คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 2
CHAPTER 2
คู่ตัวร้ายป่วนหัวใจตระกูลมาเฟีย
Turbulent love mafia
โลกใบนี้มีอะไรอีกตั้งหลายอย่าง
ที่มันต้องเกิดขึ้นแต่ยังไม่ได้เกิด
และไม่ได้เกิดก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่มี
"ไอยุนโฮ นายเจอผีที่ดูแลนายแล้วรึยัง"ซีวอนที่เพิ่งจะแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยหลังจากผีหน้าสวยอธิบายถึงการมาเยือนเค้าก็เป็นห่วงยุนโฮขึ้นมาทันทีเพราะยุนโฮเป็นคนกลัวผีมาก
"ฮะ เจอแล้ว ผีอะไรไม่รู้แสบชะมัด เนี่ยเหรอจะมาดูแลผม เหอะๆ จะมาฆ่าผมให้ตายทั้งเป็นมากกว่า มาทำให้ผมกับอิงยองเลิกกัน มันมาดูแลตรงใหนว๊า!!!!!!!!!!!!"ยุนโฮที่หงุดหงิด ก็ใช้โอกาศนี้ระบายให้พี่ฟังซะเลย เนี่ยนะเหรอผีที่จะมาดูแลดูแลตรงใหนแว้กกกกก หมีหงุดหงิด= =
ทางด้านแจจุง
"ชิ้วววววววว ใครนินทาผมว่ะ"แจจุงที่เดินทัวร์รอบบ้านไปพร้อมๆกับฮีชอลอยู่ดีๆก็จามขึ้น ใครนินทาตูนะ ฮึ่ม อย่าให้รู้นะแม่จะฆ่าหมกส้วม [แจแจ้โหด-ไรท์เตอร์] [หุบปากห้อยๆของแกซะ-แจจุง]
"แจจุงพี่ว่าบ้านนี้มันแปลกๆว่ะ"ฮีชอลที่เดินดูอยู่นานก็หันมามองน้อง
"ตรงใหนอ่ะพี่ ผมก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย"แจจุงที่เดินอยู่ข้างหลังเมื่อพี่ถามก็ตอบไปตามความรู้สึกแล้วมันแปลกตรงใหนว่ะ
"= = ไม่ได้สังเกตเลยรึไง ก็เวลาเราเดินไปตรงใหนอ่ะ คนที่เป็นคนใช้เค้าก็มองตามที่เราเดินไป เหมือนพวกเค้ามองเราเห็นอย่างนั้นละ"ฮีชอลที่พูดไปก็พลางมองไปคนรอบๆที่ต่างหันเหความสนใจจากงานที่ทำมาที่พวกเค้า
"ก็ไม่เห็นแปลก เค้าอาจจะมองลอยๆก็ได้"พี่ฮีชอลนี่สงสัยอะไรแปลก
"ใครมันจะตาลอยมาที่เดียวกันหลายคนขนาดนั้นละว่ะ = ="เฮ้อ มีน้องอยู่คนนึงก็อะไรไม่รู้ ฮีชอลอยากตาย [ก็ตายแล้วนี่-ไรท์เตอร์] [เออว่ะ-ฮีชอล]
"เดี๋ยวพี่ลองไปยืนถามใกล้ๆดีกว่า"ฮีชอลเดินไปหาลุงคนสวนคนนึงที่ยืนยิ้มมาทางพวกเค้า ฮีชอลเดินไปโบกไม้โบกมือที่หน้าของลุงคนนั้น เลยได้รับรอยยิ้มเอ็นดูจากลุงมาให้
"ลุงเห็นพวกผมเหรอฮะ"ฮีชอลถามพลางลดมือบางลง
"อืม เห็นสิ คนในบ้านนี้ เห็นพวกหนูทุกคนนะแหละ"ลุงคนนั้นพูดพลางลูบตามเส้นผมของฮีชอล
"ทำไมละฮะ ทำไมเห็นผมกับน้องละ ต้องคนที่มีจิตเชื่อมโยงกันเท่านั้นไม่ใช่เหรอ"ฮีชอลว่าพลางหันไปกุมมือแจจุง
"ตอนมายังไม่ได้อ่านหมายศาลผีดีๆสินะ ผีก็ย่อมเห็นผีสิ"อะไรว่ะพูดไม่เคลียร์คิม ฮีชอลไม่เข้าจายยยย
= = <<<หน้าฮีชอล
- -?<<< หน้าแจจุง
"ทำหน้าซะงงเลย ก็หมายความว่านอกจากป้าฮารังแล้วก็คนขับรถอีกสองสามคนที่มีสัมผัสที่หก คนใช้ทุกคนในบ้านเป็นผีนะสิ"งงเข้าไปใหญ่แล้วไปรับใช้ซีวอน กับ ยุนโฮทำเพื่อ?
