คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter 7
CHAPTER 7
คู่ตัวร้ายป่วนหัวใจตระกูลมาเฟีย
Turbulent love mafia
ความเดิมตอนที่แล้ว
"ฮีชอลเป็นอะไรอ่ะ ไอยุนโฮไปดูกันเถอะ"ซีวอนพูดแล้วเขย่าแขนยุนโฮ
"จะไปดูทำไม หลานเราเกือบตายเพราะสองพี่น้องนั่นนะพี่"ยุนโฮพูดแล้วมองหน้าซีวอน
"แต่แจจุงก็ไม่ผิดซะทีเดียวไม่ใช่เหรอไง แจจุงเค้าไม่รู้ว่าอาเจเป็นหอบ เค้าก็แค่จะแกล้งๆอาเจเฉยๆ แจจุงเค้าก็ไม่ได้ผิดฝ่ายเดียวซะหน่อยไอยุนโฮ"ซีวอนพูดแล้วดึง(กระชาก)ยุนโฮให้ลุกขึ้น
"ถึงยังไงก็เถอะ แจจุงไม่ควรทำอย่างนั้น ยังไงแจจุงก็ผิด พี่เข้าใจมั้ย"ยุนโฮพูดแล้วสบัดแขนซีวอนออกแล้วมานั่งข้างๆอาเจ
"อาเจเป็นยังไงบ้างครับ"ยุนโฮพูดแล้วลูบหัวหลานชายอย่างอ่อนโยน
"ก็ไม่เป็นไรหนิครับ อ้าวแล้วพี่แจจุงล่ะ"ยุนโฮถึงกับงงกับคำถามของอาเจ แล้วอาเจจะไปถามถึงคนที่แกล้งตัวเองทำไม
"อาเจไม่โกรธพี่แจจุงเหรอครับ พี่แจจุงแกล้งอาเจนะ"ยุนโฮพูดแล้วยกตัวอาเจให้มานั่งบนตัก
"ไม่นี่ครับ อาเจต่างหากที่แกล้งอาแจจุง เมื่อกี้อาเจเนียนมั้ยอายุนโฮ เมื่อกี้อาเจแกล้งตายล่ะ"อาเจพูดแล้วเอียงคอถามยุนโฮอย่างไร้เดียงสา
ทางด้านฮีชอล
หลังจากที่วิญญาณของแจจุงหายไปแล้วฮีชอลก็จะเดินมาบอกข่าวกับซีวอนและยุนโฮแต่ ประโยคที่เค้าได้ยินทำให้ฮีชอลเดือดถึงเดือดที่สุด ฮีชอลเดินเข้ามาตั้งแต่ที่ยุนโฮบอกว่าแจจุงเป็นฝ่ายผิดข้างเดียว แค่นี้ก็ทำให้ฮีชอลอยากเข้าไปบีบคอยุนโฮให้ตายคามือ ยิ่งมาได้ยินที่อาเจบอกว่า อาเจแกล้งตาย
วิญาณของฮีชอลค่อยเปลี่ยนเป็นสีดำรังสีแห่งความอำมหิต แผ่ออกจากดวงวิญาณของฮีชอลอย่างเจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัว
ฮีชอลค่อยๆเดินเข้าไป
"อ้าว...พะพี่ฮีชอล"ยุนโฮทักขึ้นเพราะรู้สึกผิดที่ได้ว่าแจจุงไปความจริงแล้วคราวนี้หลานของเค้าผิดเต็มเปาเลย
หากแต่ไม่มีเสียงใดตอบรับ มีแต่ฮีชอลที่ค่อยๆเดินก้มหน้าก้มตามาหาเค้า
"แจจุงไปแล้ว ไม่มีแจจุง แม้แต่วิญญาณ ใครเหรอ คิม แจจุง"ฮีชอลเดินมาจนถึงหน้ายุนโฮแล้วพูดขึ้น น้ำตาหยดมาจากดวงตาคู่สวยของคนที่พูดหากแต่มันไม่ใช่น้ำตาหยดใสๆ แต่มันกลับเป็นสีดำ(หรือเจ๊ทามาสคาร่าว่ะ? - ไรท์เตอร์) คำพูดของฮีชอลทำให้ยุนโฮถึงกับสะอึก
