ! (รินพูดก่อนที่จะพยุงลู่ห่านไปทันที)
คุณ – เดี๋ยว!!รอฉันด้วย! (คุณกำลังจะตามพวกเขาไป)
เซฮุน – นี้น่ะหรอ!!ที่เธอบอกว่าพวกเราจะปลอดภัย! (จู่ๆเซฮุนก็พูดขึ้น ทำให้คุณหยุดชะงักแล้วหันมามองเขา) แล้วคุณก็ต้องตกใจเมื่อตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียว!!
เซฮุน – เธอปล่อยให้ลู่ห่าน เจ็บแบบนี้ได้ไง!!
คุณ – ฉัน…ฉันไม่ได้ตั้งใจ><(คุณทำหน้ารู้สึกผิด)
เซฮุน – ไม่ได้ตั้งใจหรอ!!!(เซฮุนเข้ามากระชากแขนคุณอย่างแรง!!)
คุณ – นี้!!ฉันเจ็บน่ะ!!
เซฮุน – เธอต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เธอทำ!! ฟิ้ว!!!(ทันใดนั้นเองลมก็พัดอย่างรุนแรงทว่าเหมือนกับพายุกำลังจะเข้าถล่ม)
คุณ – ฉันรู้!!ว่านายกำลังโกรธ!! แต่ช่วยควบคุมพลังของตัวเองได้ไหม!!
เซฮุน – พวกนินจานี้เชื่อใจไม่ได้จริงๆ ความเป็นจริงพวกเธอก็ร้ายเหมือนพวกซิโคนั้นแหระ!! “เพี๊ยะ!!!” คุณตบหน้าเซฮุนอย่างจัง!
คุณ – หยุดว่านินจาได้แล้ว! นายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกฉันอย่ามาทำเป็นพูดดี!
เซฮุน – แล้วไงล่ะ! พวกเธอจะฆ่าพวกฉันวันไหนใครจะไปรู้ ฮึ! เลวจริงๆ “เพี๊ยะ!!”คุณตบเขาอีกครั้ง
คุณ – ถ้านายไม่เชื่อใจฉัน ก็ไปเลย!! จะไปตายที่ไหนก็ไปเลย! (คุณพูดแล้วเดินหนีเซฮุนไป คุณรู้สึกโกรธมาก ตลอดมาเซฮุนไม่เคยเชื่อใจคุณเลย)
…………………
ณ โรงพยาบาลนินจา
คุณ – อะไรน่ะ? ยุนก้าก็หายตัวไปอย่างนั้นหรอ!!OoO
มยองซู – ใช่!ฉันตามหาจนทั่วแล้ว ไม่เจออ่ะ สงสัย..พวกนั้นคงจับตัวไป
ริน – แล้วจะทำไงดีล่ะทีนี้ พาวเวอร์โดนจับตัวไปสองคน อีกคนดันมาเจ็บอีก><(เธอพูดพลางหันไปมองลู่ห่านที่นอนอยู่บนเตียง)
มยองซู – ชิน! เรื่องนี้ปล่อยให้พวกผู้ใหญ่จัดการเทอะน่ะ! เธออย่าเสี่ยงอีกเลย (มยองซูพูดกับคุณ)
คุณ – ไม่ได้หรอก ฉันสัญญาไว้แล้ว ว่าฉันจะรับผิดชอบชีวิตของพวกเขา!
ริน – เอ่อแล้ว เซฮุนล่ะ? (เธอถามถึงเซฮุน)
คุณ “นั้นน่ะสิ! ตั้งแต่ทะเลาะกับนายนั้นมาก็ไม่เห็นอีกเลย..รึว่า..”
ริน – ว่าไงล่ะ! พี่ชิน! เขาอยู่ไหน?
คุณ – เอ่อ…ไม่รู้สิ!><
ริน – อ่าว พี่ปล่อยเขาไปได้ไง ขืนพวกซิโคกลับมา เขาจะไม่โดนจับตัวไปอีกหรอ!!
มยองซู – นี้ๆๆพอได้แล้ว จะห่วงอะไรนักหนา เดี๋ยวเขาก็กลับมาเองแหระ เขาเป็นพาวเวอร์น่ะ!!
ริน – ฮึ้ย!!แย่จริงๆเลย!><(เธอพูดก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง)
มยองซู – แล้วเธอจะเอาไงต่อไป? (เขาหันมาถามคุณ)
คุณ – ฉันต้องไปนำพาวเวอร์กลับมาให้ได้! ส่วนแผน ฉันขอคิดดูก่อน…
มยองซู – อื้มๆ พร้อมเมื่อไหร่บอกฉันด้วยน่ะ ฉันจะช่วยเธอเอง^^
คุณ – อื้ม ขอบใจ!^^ (คุณยิ้มให้เขา)
มยองซู – เอ้อ!!เดี๋ยวฉันไปตามหาเซฮุนให้ล่ะกันน่ะ!(เขาพูดพลางเดินออกจากห้องไปแบบเขินๆ)
คุณ – ป่านนี้คงหนีไปแล้วมั้ง>< (คุณบ่นอยู่คนเดียว)
ลู่ห่าน – โอ้ย!!(จู่ๆลู่ห่านก็ร้อง คุณจึงรีบเข้าไปดูเขา)
คุณ – เป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรอ?
ลู่ห่าน – ชินหรอ?
คุณ – อื้ม!ฉันเองแหระ
ลู่ห่าน – จองกุกล่ะ!!OoO เขาโดนจับตัวไปไหม? (ลู่ห่านรีบลุกขึ้นจากเตียงโดนที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองเจ็บอยู่)
คุณ เห็นดังนั้นรีบไปประคองลู่ห่านทันที
คุณ – นี้จะลุกมาทำไมนาย…(หน้าของคุณเกือบจะชนกับจมูกของลู่ห่าน) คุณและลู่ห่านสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง
“เธอทำฉันหวั่นไหวอีกแล้ว..”ลู่ห่านคิด
คุณ – ตาของนายเปลี่ยนสี..(คุณพูดเมื่อเห็นตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีเทา)
ลู่ห่าน – เอ่อ…(ลู่ห่านหันหน้าหนีเพราะรู้สึกเขินที่จะอยู่แบบนี้)
คุณ – นอนลงไปซะ นายต้องพักผ่อนน่ะ (คุณพูดพลางพลักตัวลู่ห่านให้นอนลงไป)
ลู่ห่าน – แล้วจองกุกล่ะ?
คุณ – เอ่อ…นายไม่ต้องห่วง ฉันจะตามเค้ากลับมาเอง
ลู่ห่าน – แย่จัง เขาถูกจับตัวไปได้อย่างนั้นหรอ ฉันขอโทษน่ะ…(ลู่ห่านทำหน้ารู้สึกผิด)
คุณ “เอ๊ะ!ทำไมเขาถึง….ไม่โกรธเหมือนเซฮุนเลยล่ะ?”
ลู่ห่าน – เป็นเพราะฉันเองแหระ ที่ช่วยจองกุกไม่ได้!
คุณ – ไม่ใช่ความผิดนายหรอก ฉันต่างหากที่ช่วยอะไรพวกนายไม่ได้เลย ทั้งๆที่สัญญาไว้แล้วแท้ๆ>< (คุณทำหน้าเศร้า)
ลู่ห่าน – อย่าคิดแบบนั้นสิ! เธอทำดีที่สุดแล้ว! ฉันเชื่อใจเธอน่ะ! (ลู่ห่านทำหน้าจริงจัง)
คุณ – ลู่ห่าน นายไม่โกรธฉันหรอ? OoO
ลู่ห่าน – ฉันจะโกรธเธอทำไม ในเมื่อฉัน.. (ลู่ห่านหยุดพูดไปชั่วขณะ) “ไม่สิ!ฉันจะบอกชอบเธอได้ยังไง><”ลู่เตือนสติตัวเอง
คุณ – เอ่อ…ขอบใจน่ะ^^ ที่เชื่อใจฉันมาตลอด ไม่เหมือนใครบางคน!!(คุณนึกถึงเซฮุน)
ลู่ห่าน – อื้ม!^^ว่าแต่…..เซฮุนอยู่ไหนหรอ?
คุณ – เอ่อ….ไม่รู้สิ คือว่าฉัน…
ลู่ห่าน – เด็กนี้ชอบทำตัวมีปัญหาจริง! เดี๋ยวกับมาต้องสั่งสอนซะหน่อย!
คุณ – เอ่อคือ….
ลูห่าน – เธอไม่ต้องแก้ตัวแทนเซฮุนหรอก หมอนั้นก็เป็นแบบนี้แหระ! เอาแต่ใจตัวเอง! แต่ที่ดีอย่างหนึ่งก็คือ เขาน่ะ…รักเพื่อนฟูงมากๆเลยล่ะ
คุณ – อ่อ…อย่างนี้เองน่ะหรอ?