"แต่คุณหนูไม่รู้หรอกว่าพวกเราเป็นผี แล้วที่ยังต้องมาดูแลคุณหนูอยู่เนี่ยเพราะเรายังไม่หมดห่วงคุณหนู พวกเรานะประสบอุบัติเหตุตอน ที่ทางบริษัทของคุณหนู ให้พวกเรากลับไปเยี่ยมบ้านรถนะตกคูน้ำตายทั้งคัน แต่พวกเราพากันปิดข่าวไม่ให้คุณหนูรู้แล้วมาทำงานตามปกติ พวกเราความจริงก็จะได้ไปเกิดแล้วแหละ แต่เราอยากให้คนที่มาดูแลคุณหนูคนต่อไปซึ่งคือพวกเธอมาก่อน ตอนนี้พวกเธอมากันแล้ว เราคงไปเกิดได้แล้วแหละ คนปองร้ายคุณหนูทั้งสองเยอะฝากคุณหนูด้วยนะ"คุณลุงพูดพร้อมกับจับมือทั้งแจจุงและฮีชอลเหมือนกับฝากฝังแต่.....
เพล้ง!!!!
"คะ...คุณหนู"คุณลุงคนนั้นหันไปพร้อมทำหน้าตกใจไม่แพ้กับคนที่ได้ยินประโยคเมื่อสักครู่ ร่างสูงของยุนโฮและซีวอนล้มไปกองรวมกันอยู่ที่พื้น
"ก๊ากกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงสองพี่น้องหัวเราะความดังถึงกับให้แผ่นดินบริเวณนั้นสั่นคลอน
"นี่พวกนายอ่ะ อยู่กับผีมาตลอดไม่ต้องตกใจหร๊อกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"แจจุงตะโกนบอกร่างสูงที่ละลายไปกองอยู่ที่พื้นเพราะตกใจ พร้อมกับหัวเราะอย่างตกใจ
"ผะ....พี่ซีวอนเราอยู่กับผีมาตลอกเลยเหรอพี่"ยุนโฮหันมาพูดกับพี่ชายที่ตอนนี้เอ๋อเป็นสิงโตถูกเหยียบหาง
"ตะ...แต่พวกเค้าก็ผะ...ผีดีนะ"ซีวอนพูดพร้อมกับสะบัดหัวเรียกสติแล้วหันมาลูบหัวยุนโฮ
ที่ห้องรับแขก
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก๊ากกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ว๊ากปวดท้อง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เอ๋อทั้งพี่ทั้งน้องเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"แจจุงที่หัวเราะตั้งแต่เห็นหน้าสองคนนี้ตกใจ จากนั้นแจจุงก็หัวเราะไม่หยุด
"หัวเราะอะไร"ยุนโฮหันมาพูดกับแจจุงที่ตอนนี้หัวเราะไม่ยอมหยุด
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็หัวเราะหน้าหมีๆของนายไง"
"นายว่าใครหน้าหมี นายนั่นแหละ หน้า.....เว้ยยยยด่าไม่ถูก"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ซีวอนที่นายเรียกพวกเรามารวมตัวเนี่ยจะพูดอะไรเล่า เงียบอยู่ได้"แจจุงหันมาพูดกับซีวอนบ้างเพราะตั้งแต่รู้ว่าตัวเองอยู่กับผีมาตลอกก็เรียกคนทั้งบ้านทั้งผีทั้งคนมารวมตัวกำนที่ห้องรับแขกนี่
