คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Love ninja ตอนที่ 16-20 the end.
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที่ 16
ณ หมู่บ้านนินจา
ริน – เห้อ!!!ในที่สุดก็ถึงสักที!
คุณ – พวกนายไปพักผ่อนกันเทอะ!
ลู่ห่าน – อ่าวแล้วเธออ่ะ จะไปไหน?
คุณ – ฉันจะไปพบผู้ใหญ่หน่อยอ่ะ ขอตัวน่ะ! (คุณพูดแล้วเดินแยกจากพวกเขาไป)
ริน – งั้นพวกนายตามฉันมาล่ะกัน เดี๋ยวฉันพาไป!^^
จองกุก – โอเค! ฉันหิวแล้ว!><
ยุนก้า – อืม ใช่ ไส้จะขาดแล้ว!!(เขาบ่น)
ลู่ห่าน – เซฮุน! (ลู่เรียกเซฮุนเพราะเห็นว่าเขาไม่ตามมา)
เซฮุน – ฮยองไปก่อนเหอะ! เดี๋ยวตามไป (เซฮุนพูดก่อนที่จะแยกตัวออกไป)
ลู่ห่าน – ไปไหนของเขาน่ะ? (ลู่ห่านสงสัย)
………………………..
คุณ – กลับมาแล้วค่ะ! (คุณรายงานตัวกับผู้นำหมู่บ้าน)
ท่านคิม – อื้ม!!พวกนั้นปลอดภัยดีสิน่ะ
คุณ – ค่ะ พาวเวอร์ทุกคนปลอดภัย ว่าแต่…..มยองซูกลับมารึยังค่ะ? (คุณถามถึงลูกชายของเขา)
ท่านคิม – มยองซูหรอ….(ท่านทำสีหน้าไม่ค่อยดี)
คุณ – ค่ะ…เขาปลอดภัยใช่ไหมค่ะ!OoO
ท่านคิม – ตามฉันมาสิ..(เขาลุกแล้วเดินออกจากห้องไป)
……………………..
เซฮุน – เธอกับผู้ชายคนนั้นจะไปไหนกัน? (เซฮุนสงสัยเมื่อเห็นคุณกับท่านคิม กำลังเดินไปทางโรงพยาบาล)
“ลองตามไปดูก็ไม่เสียหาย..”เซฮุนคิดจะตามคุณไป
……………………..
ณ ห้องหนึ่ง ในโรงพยาบาล
คุณ – มยองซู…OoO (คุณรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเห็นมยองซูนอนอยู่บนเตียง)
ท่าน – หลังจากที่จีดีมาส่งเขาที่หมู่บ้าน เขาก็ไม่เคยตื่นอีกเลย….
คุณ – ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ค่ะ! (น้ำตาของคุณเริ่มซึม เมื่อเห็นสภาพของเขาแล้ว)
มยองซู – ตอนแรกฉันก็นึกว่าเขาจะไม่รอดแล้วล่ะ แต่ดูเหมือนเขากำลังรออะไรบางอย่างอยู่ เขายังไม่อยากตาย..
คุณ – โธ่…มยองซู ทำไม ทำไม ต้องเป็นแบบนี้ด้วย! (คุณเดินเข้าไปจับมือมยองซูแต่เขาก็ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย)
คุณ – ฟื้นสิ!!นายต้องฟื้น นายเป็นคู่หูฉันน่ะ ฮึก!ToT (คุณเริ่มร้องไห้)
ท่านคิม – สำหรับฉันแล้ว เขาเป็นลูกชายที่ดีมาตลอด ฉันดีใจน่ะ ที่เขารักเธอ..ชิน..(ท่านคิมพูดพลางจับไหล่ปลอบคุณ)
คุณ – ฉันต้องทำยังไง นายถึงจะฟื้น มยองซู ฮือๆToT
ท่านคิม – ฉันฝากด้วยน่ะ ลูกชายของฉันน่ะ…(ท่านคิมพูดก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป)
ขณะนั้นเอง เซฮุนก็ได้สวนทางกับท่านคิม เขามองจากประตูห้อง ภาพที่เห็นคุณกำลังนั่งข้างๆมยองซูและจับมือเขาแล้วร้องไห้อย่างหนัก!
เซฮุน “เกิดอะไรขึ้น..” เซฮุนตัดสินใจเดินเข้าไปข้างใน
เซฮุน – นี้! มันเกิดอะไรขึ้น? OoO (เซฮุนพูดพลางมองไปที่มยองซูที่กำลังหลับสนิท)
คุณ – เซฮุน ฮึกYoY (คุณร้องไห้แล้วมองเซฮุนที่พึ่งเข้ามา)
เซฮุน – มยองซู เป็นอะไร?
คุณ – มันเป็นเพราะฉันเองฉันไม่อยู่ช่วยเค้า!!มยองซูเลยเป็นแบบนี้ ฮือๆๆToT
เซฮุน – เห้อ!!จริงๆเลย!!>< (เซฮุนพูดพลางดึงคุณเข้ามากอด เขาเห็นคุณร้องไห้มันทำให้เซฮุนรู้สึกแย่ไปด้วย!)
คุณ – ฉัน ฮือ…ฉันผิดเอง…ฮือๆToT (คุณร้องไห้ไม่หยุด)
เซฮุน – ไม่ใช่ความผิดเธอหรอก ใครๆก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้..อย่าร้องไห้เลยน่ะ.. (เซฮุนพูดพลางกอดคุณแน่น)
คุณ – ฉัน…เสียใจ..ฮือๆTT
……………………………..
จองกุก – นี้เมื่อไหร่ เซฮุนจะกลับอ่ะ ฮยอง เขาหายไปไหน?
ลู่ห่าน – ไม่รู้สิ ฉันก็รอเขาอยู่เหมือนกัน><
ยุนก้า – ถามจริงเหอะ เซฮุนอ่ะ ชอบชินใช่ไหม?
ลู่ห่าน – เอ๊ะ! นายรู้ได้ไง?
ยุนก้า – ก็ รินอกหัก เพราะเซฮุนมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ถ้าจะให้เดาก็เป็นใครไม่ได้นอกจาก ชิน!
จองกุก – ห๊ะ!!นี้มันเรื่องจริงหรอ?OoO
ลู่ห่าน – เอ่อ…(ลู่ไม่รู้จะพูดไง)
จองกุก – ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง แล้วเขาจะทำไงล่ะ อีกหน่อยเราก็จะไปจากที่นี้อยู่แล้วนิ!
ยุนก้า – จริงสิน่ะ….(ยุนก้าหน้าเศร้าขึ้นมาทันที)
จองกุก – เห้อ!!รักข้ามโลก ช่างปวดใจจริง!
ยุนก้า – ย๊า!!!หยุดเลยน่ะ นายทำให้ฉันคิดมาก!(ยุนก้าโวยวายใส่จองกุก)
จองกุก – ทำไมล่ะ!! รึว่า…..ฮยองก็หลงรักนินจาที่นี้?OoO
ยุนก้า – โอ้ยๆ ไม่อยู่แล้ว! ไปดีกว่า>< (ยุนก้าเดินหนีออกไปจากห้อง)
จองกุก – เอ๊ะ ฮยองนี้ก็แปลก!><
ลู่ห่าน – อย่าว่าเขาเลย เขากำลังเจ็บปวดอยู่ก็ได้…
จองกุก - ???????
……………………………….
ยุนก้า – โธ่เอ้ย!!!!แล้วฉันจะทำไงดีล่ะเนี้ย!>< (ยุนก้ากระวนกระวายใจ นี้เขากำลังจะไม่ได้เจอรินอีกแล้วหรอเนี้ย?)
ริน – ยืนรอใครอยู่อ่ะ!!!(จู่ๆรินก็โผล่มา)
ยุนก้า – ริน!!OoO (ยุนก้าตกใจ)
ริน – เป็นอะไรของนาย ทำหน้าอย่างกะเจอผี!!
ยุนก้า – เห้อ!!!>< (ยุนก้าดึงรินเข้ามากอดทันที!)
ริน – อร้ายยย!!>< นี้นายจะทำอะไร? (เธอตกใจแล้วกระทืบเท้ายุนก้าอย่างแรง)
ยุนก้า – อ้ากกกกกก!>< ทำร้ายฉันทำไมเนี้ย!><(ยุนก้าปล่อยรินแล้วกุมเท้าอย่างเจ็บปวด)
ริน – ก็นายลวนลามฉันนิ!!นิสัยไม่ดี!!!>< (เธอโวยวาย)
ยุนก้า – โอ้ย!!ที่ฉันทำแบบนี้ เพราะอีกหน่อย ก็ไม่ได้ทำแล้ว><
ริน – หมายความว่าไง?
ยุนก้า – ฉันกำลังจะไปจากที่นี้! ฉันกับเธอจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว….(ยุนก้าพูดพลางทำหน้าเศร้าใจ)
ริน – เอ่อ….นั้นสิน่ะ อีกหน่อยนายก็จะกลับแล้ว…(รินก็ทำหน้าเศร้า)
ยุนก้า – เธออยากไปอยู่กับฉันไหม?