ลู่ห่าน – ถึงภายนอกเขาจะปากร้าย แต่ข้างในเขาจิตใจดีมากๆเลยน่ะ แต่พยายามเข้าใจเขาหน่อยล่ะกัน^^
คุณ – อื้มๆ! นายพักผ่อนเทอะน่ะ เดี๋ยวฉันจะไปตามหาเซฮุนให้!
ลู่ห่าน – อื้มๆ ฝากด้วยน่ะ^^
………………………
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที่ 12
ริน – มาทำอะไรอยู่ตรงนี้อ่ะ? (เธอพูดพลางเดินมานั่งลงข้างๆเซฮุนที่เนินเขาท้ายหมู่บ้าน)
เซฮุน – ฉันอยากอยู่คนเดียว! (เซฮุนพูดหน้านิ่ง)
ริน – มีอะไรหรอ บอกฉันได้น่ะ ฉันยินดีรับฟัง^^(รินพูดพลางยิ้มให้เซฮุน)
เซฮุน – ฮึ! นินจาเข้าใจคนอื่นเป็นด้วยหรอ?
ริน – ทำไมล่ะ นินจาก็มีหัวใจน่ะ><
เซฮุน – ……….(เซฮุนหันมามองหน้าริน)
ริน – อ่ะ เอ่อ…ถ้าฉันกวนนาย ฉันไปก็ได้!(เธอพูดพลางลุกขึ้น)
เซฮุน – ฉันจะไปจากที่นี้! เธอช่วยฉันได้ไหม! (เซฮุนพูดทำให้รินหยุดชะงัก)
ริน – อะไรน่ะ! นายจะไปจากที่นี้งั้นหรอ! ไม่ได้น่ะ!!>< (เธอไม่อยากให้เซฮุนไป)
เซฮุน – สุดท้ายเธอก็เหมือนยัยนั้น! เชื่อใจไม่ได้จริงๆ(เซฮุนพูดพลางจะเดินหนี)
ริน – ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะ นายไม่ห่วงเพื่อนของนายหรอ สองคนถูกพวกซิโคจับตัวไป อีกคนก็มาเจ็บ นายจะหนีพวกเขาไปหรอไง!!
เซฮุน – ก็ฉันกำลังจะไปตามหาพวกเขาตอนนี้ไง! ส่วนลู่ห่าน ยังไงฉันก็จะพาเค้ากลับด้วยให้ได้! ถ้าเธอจะช่วยฉันก็ตามมา! (เซฮุนพูดพลางออกตัววิ่งนำหน้าไป)
ริน – เห้ย!!รอเดี๋ยวสิ!! (เธอวิ่งตามเซฮุนไป)
…………………..
คุณ – อะไรน่ะ!!พวกนั้นออกจากหมู่บ้านไปแล้วหรอ!(คุณตกใจเมื่อรู้ข่าว)
เมเรีย – ใช่!!เซฮุนกับรินพากันออกไปทางท้ายหมู่บ้าน! ฉันว่าพวกเขาน่าจะไปตามหาพาวเวอร์น่ะ!
คุณ – โธ่เอ้ย! ทำไมดื้อแบบนี้น่ะ!><
มยองซู – เราจะทำไงดีล่ะ พวกซิโคมันอาจดักรออยู่ก็ได้!
คุณ – เรารีบตามพวกนั้นไปเหอะ!
มยองซู – แต่นี้มันดึกมากแล้วน่ะ! อันตรายเปล่าๆ
คุณ – ก็เพราะว่าอันตรายน่ะสิ ฉันต้องรีบตามพวกเขาไป! ถ้านายไม่ไป นายก็เฝ้าลู่ห่านอยู่ที่นี่!
มยองซู – ไม่!เธอไปไหนฉันไปด้วย!
เมเรีย – รีบตัดสินใจกันเทอะก่อนที่พวกนั้นจะพากันไปไกลกว่านี้!
คุณ – งั้นก็รีบไปเหอะ !(คุณและมยองซูก็พากันออกจากห้องไป) ในขณะเดียวกันที่ลู่ห่านแอบฟังอยู่นานแล้ว
ลู่ห่าน – ฉันคงอยู่ที่นี้ไม่ได้แล้วล่ะ!OoO (ลู่ห่านคิดว่าต้องตามไปช่วยคุณอีกแรง)
………………….
ในป่าระหว่างทาง
ริน – เดี๋ยว เซฮุน!!(เธอวิ่งมาประกบข้างเซฮุนที่วิ่งนำอยู่)
เซฮุน – มีอะไร? (เซฮุนพูดทั้งๆที่ยังคงวิ่งอยู่)
ริน – นี้มันก็ดึกมากแล้วน่ะ เรารีบกลับเทอะ ป่าแถวนี้มันอันตราย พรุ่งนี้เช้าค่อยมาใหมก็ได้!
เซฮุน – เธอกลับไปก่อนเทอะ! ฉันต้องหาสองคนนั้นให้เร็วที่สุด ฉันไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว!
ริน – โธ่ เชื่อกันบ้างสิ!
เซฮุน – ตอนนี้ฉันเชื่อใจใครไม่ได้ทั้งนั้น!
ริน – แต่ฉันไม่เคยคิดร้ายกับนายน่ะ เซฮุน!
เซฮุน – เราพึ่งเจอกันเองน่ะ! จะให้ฉันเชื่อเธอได้ยังไง เธออาจจะอยากได้พลังของฉันก็ได้!
ริน – เป็นไปไม่ได้หรอก!!!(เธอพูดพลางวิ่งมาขวางหน้าเซฮุน)
เซฮุน – ……… (มองหน้าเธอด้วยความสงสัย)
ริน – ฉันไม่มีวันคิดกับนายแบบนั้นหรอกเพราะฉัน…….(เธอกำลังจะสารภาพ)
เซฮุน – เอาเทอะ! ฉันรีบ!(เซฮุนพูดพลางเดินต่อไป) แต่รินกับดึงแขนเซฮุนไว้
ริน – ถึงแม้ว่ามันจะเร็วเกินไป แต่ฉันอยากให้นายรู้ไว้ เพราะไม่รู้ว่านายจะไปจากที่นี้เมื่อไหร่…
เซฮุน – ……..(หันมามองเธออย่างสงสัย)
ริน – ฉัน….ชอบนายน่ะ…ชอบตั้งแต่แรกที่เห็น><!(รินพูดพลางก้มหน้าเพราะรู้สึกเขินที่เป็นฝ่ายสารภาพ)
เซฮุน – เอ่อ….(เขาไม่รู้จะพูดยังไง)
ริน – ขอร้องล่ะ อย่าพึ่งปฎิเสธฉันได้ไหม ช่วยเปิดใจให้ฉัน…น่ะ เซฮุน OoO!
เซฮุน – เอ่อ…ฉัน…ขอโทษน่ะ (เซฮุนพูดพลางหันหลังให้เธอ)
ริน – นายมีคนที่ชอบอยู่แล้วใช่ไหม? (รินถามเสียงสั่น เธอดูออกว่าเซฮุนคงปฎิเสธเธอแน่ๆ)
เซฮุน – เลิกพูดเรื่องนี้ แล้วรีบไปกันเทอะ!(เซฮุนพูดทั้งๆที่ยังหันหลังให้เธออยู่)
ริน – อือ…(รินพูดเสียงเบา) จากนั้นเซฮุนก็ออกตัววิ่งไปจากเธอที่ยืนนิ่งอยู่กับที่
ริน “ไม่สิ! ฉันจะหยุดอยู่แค่นี้ไม่ได้ ฉันต้องพยายามมากกว่านี้!”เธอเตือนสติตัวเองก่อนที่จะวิ่งตามเซฮุนไป
………………………..
คุณ – ให้ตายสิ!พวกนั้นไปถึงไหนกันแล้วน่ะ! (คุณพูดขณะที่ไตต้นไม้ในป่า)
มยองซู – นี้มันก็ดึกมากแล้ว คงไม่เจอตัวอะไรน่ะ!
คุณ – นี้ นายอย่าพูดสิ เดี๋ยวเป็นลางไม่ดี!(คุณว่าใส่มยองซูที่ไตต้นไม้มาตามหลังคุณ)
มยองซู – ช่วยไม่ได้ ใครให้ออกมาตอนกลางคืนล่ะ (เขาบ่น)
เมเรีย – ฉันว่าเราใกล้จะถึงตัวพวกเขาแล้วล่ะ ฉันได้กลิ่นรินอยู่ไม่ไกลนี้เอง!
คุณ – อืม!!
………………………..