"คะ...คือว่า...ฮึ่ม ผมจะบอกว่าพวกผีที่จะไปเกิดไปเกิดเถอะครับไม่ต้องห่วงพวกเราแล้วละ เพราะพวกผมดูแลตัวเองได้ การ์ดก็เยอะแยะ แถมมีผีดูแลอีกสองตัวมาดูแลพวกเราแล้ว ขอบคุณทุกตนมากนะครับที่คอยดูแลพวกเรา ผมจะทำบุญไปให้ไม่รบกวนใครอีกแล้วละ ไปสู่สุขติเถอะครับ พระผู้เป็นเจ้าจะรับท่านขึ้นสู่สวงสวรรค์" ซีวอนพูดยาวพลางทำท่าเพ้อถึงพระเยซูที่นับถือแล้วก็
ปรากฎแสงสีขาวเป็นจำนวนมากทุกคนก้าวเข้าไปในแสงสีขาวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม บ้างก็มีน้ำตาที่ต้องจากคุณหนูที่ตนรัก หลังจากนั้นแสงสีขาวก็หายไป
"เหลือแค่นี้เองเหรอ เราอยู่กับผีมากกว่าคนซะอีกนะเนี่ย"ยุนโฮพูดพลางชี้ไปทางคนรับใช้และคนขับรถห้าหกคนที่เหลือ
"อืม ขอพระเจ้าโปรดรับวิญญาณเหล่านั้นด้วย อาเมน"ทุกคนทำท่าเพ้อตามซีวอนทุกคนรวมถึงแจจุงด้วย ยกเว้นฮีชอลเพราะฮีชอลไม่เชื่อในพระเจ้า
"ทำไมพี่ต้องทำท่าเซ็งแบบนั้นขณะที่พวกเรากำลังขอให้พระผู้เป็นเจ้ารับวิญญาณของพวกเค้าขึ้นสู่ทรวงสวรรค์ด้วยละ พี่นี่ยังไงนะ"ซีวอนหันมาพูดกับฮีชอลอย่างไม่เข้าใจ
"จำไว้นะ ซีวอน ชั้น ไม่ เชื่อ พระเจ้าเว้ยยยยยยยย"ฮีชอลพูดเสียงดังจนทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวรนั้นยกมือขึ้นมาปิดหู
"เชื่อเถอะแล้วพี่จะมีความสุขที่เชื่อในพระเจ้านะครับ"ซีวอนยังโน้มน้าวฮีชอลอยู่
"ไม่ ชั้นเชื่อในตัวเองแล้วนายจะมายุ่งอะไรกับชั้นเนี่ย เดี๋ยวปั๊ดหลอกให้ไปกองอยู่ที่พื้นเลย"ฮีชอลพูดพลางถลึงตาใส่ซีวอน
ซีวอนได้แต่ส่ายหน้าไปมา
"ลองหลอกผมสิ"ซีวอนพูดแล้วหันหน้ามามองฮีชอลแล้วเอามือชันคาง
จากนั้นฮีชอลก็ทำท่าที่ทำเอายุนโฮที่คอยมองอยู่ล้มตัวลงไปกองอยู่ที่พื้นจนแจจุงต้องเลื่อนตัวลงไปรับไม่งั้นได้เอ๋อเพราะสมองกระทบกระเทือนแน่
แต่มันไม่ได้ทำให้คนที่เหลือรวมถึงซีวอนมีปฎิกิริยาใดๆ แต่กลับ
ฟอดดดดดดดดดด ซีวอนพุ่งตัวไปหอมแก้มฮีชอลอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"เฮ้ยไอซีวอน แกแต๊ะอั๋งพี่ช้านเลยเหรออออออ"แจจุงพูดพลางปล่อยหัวยุนโฮที่แจจุงให้ยืมตักของเค้าหนุนกันหัวกระแทกก่อนแต่ซีวอนดันมาแต๊ะอั๋งพี่เค้าก่อนเค้ายอมไม่ได้!!!!! แจจุงเลยปล่อยหัวยุนโฮที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกอีกครั้ง แต่ก็ต้องสลบไปอีกครั้งเพราะแจจุงปล่อยหัวเค้ากระแทกกับพื้นส่วนแจจุงก็พุ่งไปถีบซีวอน
