Memory of the RAIN

ลำดับตอนที่ #1 : Memory of the RAIN1

ความมืดปกคลุม เสียงฟ้าที่กำลังร้องเกรี้ยว มันสามารถกลบเสียงกรีดร้องของชายคนหนึ่งไว้ได้
...คืน ฝนตก... ฤดูฝนกำลังเข้ามา ความกลัวของเขาเพิ่มขึ้น ชายคนนี้ได้แต่กรีดร้องกับเสียงของท้องฟ้าที่กำลังพิโรธ แล้วเขาจะทำอะไรได้มากกว่าร้องไห้ละ...
.
.
.
.
'...ใช่ ฉันมันก็แค่คนอ่อนแอ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันอ่อนแอ เพื่อนสนิทที่สุดของฉันคงไม่ต้องจากไป...'
แบ คฮยอนได้แต่นึกโทษตัวเองในใจ ค่ำคืนที่ไม่อยากพูดถึง ค่ำคืนแห่งฝนที่กระหน่ำเทลงมาอย่างไม่ขาดสาย เหตุการณ์ทุกอย่าง แบคฮยอนยังคงจำได้
เสียงเปิดประตูคอนโดดังขึ้นก่อนจะมีเงาของชายร่างสูงย่างกรายเข้ามาในห้อง
.
.
.
.
"ใช่ฮยองรึเปล่า..." แบคฮยอนตะโกนถามสุดเสียงที่มี
"... ใช่แบคฮยอน ฮยองเอง..." ถึงแม้จะเป็นเสียงที่คุ้นเคย แต่ทำไมถึงรู้สึกกลัว ทำไมถึงเกลียดเสียงที่ได้ยินทั้งๆที่เสียงนั้นคือคนที่เขารัก...
"ชานยอลฮยอง... เข้ามามีอะไรหรือเปล่าครับ..." ถึงแม้จะกลัวสุดใจ แต่ก็ต้องกลั้นใจถามออกไป
"...นายจำได้ไหม ว่าเมื่อ 4ปีที่แล้ว ในบรรยากาศแบบนี้ มีเหตุกาณ์อะไรเกิดขึ้น..." เสียงที่เยือกเย็นของผู้เป็นพี่ถาม
"ผม...จำ...ได้ครับ" เหตุการณ์นั้นเป็นเหตุการณ์ที่ไม่อาจลืมไปได้ เป็นเหตุการณ์แห่งความเจ็บปวดที่ทำให้แบคฮยอนกลัวคืนฝนตก
"นาย ยังจำได้อยู่เหรอ... หึ ... ฮยองก็นึกว่านายจะลืมมันไปแล้วซะอีก..." ความเงียบก่อตัวขึ้นสักพัก "...ฮยองก็แค่... อยากจะมารื้อฝื้นความทรงจำให้ก็เท่านั้นเอง..." ยังไม่ทันได้เข้าใจสิ่งที่อีกคนพูด แบคฮยอนกลับโดนคนที่ตัวเองรักกดที่ไหล่บางแล้ว บดขยี้จูบอย่างรุนแรงที่ต้นคอ
.
.
.
.
.
ถึง แม้ว่า มันจะเป็นสิ่งที่แบคฮยอนเคยปรารถนามาตลอด แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกเจ็บปวด เกินจะทนไหว ถึงแม้อาจเป็นบทเพลงรักของคนหลายคู่ แต่สำหรับเขามันคือ บทเพลงแห่งความเจ็บปวด เคียดแค้น และบทเพลงแห่งการแก้แค้น
.
.
.
.
.
ตอน นี้ดีโอก็ตายไปแล้ว จากฝีมือใครคนหนึ่งที่หมายจะเอาชีวิตของแบคฮยอน แต่เป็นเพราะโชคช่วย หรือ ฟ้าเล่นตลกกันแน่ที่ทำให้แบคฮยอนเมาหลับจนขับรถกลับเองไม่ได้เลยต้องอาศัย
เพื่อน สนิทอย่างดีโอเป็นคนขับรถไปส่งที่คอนโดให้... ในคืนนั้น เป็นคืนที่ฝนตกกระหน่ำลงมาอย่างไม่ขาดสาย และมีมือสังหารที่หมายเอาชีวิตของแบคฮยอยโดยคิดว่าคือเขาคนขับ เนื่องจากมองได้ไม่ชัดเพราะสายฝน ซุ่มตัวอยู่และเวลาที่รถผ่านมาถึง มือสังหารก็ได้ปาก้อนหินขนาดใหญ่ ใส่รถของแบคฮยอนทางฝั่งคนขับ จึงทำให้ดีโอผู้เคราะห์ร้ายเสียการควบคุมรถและชนกับเสาไฟละแวกนั้น ความแรงของการชนส่งผลให้ดีโอกระเด็นหลุดจากรถ ต่างจากแบคฮยอนที่คาดเข็มขัดนิรภัยอยู่ ที่มีแค่หัวแตกเท่านั้น แรงชนทำให้แบคฮยอนสร่างจากอาการเมา และเห็นภาพที่เกิดขึ้นกับเพื่อนสนิท
ณ ตอนนั้น ...ดีโอจมอยู่กับเลือดที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย เลือดที่ผสมกับฝนที่กระหน่ำลงมา...
ถึง แม้แบคฮยอนจะร้องขอความช่วยเหลืออยู่นาน แต่เนื่องจากเส้นทางที่พวกเขาอยู่นั้น กว่าจะมีรถหนึ่งคันผ่านมาก็กินเวลาไปกว่า10นาทีแล้ว แบคฮยอนได้แต่ร้องไห้ เพราะความอ่อนแอ เขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร น้ำตาไหลอาบสองแก้มขาวแต่น้ำตากลับถูกกลบด้วยเม็ดฝน
กว่าจะถึงเวลาที่รถผ่านมานั้น... ลมหายใจของดีโอก็ได้หมดไปแล้ว...
.
.
.
.
นั่นเป็นเรื่องที่ชานยอลโทษเขามาโดยตลอดชานยอลรักดีโอซึ่งแบคฮยอนรู้ดี มีแต่ดีโอเท่านั้นที่ไม่รู้เรื่องนี้
ดีโอรู้แต่เพียงว่าแบคฮยอนของเขาน่ารักที่สุด...


มันเป็นช๊อตฟิคที่ไรท์ไม่รู้ว่ากี่ตอนจะจบนะคะ
แต่ไม่น่าจะเกิน 10 ตอนนะคะ ยังไงไรท์ก็ฝากด้วยละกัน
PS. มโนเอาละกันว่าชานยอลเป็นพี่แบคฮยอน

{block:ifinfinitescrolling}{/block:ifinfinitescrolling} {block:Description} {/block:Description}