เซฮุน – แก!!เจอตัวจนได้!!(เซฮุนพูดด้วยสายตาเกรี้ยวกราด)
ริน – แกเอาตัวพาวเวอร์ไปไว้ที่ไหน!!!(รินพูดพลางมองไปบนต้นไม้)ฟิ้ว!!!(บุคคลคนนั้นกระโดดลงมาจากต้นไม้)
แจฮโย – ฮึ! กล้ามากเลยน่ะ ที่บุกมาในถิ่นของฉันน่ะ! (แจฮโยพูดพลางกอดอก)
เซฮุน – บอกมา!เพื่อนฉันอยู่ที่ไหน!!
แจฮโย – บอกมาก่อนสิ ว่าแกจะเอาอะไรมาแลกกับเพื่อนของแก!
เซฮุน – พวกแกอยากได้พลังมากใช่ไหม! เอาไปเลย!แล้วปล่อยพวกฉันมาให้หมด!
ริน – เซฮุน นายทำอย่างนั้นไม่ได้น่ะ!
เซฮุน – ฉันก็ไม่ได้ต้องการพลังบ้าบอนี้หรอก! พวกแกเอาไปได้เลย แต่ต้องปล่อยเพื่อนฉันมาก่อน!
แจฮโย – ห้าๆๆๆๆให้มันได้อย่างนี้สิพาวเวอร์!
ริน – เซฮุน!
เซฮุน – เธอกลับไปซะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ! (เซฮุนหันไปบอกริน)
แจฮโย – งั้นตามฉันมาสิพาวเวอร์!(แจฮโยพูดพลางเดินนำเซฮุนไป)
ริน – เซฮุน! เราไปถามเรื่องนี้กับพี่ชินก่อนเทอะน่ะ!(เธอพูดพลางเกาะแขนเซฮุน)
เซฮุน – ถ้าเธอไม่ไป ก็กลับไปซะ!(เซฮุนสะบัดแขนออกจากเธอแล้วตามแจฮโยไป)
ริน – โธ่เอ้ย! ทำไงดีล่ะทีนี้>< (เธอพูดพลางเดินตามเซฮุนไป)
…………………………..
เมเรีย – แย่แล้วชิน! พวกนั้นเข้าไปอยู่ในถิ่นของพวกซิโคแล้ว!
คุณ – เซฮุน !นายนี้มันจริงๆเลย!>< (คุณรู้สึกโมโหมาก)
มยองซู – ฮึ! อวดเก่งกันเข้าไป!
คุณ – มยองซู นายแยกทางกับฉัน! นายไปหาท่านจีดีแล้วบอกเรื่องนี้กับท่านซะ! ฉันว่าเรามาถึงทางตันแล้วล่ะ(คุณหันไปพูดกับมยองซู)
มยองซู – แต่เธอจะไปคนเดียวหรอ?
คุณ – เอาเทอะน่ะ!ฉันจะถ่วงเวลาไว้ก่อน! นายรีบไปบอกท่านจีดีก่อนเทอะ!
มยองซู – อื้ม!!ดูแลตัวเองด้วยน่ะ! (มยองซูพูดก่อนที่จะแยกทางกับคุณ)
คุณ – รอฉันก่อนน่ะ แกอย่าพึ่งทำอะไรน่ะ ซิโค!!(คุณเร่งสะปีดตัวเองฟิ้ววว!!)
……………………….
ณ รังลับของซิโค
แจฮโยพาเซฮุนและรินเข้ามาข้างใน
แจฮโย – เข้าไปสิ! (แจฮโยเปิดประตูให้ จากนั้นเซฮุนก็เดินเข้าไป)
แจฮโย – เอ๊ะๆ เธอไม่เกี่ยว!(แจฮโยพูดพลางผลักรินให้ออกไปจากประตู)
ปัง!!!(เขาปิดประตูใส่หน้าเธอก่อนที่จะล็อคด้วยกุญแจ)
ริน – เห้ย!!เปิดสิว๊ะ!(รินพูดพลางทุบประตู )แต่ไม่มีเสียงตอบรับเลย…
เซฮุน – นายทำอะไร!!(เซฮุนหันไปมองหน้าแจฮโย)
แจฮโย – ฉันแค่ไม่อยากให้คนนอกมายุ่งเกี่ยว!
เซฮุน – รีบปล่อยเพื่อนฉันมาสิ!
แจฮโย – นั้นไง เพื่อนนาย! (แจฮโยพูดพลางหันหน้ามองไปในตัวห้อง)
เซฮุน – จองกุก! ยุนก้า!OoO (เซฮุนตกใจเมื่อเห็นทั้งสองคนนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง)
เซฮุน – แกทำอะไรพวกเขา!
ซิโค – ยังหรอก!!ฉันยังไม่ได้ทำอะไรพวกเขาหรอก ! แค่โดนคาถาลวงตาเท่านั้นเอง!(จู่ๆซิโคก็โผล่ออกมาในควันสีดำกลางห้อง)
เซฮุน – แก..ซิโค! ปล่อยพวกเขาเดี๋ยวนี้น่ะ!
ซิโค – ฮึ! ปล่อยแน่! แต่….ฉันต้องได้พาวเวอร์ครบทั้งสี่คนก่อน!!!(ทันใดนั้นซิโคก็มาประชิดตัวเซฮุน แล้วบีบคอเซฮุนโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว) ตาของซิโค กลายเป็นสีขาว และทันใดนั้นตาของเซฮุนก็เป็นสีเขียว!!!ฟิ้ว!!!!!!!(พายุขนาดใหญ่พัดตัวซิโค ให้กระเด็นออกจากตัวเซฮุน) อั้ก!!ซิโคร้องด้วยความเจ็บปวด
เซฮุน – แกจะเล่นลูกไม้เดิมๆไม่ได้อีกแล้วซิโค!!!(เซฮุนพูดพลางวิ่งเขามาจับตัวซิโคเหวี่ยงไปชนผนังอย่างแรง!!!)
ตุบ!!!!!!!!ฟิ้ว!!!!(ร่างซิโคกลายเป็นท่อนไม้ธรรมดา)
ซิโค – ฮึ นั้นมันร่างแยกของฉันต่างหากล่ะ พาวเวอร์!!(ซิโคยืนยิ้มอย่างซะใจอยู่อีกฟาก)
เซฮุนหันไปมองทางต้นเสียงนั้น หมับ!!(แต่ไม่ทันแล้วแจฮโยวิ่งมาล็อคตัวเซฮุนไว้ก่อนที่จะให้ซิโคใช้คาถาลวงตากับเซฮุน)
ซิโค – ลืมตาสิพาวเวอร์!!มองตาฉัน!! (ซิโคพูดเพราะเซฮุนไม่ยอมสบตาเขา)
เปรี้ยง!!!!!!!!!(ทันใดนั้นเองประตูก็ถูกพังเข้ามาอย่างแรง!!!)
คุณ – หวัดดี!!(คุณกล่าวทักทาย)
ซิโค – มาเร็วดีนิ! ชิน!(ซิโคพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์)
ริน – พี่ชิน จัดการมันเลยดีกว่า!(รินพูดพลางเดินมาข้างๆคุณ)
คุณ – อย่าพึ่ง มันมีพาวเวอร์อยู่ในมือ เราจะทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้! (คุณกระซิบบอกริน)
ซิโค – ตอนแรกฉันกะว่าจะรอพาวเวอร์ให้ครบสี่คนแล้วค่อยดูดพลังทีเดียว แต่เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันว่าแค่สามก็ไม่เลวเลยน่ะ!(ซิโคพูดในขณะเดียวกันนั้นร่างจองกุกและยุนก้าก็ลอยออกมาจากเตียงแล้วมายืนอยู่ข้างๆซิโค)
คุณ – แกจะทำอย่างนั้นไม่ได้น่ะ!!!OoO
ซิโค – ฉันจะทำให้เธอดู!!(จากนั้นซิโคก็ทำการดูดพลังของทั้งสามคนทันที!!)
เซฮุน+จองกุก+ยุนก้า – อ้ากกกกกกกกกกกกก!!!(พวกเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด)
คุณ – ไม่!!!!!!!!!!!!!><(คุณวิ่งเข้าไปหาซิโคแต่แจฮโยถีบตัวคุณกระเด็นไปอีกทาง!)
อั้ก!!!
ลู่ห่าน – ชิน!!(ลู่ห่านรับตัวคุณไว้ได้ทัน!)
คุณ – ลู่ห่าน! นายมาที่นี้ทำไม!OoO (เมื่อซิโครู้ว่าลู่ห่านมา เขาหยุดการกระทำทันที)
ซิโค – แจฮโย ไปจับตัวมันมา ฉันจะดูดพลังมันพร้อมๆกัน!! (ซิโคสั่งแจฮโย) จากนั้นแจฮโยก็ตรงมาที่ลู่ห่านทันที!
ริน – ข้ามฉันไปให้ได้ก่อนเทอะ!!(รินมาขว้างทางแจฮโยเอาไว้!)