ริน – นี้จะบ้าหรอ!!ฉันเป็นนินจาน่ะ…จะไปอยู่โลกมนุษย์ได้ไง?
ยุนก้า – อยู่ได้สิ! ถ้าเธอ….ยอมเป็นแฟนฉัน..(ยุนก้าพูดแบบเขินๆ)
ริน – นี้!!ง่ายไปไหม?
ยุนก้า – อ่าวเธอไม่ได้ชอบฉันหรอ?
ริน – มั้วล่ะๆใครบอกว่าฉันชอบนาย!!
ยุนก้า – อ้าว!!นี้มันหลอกกันชัดๆ><!
ริน – ฉันไปหลอกอะไรนาย?
ยุนก้า – ก็หลอกให้ฉัน..ชอบเธอไง ยัยเต่านินจา!! นิสัยไม่ดี!!
ริน – นี้!!เลียนแบบฉันหรอ! (เธอยิ้มแบบเขินๆกับท่าทางของยุนก้า)
ยุนก้า – ชิส์!!ไม่มีมารยาท!!>< (ยุนก้าพูดพลางเดินหนีเธอไปแบบงอนๆ)
ริน – เอ้า!!งอนซะงั้น>< (เธอส่ายหัวเอือมๆ)
…………………………
คุณ – นายไปพักผ่อนเทอะ (คุณบอกเซฮุนก่อนที่จะแยกตัวออกไป)
เซฮุน – เดี๋ยว!!
คุณ – หืมมม?
เซฮุน – ฉัน…คือ…ฉัน..
คุณ – มีอะไรหรอ?
เซฮุน – เอ่อ…(เขากำลังคิดว่าจะบอกชอบคุณดีไหม?)
คุณ – ถ้าไม่มี ฉันไปล่ะน่ะ! (คุณพูดพลางหันหลังให้เขา)
เซฮุน – ฉันชอบเธอ!!!!!!! (เซฮุนตัดสินใจพูดคำนี้ออกมา) เมื่อคุณได้ยินแบบนั้น หัวใจคุณเต้นไม่เป็นจังหวะ โลกนินจาทั้งใบกำลังหยุดหมุน “เซฮุน….นายชอบฉันงั้นหรอ..OoO”
เซฮุน – อย่าหันมาน่ะ!!!(เซฮุนบอกก่อนที่คุณจะหันมาหาเขา) เซฮุนไม่อยากให้คุณเห็นหน้าเขาตอนนี้!!เพราะเขารู้สึกเขิน และอายมากๆ><!!
คุณ – น่ะ นาย… (คุณกระพริบตาปริบทั้งๆที่ยังไม่ได้หันไปมองหน้าเขา)
เซฮุน – แค่นี้แหระ! ฉันไปล่ะ! (เซฮุนพูดก่อนที่จะวิ่งหนีคุณไป) ฟิ้วววววววว!!!เขาหายไปเร็วมาก
คุณ “ไม่น่ะ! นายมาบอกฉันทำไมเซฮุน…นายทำให้ฉันไขว้เขว้><!!”
……………………………..
ลู่ห่าน – อ้าว กลับมาแล้วหรอ!!อ่ะอ่าว……? (ลู่ห่านเห็นเซฮุนกลับมาแล้ว แต่เซฮุนไม่พูดไม่จาพอมาถึงก็เข้าห้องไปนอนเลย)
จองกุก – เอ๊ะ!!เป็นอะไรอ่ะ หนาวหรอ เอาผ้าห่มคุมโป่ง? (จองกุกที่พึ่งออกจากห้องน้ำก็ต้องแปลกใจกับท่าทางเซฮุน)
ยุนก้า – รึว่าเจอผี!!!?OOO (ยุนก้ายังระแวงไม่หาย)
เซฮุน – ป่าวซะหน่อย!!แค่เหนื่อย! ฉันนอนล่ะ! (เซฮุนพูดก่อนที่จะเข้าใจผิดกัน)
ยุนก้า – นี้ไม่คิดจะอาบน้ำเลยรึไง? วู๊!!!(ยุนก้าพูดก่อนที่จะนอนลงบนเตียง)
ถึงอย่างนั้นเซฮุนก็ไม่พูดอะไร เอาแต่นอนยิ้มอยู่ในผ้าห่ม ^__^
……………………………………..
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที่ 17
เช้าวันต่อมา
ทุกคนจับจ้องไปที่ท่านจีดีที่กำลังยืนทำสมาธิอยู่…..
ยุนก้า – เขาทำอะไรหรอ? (ยุนก้าสะกิดถามรินที่ยืนอยู่ข้างๆ)
ริน – เงียบๆน่า…เดี๋ยวท่านจีดีเสียสมาธิ!
ท่านจีดี – ทุกคนฟัง….(ทุกคนชะงักเมื่อเขาพูดแล้วลืมตาขึ้น)
ท่านจีดี – พาวเวอร์ พลังของพวกนายจะกลับไปอยู่ที่เดิมแล้ว! ในคืนนี้!
คุณ – ในคืนนี้? หมายความว่าไง?
ท่านจีดี – พาวเวอร์ทุกคนมีร่างกายที่สมบูรณ์มาก พลังมันไม่สามารถที่จะเข้าไปถึงจิตใจได้มากกว่านี้แล้ว ทุกอย่างมันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม…พวกนายจะไม่มีพลังวิเศษอีกต่อไป..
จองกุก – น่าใจหายเหมือนกัน แต่ก็ไม่เป็นไร ชีวิตได้มาเจออะไรแบบนี้ แค่นี้ก็คุ้มแล้ว!!^^ (จองกุกพูดพลางยิ้มอย่างภูมิใจ)
ลู่ห่าน – หมายความว่าพลังของพวกเราจะหายไปในคืนนี้หรอ?
ท่านจีดี – ใช่! ตื่นขึ้นมาพวกนายก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง ฉันจะส่งพวกนายกลับไปยังโลกมนุษย์เมื่อถึงตอนเช้า…
ยุนก้า – พรุ่งนี้ต้องกลับแล้วหรอ!!OoO (ยุนก้าพูดพลางมองไปที่ริน)
ริน – ก็อย่างที่ท่านจีดีพูดแหระ..(เธอพูดพลางเดินไปจากตรงนั้น)
ยุนก้า – เดี๋ยวก่อนสิ!!ริน! (ยุนก้าตามรินไป)
ท่านจีดี – ฉันหวังว่าคงไม่มีปัญหาอะไรก่อนที่ฉันจะส่งพวกนี้กลับน่ะ! (ท่านจีดีพูดพลางมองมาที่คุณ)
คุณ – ค่ะ! ฉันจะดูแลอย่างดี…(คุณพูดพลางคำนับให้เขา)
จากนั้นท่านจีดีก็หายไปในควันสีแดง พรึบ!!
ลู่ห่าน – เอ้อ!!จองกุก เราไปหาอะไรกินก่อน ที่จะไม่ได้กินเหอะ!!(ลู่ห่านพูดพลางดึงจองกุกไปด้วยปล่อยให้คุณและเซฮุนยืนอยู่ด้วยกันสองคน)
คุณ – ดีใจด้วยน่ะ..นายจะได้กลับบ้านแล้ว^^ (คุณพูดพลางยิ้มอย่างยินดีให้เขาแต่ในใจไม่ได้ต้องการแบบนั้นเลย)
เซฮุน – เห้อ! ดีใจงั้นหรอ? เธอนี้มัน…..(เซฮุนพูดพลางหันหน้าหนีคุณแบบเคืองๆ)
คุณ – เซฮุน…ฉันไม่รู้จะทำไง แต่ฉันอยากบอกให้นายรู้ว่า.. ถึงแม้ว่านายกับฉันจะไม่ได้เจอกันแล้ว…ฉันก็จะ..คิดถึงนาย ทุกวันน่ะ!ฉันจะไม่ลืมนาย….T-T(คุณพูดพลางปาดน้ำตาไป ตอนนี้คุณรู้สึกเสียใจมากๆที่ผ่านมา คุณก็ชอบเซฮุนเหมือนกัน)
เซฮุน – เธอ…(เซฮุนหันมามองหน้าคุณที่ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้)
คุณ – โชคดีน่ะ^^ (คุณเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เขาทั้งน้ำตา)
เซฮุน – เธอไปกับฉันไม่ได้หรอ!!!(เซฮุนพูดพลางจับมือคุณทั้งสองข้าง)
คุณ – หน้าที่ของฉันน่ะ..คือต้องอยู่ที่นี้…นายเข้าใจเถอะน่ะTT
เซฮุน – แต่ฉันจากเธอไปไม่ได้!!(เซฮุนพูดพลางจับใบหน้าของคุณอย่างอ่อนโยน)
คุณ – ฮือ!!อย่าพูดอย่างนั้นสิ! ฉัน……อุ๊บ!!OoO (ยังไม่ทันจะพูดจบ เซฮุนจูบคุณอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะเลื่อนมาจูบคุณที่หน้าผาก..)