"พะ...พี่หมายความว่าไง"ยุนโฮพูดแล้วกัดฟันแน่น
"หลานแกแกล้งตาย ฮ่าๆๆ แต่ยุนโฮน้องชั้นมันตายจริงว่ะ ฮึก น้องชั้นแลกวิญญาณเพื่อให้หลานแกรอด ฮ่าๆๆ ฮึก แต่หลานแกแกล้ง แต่น้องชั้นนะสิ เสือกตายจริงว่ะ"ฮีชอลพูดแล้วปล่อยให้น้ำตาใหลออกมาโดยไร้ซึ่งเสียงสะอื้น
"ไม่จริง พี่พูดมาสิวาโกหก บ้าเรื่องแค่นี้มันทำให้สูญเสียขนาดนั้นเลยเหรอไม่มีทาง"ยุนโฮพูดแล้วก้มหน้าก้มตาส่ายหน้าน้อยๆ
"มันเป็นไปแล้ว น้องชั้นไม่อยู่แล้ว!!!!!!!!!!"ฮีชอลพูดแล้วพุ่งเข้ามาบีบคอยุนโฮ
"แกคงไม่อยากให้หลานแกตายใช่มั้ย งั้นแกก็ตายแทนซะ"ฮีชอลพูดเบาๆแล้วเพิ่มแรงบีบที่คอยุนโฮเพิ่มขึ้น
"พี่ฮีชอล ผมรักน้องชายพี่ ฮึก ถ้าพี่จะฆ่าผมก็ได้ฮะ"ยุนโฮพูดพร้อมกับหลับตา
"แกมาพูดอะไรตอนนี้!!!!!!!!"ฮีชอลพูดแล้วเพิ่มแรงบีบให้เพิ่มขึ้น ไม่มีแล้วฮีชอลที่ร่าเริงในเมื่อสิ่งที่เหลือในชีวิตเพียงสิ่งเดียวได้หายไปต่อหน้าต่อตา
"พี่ฮีชอล ปล่อยยุนโฮเถอะถ้าพี่จะฆ่าก็ฆ่าผมเถอะฮะ"ซีวอนพูดแล้ววิ่งเข้าไปหาฮีชอล
"ฮึก...ฮือออออออออออออ"ฮีชอลร้องไห้แล้วปล่อยให้ยุนโฮเป็นอิสระ ส่วนซีวอนก็คว้าตัวของฮีชอลเข้ามากอดรังสีอำมหิตหรือรังสีสีดำค่อยๆหายไป
"อาเจไปนอนได้แล้วครับ"ยุนโฮหันไปพูดกับอาเจที่กำลังตัวสั่นเพราะความกลัวจากเหตุการณที่เกิดขึ้น
"ครับ"อาเจพูดแล้ววิ่งขึ้นห้องไป
"แต่พี่ฮีชอล ในเมื่ออาเจแกล้งตาย แต่ทำไม"ใช่ทำไมแจจุงถึงจะกลับมาไม่ได้
".........."ฮีชอลเงียบแล้วคิดว่า เออว่ะแล้วทำไมไอศาลผีถึงทำให้แจจุงหายไปมันไม่รู้เหรอว่าอาเจแกล้ง ศาลผีมันไม่รู้จริงอ่ะ ฮีชอลคิดแล้วก็งง
"ผมไปนอนแล้วนะครับ"ยุนโฮอยู่ดีๆก็พูดขึ้นแล้วเดินขึ้นบรรไดไป
"พี่ฮีชอลคิดว่าอะไรเหรอครับ"ซีวอนพูดแล้วมองคนในอ้อมกอด
"แจจุงอาจยังไม่ตายจริงๆก็ได้ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด"ฮีชอลพูดแล้วมองหน้าซีวอน
"ใช่ แจจุงยังไม่ไปใหนหรอก เออใช่"ฮีชอลพูดแล้วแบมือขึ้นมา จากมือบางที่ว่างเปล่าอยู่ดีๆก็มีลูกแก้วขนาดเล็กสีใสขุ่นๆอยู่บนมือฮีชอลสองลูก
"แจจุง ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"ฮีชอล
"0+0?"ซีวอน
"ออกมาเลย นายเกือบทำให้พี่ฆ่าคนที่เค้ารักนายนะ"ฮีชอลพูด(ตะโกน)