แจฮโย – งั้นก็ตายซะเทอะ!! ชิ้ง!(แจฮโยชักดาบออกมา แล้วฟาดฟันไปที่รินทันที!!)
ในขณะที่เพลงดาบของรินและแจฮโยกำลังฮั้มหั่นกันอยู่นั้น!
ลู่ห่าน – ฉันจะไปช่วยพวกนั้น!!(ลู่ห่านทำท่าจะเดินเข้าไปช่วยพวกเขาที่ถูกซิโคจับตัวอยู่)
คุณ – ขืนนายเข้าไปมันก็จะชิงพลังนายไปน่ะสิ!!ฉันจัดการเอง! นายอยู่ตรงนี้แหระ!(คุณพูดแล้วเดินไปหาซิโค)
ซิโค – โอ้วๆ ชิน เธอเข้ามาทำไม อยากตายรึไง (ซิโคพูดพลางยิ้มเยาะเย้ย)
คุณ – ถึงแม้ว่าฉันจะตาย! ฉันก็ไม่ยอมให้พาวเวอร์เป็นอะไรเด็ดขาด!!ชิ้ง! (คุณพูดพลางชักดาบออกมา)
เซฮุน “นี้เธอ…” (เซฮุนมองคุณที่กำลังจะต่อสู้เพื่อเขา ในขณะที่ตัวของเขาในตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เลย เนื่องจากถูกซิโคดูดพลังไปบางส่วน)
ซิโค – งั้นฉันจะฆ่าเธอซะ!!(ซิโคพูดพลางเดินมาหาคุณ)
…………………………………………………
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที่ 13
คุณ – ย้ากกกก!!(คุณวิ่งตรงไปฟาดฟันกับซิโค)
ซิโค – คนอย่างเธอไม่คู่ควรที่จะสู้กับฉัน ชิน!!(ซิโคพูดพลางหลบคมดาบคุณไปด้วย)
คุณ – ให้มันรู้ไปสิ คนเลวอย่างนายน่ะ ไม่สมควรอยู่บนโลกนินจานี้!! (คุณพูดพลางตวัดดาบไปที่คอของซิโค)
ซิโค – เธอไม่กล้าฆ่าฉันหรอกชิน เธอน่ะมันคนอ่อนแอ!! (ซิโคพูดพลางยืนนิ่ง ขืนเขาขยับอีกนิดเดี๋ยวหัวคงขาดแน่)
คุณ – นายอย่าท้าฉันน่ะ! ตอนนี้ฉันเหนือกว่านาย! ฮึ! ปล่อยพาวเวอร์ซะ!!(คุณจับดาบแน่น)
ชิ้ง!!!(ซิโคตวัดดาบปะทะกับดาบคุณอย่างแรง) เขาใช่โอกาสนั้นจ่อดาบมาทางคุณแทน
ซิโค – ตายซะเทอะ!!ย้าก!!(ซิโคทำท่าจะแทงคุณ) ฟิ้ว!!!!!!!!!ชั้วะ!!(จู่ๆดาบของซิโคก็กระเด็นออกไปพร้อมกับแขนของเขา) ภาพที่เห็นเซฮุนกำลังปล่อยพลังเพื่อช่วยชิวิตคุณ!!
ซิโค – อ้ากกกกกกกกก!!>< (ซิโคร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะแขนของเขาได้หลุดออกจากร่าง)
หมับ!!!(เซฮุนสลบลงไปกับพื้น เนื่องจากใช่พลังมากเกินไป)
คุณ – เซฮุน!!!OoO (คุณรีบเข้าไปดูเซฮุนทันที)
ซิโค – แก!!พวกแกต้องตาย!!!(ซิโคพูดด้วยสายดาที่ดุดันเขากำลังโกรธมาก)
โครม!!!!(จู่ๆแผ่นดินก็ไหวอย่างรุนแรง) แจฮโยเห็นซิโคบาดเจ็บจึงเลิกสู้กับรินแล้วมาดูซิโค
แจฮโย – ซิโค!!OoO
ซิโค – อย่ามายุ่งกับฉัน!!รีบไปจับตัวพาวเวอร์ซะ!!!(ซิโคไล่แจฮโย)
ริน – ท่านจีดี!!!!!!(รินพูดเมื่อเห็นบุคคลที่มาพร้อมกับการเกิดแผ่นดินไหว)
จีดี – มัวทำอะไรอยู่ รีบพาพาวเวอร์ออกไป! (เขาสั่งทุกคน)
คุณ – นายลุกไหวไหม!!(คุณพูดพลางประคองเซฮุน)
ริน – โธ่เอ้ย!!(รินรีบวิ่งไปช่วยพาวเวอร์ที่เหลือเธอเห็นจองกุกและยุนก้านอนสลบอยู่ เธอตรงไปเพื่อจะช่วยจองกุก)
ลู่ห่าน – เธอไปช่วยยุนก้าเทอะ!!เดี๋ยวฉันช่วยจองกุกเอง!!(ลู่ห่านวิ่งมาช่วยจองกุกก่อน)
ริน – เอ่อ….
ลู่ห่าน – เร็วๆสิ!(ลู่ห่านพูดพลางมองไปที่แจฮโยกำลังเดินมาทางพวกเขา) รินเห็นดังนั้นจึงรีบไปประคองยุนก้าแล้วออกไปจากที่นี้ทันที!
มยองซู – เธอรีบพาพาวเวอร์ออกไปจากที่นี้ซะ ท่านจีดีจะจัดการพวกมันเอง ส่วนฉันจะอยู่ขว้างแจฮโยให้ !รีบไปสิ! (มยองซูเดินมาพูดกับคุณก่อนที่เขาจะไปขว้างแจฮโย)
คุณ – อื้ม!!ดูแลตัวเองด้วยน่ะ!!(คุณพูดแล้วก็ประคองเซฮุนออกไปจากห้องทันที!)
…………………………….
มยองซู – เจอกันอีกแล้วซิน่ะ แจฮโย!!(มยองซูยืนขว้างแจฮโยเอาไว้)
แจฮโย – ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับแก!!ถอยไป!!
มยองซู – ฉันก็ไม่มีเวลาแล้วเหมือนกัน! ฉันต้องจัดการกับแก!
แจฮโย – ฮึ!!งั้นก็มาตัดสินกัน!!(แจฮโยพูดพลางกำดาบแน่น!)
มยองซู “ชิน!ฉันรักเธอน่ะ ถ้าฉันไม่ได้กลับไป ฉันคงนอนตายตาไม่หลับ เพราะฉนั้น!ฉันต้องชนะให้ได้!!!” มยองซูคิดในใจ
แจฮโย – ย้ากกกกก!!(แจฮโยวิ่งตรงมาที่มยองซู)
มยองซู – ย้ากกกกก!!(เขาวิ่งไปฟาดฟันแจฮโย)
…………………………….
ซิโค – ฮึ! ท่านจีดี ถึงกับต้องลงมาที่นี่เองงั้นเลยรึ!!(ซิโคพูดพลางยิ้มเยาะเย้ย)
จีดี – ก่อนที่จะทำอะไร ไม่หันมามองดูตัวเองบ้างล่ะ ซิโค!!(เขาพูดพลางมองไปที่แขนของซิโคที่หายไปแล้ว)
ซิโค – แล้วไง!!ถ้าฉันได้พลังครบเมื่อไหร่!ฉันก็จะมีอะไรมากกว่านี้เลยด้วยซ้ำ!!
จีดี – ฮึ!แกนี้ มันโง่จริงๆ
ซิโค – ท่านแหระโง่! ท่านไม่อยากได้พลังรึไง!
จีดี – พลังหรอ? มันก็แค่ส่วนหนึ่งของชีวิต นายควรจะพอใจกับสิ่งที่มีอยู่แล้ว ดีกว่าที่จะไปดิ้นรนหาพลังที่ไม่ใช่ของตัวเอง!
ซิโค – มันจะดียังไงล่ะ! ท่านไม่รู้หรอกว่า ฉันเจออะไรมาบ้าง!
จีดี – ซิโค!!กลับใจซะ ก่อนที่ฉันจะจัดการกับแก!!(เขาเริ่มหมดความอดทน)
ซิโค – ฮึ! งั้นก็มาตายด้วยกันเทอะ!! (ซิโคพูดโดยที่ตาของเขากลายเป็นสีขาวเลือดก็ไหลออกมาจากดวงตา)
โครม!!!!!!!!!!!(ที่แห่งนี้ค่อยๆถล่มลงมาเรื่อยๆ)
แจฮโย – แกจะทำอะไร!!ซิโค!(เขาหยุดสู้กับมยองซูเนื่องจากที่นี้ดูเหมือนกำลังจะถล่ม)
มยองซู – ท่านจีดี!!(มยองซูนึกถึงท่านจีดี เขารีบวิ่งไปหาโดยที่ไม่สนใจแจฮโย)
แจฮโยเห็นดังนั้นเขารีบขว้างดาบไปปักลงที่หลังของมยองซูเต็มๆ ฉึก!!!!!! (มยองซูหยุดนิ่งเขาคุกเข่าลงกับพื้น)
แจฮโย – ฮึ!!แก่แพ้ฉันแล้ว!!(แจฮโยพูดอย่างซะใจก่อนที่จะเดินหันหลังจากไป)
ฉึก!!!!!!!!!!!!(ดาบพุ่งไปปักที่หลังของแจฮโยอย่างจัง!) อั้ก!!(แจฮโยล้มลงไปทั้งยืน)
มยองซู – ก็บอกแล้วไง!ฉันจะจัดการกับแก! (มยองซูพูดก่อนที่จะล้มลงไปสลบกับพื้น)
…………………………….