เซฮุน – ฉันรักเธอ…แล้วจะไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว รู้ไว้ซะ!! (เซฮุนพูดพลางมองตาคุณ ตาของเขากลายเป็นสีเขียวแถมมีประกายสวยงามมาก…)
คุณ – นี้คงเป็นภาพสุดท้ายที่ฉันจะได้เห็นสิน่ะ พรุ่งนี้ ทุกอย่าง…ก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม..(คุณพูดพลางจับใบหน้าของเซฮุนอย่างอ่อนโยน)
คุณ – พาวเวอร์ของฉัน…ฉันจะดูแลให้ดี…ที่สุดเลย^^ (คุณยิ้มและกอดเซฮุน)
ตอนนี้เซฮุนทำได้เพียงแต่โอบกอดคุณไว้ ทั้งๆที่หัวใจ ตอนนี้แทบจะสลายแล้ว นี้เขากำลังจะจากคุณไปจริงๆหรือเนี้ย….
.....
จองกุก – พวกเขาน่าสงสารจังเลย ฮยอง..(จองกุกมองคุณและเซฮุนอย่างเศร้าๆ)
ลู่ห่าน – นั้นน่ะสิ เซฮุน…นายรักเธอจริงๆหรือเนี้ย..(ลู่ห่านก็มองดูพวกคุณอย่างเศร้าใจ)
……………………
ยุนก้า – ริน!เดี๋ยวก่อนสิ!(ยุนก้าดึงแขนรินไว้)
ริน – ไปให้พ้น!!ฉันไม่อยากเจอหน้านาย!!(รินพูดพลางหันหน้าหนีเขา)
ยุนก้า – นี้ฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจอีกหรอ? ทำไม ถึงโกรธขนาดนี้?
ริน – พรุ่งนี้นายจะไปแล้ว…ฉันไม่อยาก… โอ้ยยยช่างเหอะ! นายอย่ามาสนใจฉันเลย!!><
ยุนก้า – พรุ่งนี้ฉันจะไปแล้วจริงๆน่ะริน….เธออย่าทำแบบนี้เลย..(ยุนก้าพูดพลางดึงรินเข้ามากอด)
ริน – ยุนก้า….นายจะลืมฉันไหม? (รินพูดพลางมองหน้ายุนก้า)
ยุนก้า – เอ่อ….ฉันไม่แน่ใจ><
ริน – นี้!!!!นายบอกชอบฉันแล้วน่ะ ตาบ้า!! ทำอย่างนี้ได้ยังไง!!><(รินตียุนก้าไม่ยั้ง)
ยุนก้า – โอ้ยๆๆๆนี้ พอได้แล้ว ฉันน่ะไม่มีวันลืมเธอหรอก!!(ยุนก้าจับมือรินไว้)
ริน – จริงน่ะ!OoO
ยุนก้า – แต่มีข้อแม้!
ริน – อะไรกัน!!
ยุนก้า – เธอต้องไปกับฉันน่ะ! ฉันสัญญา ฉัยจะดูแลเธอเอง!!OoO (ยุนก้าทำหน้าจริงจัง)
ริน – ไม่ได้!!!!ฉันไปไม่ได้!!><
ยุนก้า – ทำไมล่ะ!!เธอไม่รักฉันหรอ?><
ริน – ฉันเป็นนินจา…ก็ต้องอยู่โลกนินจา… ไปอยู่ที่นั้นไม่ได้หรอก..
ยุนก้า – ก็เลิกเป็นนินจาสิ!
ริน – หืมมมมม พูดง่ายน่ะ ของอย่างนี้ มันอยู่ในสายเลือด!
ยุนก้า – นี้! ริน ถ้าไม่มีเธอฉันคงอยู่บนโลกไม่ได้หรอก..
ริน – นายอย่าพูดแบบนั้นสิ! นายต้องอยู่ให้ได้ เมื่อก่อนนายยังอยู่ได้เลย…><
ยุนก้า – แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันนิ!><
ริน – ไปเหอะ! เหลือแค่วันสุดท้ายแล้วที่จะอยู่ด้วยกัน! (รินพูดพลางจับมือยุนก้าเดินไปด้วยกัน)
ยุนก้า – อืม….(ยุนก้ายอมจับมือแล้วเดินไปกับเธอ)
…………………………….
ณ เนินเขาท้ายหมู่บ้าน ตอนเย็น
พวกเขาทั้งสี่คน นอนมองท้องฟ้าสีชมพู ดวงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า
ลู่ห่าน – ไม่น่าเชื่อเลยเนาะว่าพวกเราจะมาอยู่ที่นี้ได้^^
จองกุก – ใช่! อย่างกะฝันไปเลย^^
ยุนก้า – แต่อีกไม่นาน เราก็จะตื่นจากฝันแล้วสิน่ะ><
จองกุก – อย่าพูดแบบนั้นสิ ฮยอง..ดีแค่ไหนแล้วที่เราได้มาโลกแห่งจินตนาการแห่งนี้!
เซฮุน – โลกแห่งความฝัน..มันไม่มีทางเป็นจริงสิน่ะ..(ทุกคนหันไปมองเซฮุนเป็นตาเดียว)
ลู่ห่าน – เซฮุน…
ยุนก้า – ฮึ!!แล้วยังไงอ่ะ ทุกอย่างมันอาจเป็นจริง! หากเราจะยอมสู้กับอุปสรรคทุกอย่าง! เพื่อให้ฝันเป็นจริงได้!!
จองกุก – โหวว พูดได้ดีมากเลยฮยอง!!OoO
ยุนก้า – เซฮุน ฉันรู้ นายตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับฉัน! แต่ทุกอย่างมันได้เกิดขึ้นแล้ว นายต้องเชื่อมั้นในตนเองสิ! สักวัน เราจะสมหวังจนได้!!(ยุนก้าพูดในขณะที่เขารวบรวมพลังครั้งสุดท้าย พุ่งไปบนท้องฟ้า!) ฟิ้วววววว!! ไฟสีแดงทอดยาวขึ้นไปบนท้องฟ้า!
จองกุก – ผมทำด้วยคนสิ!!(จองกุกพูดพลางลุกขึ้นไปปล่อยพลังกับยุนก้า )ฟิ้วววว! สายสีฟ้าพุ่งไปบนท้องฟ้าเช่นกัน
ลู่ห่าน – มาสิ!!เซฮุน! (ลู่ห่านพูดพลางยืนมือมาให้เซฮุน)
เซฮุน – ฮึ!^^ (เซฮุนลุกและเดินไปปล่อยพลังกับลู่ห่าน) ฟิ้ววว ฟิ้ววว!! สายสีเทาและเขียว พุ่งไปยังท้องฟ้า พร้อมๆกัน….
…………….
ริน – สวยจัง…^^ (รินนั้งมองไปยังท้องที่ปรากฎเห็นแสงสีต่างๆจากพลังของพาวเวอร์)
“พาวเวอร์…จะอยู่ในใจฉันตลอดไป…”รินนึกถึงหน้ายุนก้า พรุ่งนี้แล้วสิน่ะ…
…………….
ณ โรงพยาบาล คุณเหม่อมองจากหน้าต่างไปยังท้องฟ้า พลังของพาวเวอร์นั้น กำลังสื่อสารให้โลกนินจาได้รับรู้ว่า พวกเขา…จะจากไปแล้ว….
คุณ – พาวเวอร์…^^ (คุณยิ้มอย่างตื้นตัน “ฉันจะไม่ลืมพวกนายเลย”)
ในขณะนั้นเอง มยองซูที่นอนอยู่บนเตียง มือของเขาเริ่มขยับ…
……………………….
เช้าวันต่อมา บนโลกนินจาในตอนนี้ ดูสดใสเป็นพิเศษ เหมือนกำลังเตรียมส่งใครบางคน……
ท่านจีดี – มากันครบแล้วใช่ไหม?
จองกุก – ก็สี่คน ก็ครบแล้วนิครับ!><
ลู่ห่าน – นายกวนบาทาท่านจีดีหรอ? (ลู่ห่านกระซิบจองกุก)
ท่านจีดี – ฉันหมายถึงสติของพวกนายต่างหาก ถึงตัวจะมา ใจอาจจะไม่มาก็ได้! (ท่านจีดีพูดแล้วมองไปหาเซฮุนและยุนก้าที่ดูซึมไป)
ยุนก้า – นี้พวกนินจาจะไม่มาส่งเราเลยหรอไง?