O-O????<<<<ซีวอน
"โหยๆๆๆๆ เซ็งพี่ฮีชอลอ่ะ รู้ทันอีกล้ะ"ปรากฎร่างที่ทำให้ทั้งคนทั้งผีถึงกับเสียน้ำตา
"มะเหงกแหนะ มานี้เลยวันนี้แกต้องตายของจริงงงงงงงงงงงงง"ฮีชอลพูดแล้ววิ่งไล่ถีบแจจุง
"แย้กกกกกกกกกกกก ก็มีแต่คนด่าเค้า เค้าก็น้อยใจเป็นน้า"แจจุงตะโกนแล้ววิ่งทั่วห้องนั่งเล่น
= 0 =???<<<<<ซีวอน
"ไปบอก แฮ่กๆ ไปบอกยุนโฮเลยนะ เค้าร้องไห้ด้วย"ฮีชอลที่พูดไปหอบไปเพราะจากการไล่ล่าแจจุงทั่วห้องนั่งเล่น
"สมน้ำหน้าด่าผมดีนัก แฮ่กๆ"แจจุงพูดไปหอบไปเช่นกันเพราะแจจุงเองก็วิ่งหนีฮีชอลทั่วห้องนั่งเล่น
+0+<<<<ซีวอน
"ไปนอนได้แล้วพี่เหนื่อย ยุนโฮขึ้นไปบนห้องตั้งนานแล้ว"ฮีชอลพูดแล้วคล้องคอแจจุงขึ้นไปอย่างที่รู้กันแจจุงจะนอนไม่หลับถ้าฮีชอลไม่ไปส่งเข้านอน
= =????????<<<<ซีวอน
ตากนั้นฮีชอลและแจจุงก็เดินขึ้นชั้นสองของบ้านไป ทิ้งซีวอนไว้กับใบหน้างงๆ
-U-????<<<<ซีวอน
และซีวอนก็ยัง คง งง ต่อไป
****************************************************************************
CHAPTER 7
คู่ตัวร้ายป่วนหัวใจตระกูลมาเฟีย
Turbulent love mafia
โอกาศเป็นสิ่งที่ทุกคนอยากได้และใฝ่หา
น้อยคนนักที่โอกาศจะวิ่งกลับมาทั้งๆที่ได้หลุดลอยไปแล้ว
ถ้าโอกาศนั้นกลับมา จงอย่าปล่อยมันไปเป็นรอบที่สองเด็ดขาด
หลังจากที่ขอตัวขึ้นมายุนโฮก็ทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วใช้มือหนาของตัวเองยื่นมือไปหยิบไอพอดเครื่องหรูมาฟังพรางคิดว่า นี่เค้ารักแจจุงงั้นเหรอ ก็ตลอดหนึ่งเดือนที่อยู่ด้วยกันมาเล่นกัดกันไม่เว้นวัน ใครจะไปรู้ว่าความรู้สึกแบบนี้จะเกิดขึ้น พอมารู้ตัวอีกทีแจจุงก็ไม่ได้อยู่กับเค้าแล้ว ไม่มีโอกาศที่จะบอกแจจุงแล้วว่าเค้ารู้สึกยังไงกับแจจุงคิดไปคิดมาน้ำตามันก็พาลจะไหล ให้ตายเถอะรักมันทำให้คนเจ็บปวดได้ขนาดนี้เลยเหรอว่ะ แล้วเพลงโปรดของยุนโฮก็ได้เล่นมาถึงท่อนที่ร้องว่า
"ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว
มันเคยแต่มองร้องหาว่าเธอ อยู่ไหนและเป็นอย่างไร
กลับมาหาฉัน ได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้
จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา
กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม รักกันอย่างเก่า
อยากจะพูดให้รู้ว่า...รักเพียงเธอ"
อะไรว่ะไอเพลงนี้ ฟังมาเป็นสิบชาติ(เว่อร์)น้ำตาไม่เคยจะใหลไม่เห็นจะมีความรู้สึกอะไรเลย แต่ทำไมตอนนี้มาร้องไห้ฟร่ะ ยุนโฮคิดแล้วใช้มือหนาปาดน้ำตาจากนั้นก็ปิดไอพอตแล้ววางไอพอตเครื่องสีดำสุดหรูไว้ที่หัวเตียงแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูไปอาบน้ำ
ถ้าน้ำที่ไหลลงมาสามารถล้างความคิดถึงและรู้สึกผิดที่มีต่อแจจุงได้เค้าคงจะมีความสุขน่าดู แต่สายน้ำที่เย็นมันกลับไม่ได้ช่วยให้ตาเค้าหยุดร้อนเพราะน้ำตาที่ใหลลงได้เลย
เฮ้ย เวลาอย่างนี้พี่ซีวอนยังจะมีอารมณ์มาเปิดเสตอริโอห้องเค้าอีกเหรอว่ะ แน่สิก็ห้องพี่ซีวอนเสตอริโอพังนี่หน่า เวลาจะฟังก็เลยมาเปิดห้องเค้าฟัง
"จะเมื่อไรก็ไม่รู้ ที่มีใจดูแปลกไป
จากอะไรไม่มากมาย แต่คล้ายๆคิดถึงเธออยู่ได้
ก็มีบางที ที่ตัวเองยังแปลกใจ
เมื่อจิตใจมันหวั่นไหวเกือบคล้ายๆ ฉันรักเธอ
ทุกความรู้สึก ก็มีอะไรลึกซึ้งให้เก็บไว้
เรื่องเล็กๆ ที่มันมีความหมาย
เกือยบคล้ายๆ คำว่ารัก
ไม่เคย...รู้ใจตัวเอง ว่ารักเธอ
มันคือความอ่อนไหว กลายเป็นคำว่ารักเข้ามาทักทายในจิตใจ
นี่ใช่ไหมอะไรที่...ใครเรียกกันว่ารัก
เธอคือใครคนนั้น..เพียงแค่นี้ที่ใจต้องการ"
โห!?! ดูพี่ซีวอนของเค้าเปิดเพลงสิ จะแกล้งเค้ารึเปล่าเนี่ยมันตรงเกินไปมั้ยครับคุณพี่ เค้าก็เพิ่งจะรู้ว่าตัวเค้ารักแจจุง ฮ่าๆ ตรูอยากบ้าจริงๆ เพลงแต่ละเพลงมันตรงกับตรูเกิ๊น ยุนโฮพูดแล้วจะยื่นมือไปหยิบสบู่โดยที่เจ้าตัวก็หลับตาเพราะอยากที่จะให้น้ำตาใหลออกมาเพื่อย้อมใจ แต่สบู่มันก็ลื้น
จ๋อม!?! จากเสียงที่ได้ยินก็พอจะคาดเดาได้ว่าสบู่คงลื่นตกบ่อน้ำ ยุนโฮเลยเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วมองไปต้นตอของเสียง ชิหาย!!!!!!!!! สบู่ตกโถส้วม !?! โอ้พระเจ้า แล้วผมจะใช้สบู่อะไรชำระร่างกายล่ะเนี่ย หรือ จะล้วง! ไม่ดีม้าง บ้านออกจะหรูเสือกสร้าง โถส้วมไว้ที่ใกล้ที่อาบน้ำ อาเมน
ยุนโฮคิดแล้วหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวไว้ลวกๆเพราะจะออกไปยืมสบู่ของซีวอน ความคิดไวเท่าการกระทำยุนโฮเปิดประตูออกไปก็ต้องตกใจ ตัวบางๆ ผมสีดำเงาๆ แจจุง!?!