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(ในที่สุดรังลับของซิโค ก็ถล่มราบลงไปในพริบตา)
ในซากปรักหักพังนั้น
ซิโค – คงจบแค่นี้สิน่ะ..(เขาพูดก่อนที่จะหลับตาลงไป)
…………………..
ในป่า
ริน – อย่าบอกน่ะว่า……(เธอกำลังนึกว่ารังลับของซิโคมันถูกทำลายไปแล้ว)
ยุนก้า – อ่ะโฮะๆๆ(จู่ๆยุนก้าก็ฟื้นขึ้นมา)
ริน – เห้ย!!นายฟื้นแล้ว งั้นก็แสดงว่า…
ยุนก้า – อะไรของเธอที่นี้ที่ไหน? (ยุนก้าพูดพลางกุมขมับ เขารู้สึกปวดหัวแล้วก็ไม่มีเรี่ยวแรง)
ริน – คาถาลวงตาถูกคลาย แสดงว่า ซิโค ตายแล้วหรอ!!OoO
ยุนก้า – โอ้ยยยฉันปวดหัว! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!
ริน – นี้!!นายฟังฉันอยู่ไหมเนี้ย!
ยุนก้า – อะไรของเธอ ใครตาย? (ยุนก้ามองหน้ารินอย่างงงๆ)
ริน – เห้อ!!น่ารำคาญจริงๆเลย แล้วเป็นยังไงบ้างเนี้ย? (เธอพูดพลางเอามือไปจับที่หัวของยุนก้าเพื่อเช็คอาการ)
ยุนก้า – ทำอะไรอ่ะ!!(ยุนก้าปัดมือรินออก)
ริน – นี้!!แสดงนิสัยแย่ๆอีกแล้วน่ะ!
……………………………
จองกุก – ฮยอง…(จองกุกฟื้นแล้ว)
ลู่ห่าน – นายฟื้นแล้วหรอ? อดทนอีกหน่อยน่ะ ฉันจะพานายออกจากป่านี้! (ลู่ห่านพูดพลางประคองจองกุกเดินต่อไป)
……………………………
คุณ “ป่านนี้ท่านจีดีกับมยองซูจะเป็นไงบ้างน่ะ” คุณรู้สึกเป็นห่วงพวกเขาขึ้นมา
คุณ – เซฮุน!นายอย่าพึ่งเป็นอะไรน่ะ (คุณพูดพลางมองหน้าเซฮุนที่สลบอยู่บนไหล่ของคุณ)
เซฮุน “เป็นห่วงฉันรึไง^^” เซฮุนยิ้มทั้งๆที่หลับตาอยู่
คุณ – ใกล้จะเช้าแล้วรึเนี้ย! รู้สึกว่าแรงจะหมดแล้วอ่ะ ขอพักตรงนี้ซักแปปก่อนล่ะกัน!>< (คุณพูดพลางวางเซฮุนให้พิงต้นไม้ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆเขา) ตอนนี้คุณรู้สึกเหนื่อยมากๆ
ซ่า!!!!!!(คุณได้ยินเหมือนเสียงน้ำตก คุณจึงเดินไปดู)
เซฮุน “เธอจะไปไหน?”เซฮุนนึกอยู่ในใจเมื่อเห็นคุณเดินจากไป
สักพัก….คุณก็กลับมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำหมาดๆ
คุณ – เอ่อ…ฉันขอโทษน่ะ>< (คุณพูดก่อนที่จะเอาผ้าเช็ดหน้าให้เซฮุน) คุณค่อยๆเช็ดหน้าให้เขา
หมับ!!(จู่ๆเซฮุนก็จับมือคุณ)
คุณ – น่ะ นาย ตื่นแล้วหรอ? OoO (คุณตกใจเล็กน้อย)
เซฮุน – เธอทำอะไร!!(เขาแกล้งถามไปอยางนั้น)
คุณ – เอ่อ…ก็เช็ดหน้าให้นายไง!>< (คุณพูดพลางแกะมือออกจากมือเซฮุน แต่เซฮุนก็จับมือคุณอีกครั้ง)
เซฮุน – เช็ดต่อสิ!!(เซฮุนพูดพลางยื่นหน้าให้คุณ)
คุณ – เอ่อ…เสร็จแล้ว! (คุณพูดพลางลุกขึ้นยืน)
เซฮุน – แล้วคนอื่นอ่ะ หายไปไหนหมด?
คุณ – จองกุก ฉันเห็นลู่ห่านช่วยไปแล้ว ยุนก้ารินเป็นคนช่วย! ส่วนมยองซูกับท่านจีดีฉัน ไม่รู้…(คุณพูดพลางทำหน้ากังวล)
เซฮุน – ฮึ! เป็นห่วงคู่หมั้นสิน่ะ!
คุณ – เอ๊ะ? (คุณงงกับท่าทางของเซฮุน)
เซฮุน – ช่างเหอะ! เธอ..ไม่เป็นน่ะ (เซฮุนพูดพลางมองคุณ)
คุณ – อื้ม!!ฉันไม่เป็นไร นายล่ะ?
เซฮุน – ฉันรู้สึกเหมือนไม่มีเรี่ยวแรง
คุณ – ก็แน่ล่ะ! โดดดูดพลังไปนิ แต่อย่างห่วงเลย นายยังมีพลังเป็นพาวเวอร์อยู่เหมือนเดิม
เซฮุน – ฉันไม่อยากมีพลังนี้แล้ว!!
คุณ – นาย….
เซฮุน – ฉันไม่อยากเป็นพาวเวอร์อะไรอีกแล้ว!
คุณ – เข้าใจแล้วล่ะ นายต้องกลับไปเป็นคนเหมือนเดิม!ฉันสัญญา!
เซฮุน – ทำยังไง?
คุณ – เรื่องนี้ท่านจีดีจะจัดการเองแหระ นายไม่ต้องห่วงหรอก พวกนายต้องได้กลับไปที่โลกมนุษย์แน่ๆ ในเร็วๆนี้
เซฮุน – เร็วๆนี้หรอ? (เซฮุนรู้สึกใจหาย)
คุณ – อื้ม!!อดทนอีกนิดน่ะ^^
เซฮุน – เอ่อ….ฉัน…..
คุณ – มีอะไร?
เซฮุน – ฉัน…ฉันหิวน่ะ!
คุณ – เอ่อ ใช่สิ นายยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่มาที่นี้นิ! งั้นรอแปป ฉันจะหาอะไรให้กิน!(คุณพูดพลางจะเดินจากไป)
เซฮุน – เดี๋ยว!!(เซฮุนดึงมือคุณไว้)
คุณ – หืมม?
เซฮุน – ขอบใจน่ะ ที่ช่วยฉัน…แล้วก็ขอโทษ ที่เคยว่าเธอ..
คุณ – เอ่อ ไม่เป็นไรๆ^^ฉันไปก่อนน่ะ เดี๋ยวมาๆ (คุณพูดพลางเดินจากไป)
เซฮุน “ฉันจะบอกเธอยังไงดี…เวลาเหลือไม่มากแล้วสิน่ะ..”
……………………………
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที่ 14
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(เสียงคุณร้อง)
เซฮุน – เกิดอะไรขึ้น!!OoO (เขารีบวิ่งไปหาคุณทันที)
คุณ – โอ้ยยย><! (คุณเจ็บเท้ามากเนื่องจากเท้าคุณติดอยู่ในซอกหิน)
เซฮุน – อะไรของเธอเนี้ย! ซุ่มซ่ามชะมัด!><
คุณ – โอ้ย!นี้อย่าพึ่งว่าได้ไหม! ช่วยดึงเท้าหน่อยซิ! มันติดอ่ะ
เซฮุน – เห้อ!ไหนๆ (เซฮุนพูดพลางจับที่เท้าคุณก่อนที่จะช่วยดึงออกมาจากซอกหิน)
คุณ – โอ้ย!!เบาๆหน่อยสิ!><
เซฮุน – เหอะ!นินจาเจ็บเป็นด้วยหรอ?
คุณ – ก็คนเหมือนน่ะ!