เซฮุน – จะทำอะไรก็รีบทำเทอะ! อย่ายื้อไว้ให้เจ็บปวดเลย!><
ท่านคิม – ใครบอกล่ะว่าพวกเราจะไม่มาส่ง!!!(ท่านคิมและชาวบ้านต่างก็พากันเดินมาหาพวกเขา)
ลู่ห่าน – โอ๊ะ!! ท่านคิม สวัสดีครับ! (ลู่ห่านพูดพลางคำนับให้เขา) ที่เหลือก็พากันคำนับตามลู่ห่าน
เซฮุนมองคุณจากกลุ่มชาวบ้านเหล่านั้น…ด้วยสายตาเหมือนจะโกรธและเศร้าปนกัน…
ท่านคิม – อืมมม ขอให้พวกนายโชคดีน่ะ ขอบคุณสำหรับการมาเยือนในครั้งนี้…ถึงแม้ว่ามยองซูจะไม่ได้มาลาพวกนายด้วย แต่ฉันคิดว่า เขาคงอยากบอกพวกนายว่า โชคดีน่ะ พาวเวอร์!!
ยุนก้า – ริน..เธอไม่มาส่งฉันหรอ..(ยุนก้าบ่นอยู่คนเดียว)
จองกุก – นี้ฮยอง ฟังท่านคิมหน่อยสิ!>< (จองกุกสะกิดยุนก้าที่มัวแต่มองหาใครอยู่)
คุณ – เอ่อ….(คุณก้าวเดินออกมาจากกลุ่มแล้วมาหยุดที่หน้าพวกเขา)
คุณ – ขอบใจพวกนายน่ะ ที่ผ่านมาพวกนายเชื่อใจฉันมาตลอด…โชคดีน่ะ ^^
เซฮุน – แค่นี้หรอ?(เซฮุนพูดพลางทำหน้าดุ เขาไม่พอใจที่คุณพูดแบบนั้น)
คุณ – เอ้อ!!เมเรียคงอยากจะพูดกับพวกนาย!!(คุณหยิบเมเรียขึ้นมาแล้วยื่นไปข้างหน้า)
เมเรีย – อ่ะแฮ่มๆ นึกว่าจะไม่ได้บอกลาพวกนายแล้วเชียว!
ลู่ห่าน – ฮึ!!สำหรับคนสำคัญ คงต้องพูดคนสุดท้ายสิ!^^ (ลู่แซวเมเรีย)
เมเรีย – แหมๆ ลู่ห่าน นายนี้ปากหวานจริง!!>< แต่ก็เทอะ!!ถึงเวลาแล้วสิ ที่เราจะจากกัน ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดมากหรอก ขอให้พวกนายโชคดี สมหวังกับทุกสิ่งทุกอย่างน่ะ!!^^
ท่านจีดี – เอาล่ะๆ ได้เวลาแล้ว ประตูข้ามมิติ เปิดแล้ว พวกนายต้องรีบไป!
“โชคดีน่ะ พาวเวอร์” ชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วต่อด้วยหลายๆคนที่พูดในเชิงเดียวกัน
จองกุก – ไปกันเทอะ!ฮยอง! (จองกุกพูดแล้วเดินนำไป) ตามด้วยลู่ห่านที่เดินตามจองกุกไป เหลือแต่เซฮุนและยุนก้าที่ยืนนิ่งอยู่…
ยุนก้า – ใจร้ายจริงๆ(ยุนก้าพูดพลางเดินหันหลังแล้วตามไป)
ริน – เดี๋ยวก่อน!!!!!!!!!(รินกระโดดมายืนข้างหลังยุนก้า) ยุนก้าได้ยินอย่างนั้นเขารีบหันมามองทันที!!
ยุนก้า – ริน!!OoO (ยุนก้าโผเข้ากอดรินทันที)
ขณะที่คุณยืนมองรินและยุนก้าอยู่นั้น มีมือหนึ่งมาจับมือคุณไว้ แล้วดึงคุณเข้าไปกอดทันที!!
คุณ – ซะ เซฮุน!!OoO (คนๆนั้นก็คือเซฮุนนั้นเอง)
เซฮุน – ฉันจะไปแล้วน่ะ!!ทำไมเธอยังนิ่งดูดาย ห๊ะ!!(เซฮุนพูดพลางกอดคุณแน่น!)
คุณ – ฉันขอโทษ! แต่ตอนนี้นายต้องรีบไปน่ะ!OoO (คุณพลักเซฮุนออกจากตัว)
เซฮุน – เธอรักฉันไหม? (เซฮุนมองตาคุณ)
คุณ – เอ่อ….
เซฮุน – รีบตอบมาสิ!!
คุณ – อื้ม!!ฉันรักนาย! ฟิ้วววววว!!(จู่ๆร่างเซฮุนก็ลอยไปจากคุณ)
ริน – ยุนก้า!!!(ยุนก้าก็เช่นกัน ร่างของพวกเขาลอยเข้าไปในประตูมิติ) พรึบ!!!ประตูมิติปิดลง นั้นคือสัญญาณแห่งความเศร้าของคุณ…
คุณ – ฮึก!!!>< (คุณคุกเข่าลงไปพร้อมๆกับน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา)
ริน – แง!!!!!TOT ยุนก้า คนบ้า!!!ฮือๆๆ(เธอร้องไห้ออกมาเสียงดัง ทำให้ชาวบ้านและท่านคิมงงไปตามๆกัน)
“นายไปแล้ว…ไปแล้วจริงๆ ฮือๆ เซฮุน….T-T”
……………………………………………………………..
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที่ 18
ฟิ้วววววววววววววว!! พรึบ!! (ทุกคนได้ข้ามมิติมายังโลกมนุษย์เหมือนเดิมแล้ว)
จองกุก – เอ๊ะ!!ที่นี้ ห้องของฮยองใช่ไหม?
ลู่ห่าน – อ่อ ใช่!หายไปตั้งนาน แต่ห้องก็ยังเหมือนเดิมเลยน่ะ (ลู่พูดพลางมองไปรอบๆห้อง)
ยุนก้า – ฉันขอตัวก่อนน่ะ! (ยุนก้าจะปีนออกหน้าต่าง)
ลู่ห่าน – เห้ยๆๆๆเดี๋ยวๆ นายลืมไปแล้วหรอว่า…เราไม่มีพลังแล้ว..
ยุนก้า – จริงสิ…(ยุนก้าทำหน้าเศร้าแล้วเดินกลับมาที่ประตูแทน)
ลู่ห่าน – จะไปเลยหรอ? นี้มันกี่โมงแล้วอ่ะ?
ยุนก้า – ฉันทรงตัวไม่ไหวแล้ว ฮืออออขอนอนที่นี้สักคืนน่ะ (ยุนก้าเดินโซซัดโซเซไปที่โซฟาก่อนที่จะล้มตัวลงนอน)
จองกุก – เห้อ! คงเสียใจมากสิน่ะ><
ลู่ห่าน – เซฮุน นาย…. (ลู่หันไปมองเซฮุนที่ยืนนิ่งไม่พูดไม่จา)
เซฮุน – อย่าพึ่งพูดอะไร…ขอตัวล่ะ! (เซฮุนเดินออกจากห้องไป)
ลู่ห่าน – นี้ก็อีกคน…
จองกุก – น่าสงสารจริงๆ><
ลู่ห่าน – แล้วนายอ่ะจองกุก? จะนอนที่นี้ไหม?
จองกุก – โอ้ว!!ไม่ล่ะฮยอง นี้มันดึกมากแล้ว อีกอย่างผมหายจากบ้านไปหลายวัน พ่อแม่คงห่วงแย่แล้ว ผมขอตัวกลับล่ะ!เดี๋ยววันหลังผมจะมาเยี่ยมน่ะ^^
ลู่ห่าน – อื้ม!!ok โชคดีน่ะ!^^ (ลู่ห่านพูดพลางตบไหล่จองกุก)
จองกุก – ฮยองๆ ผมกลับล่ะน่ะ!!(จองกุกเดินไปสะกิดยุนก้าที่นอนอยู่)
ยุนก้า – เอ่อๆ ไปเหอะๆ (ยุนก้ากวักมือไล่ แล้วนอนเอาหมอนปิดหน้าต่อ)
จากนั้นจองกุกก็ได้กลับไป…
…………..
เช้าวันต่อมา
เมเน – เร็วๆหน่อย!!!!!!สายแล้ว! (เมเนเรียกexoให้ขึ้นรถ) ทุกคนต่างพากันวิ่งขึ้นรถไป
เมเน – ลู่ห่าน! เซฮุนล่ะ? (เขาถามลู่ที่กำลังจะขึ้นรถ)
ลู่ห่าน – เอ่อ…ไม่รู้สิ หายไปตั้งแต่เมื่อคืน..
เมเน – อ้าว!!ทำไมไม่โทรตามล่ะ?
ลู่ห่าน – ผมโทรแล้ว แต่เขาไม่ได้เอามือถือไป แหะๆ><
เมเน – ยังมีเวลามาเล่นมุขอีกหรอ!!><
แบคฮยอน – นั้นไง!!เซฮุน (แบคพูดพลางชี้ไปที่เซฮุนที่กำลังเดินมา)
คริส – นายหายไปไหนมาอ่ะ เซฮุน เมื่อคืนทำไมไม่กลับ มากลับเอาตอนเช้า?