"อย่า - แต๊ะ - อั๋ง - พี่ - ชายช้านนนนนนนนนนนนนนนนนน"แจจุงพูดพลางยื่นมือไปจับมือฮีชอลแล้วดึงให้ฮีชอลลุกขึ้น
"พี่ชายชั้น นายอย่ายู่งงงงงงงงงงงงงงงงงงง"พอฮีชอลลุกขึ้นยืนข้างแจจุงแล้วแจจุงก็เลยค้องคอฮีชอลจากนั้นก็ตะโกนใส่คนหื่นที่กองไปอยู่ที่พื้นเพราะลูกถีบของเค้า
"จ...แจ...จุง"ยุนโฮที่เพิ่งรู้สึกตัวได้ลืมตาดูโลกอีกครั้งตื่นมาก็รู้สึกโค-ตรเจ็บที่หัวก็เรียกแจจุงทันที
"อ้าว ยุนโฮนายอย่าเอ๋อไปก่อนน้า"แจจุงพูดแล้วรีบวิ่งไปพยุงยุนโฮโดยที่ตัวเองไม่รู้เลยว่ามันแสดงถึงความห่วงใยแค่ใหน
"คิกๆ นายเป็นห่วงชั้นเห็นมั้ยล่า"ยุนโฮพูดพลางยิ้มทะเล้นให้คนที่เค้ายืมตักหนุนอยู่แต่ก็ต้อง
อั๊ก
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย แจจุงงงงงงงงง"โหยหวน เพราะแจจุงยืนขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้ทั้งตัวและหัวของยุนโฮกระแทกพื้นอย่างแรง
"หลงตัวเองนี่ ไอบ้า"แจจุงพูดแล้วก็หายตัวไปนอกจากฮีชอลแล้วคงไม่มีใครเห็นว่าแจจุงหน้าแดงแค่ใหน
"เขินแล้วลืมพี่เลยวุ้ย"ฮีชอลว่าพลางหันมามองซีวอนที่นอนจุกอยู่
"พะ..ฮีชอลผมจุก"
"สมน้ำหน้าน้องชั้นนะหวงชั้นมากเลยน้า"ฮีชอลว่าพรางเดินไปย่อตัวให้ไปนั่งข้างๆตัวซีวอน
"ก็พี่น่ารักเองอ่ะ"ซีวอนพูดพรางยังตัวให้ตัวเองลุกขึ้นมา
"น่ารักมากเลยนะครับ เหมือนซินเดอเรล่าเลย ซินของผม"ซีวอนพูดพลางยื่นหน้าไปพูดใกล้หูฮีชอล
"ไอบ้า"ฮีชอลเขินจนหน้าแดงเลยประทานTEENให้ซีวอนได้ไปกองอีกรอบแล้วหายตัวไป
"น้องพี่เป็นไงบ้าง เฮือก"ซีวอนพูดพรางคลานไปหาน้องชายที่นอนจุกเหมือนกัน
"ยังไม่เป็นไรท่านพี่"ยุนโฮ
"เราต้องรอดชีวิตไปต่อกลอนกับข้าศึกหน้าสวยทั้งสองให้ได้นะน้องข้า เฮือก"ซีวอน
"โฮ~~~~~~ท่านพี่ของน้อง"ยุนโฮว่าพรางดันตัวไปกอดซีวอน
"โฮ~~~~~~~~ท่านน้องของพี่"ซีวอนก็กอดตอบยุนโฮ
ใครเล่าจะรู้ว่ามาเฟียที่ดูดีและรูปหล่อเพรียบพร้อมไปด้วยเงินทอง จะต๊องขนาดนี่ = =b
"เฮือก เราต้องรอดนะท่านพี่เพื่อมัดใจผีหน้าสวยพวกนั้น"ไม่เลิกนะตาหมี
**************************************************************************
และแล้วก็จบอีกตอน เฮือก ไรท์เตอร์อยากได้เมนท์
ความคิดเห็น