เซฮุน – ลุกไหวไหม? (เขาลุกขึ้นยืนดูคุณที่ยังนั่งกุมเท้าอยู่)
คุณ – สบายมาก!!(คุณพูดพลางทำท่าลุก แต่แล้วคุณก็เซไปชนกับเซฮุน)
เซฮุน – เหอะ!!เป็นง่อยแล้วหรอ!(เซฮุนพูดพลางช่วยพยุงคุณ)
คุณ – เอ๊ะ!!(คุณจิกเซฮุน)
เซฮุน – สงสัย เท้าจะแพง ถ้าเดินไม่ไหว…ขึ้นหลังฉันสิ!(เซฮุนพูดพลางหันหลังให้คุณ)
คุณ – ไม่เป็นไรๆฉัน….
เซฮุน – มาเทอะน่ะ!!(เซฮุนพูดพลางดึงคุณมาให้ขึ้นหลังเขาก่อนที่จะยกคุณขึ้นจากพื้น)
คุณ – เอ่อ…..
เซฮุน – เห้อ!!กินอะไรมาเนี้ย!หนักอย่างกะหมีควาย! (เซฮุนหันมาว่าคุณ)
คุณ – นี้!!(คุณตีแขนเขาไปทีนึง!!)
เซฮุน – เหอะ!หมีตัวนี้ ชอบทำร้ายร่างกายคนอื่นด้วย!
คุณ – นี้!!ถ้าหนักมากก็ปล่อยฉันลงเทอะ!><
เซฮุน – แน่ใจน่ะว่าจะลง…OoO (เซฮุนพูดพลางมองไปข้างหน้าอย่างตกใจ)
คุณ – มีอะไร?(คุณมองตามเซฮุนไป)
เซฮุน – เพื่อนเธอมานู้นแล้ว!!!
คุณ – มะ มะ!OoO หมีควาย!!!!!!กรี๊ด!!!รีบวิ่งสิ!!(คุณสั่งเซฮุนให้เผ่นเมื่อเห็นหมีควายตัวใหญ่ยืนประจันหน้าอยู่)
เมื่อเซฮุนได้ยินอย่างนั้น เขารีบออกตัววิ่งโดยไม่คิดชีวิตโดยที่คุณยังเกาะหลังเขาไปด้วย!
คุณ – โดดขึ้นไปสิ อ้าย!!!!(คุณสั่งให้เขาโดดขึ้นไปบนต้นไม้)
เซฮุน – มันจะไม่ปีนขึ้นมาหาเราหรอ?
คุณ – ไม่หรอก!!หมีควาย มันโง่!
เซฮุน – เอ่อ จริงสิน่ะ มันหมีควายนิ!!(เซฮุนพูดก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ขนาดใหญ่)
แฮ่รๆๆๆ(หมีควายวิ่งผ่านต้นไม้ไป)
คุณ – เห้อ!!ไปซะที เหนื่อยเป็นบ้า!!><
เซฮุน – นี้!!ใครกันแน่ที่จะเหนื่อย! ฉันทั้งวิ่งทั้งแบกเธอน่ะ!
คุณ – จริงสิ แหะๆเหนื่อยไหม><! (คุณพูดพลางเอามือซับเหงื่อให้เซฮุน)
เซฮุน รู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก><!
เซฮุน – ทั้งเหนื่อย!ทั้งหิวเลย!><
คุณ – เอ่อจริงสิ! อ่ะนี้!!(คุณพูดพลางยื่นกล้วยให้เซฮุน)
เซฮุน – ที่นี้มีกล้วยด้วยหรอ?(เซฮุนพูดพลางหยิบกล้วยมาปอกกิน)
คุณ – อื้ม!มีแค่นี้แหระ! นี้มันป่าลึก ไม่ค่อยมีอะไรมากหรอก! นายกินเสร็จแล้วจะได้รีบกลับกัน!
เซฮุน – กลับยังไงล่ะ เธอรู้ทางกลับหรอ?
คุณ – เออ!จริงสิ! นายพาฉันวิ่งมาทางไหนเนี้ย!ฉันลืมทิศแล้วสิ!!OoO
เซฮุน – เอ่อ…ใครจะไปรู้ล่ะ!
คุณ – เมเรีย? (คุณหยิบเมเรียขึ้นมาถาม)
เมเรีย – นึกว่าลืมฉันไปแล้วซะอีก!!(เธอพูดอย่างงอนๆ)
คุณ – แหมๆ อย่างอนสิ!
เมเรีย – เห้อ!!ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ต้องรอให้มันค่ำ ดาวเหนือคงโผล่บอกทางเรา..
คุณ – ห๊ะ!!ให้มันค่ำหรอ?
เมเรีย – อืม!
คุณ – เอ่อ…นายอยู่ต่ออีกวันได้ไหม? (คุณหันไปถามเซฮุนอย่างกลัวๆ)
เซฮุน – เออ ก็ได้!!ให้ทำไงได้ล่ะ ซวยชะมัด!>< (อันที่จริงเขาก็ยังไม่อยากกลับเหมือนกัน)
…………………………….
ยุนก้า – นี้ ใกล้จะถึงรึยังอ่ะ? (ยุนก้าถามรินเมื่อพวกเขาเดินมาไกลพอสมควรแล้ว)
ริน – เอ่อ….ไม่รู้สิ ฉันว่า ทางมันก็ถูกแล้วน่ะ ทำไมไม่ถึงซะที!
ยุนก้า – อ่าว! นี้เธอ มั่วรึป่าวเนี้ย เป็นนินจายังไง!
ริน – นี้!!ฉันก็ไม่ได้เข้าป่าบ่อยหรอกน่ะ!!นายช่วยอะไรไม่ได้ก็หุบปากซะ รำคาญ!
ยุนก้า – ฮึ้ย! ผู้หญิงอะไร สวยซะป่าว แต่นิสัยโหดชะมัด>< (ยุนก้าบ่นงึมงำ)
เขามัวแต่ก้มหน้าบ่นเลยไม่ทันสังเกตว่ารินหยุดเดินกะทันหัน ทำให้ยุนก้าชนรินเต็มๆ
ยุนก้า – นี้เธอ!!จะหยุดทำไม?
ริน – นาย…เรากำลังจะผ่านทางสามแยกผีสาว!OoO (เธอหันมาพูดกับยุนก้า)
ยุนก้า – แล้วไง มีผีหรอ? (ยุนก้ารีบขยับตัวมาใกล้รินพลางมองไปรอบๆอย่างระแวง)
ริน – ใช่! มันผีพวกนี้มันจะจับผู้ชายกิน!
ยุนก้า – ห๊ะ!!อะไรน่ะOoO (เขากลัวสุดๆ)
ริน – เพราะฉะนั้นนายต้อง….
ยุนก้า – ฉันต้องทำไง บอกมาสิ!!
ริน – เอ่อ…(เธอรู้สึกเขินที่จะพูด)
ยุนก้า – บอกเร็วๆสิ ฉันยอมทำหมดทุกอย่างเลย!!><
ริน – นายต้องกอดกับฉันเดินผ่านมันไป><
ยุนก้า – ห๊ะ!กอดกับเธอเนี้ยน่ะ!!ไม่อ่ะ (ยุนก้าเบนหน้าหนี)
ริน – ก็แล้วแต่!!อยากโดนจับกินก็เชิญ ทำอย่างกับฉันอยากให้นายกอด! บ้า! นึกแล้วขนลุก ถ้าเป็นเซฮุนก็ว่าไปอย่าง><
ยุนก้า – ไม่ได้น่ะ เธอห้ามทิ้งฉันเด็ดขาด แล้วทำไมต้องกอดด้วยล่ะ? (ยุนก้าสงสัย)
ริน – หลอกผีไงว่านายอ่ะ ไม่ใช่คนโสด เพราะผีสาวๆมันจะกินแต่ผู้ชายโสดๆ !
ยุนก้า – พูดงี้ เธอนึกว่าฉันโสดงั้นหรอ!!OoO
ริน – อ่าว..นายมีแฟนแล้วงั้นหรอ..?