เมเน – เออๆอย่าพึ่งพูดไรมาก รีบไปเหอะ! เดี๋ยวอัดรายการไม่ทัน!!(เมเนพูดพลางดันเซฮุนเข้าไปในรถ)
ลู่ห่าน – นี้นายยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนใช่ไหม? (ลู่ที่นั่งข้างๆ พูดและมองเซฮุน)
เซฮุน – อืม..(เซฮุนตอบในลำคอ แล้วทำหน้าเซ็งๆ)
ลู่ห่าน – เซฮุน..มีอะไรตอนนี้ก็เก็บไว้ เราต้องตั้งใจทำงาน เข้าใจมั้ย (ลู่สอน)
เซฮุน – ฮยองไม่ต้องห่วงหรอก..
……………………………
ตอนเย็นของวันนั้น
พวกเขาก็ได้กลับหอพัก…
แบคฮยอน – วันนี้เซฮุนเป็นไร เหม่อลอยตลอด? (แบคพูดแล้วมองเซฮุนที่ตั้งแต่กลับมาก็เอาแต่นั่งเงียบ ไม่พูดไม่จา)
ชานยอล – อกหักรึป่าว?
แบคฮยอน – บ้าน่ะ เซฮุนไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ชานยอล – รึว่า…เซฮุนมันยังชอบแฟนฉันอยู่!!OoO
แบคฮยอน – เห้ย!!เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เป็นไปไม่ได้หรอก><
ปัง!!!!(จู่ๆประตูหอพักก็เปิดออก)
ยุนก้า – เซฮุน!!!!!!!!!!!!!(ยุนก้าเรียกเซฮุนมาแต่ไกล)
แบคฮยอน – หมอนี้เป็นใคร?
ชานยอล – เพื่อนของแฟนฉันเองแหระ ชื่อยุนก้า!
แบคฮยอน – อ่อๆ
ยุนก้า – เซฮุน! ฉันทนไม่ไหวแล้ว!><(ยุนก้าพูดเมื่ออยู่ตรงหน้าเซฮุน)
ชานยอล – มีอะไรกันหรอ? (ชานยอลเข้าไปถาม)
เซฮุน – เอ่อ….(เซฮุนไม่รู้จะพูดไง)
ยุนก้า – เซฮุน นายไม่คิดจะทำไรเลยหรอ! จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปหรอ!>O<
แบคฮยอน – พวกนายพูดเรื่องอะไรกัน? (แบคฮยอนก็เดินเข้ามาถามอีกคน)
เซฮุน – ขอตัวแปปน่ะฮยอง มานี้!!>< (เซฮุนพูดพลางลากยุนก้าออกมาจากหอพัก) ปล่อยให้ชานยอลกับแบคยืนงงอยู่กันสองคน
……………………
ยุนก้า – เซฮุน เราไปโลกนินจากันเทอะ! (ยุนก้าทำหน้าจริงจัง)
เซฮุน – พูดง่ายนิ เราจะไปยังไง พลังก็ไม่มีแล้ว คัมภีร์ก็ไม่มี!><
ยุนก้า – พวกเราต้องอยู่แบบนี้ต่อไปอย่างนั้นหรือ…(ยุนก้าทำหน้าเศร้า)
เซฮุน – ฉันทำใจแล้วล่ะ แต่ว่ามันยาก ยากมากๆเลย!!!><(เซฮุนพูดพลางกุมขมับ)
ยุนก้า – เห้อ!!
……………………..
1 เดือน ต่อมา…….
ณ สวนสาธารณะ เซฮุนเหม่อมองไปที่เด็กๆกำลังนั่งชิงช้ากันอยู่อย่างสนุกสนาน
“นี้ที่เป็นที่ที่ฉันเจอเธอครั้งแรกสิน่ะ…”เซฮุนคิดถึงตอนนั้น
“เวลามันช่างผ่านไปเร็วเสียจริง….แต่ถึงอย่างนั้น…ฉันก็คิดถึงเธอทุกวัน…” เซฮุนเงยหน้ามองท้องฟ้าหน้าเพราะรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหล…
“ถึงแม้ว่าฉันจะมีพลังหรือไม่มีพลัง …สุดท้ายฉันกับเธอก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน…”
ณ โลกนินจา
“มันนานเท่าไหร่แล้วน่ะ ที่นายจากที่นี้ไป เซฮุน…” คุณเหม่อมองไปบนท้องฟ้า
มยองซู – บนนั้นมีอะไรหน้าสนใจหรอ..ทำไมเธอมองมันซะนาน (มยองซูเดินมานั่งลงข้างๆคุณ)
ใช่แล้วล่ะ มยองซูฟื้นแล้ว…
คุณ – มยองซูOoO มาตั้งแต่เมื่อไหร่?
มยองซู – ฉันนั่งมองเธอมาตั้งนานแล้ว…
คุณ – อ้าว!!ทำไมไม่เข้ามาล่ะ นั้งมองฉันทำไม?
มยองซู – ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น….ฉันน่ะ…นั่งมองเธอแบบนี้มาตั้งนานแล้ว…
คุณ – ……….
มยองซู – ฉันรอเธอทุกวัน..หวังว่าวันนึงเธอจะหันกลับมามองฉันบ้าง..
คุณ – มยองซู…
มยองซู – พรุ่งนี้แล้วสิน่ะ วันแต่งงานของเรา…^_^
คุณ – อืม!! ฉันคงเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดใช่ไหม^^ (คุณฝืนยิ้มออกมา)
มยองซู – แน่นอนอยู่แล้วล่ะ^^ เธอน่ะ! เป็นเจ้าสาวที่ใจแข็งที่สุดเลย!!(มยองซูพูดพลางลุกขึ้น)
คุณ – เอ๊ะ?
มยองซู – พรุ่งนี้เตรียมตัวให้ดีล่ะ ฉันหวังว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง^^ (มยองซูพูดพลางกระโดดลงไปจากดาดฟ้าทันที ฟิ้ววว)
คุณ – ฮึก!!TT (คุณเริ่มร้องไห้)
คุณ – ฮืออออTOT ฉันคิดถึงนาย!!!เซฮุน!!
………………………………
ณ โลกมนุษย์
ฟิ้วววววววว ลมพัดมาโชยใบหน้าของเขา…
“ป่านนี้เธอจะเป็นไงบ้างน่ะ?” เซฮุนนั่งอยู่ชิงช้าพลางนึกถึงคุณอีกครั้ง…
“พี่ฮะๆ” เด็กคนนึงมาสะกิดเซฮุน
เซฮุน – มีอะไรหรอ?
“ผู้หญิงคนนั้นฝากอันนี้มาให้!”เด็กคนนั้นพูดพลางชี้ไปที่ผู้หญิงคนนึง ในมือของเด็กคนนั้นถือถุงสีแดงมาให้เซฮุน
เซฮุน – สไตล์ลิส!!OoO (เมื่อเธอคนนั้นเห็นว่าเซฮุนเห็นเธอ เธอจึงรีบเดินหนีไป!)
เซฮุน – เดี๋ยวก่อน!!!(เซฮุนวิ่งมาขว่างเธอไว้)
สไตล์ลิส – เอ่อ….เซฮุน
เซฮุน – เธอจะเดินหนีฉันทำไม?
สไตล์ลิส – คือ…ฉันไม่กล้าเขาไปทักนายน่ะ เห็นนายนั่งเหม่ออยู่ ฉันเลยฝากของให้เด็กเอาไปให้น่ะ..
เซฮุน – ทำไมอ่ะ? กลัวชานยอลเข้าใจผิดรึไง?
สไตล์ลิส – ป่ะ ป่าวน่ะ!!><ฉันคิดว่านายคงไม่อยากคุยกับฉันหรอก..
เซฮุน – ช่างเทอะ!!แล้วนี้มันอะไรหรอ? (เซฮุนพูดพลางยื่นถุงสีแดงขึ้นมาดู)
สไตล์ลิส – อ่อๆอันนี้หรอ? มันเป็นของชินน่ะ เธอลืมไว้ที่ร้านฉันน่ะ แต่ไม่เห็นว่าเธอจะกลับมาเอา ฉันเลยคิดว่าน่าจะฝากนายเอาไปให้ลู่ห่าน…เพื่อเอาไปคืนเธออีกทีน่ะ><แหะๆ
เซฮุน – ของชินหรอ?
สไตล์ลิส – ใช่ๆ ฉันฝากด้วยน่ะ!!^^ (เธอพูดพลางเดินจากเซฮุนไป)
เซฮุน – นี้มันอะไรกัน? (เซฮุนพูดแล้วลองเปิดดู)
ปรากฏว่าในถุงผ้านั้น…มีดาวกระจายอยู่ดวงหนึ่ง!