เฮ้ย บ้าไปใหญ่แล้ว เป็นไปไม่ได้แจจุงไม่อยู่แล้ว คิดอะไรว่ะตรู ยุนโฮคิดแล้วสบัดหัวน้อยๆ แต่ยังไงเค้าก็เห็นเป็นแจจุงอยู่ดีแต่เค้าก็ไม่เชื่อในสายตา
ตาฝาด ใช่แล้ว ชอง ยุนโฮกำลังตาฝาดครับพี่น้อง เห็นพี่ซีวอนเป็นแจจุง
"พี่ซีวอน ผมยืมสบู่ห้องพี่หน่อยสิ"เฮ้ย แต่ทำไมตาฝาดไม่เลิกว่ะ
"ซีวอนใหนอึน ป่ะเนี่ยไอหมี"ภาพคมชัดเสียงชัดแจ๋ว เอเจดีวีดีโฮมเทียร์เตอร์ เฮ้ย ไม่ใช่ อะไรว่ะตาฝาดยังจะหูฝาดอีก
"ไอหมีบ้า อยู่ดีๆก็พูดอะไรเนี่ย ในห้องก็มีแค่ชั้นกับนายเนี่ย"เฮ้ย นี้มันแว้กกกกก แจจุงของจริงป่ะเนี่ย ว่าแล้วยุนโฮก็ยื่นมือไปจิ้ม แขนแจจุง เหมือนอาราเล่จิ้มอุนจิ = =b
"มาจิ้มอะไรเนี่ยไอบ้า ชั้นไม่ใช่รังผึ้งให้หมีจิ้มเล่นนะโว้ยยยยย"แจจุงงงงงงงสุดโหดของแท้แน่นอนไม่ละเมิดลิขสิทธิ์
"แจจุง ยังไม่ตายเหรอ แจจุงงงงงงงงงงง"ยุนโฮพูดแล้วดึงแจจุงเข้ามากอด
"เฮ้ย ปล่อยนะโว้ยยยยย เตรียมตายเถอะแก หลานแกด้วย ฮึๆ เสร็จชั้นแน่"แจจุงพูดแล้วตีหลังยุนโฮ
"จะฆ่าใครก็ฆ่าเถอะ มีแจจุงอยู่ก็พอและคร้าบบบบ"พูดอย่างนั้นเพราะรู้ว่าแจจุงไม่ทำหรอก
"พี่ฮีชอลบอกว่ามีคนร้องไห้ตอนนึกว่าชั้นตายด้วยแหละ นายรู้มั้ยว่าเป็นใครอ่ะ คิกๆ"แจจุงพูดแล้วผละออกจากยุนโฮมามองหน้าตาแป๋ว อิอิ แจจุงแกล้งถามเล่น
"แล้วใครล่ะ ชั้นก็ไม่รู๊!!!!! นอนแล้วนะแจจุงปิดไฟด้วย ขอบคุณครับผม"ยุนโฮพูดแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วคลานขึ้นเตียงไป แต่....อั๊ก...ตุ๊บ
"อ้ากกกกกกกก แจจุงจะถีบผมทำไมอ่าครับ"ยุนโฮที่ถูกแจจุงยันด้วยฝ่าTEEN(ถีบ)จนไปนอนจูบผ้าปูที่นอน หันมามองหน้าคนถีบที่ยืนท้าวเอวมองหน้าเค้า
"เลิกเนียน ชั้นคนรับใช้นายเหรอไง ไปปิดไฟ!!"เป็นคำขาด[ภรรยาชนะสามี-ไรท์เตอร์] [อยากตายเรอะ-แจจุง] [ปล่าว-ไรท์เตอร์] เป็นคำขาดว่ายุนโฮต้องไปปิดไฟส่วนแจจุงก็คลานขึ้นเตียงอย่างสบายอารมณ์
ถ้าอย่างนี้ก็แปลว่าตรูเป็นคนใช้เหรอว่ะ แล้วสรุปว่า ตรูยังไม่ได้ถูสบู่แล้วสรุปว่า ตรูจะนอนด้วยผ้าขนหนูขนเดียวเรอะ ยุนโฮคิดระหว่างจะเดินไปปิดไฟแต่ก่อนจะปิดไฟยุนโฮหันมามองแจจุงที่ถลึงตาใส่เค้าอยู่
"แจจุง ชั้นยังไม่ได้ใส่ชุดนอน = =??"ยุนโฮ
"ก็ใส่ดิ จะบอกชั้นหาเคโรโระเรอะ = =;"แจจุง
"ก็เดี๋ยวแจจุงด่าผมอ่า"ยุนโฮ
"เฮ้อ -3- ไม่ด่าใส่เสื้อผ้าไปไป๊"แจจุงพูดแล้วทำท่าโบกไม้โบกมือ
"ครับ"ยุนโฮ
ทางด้านฮีชอล
ฮีชอลที่รออยู่บนห้องนอนไม่ไหวเพราะง่วงนอนแต่ซีวอนก็ยังไม่ขึ้นมาจำได้ว่าครั้งสุดท้ายทิ้งให้ซีวอนยืนงงอยู่ข้างล่างที่ห้องนั่งเล่น เลยเดินลงมาหาซีวอน ก็ยังคงพบว่าซีวอนยังยืนทำหน้างงอยู่ที่เดิม
อารายมานจา งง ขนาดนั้นฟร่ะ - -??