ยุนก้า – เอ่อ…ป่าว>< (ยุนก้าสูญเสียความมั้นใจ)
ริน – ก็ว่าแล้ว!คนอย่างนายเนี้ยน่ะจะมีแฟน 5555>< (รินหัวเราะเยาะเขา)
ยุนก้า – หัวเราะเยาะฉันนี้เธอมีรึยังล่ะ ห๊ะ!!OoO (ยุนก้าพูดพลางยื่นหน้ามาใกล้ริน)
ริน – เอ่อ….นี้!เลิกพูดซะที! จะไปไหม! ฉันยอมแค่วันนี้วันเดียวน่ะ กลับไปฉันคิดบัญชีกับนายแน่ชิส์!!(เธอพูดพลางหันหลังให้เขา)
ยุนก้า – โอเค!เลย ^^ (ยุนก้าพูดพลางกอดเข้าด้านหลังของริน เธอสะดุ้งเล็กน้อย เนื่องจากไม่เคยมีชายใดได้กอดเธอมาก่อนเลย)
ริน – ฉันจะไปให้เร็วที่สุด!!เพราะฉะนั้นรีบเดินด้วย! (รินพูดก่อนที่จะเดินไปข้างหน้า ยุนก้าก้าวเดินตามเธอไปเรื่อยๆ)
ตอนนี้หัวใจทั้งสองคนกำลังเต้นผิดจังหวะ กลัวผีก็กลัว อีกอย่างก็รู้สึก…ดีอย่างบอกไม่ถูก…><
ตอนนี้ตาของยุนก้ากลายเป็นสีเพลิง..พร้อมๆกับเสียงหัวใจที่เต้นโครมคราม.. ช่วงเวลานี้ มันช่างเหมือนกับฝันไปจริงๆ….
……………………………..
จองกุก – ฮยอง แน่ใจน่ะว่าเรามาถูกทาง? (จองกุกถามลู่ห่านที่เดินนำหน้าเขาไป ตอนนี้จองกุกมีแรงที่จะเดินเองได้แล้ว)
ลู่ห่าน – ฉันพานายเดินทางตรง มันต้องมีทางออกสิ!
จองกุก – ห๊ะ!!จะได้ผลหรอ?
ลู่ห่าน – มั้ง…(ลู่ไม่แน่ใจ)
จองกุก – เอางี้!!ฮยองรอแปปนึง!
ลู่ห่าน – นายจะทำอะไร?
จองกุก – ผมจะลองส่งสัญญาณด้วยพลังของผมดู ผมฝึกมาแล้วคอยดูน่ะ!(จองกุกพูดพลางมองไปบนท้องฟ้า)
ลู่ห่าน – ใช่ ส่งสัญญาณ !OoO นายนี้ฉลาดเหมือนกันน่ะ แหะๆ ><
จองกุก – อื้ม!!^^ (จองกุกหลับตาตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง) ซู่!!!!!!!!ซ่า!!!!(จู่ๆน้ำที่ไหนก็ไม่รู้มากมายพุ่งไปบนท้องฟ้าอย่างกะคลื่นสึนามิ)
ลู่ห่าน – โห้ววววOoO (ลู่ห่านดูอึ้งมาก เขาพึ่งเคยเห็นจองกุกแสดงพลังครั้งแรก)
จองกุกลืมตาขึ้นมาดวงตากลายเป็นสีฟ้าไปแล้ว…..
จองกุก – หวังว่าจะมีคนเห็นน่ะ!
……………………….
บนต้นไม้
คุณ – นั้นมัน….(คุณเห็นพลังของจองกุก)
เซฮุน – อะไร? (เซฮุนมองตามคุณไป)
คุณ – ต้องเป็นจองกุกแน่ๆเลย พลังน้ำ!!OoO
เซฮุน – จองกุกหรอ?
คุณ – ใช่!!ถ้างั้นลู่ห่านก็ต้องอยู่ที่นั้นกับจองกุก!!OoO
เซฮุน – ลู่ห่าน!
คุณ – เรารีบไปหาพวกเขากันเหอะ!(คุณพูดพลางจะโดดลงต้นไม้แต่เซฮุนดึงคุณไว้)
เซฮุน – เธอขาแพงอยู่น่ะ จะทำอะไร!!(เขาดูห่วงคุณมาก)
คุณ – เอ่อ..จริงสิ (คุณนึกได้)
เซฮุน – งั้นขี่หลังฉันเหมือนเดิมเดี๋ยวฉันพาไป!
คุณ – อื้ม!(คุณยอมขี่หลังเซฮุน)
ฟิ้ววว!!!เซฮุนกระโดดลงต้นไม้แล้วออกตัววิ่งไปทันที
…………………………..
ริน – พอได้แล้วมั้ง!!(รินพูดเมื่อเดินผ่านสามแยกผีสาวมาแล้ว)
ยุนก้า – เอ่อ…(ยุนก้ารีบปล่อยรินอย่างเขินๆ)
ริน – เอ๊ะ! นั้นมันอะไร? (รินเห็นอะไรแปลกๆ)
ยุนก้า – นั้นมัน…พลังของจองกุกหรอ!!
ริน – นายรู้ได้ไง?
ยุนก้า – ก็จองกุกเคยทำให้ฉันดูอ่ะ!><
ริน – งั้นก็อย่าช้าเลย รีบไปกันเทอะ!(เธอพูดก่อนที่จะออกตัววิ่งไปหาพลังนั้น)
ยุนก้า – เห้ย!!รอด้วยสิ! (เขารีบวิ่งตามเธอไป)
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที่ 15
ลู่ห่าน – เซฮุน!!OoO (ลู่ห่านเห็นเซฮุนกับคุณกำลังตรงมาหาพวกเขา)
คุณ – อยู่ที่นี้กันเองหรอ?
ลู่ห่าน – เอ่อ เธอเป็นอะไรหรอ ทำไมถึง…(ลู่มองคุณที่กำลังขี่หลังเซฮุนอยู่)
คุณ – เอ่อ..ปล่อยฉันลงได้แล้ว คุณบอกเซฮุน
เซฮุน – เธอขาแพงน่ะฮยอง! ผมเลยให้ขี่หลังมา
ลู่ห่าน – แล้วหายเจ็บรึยัง ขอฉันดูหน่อยสิ!(ลู่ห่านเป็นห่วงคุณ) เขาก้มดูเท้าของคุณ
คุณ – เอ่อ…ฉันค่อยยังชั่วแล้วล่ะไม่เป็นไรๆ
เซฮุน – แล้วนายไม่เป็นอะไรใช่ไหม? (เซฮุนถามจองกุก)
จองกุก – อื้ม!!ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ว่าแต่ยุนก้าฮยองกับริน จะเห็นพลังของผมมั้ยน่ะ?
ยุนก้า – พวกเรามาแล้วววววววว!!(เขาตะโกนมาแต่ไกล)
คุณ – ยุนก้า!!ริน!!OoO
ริน – ชิส์!!นี้บอกให้ฉันรอ ทำไมนายถึงแซงหน้าฉันมาล่ะ!ห๊ะ!>< (รินว่ายุนก้า)
ยุนก้า – ก็เธอวิ่งช้านิ! เหมือนเต่าเลย ห้าๆๆๆเต่านินจารึเปล่าเนี้ย!!(ยุนก้าล้อเธอยกใหญ่)
ริน – หุบปาก!!(รินฉุนขึ้นมาทันที)
ลู่ห่าน – อ่าๆๆนี้ๆๆเลิกทะเลาะกันได้แล้ว!(ลู่ห่านไปขว้างทั้งสองคน)
จองกุก – มากันครบแล้วสิน่ะ แล้วเราจะเอาไงต่อดีอ่ะ?
คุณ – เราต้องกลับไปที่หมู่บ้าน รอท่านจีดีส่งข่าวว่าจะเอาไงต่อ..แต่ปัญหาคือ ฉันจำทางกลับไม่ได้..(คุณทำหน้ารู้สึกผิด)
ลู่ห่าน – ไม่เป็นไรน่ะ เรามาช่วยกันดีกว่าน่ะ!^^ (ลู่ห่านพูดพลางจับไหล่คุณ) นั้นทำให้เซฮุนสงสัยลู่ห่านว่าเขาคิดยังไงกะคุณกันแน่
เซฮุน – เอ่อ..ฮยอง ผมขอคุยด้วยหน่อยสิ!(เซฮุนพูดพลางจับมือลู่ห่านออกจากไหล่ของคุณ)
…………………………
ลู่ห่าน – มีอะไรหรอ?
เซฮุน – ฮยอง…ที่ผ่านมา ฮยองคิดกับ ชินยังไง? (เซฮุนถาม นั้นทำให้ลู่ห่านถึงกับตกใจ)
ลู่ห่าน – น่ะ นายถามทำไม? (ลู่ห่านลุกลี้ลุกลน)
เซฮุน – มาคุยกันแบบเปิดอกเลยน่ะ! ผมชอบชิน!
ลู่ห่าน – ห๊ะ!!นายชอบเธองั้นหรอ?OoO
เซฮุน – อืม!!ฮยองก็เหมือนกันสิน่ะ
ลู่ห่าน – แต่ เธอ..มีคู่หมั้นแล้วน่ะ เซฮุน..
เซฮุน – ผมรู้! แต่ผมก็ชอบเธอ! ผมควรทำไงดี ฮยอง
ลู่ห่าน – ไม่น่าเชื่อเลยน่ะ ว่านายจะชอบเธอได้
เซฮุน – ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม…
ลู่ห่าน – แล้วถ้าเธอไม่ได้ชอบนายล่ะ?