เซฮุน – ฮึ!!นี้เธอลืมอาวุธไว้อย่างนั้นหรอ? ห้าๆๆๆเธอนี้มันจริงๆเลย!!!^O^
……………………….
ใน คืนนั้นเอง
ลู่ห่าน – นายยังไม่นอนอีกหรอ?เซฮุน (ลู่ห่านที่เดินออกจากห้องน้ำหันมามองเซฮุนที่ถือถุงสีแดงแล้วนั่งยิ้มอยู่)
ลู่ห่าน – นี้นายบ้ารึป่าว นั่งยิ้มอะไร?
เซฮุน – ป่ะป่าวนิ!!!OoO ฮยองมีอะไร?
ลู่ห่าน – เห้อ!!จริงๆเลย ฉันจะไปข้างนอก อยากกินอะไรไหม?
เซฮุน – อ่อๆ ไม่อ่ะ ฮยองไปเทอะ!
ลู่ห่าน – อืมๆเดี๋ยวกลับมา..(จากนั้นลู่ห่านก็เดินออกจากห้องไป)
เซฮุน – เมื่อไหร่ฉันจะหยุดคิดถึงเธอซะทีน่ะ!!(เซฮุนพูดพลางมองไปที่ถุงสีแดงนั้นต่อ..)
ก๊อกๆๆๆ(เสียงเคาะหน้าต่างดังขึ้น)
เซฮุน – อะไร แมวหรอ?
ก๊อกๆๆๆ(เสียงดังขึ้นอีกครั้ง)
เซฮุน – รึว่าผี!!!OoO (เซฮุนชักกลัว)
ก๊อกๆๆๆๆ (เสียงดังขึ้นอีกเรื่อยๆ)
เซฮุนอดสงสัยไม่ได้เขาจึงเดินไปเปิดดู!!!
เซฮุน – น่ะ!!!นี้!มันอะไรกัน!!!!OoO (เซฮุนเบิกตากว้าง)
…………………………..
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที 19
ท่านคิม – สวมแหวนสิ^^ (เขาพูดพลางยิ้มให้คู่เจ้าบ่าวเจ้าสาว)
มยองซูจับมือคุณและพร้อมทีจะสวมแหวนให้….
มยองซู – วันนี้เธอสวยมากเลยน่ะ^^
คุณ – นายก็เหมือนกัน..^^ (คุณแสร้งยิ้มไปทั้งที่ในใจไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงานกับเขาเลย)
มยองซู – พ่อครับ..ผมขอตัวแปปน่ะ^^ (มยองซูหันไปหาท่านคิมแทนที่จะสวมแหวน)
มยองซู – ไปกันเทอะ! (มยองซูพูดพลากคุณออกมาจากงาน) ทำให้แขกในงานงงไปตามๆกัน><?
คุณ – เอ๊ะ!!นายจะพาฉันไปไหน? (คุณพูดทั้งๆที่ยังวิ่งอยู่)
พอมาถึง….
ริน – พี่ชิน!!!(รินที่รออยู่แล้วเรียกคุณที่มากับมยองซู)
คุณ – ริน!!OoO นี้มันอะไรกัน? (คุณหันไปถามมยองซู)
มยองซู – ไม่มีเวลาแล้ว เธอรีบไปเหอะ..ริน ฝากด้วยน่ะ!!(มยองซูพูดพลางส่งคุณให้ริน)
คุณ – เดี๋ยวก่อนสิ!!นายจะทำอะไร?
มยองซู – ฟังให้ดีน่ะชิน…ฉันน่ะ....ไม่อยากให้เธอต้องอยู่ที่อย่างไม่มีความสุข เพราะฉะนั้น ฉันจะปล่อยเธอไป….
คุณ – มยองซู…นาย.. (ชิ้ง!!มยองซูดึงเมเรียออกจากคอของคุณ)
มยองซู – โชคดีน่ะ^^ (นั้นคือคำสุดท้ายที่คุณได้ยินจากปากของเขา) ฟิ้วววววววววว!!คุณถูกดูดเข้าไปในประตูมิติ..พร้อมกับริน…
เมเรีย – แน่ใจน่ะ ว่าจะไม่เจ็บปวด? (เมเรียถามมยองซู)
มยองซู – ไม่หรอก..ฉันยังมีเธออยู่น่ะ^^ (เขาพูดพลางยิ้มให้เมเรีย)
ท่านจีดี – เรียกฉันมาแค่นี้ใช่ไหม? (เขาถูกเรียกมาเพื่อเปิดประตูมิติ)
มยองซู – ขอบคุณท่านมาก ท่านจีดี^^
ท่านจีดี – เห้อ!!ความรักช่างวุ่นวาย..>< (เขาพูดพร้อมหายไปในควันสีแดง)
เมเรีย – ชิน…ฉันคงไม่ได้เจอเธออีกแล้วสิน่ะ><
มยองซู – ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนิ เธอยังมีฉันน่ะ^^
เมเรีย – โอ้ยๆ พ่อหนุ่มคนนี้><!
มยองซู – ห้าๆๆๆๆกลับกันเทอะ! (เขาพูดแล้วพาเมเรียกลับไปที่งาน) ถึงภายนอกจะแสดงว่ายังยิ้มได้อยู่ แต่ในใจของเขานั้น ร้องไห้ไปตั้งนานแล้ว
“ขอให้เธอมีความสุข ฉันก็มีความสุขแล้วล่ะ….T-T”
……………………………
ตัดเข้าปัจจุบัน…
เซฮุน – นี้มันอะไรกัน?OoO ฉัน….ฝันไปใช่ไหม!! (เซฮุนแทบไม่อยากจะเชื่อว่าคุณได้ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว)
คุณ – อะไรกัน!!ฉันอุส่าห์หนีงานแต่งมาที่นี้น่ะ!!!><
เซฮุน – น่ะ นี้เธอจริงๆหรอ!! (เซฮุนพูดพลางจับที่ใบหน้าของคุณ)
คุณ – นี้!ฉันจริงๆ น่ะ ฮืออออ!! (คุณพูดแล้วกระโดดกอดเขา)
เซฮุน – เธอจริงๆด้วย^^ (เซฮุนกอดตอบคุณ เขาดีใจมากๆ)
คุณ – ไม่ได้เจอกันหลายปีแล้วน่ะ ฮืออออ!!><
เซฮุน – บ้าน่ะ แค่เดือนเดียวเอง!!
คุณ – จริงสิ เวลาที่นี้ช้ากว่าที่คิด!
เซฮุน – แต่ทำไมเธอถึงไม่แก่ลงล่ะ? (เซฮุนสงสัย)
คุณ – ฮึ้ย!!นินจาน่ะแก่ช้าย่ะ อายุก็เทียบเท่ากับมนุษย์นั้นแหระ ต่างกันแค่เวลาเท่านั้นเอง!!
เซฮุน – แสดงว่าฉันได้เปรียบน่ะสิ ฉันจากเธอมาแค่เดือนเดียวเอง แต่เธอตั้งหลายปี คงคิดถึงฉันแย่เลยสิน่ะ ห้าๆๆๆ^O^ (เซฮุนกอดอกหัวเราเยาะ)
คุณ – เหอะๆพูดแบบนี้ กลับไปแต่งงานกับมยองซูดีไหมเนี้ย!!
เซฮุน – เห้ย!!อะไร! แต่งงานอะไร!! ไม่ได้เด็ดขาด เธอเป็นของฉันคนเดียว!!
คุณ – ชิส์!!ใครเป็นของนาย!
เซฮุน – ตอนนี้ไม่ใช่แต่ต่อไปไม่แน่!!^_^ (เซฮุนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์)
คุณ – เดี๋ยวๆได้กินดาวกระจาย ชิส์!!
เซฮุน – เอ้อ!พูดถึงดาวกระจาย เธอลืมไว้ตั้งหนึ่งดวง!(เซฮุนเดินไปหยิบดาวกระจายมาให้คุณดู)
คุณ – เอ้อ!จริงด้วยสิ (คุณกำลังจะหยิบมันมาแต่เซฮุนไม่ให้)
เซฮุน – อันเนี้ย!ฉันขอล่ะกัน! (เซฮุนเก็บเข้าที่เดิม)
คุณ – เอ๊ะ! นายจะเอาไปทำไม?
เซฮุน – ตั้งแต่ไปโลกนินจามาไม่เห็นจะได้อะไรเป็นของฝากเลย เพราะฉนั้น! ฉันขอล่ะกันน่ะ^^
คุณ – เห้อ! จริงๆเลย..
ก๊อกๆๆๆเสียงหน้าต่างดังขึ้น
เซฮุน – ใครอ่ะ?
ริน – นี้!จะคุยกันอีกนานไหม? (รินโผล่หน้าเข้ามา)
คุณ – เอ่อ…โทษที แหะๆ><
เซฮุน – อ้าว!!เธอมาด้วยหรอ? เข้ามาก่อนสิๆ(เซฮุนกวักมือเรียก)
ริน – เห้อ! มนุษย์นี้ก็แปลกน่ะ เข้าบ้านกันทางหน้าต่าง><(เธอพูดพลางปีนหน้าต่างเข้ามา)
เซฮุน – เธอมาหายุนก้าหรอ?