"ซีวอน ซีวอน ซีวอนนนนนนนนนนนนนนนนน"ฮีชอลเรียกสองสามครั้งซีวอนก็ยังไม่มีปฎิกริยาตอบสนอง เลยต้องเรียกเสียงดัง
"ครับเรียก ซะดังเลย"ซีวอนหันมายิ้มแห้งๆให้ฮีชอลเพราะฮีชอลทำหน้างิ้วใส่เข้าอยู่
"งงอะไรเนี่ย ยืนข้างอยู่ตั้งนาน"ฮีชอลถามแล้วมองซีวอน
"แล้วแจจุงไม่ตายแล้วใช่มั้ยครับ"ซีวอนถามฮีชอลด้วยสีหน้าอึนๆ
"เออ ไม่ตาย สรุปทั้งอาเจและแจจุงต่างแกล้งทั้งสองฝ่าย เข้าใจมั้ยหน้าเหมือนยังไม่หายอึนนะ เหอะๆ"ฮีชอลถามแล้วมองหน้าอึนๆของซีวอน ส่วนซีวอนก็พยักหน้าหงึกหงัก
"พรุ่งนี้ผมกับยุนโฮต้องไปนอนค้างที่ต่างจังหวัดเพราะต้องไปดูงานที่รีสอร์ท พี่กับ...ตกลงแจจุงไม่ตายใช่มั้ยครับ"ซีวอนยังคงไม่มั่นใจ
"เออ"ฮีชอลพูดแล้วมองหน้าซีวอนเซ็งๆ
"พี่กับไม่ตายแน่นะ"ซีวอนยังคงถามไม่เลิก
"ซีวอน นายหายงงค่อยมาบอกชั้นนะ"ฮีชอลพูดแล้วทำท่าจะเดินออกไป
"พะ..พี่ฮีชอลหายงงแล้วครับ ก็พรุ่งนี้ผมกับไอยุนโฮจะไปดูงานที่รีสอร์ทงั้นพี่กับ...แจจุงก็ไปด้วยกันนะครับ"ซีวอนพูดอย่างไม่เหมือนกับงง แต่ก็เหมือนว่างงอยู่ = =????
"อืมไปนอนได้ละ จะงงอีกนานมั้ยอ่ะ"ฮีชอลพูดแล้วดึง(ลาก)ซีวอนขึ้นห้องนอน ไปนอนหลับนะอย่าคิดลึก
ทางด้านแจจุง
"เฮ้ยยยยยยยย ไอหมีแกใส่เสื้อผ้า กี่ตัวเนี้ยทำไมมันนานจัง"แจจุงตะโกนอย่างอารมณ์เสียเพราะยุนโฮเข้าไปตั้งนานแล้วยังไม่ออกมาจากห้องน้ำเค้าจะนอนก็นอนไม่ได้พอหลับตาแล้วมันจั๊กจี้
"คะ ครับ"ยุนโฮพูดแล้วก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ
"นายดู เหมือนเอ๋อๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า"แจจุงถามแล้วยิ้มแหยๆ
"งง เฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก แหะๆ"ยุนโฮพูดแล้วลูบท้ายทอยแก้เก้อ
"เหอะๆ"แจจุงหัวเราะในลำคอแล้วยิ้มแหยๆ แต่ไอที่ว่างง เฉยๆเนี่ย มันดูงงแบบร้ายแรงนะ
"ปิดไฟด้วยนะ"แจจุงพูดแล้วมองยุนโฮอย่าง...เอิ่ม...บอกความรู้สึกไม่ถูก ก็ยุนโฮเล่นเอารีโมททีวีไปเปิดแอร์แล้วพอกดเปิดทีวีมันก็เปิดส่วนเจ้าตัวก็สะดุ้ง
"แจจุงๆๆ ทำไมเปิดแอร์ได้ทีวีอ่ะ"สติแตก= = ยุนโฮพูดแล้วเอารีโมททีวีวิ่งมาให้แจจุงดู
"ก็นายใช้รีโมททีวี"แจจุงพูดเอือมๆ