เซฮุน – ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน หากเธอไม่ได้ชอบผม ผมควรจทำยังไง? ผมไม่อยากอกหักเป็นครั้งที่สอง! (ครั้งแรกคือสไตล์ลิส)
ลู่ห่าน – ฉันเข้าใจนายน่ะเซฮุน เรื่องนี้มันต้องใช้เวลา (ลู่ห่านพูดพลางตบไหล่เซฮุน)
เซฮุน – มันไม่มีเวลาแล้วน่ะสิ! อีกหน่อยเราก็จะกลับไปที่โลกของเราแล้ว!><
ลู่ห่าน – ถ้านายชอบเธอจริงๆ ก็ไปบอกเธอสิ! ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ!
เซฮุน – แล้วฮยองอ่ะ? (เซฮุนเป็นห่วงความรู้สึกของลู่)
ลู่ห่าน – ฉันก็เกือบจะชอบเธอแล้วเหมือนกัน แต่ก็ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก! ขอให้นายโชคดีน่ะ^^(ลู่ห่านพูดพลางเดินจากเซฮุนไป)
ลู่ห่าน “ถ้าพวกนายชอบกัน ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้หรอก..”
ทางด้านรินที่แอบฟังอยู่ เธอเข้าใจแล้วที่เซฮุนไม่เคยสนใจเธอเลย ก็เพราะเซฮุนชอบคุณนี้เอง
ริน – เซฮุน! (รินโผล่ออกมา)
เซฮุน – เธอ…มาตั้งแต่เมื่อไหร่?
ริน – ไม่สำคัญหรอก! นายชอบพี่ชินสิน่ะ (เธอทำหน้าเศร้า)
เซฮุน – เอ่อ…เธอ…
ริน – ไม่ต้องห่วงหรอก! ฉันโอเค! ฉันจะไม่เอาไปบอกพี่ชินหรอกน่ะ!^^
เซฮุน – ริน…
ริน – นายอย่าเรียกฉันแบบนั้นน่ะ! ไม่มีมารยาท ชิส์! (รินหันหนัเซฮุนแล้วเดินจากไป พร้อมๆกับน้ำตาแห่งความเสียใจ)
ริน “ในที่สุดฉันก็อกหักจนได้..แต่ไม่เป็นไรถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นพี่ชิน ฉันโอเค!!ฮือๆToT”
ยุนก้า – นี้!!ยัยนินจาเธอไปไหนมา ชินตามหาเธออยู่แหนะ!(จู่ๆยุนก้าก็โผล่มา)
ริน – ฮึก!TT (เธอสะอื้น แล้วหันหน้าหนียุนก้าทันที)
ยุนก้า – นี้เธอร้องไห้หรอ!OoO แล้วร้องไห้ทำไม!!? (ยุนก้ารีบมามองรินใกล้ๆอย่างไม่น่าเชื่อ)
ริน – แง!!!ยุนก้า! ฉันอกหัก!>< ฮือออออออTOT (รินโผเข้ากอดยุนก้า โดยที่ไม่ได้ตั้งตัว)
ยุนก้า – อ๊ะ!!O_O (ยุนก้าตกใจที่จู่ๆเธอก็มากอดเขา)
ริน – ฮือๆๆทำไมๆ ฉันมันไม่ดีตรงไหน แงๆๆToT (เธอร้องไห้พลางซุกหน้ากอดยุนก้าต่อ)
ยุนก้า – ใจเย็นๆน่ะ อย่าร้องไห้สิ! (ยุนก้าพูดพลางลูบหัวริน)
ริน – แง!!!!ToT (เธอไม่หยุดร้อง)
ยุนก้า – นี้!!ฉันบอกให้หยุดไง!!(ยุนก้าพูดพลางพลักรินออก)
ริน – ใจร้าย!!ฮืออToT (เธอร้องไห้ต่อ)
ยุนก้า – ไม่หยุดใช่ไหม!! จุ๊บ!!(ยุนก้าประกบปากรินทันที) เธออึ้งไปครู่หนึ่ง…
ริน – อร้ายยยยยยย!!>< นี้นายจูบฉันทำไม!!!ไอ้บ้า!เลว!(เธอโวยวายแล้วตียุนก้ายกใหญ่)
ยุนก้า – ก็เธอไม่เลิกร้องไห้นิ!!นี้!! จะไปสนใจคนที่ไม่ได้รักเธอทำไมกัน ในเมื่อ…….
ริน – อะไร?
ยุนก้า – มีคนที่ชอบเธอยืนอยู่ตรงนี้^^ (ยุนก้าพูดพลางยิ้มแบบเขินๆ)
ริน – นายพูดอะไรอ่ะ! บ้าน่ะ!>< (เธอหันหน้าหนียุนก้าทันที)
ยุนก้า – เอ้อ!!อะไรกัน หาว่าฉันบ้าอีกแล้วหรอ เธอนี้มันใจร้ายชะมัด คนอุสาห์สารภาพ..เป็นบุญของเธอแค่ไหนแล้ว!!(ยุนก้าพูดพลางจะเดินหนีไป)
ริน – เดี๋ยวสิ!!!
ยุนก้า – อะไรอีกล่ะ!!จะว่าไรฉันอีก?
ริน – ขอบใจน่ะ…
ยุนก้า – เรื่องอะไรหรอ? (ยุนก้าแกล้งถามไปงั้น)
ริน – ก็เรื่อง!!.....ที่นายทำให้ฉันหยุดร้องไห้ไง!
ยุนก้า – ชิส์! ปากแข็ง!>< (ยุนก้าพูดพลางดึงรินเข้ามากอด)
…………………………………
คุณ – เอ่อ..ลู่ห่าน เห็นเซฮุนไหม? (คุณถามลู่ห่านเมื่อเจอเขา)
ลู่ห่าน – เซฮุนหรอ? ทำไมอ่ะ?
คุณ – ป่าว ไม่มีไร ฉันเห็นเขาไปกับนายนิ แล้วนี้หายไปไหน?
ลู่ห่าน – ชิน! เธอคิดไงกับเซฮุนหรอ? (จู่ๆลู่ห่านก็ถามในสิ่งที่ทำเอาคุณตกใจ)
คุณ – นายหมายความว่าไง?
ลู่ห่าน – ป่าวหรอก! แค่อยากรู้ ก็เราใกล้จะจากกันแล้วนิ!
คุณ – เอ่อ…ก็..ไม่มีอะไรนิ
ลู่ห่าน – เธอไม่ได้ชอบเซฮุนหรอ?OoO
คุณ – ฉัน…ไม่ได้ชอบเขาหรอก..(มั้ง!! คุณโกหกลู่ห่าน เพราะไม่อยากให้เขาต้องมาคิดเรื่องที่มันนอกเหนือจากภารกิจ)
ลู่ห่าน “แย่แล้วสิ เซฮุน..”ลู่ห่านนึกถึงเซฮุน
เซฮุน – ก็แน่ล่ะซิ!!! เธอจะชอบผมทำไม!! (จู่ๆเซฮุนก็โผล่ออกมา)
คุณ – เซฮุน!!OoO (เขาได้ยินเมื่อกี้อย่างนั้นหรอ? คุณคิด)
ลู่ห่าน – น่ะ นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่? (ลู่ห่านตกใจที่เห็นเซฮุน)
เซฮุน – ก็ดีแล้ว!!เราจะได้ไม่ต้องมีปัญหา!! เมื่อถึงเวลา ฉันจะไปจากที่นี้ทันที!!(เซฮุนพูดแล้วเดินหนีคุณและลู่ห่านไปทันที)
ลู่ห่าน – เซฮุนๆ เดี๋ยวสิ!!(ลู่ห่านเดินตามเซฮุนไป)
คุณ “ฉัน…ขอโทษ ฉันรักนายไม่ได้หรอกเซฮุน สุดท้ายฉันกับนายก็ต้องอยู่คนล่ะโลกกัน…”
……………………………….
เซฮุน – ฮึ้ย!!!!!!!!(เซฮุนชกต้นไม้อย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์)
ลู่ห่าน – นายจะทำร้ายตัวเองทำไม!!
เซฮุน – สั่งสอนตัวเองไง! ทำไมฮยอง!! ผมมันไม่ดีตรงไหน!!
ลู่ห่าน – ฉันเข้าใจนายน่ะ! แต่นายอย่างลงโทษตัวเองเลย มันไม่ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นมาหรอก! เซฮุน..
เซฮุน – ผมคงต้องปล่อยเธอไปสิน่ะ…(เซฮุนทำหน้าเศร้า)
ลู่ห่าน – ฉันเชื่อว่านายต้องทำได้! (ลู่ห่านพูดก่อนที่จะเดินจากไป)
เซฮุน “ทำไมเธอถึงรักฉันไม่ได้! ทำไมห๊ะ ทำไม!!”
……………………………….
ความคิดเห็น