ริน – เห้ย!!อะไร ป่าวซะหน่อย!ฉันมาเป็นเพื่อนพี่ชินต่างหาก!!(เธอแก้ตัวไปแบบเขินๆ)
คุณ – หรออออ แล้วใครกันน่ะที่ถามถึงยุนก้าตลอดทางเลย..(คุณแซวเธอ)
ริน – พี่ชินอ่ะ!!><
คุณ – เอาล่ะๆ ว่าแต่..คืนนี้เราจะนอนกันที่ไหนดีอ่ะ? (คุณหันไปถามริน)
เซฮุน – งั้นเอาอย่างนี้สิ!!
………………………………..
หน้าอพารท์เมนต์
สไตล์ลิส – ไม่ต้องห่วงๆฉันจะดูแลอย่างดี^^ (เธอพูดพลางโบกมือลาเซฮุน)
คุณ – เอ่อ…พวกเราคงมารบกวนเธอสิน่ะ?>< (คุณรู้สึกเกรงใจเธอ)
สไตล์ลิส – ไม่เป็นไรๆอยู่กันหลายๆคนอบอุ่นดี^^
คุณ – พูดงี้หมายความว่า..มีคนอื่นอยู่ที่นี้ด้วยหรอ?
คิวเลอร์ – อ้าว!!!เธอคนนั้นนิ! เพื่อนลู่ห่านใช่ไหม? (เธอพึ่งเดินออกมาจากห้องนอน)
คุณ – ใช่จ๊ะ^^
คิวเลอร์ – แล้วนี้ใครอ่ะ? (เธอชี้มาที่ริน)
คุณ – นี้ ริน! น้องสาวฉันเอง!^^
สไตล์ลิส – งั้นหรอ? น่าตาน่ารักดีน่ะ^^ (เธอยิ้มให้อย่างเป็นมิตร)
ริน – ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ^^
สไตล์ลิส – พวกเธออยู่ที่นี้ได้ตามสบายเลยน่ะ เพราะฉันกับเพื่อนไม่ค่อยได้อยู่ที่นี้หรอก^^
คิวเลอร์ – ใช่ๆ ส่วนมากตอนกลางวันฉันจะไปเรียนน่ะ แล้วกลับมานอนตอนกลางคืน^^
คุณ – อ่อ…งั้นหรอ?
สไตล์ลิส – ดีจัง..^^ มีเพื่อนเพิ่มมาอีกตั้งสองคน
คุณ – ขอบใจพวกเธอมากน่ะ!^^
………………………………….
เช้าวันต่อมา…
ติ๊งต๊องๆๆ เสียงกริ่งดังแต่เช้า
สไตล์ลิส – อ้าว!!เซฮุน ลู่ห่าน ยุนก้า!!OoO (เธอเดินไปเปิดประตูก็ต้องเจอกับพวกเขา)
ลู่ห่าน – หวัดดีๆ^^
สไตล์ลิส – มาแต่เช้าเลยน่ะ!
ยุนก้า – รินอยู่ไหนหรอ!! (เขาพูดพลางมองเข้าไปในห้อง)
สไตล์ลิส – อยู่ข้างในน่ะ ว่าแต่….(ยังไม่ทันพูดจบ ยุนก้าก็เดินเข้าห้องไปเลย)
สไตล์ลิส – เขารู้จักริน ได้ยังไง? (เธอสงสัย)
เซฮุน – เอ่อ….(เซฮุนไม่รู้จะพูดยังไง)
ลู่ห่าน – อ้อ!!พวกเขารู้จักกันทางfb น่ะ!!(ลู่แก้ตัวให้)
สไตล์ลิส – งั้นหรอ…><
ยุนก้า – ริน!!OoO
ริน – นาย!!OoO (ทั้งสองพบกันแล้ว!)
ยุนก้า – ง่า!!นึกว่าจะไม่ได้เจอเธอแล้ว!!>< (ยุนก้าดึงรินเข้ามากอดแน่น!)
ริน – งืออฉันก็เหมือนกัน!!><
คุณ – อ้าว!!ลู่ห่าน!OoO (คุณเห็นลู่ห่านยืนอยู่กับเซฮุน)
“อะไรกัน? นี้เธอทักลู่ห่านก่อนฉันหรอ?” เซฮุนหึงขึ้นมาทันที
ลู่ห่าน – ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะ! แต่เธอก็ยังเหมือนเดิม^^
คุณ – อื้ม!!^^ นายก็ยังหล่อเหมือนเดิม!
เซฮุน – อ่ะแฮ่มๆ ยืนอยู่นี้ตัวอะไร? (เซฮุดกอดอกทำหน้าดุใส่คุณ)
คุณ – ชิส์! ขอฉันคุยกับลู่ห่านไม่ได้รึไง! เมื่อวานนายก็คุยกับฉันไปแล้วนิ!
ลู่ห่าน – เอ่อๆเอางี้ ไปกินกาแฟกันไหม? ยุนก้า! ริน! ลงไปกินกาแฟกัน! (ลู่ห่านเรียกพวกเขาที่กำลังจู๋จี๋กันอยู่)
ยุนก้า – พวกนายไปเหอะ! เดี๋ยวฉันจะพาริน ไปเยี่ยมพ่อเยี่ยมแม่น่ะ!
ลู่ห่าน – โห้ววนี้วันแรก ก็พากันไปหาพ่อแม่เลยหรอ!!OoO
สไตล์ลิส – เห้อ!!เหมือนส่วนเกินเลย ฉันขอตัวไปทำงานก่อนน่ะ!>< (เธอพูดพลางเดินออกจาห้องไป)
เซฮุน – นี้ๆ เธอคนนั้นน่ะ เป็นรักแรกของฉันแหระ!(เซฮุนพูดประชดคุณ เพื่อจะทำให้คุณหึงเขา)
คุณ – อ่าวหรอ..ไม่บอกไม่รู่น่ะเนี้ย!!><
เซฮุน – นี้!เธอช่วย หึงฉันหน่อยไม่ได้รึไง !!ชิส์!!(เซฮุนงอน)
ลู่ห่าน – เห้อ!!พวกนายนี้จริงๆเลย!!>< ฉันจะลงไปรอข้างล่างน่ะ( ลู่พูดแล้วเดินออกจากห้องไป)
………………………………………..
ฟิค Love ninja! (Sehun x you)
ตอนที่ 20
ยุนก้า – อยู่อย่างนี้กันต่อไปเรื่อยๆน่ะ^^(ยุนก้าพูดพลางกอดคอริน)
ริน – บ้า!จะให้ฉันอยู่กับนายได้ไง? ฉันเป็นผู้หญิงน่ะ><
ยุนก้า – เถอะน่า อีกหน่อยฉันเรียนจบมีงานทำ เราจะแต่งงานกันไง!
ริน – นี้! มันเร็วไปป่ะ? เพิ่งจะคบกันไม่นานเอง บางทีฉันอาจเลิกกับนายก่อนก็ได้นิ
ยุนก้า – ไม่! ไม่มีวันเลิกเด็ดขาด เธอห้ามทิ้งฉันน่ะ!!><
ริน – หืมมมใครจะไปรู้ล่ะ ถ้านายทำตัวไม่ดี ฉันอาจหนีกลับโลกนินจาก็ได้นิ
ยุนก้า – ไม่เอาอ่ะๆ ห้ามไปเด็ดขาด ถ้าจะไปเอาฉันไปด้วย!^^
ริน – นายไม่ใช่นินจาซะหน่อย!
ยุนก้า – แต่ฉันเป็นแฟนนินจานิ อีกหน่อยก็สามี ห้าๆๆ^^
ริน – บ้า!!พูดอะไร ไม่มีมารยาทเอาซะเลย!!><(เธอพูดพลางตียุนก้าไม่ยั้ง)
ยุนก้า – เธอต่างหากที่นิสัยไม่ดี อย่างนี้ต้องลงโทษ! (ยุนก้าพูดพลางหอมแก้มรินไม่ยั้ง)
ริน – อร้ายยยยนี้อยากเจอดาวกระจายใช่ไหม!!>O<
ยุนก้า – ไม่กลัวหรอก!!(ยุนก้าพูดพลางกอดรินแน่น)
ริน – นายมัน…บ้าที่สุดเลย!!><
ยุนก้า – เธอมันก็…..
ริน – อะไร!!พูดให้ดีๆน่ะ!!OoO
ยุนก้า – น่ารักที่สุดเลยไง^^
………………………………………….
คุณ – นี้จะพาฉันไปไหน? (คุณถามเซฮุนเมื่อเขาลากคุณออกมาจากร้านกาแฟ)
เซฮุน – ตามมาเหอะน่ะ!(เซฮุนจับมือคุณแน่นแล้วเดินต่อไป)
เขารีบจนไม่ได้ดูทางจนไปชนกับคนๆหนึ่งเต็มๆ
เซฮุน – โอ๊ะ!!ขอโทษครับ!(เซฮุนหันไปขอโทษคนๆนั้น)
คุณ – ซะ…ซิ..โค OoO (คุณตกใจเมื่อเห็นคนๆนั้น)
เซฮุน – แกยังไม่ตายหรอ!!OoO
คุณ – เซฮุนหลบไป !!(คุณพลักเซฮุนให้ไปอยู่ด้านหลัง)
เซฮุน – ทำอะไรของเธอน่ะ อยากตายรึไง มาอยู่หลังฉันเดี๋ยวนี้!!(เซฮุนดึงคุณให้มาอยู่ข้างหลังเขาแทน)
คุณ – ไม่!!มันอันตราย นายหลบไป!(คุณกับเซฮุนแย่งกันยืนอยู่นาน)
“โอ้ยๆๆๆเซาๆๆทะแม้!!อิหยังกันบาดนี้ ข่อยสิไปขายเกิบ ถอยไป๊ วู๊!!”ชายคนนั้นพูดขึ้นเพราะทนไม่ไหวแล้ว
คุณ – เอ๊ะ!!?
เซฮุน – เอ่อ…คุณคือใครครับ?
“ข่อยน่ะติ! ชื่อสมปอง! มาแต่โคราช มาขายเกิบ แล้วพวกเจ๊าเป็นไผ คือมาขว้างทางข่อย ห๊ะ!!><”
คุณ – อ่าว ไม่ใช่ซิโคหรอกหรอ?
“ซิโค ซิโคย แม่นหยัง ห่วย!!หนีๆ”เขาพูดแล้วเดินหนีไปเลย…-_-
เซฮุน – แค่คนหน้าเหมือน-_-
คุณ – เห้อ!!โล่งอกไปที><
เซฮุน – นี้! เมื่อกี้เป็นห่วงฉันขนาดนั้นเลยหรอ?^^
คุณ – อะไร! ใคร! ใครห่วงนาย? (คุณลอยหน้าลอยตา)
เซฮุน – ปากแข็งเหมือนเดิมเลย!!
คุณ – ฉันไม่ได้ปากแข็งซะหน่อย!!><(ทันใดนั้นเองเซฮุนก็จูบคุณโดยที่ไม่ได้ตั้งตัวO-Oจุ๊บ+++)
เซฮุน – อืม ไม่แข็งจริงด้วย! นิ๊ม นิ่ม!^^
คุณ – เซฮุน !!นาย!!
เซฮุน – จุ๊ๆอย่าพูดดังสิ เดี๋ยวเขาหาว่าเราบ้า!
คุณ – ชิส์!!(คุณหันหน้าหนีเขาเพราะเริ่มรู้สึกว่าหน้าจะแดง)
เซฮุน – มานี่ๆสิ^^ (เซฮุนดึงมือคุณเดินไปที่ที่หนึ่ง)
………………..
คุณ – ที่นี้มันที่ไหนอ่ะ?(คุณมองไปรอบๆ)
เซฮุน – ที่ที่เราเจอกันครั้งแรกไง จำไม่ได้หรอ? (เขารู้สึกผิดหวัง)
คุณ – เอ๊ะ? (คุณพยายามนึก)
เซฮุน – ก็วันนั้นเธอบาดเจ็บมา แล้วฉันก็เป็นคนพาเธอไปโรงบาลไง!!
คุณ – อ่อๆจำได้แล้ว แหะๆ><!
เซฮุน – แย่จริงๆเลย แค่นี้ก็จำไม่ได้!>< (เซฮุนหันหน้าหนีคุณเพราะงอน)
คุณ – ก็ฉันมัวแต่คิดเรื่องคัมภีร์นิ ก็เลย..ลืมไปอ่า…อย่างอนน่ะ!!><
เซฮุน – ไม่!!จะงอน!
คุณ – จะให้ฉันทำไง!
เซฮุน – ไม่รู้!!
คุณ – งั้น…ฉันกลับล่ะ!
เซฮุน – ไปเลย!!
คุณ – ฉันกลับโลกนินจาน่ะ!
เซฮุน – เฮ้!!ได้ไง !มาแล้วจะกลับได้ไง!OoO (เซฮุนรีบหันกลับมาหาคุณ) ฟิ้ววววคุณได้หายไปแล้ว…
เซฮุน – ย๊า!!!แบบนี้ไม่สนุกน่ะ ยัยนินจา!!!OoO (เซฮุนพยายามมองหาคุณ)
เซฮุน – เฮ้!!นี้เธอไปจริงๆหรอ? (เขาเริ่มกลัว)
เซฮุน – โอเคๆๆๆฉันยอมแล้ว!!ไม่งอนแล้วก็ได้!(ยังไม่มีเสียงตอบรับจากคุณ)
เซฮุน – ชิน…
ฟิ้วววววววววววว!
คุณ – ไม่งอนจริงๆน่ะ^^ (คุณกระโดดลงมาจากต้นไม้แล้วสวมกอดทางด้านหลังของเซฮุน)
เซฮุน – อย่าทำแบบนี้อีกน่ะ! รู้มั้ย….(เซฮุนหันกลับมาหาคุณ)
คุณ -……O-O…..
เซฮุน – มันทำให้ฉันแทบบ้า ถ้าเธอหายไป…(เซฮุนพูดแล้วกอดคุณทันที)
คุณ – รู้แล้วน่ะ! ><
เซฮุน – ฉันรักเธอน่ะ..(เซฮุนพูดพลางสบตาคุณ)
คุณ – รู้แล้วน่ะ!!><
เซฮุน – ไม่อยากให้เธอไปไหนทั้งนั้น!!
คุณ – รู้แล้วน่า…><
เซฮุน – เพราะฉนั้น! อย่าไปไหนอีกน่ะ!
คุณ – รู้แล้ว….จุ๊บ!!(เซฮุนจูบคุณอีกครั้ง)
คุณ – ย๊า!!อยากเจอดีใช่ไหม!!(คุณพลักเซฮุนออกทำท่าจะชกเขา)
“พี่ฮะๆ”เด็กคนนึงเดินมาสะกิดเซฮุน เซฮุนจำได้ว่าเป็นคนเดียวกับที่เจอในตอนนั้น…
เซฮุน – มีอะไรหรอ?
“นี้ฮะ^^” เด็กคนนั้นยื่นดอกกุหลาบมาให้เซฮุน
เซฮุน – เท่าไหร่หรอ?
“ฮิๆ^^”เด็กนั้นไม่พูดอะไร ฟิ้วววววววววว(เขาหายตัวไปในควันสีดำ)
เซฮุน – นี้ มันอะไรกัน? (เซฮุนหันมาถามคุณ)
คุณ – ฮึ! ไม่รู้สิ^^ (คุณยิ้มให้เขาแทน)
เซฮุน – อย่าบอกน่ะว่าเด็กนั้นเป็นนินจา?
คุณ – คงงั้นมั้ง^^
เซฮุน – เห้ย! นี้เธออย่ามาล้อเล่นน่ะ ฉันจริงจัง!
คุณ – เอาน่า!!เด็กคนนั้นจะเป็นใครก็ช่าง! (คุณดึงดอกกุหลาบมาจากมือเซฮุน)
คุณ – แต่เขาก็เป็นคนที่ทำให้เราเจอกันไม่ใช่หรอ?^^
เซฮุน – ฮึ!^^ จริงสิน่ะ (เซฮุนพูดพลางกอดคอคุณเดินไปด้วยกัน…)
“เซฮุน….ฉันน่ะ เป็นนินจาน่ะ”
“แล้วไง!!ฉันก็เป็นพาวเวอร์ของเธอเหมือนกันนิ ยัยนินจา!!^^”
…………………The End…………………………………
เป็นไงกันบ้างจ๊ะ? จบไปแล้วกับเรื่องที่3 ยังไงก็ติดตามกันต่อด้วยเน้อ ความรักทั้งสามคู่ยังไม่จบเท่านี้หรอก กิๆ
เรื่องต่อไปก็ถึงคิวของเฮียแล้วล่ะ เมนพี่คริสอย่าพลาดเด็ดขาด! รับรองว่าเด็ด!!!!
สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณผู้ใหญ่ใจดี พ่อแม่ของแอดที่คอยให้ขนมกินเวลาแต่งฟิคด้วยเค่อะ!!>< และก็ขอขอบคุณทุกๆคนที่คอยติดตามมาตลอด ทั้งคนเก่าคนใหม่ ที่ค่อยๆถยอยกันเข้ามา อย่าลืม like และเม้นกันเยอะๆน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้แอดด้วยเน้อ!! #แอดซูรักทุกคน <3 เรื่องต่อไปของเฮีย Love puzzles ค่า
ความคิดเห็น