"อ้าว ไม่น่าถึงเปิดทีวีได้ นึกว่ามันเป็นรีโมททูอินวัน แหะๆ"ยุนโฮพูดแล้ววางรีโมททีวีลง แล้วหยิบรีโมทมา กด
"เฮ้ยยยยยยย แจจุงทำไมเสตอริโอมันเปิดเองได้อ่ะ"ยุนโฮพูดแล้ววิ่งเข้าไปดูเสตอริโออย่างสงสัย
"นายเอารีโมทสเตอริโอมาเปิด นายจะให้มันไม่เปิดได้ไงเล่า!!!!!!!!"แจจุงพูดแล้วกระโดลงจากเตียงแล้วเดินมาหายุนโอแล้วมอบนก(เบริด)กะโหลกไปหนึ่งที
"ไปนอนไปยุนโฮเดี๋ยวชั้นจัดการเอง"แจจุงพูดแล้วดันลัยุนโฮให้ไปที่ๆนอน
"แจจุงไม่ใช่คนใช้ผมไม่ใช่เหรอ"ยุนโฮพูดแล้วมองหน้าแจจุงเหมือนคนเป็นออทิสติก
"เหอะๆ"แจจุงหัวเราะในลำคอแล้วจัดการเปิดแอร์ปิดไฟแล้วก้าวฉับๆมาที่เตียง
"แล้วนายจะยืนอยู่ปลายเตียงอย่างนั้นายงง อะไรเนี่ยยุนโฮ"แจจุงพูดแล้วมองคนที่ยืนปลายเตียง
"แจจุงยังไม่ตาย ตัวจริงใช่มั้ย"ยุนโฮ
พระเจ้าครับ ไอหมีมันอะไรของมันเนี่ย
"เออ"แจจุงตอบสั้นๆแล้วพลิกตัวกอดหมอนข้าง
หมับ!?! ยุนโฮใช้พลังหมีไวความเร็วแสงล้มตัวลงนอนแล้วดึงแจจุงมากอด
"ราตรีสวัสดิ์ครับผม"ยุนโฮยื่นคอมาจ้องหน้าแจจุงแล้วพูดจากนั้นก็ฟอดดดดดดดด
"เฮ้ย"แจจุงตกใจเล็กน้อยแล้วดิ้นขลุกขลัก
"นอนนนนนน กอดดดดดด หนาวววววววว"ยุนโฮพูดแล้วหลับตาพริ้ม ส่วนแจจุงดิ้นก็ไม่หลุดแลยพูดเบาๆถึงแมว่าร่างสูงจะไม่ได้ยิน
"ราตรีสวัสดิ์"
ทางด้านซีวอน
"พี่ฮีชอลลลลลลลล ผมอยากได้กูดไนท์คิสสสสสสสส"ซีวอนพูดปล้วดินไปดิ้นมาแบบเด็กๆ
"น่ารักตาย มันทุเรศ"ฮีชอลแล้วพูดคนที่ดิ้นอยู่เตียง
"ผมรักพี่นะพี่ฮีชอล"ซีวอนที่เด้งตัวขึ้นมาบอกฮีชอลแล้ทำหน้าจริงจัง
"........"ฮีชอล
"ผมรักพี่จริงนะๆ พอผมรู้จักพี่ผมก็ไม่อยากมองคนอื่นเลย"ซีวอนพูดแล้วดึงฮีชอลที่ยืนแข็งทื่อเป็นก้อนหินให้มานั่งบนตัก
"จริงๆน้า ผมรักพี่มากเลยนะครับ ฟอดดดดดดด"ซีวอนพูดแล้วหอมแก้มใส
"แต่ชั้นเป็นแค่วิญญาณนะซีวอน"ฮีชอลพูดแล้วมองหน้าซีวอนอย่างจริงจัง
"แต่ที่พี่เล่ามา พี่ก็ยังไม่ตายซะทีเดียว ผมก็มีเส้นสายนะครับ เดี๋ยวผมให้สายของผมตรวจดูทุกโรงพยาบาลในโซล ในเกาหลีก็ยังได้ ว่ามีคนไข้เจ้าชายนิทราที่ชื่อคิม แจจุงกับคิม ฮีชอลอยู่มั้ย แล้วพี่ก็จะได้เข้าร่าง"ซีวอนพูดแล้วซุกหน้ากับเส้นผมนุ่มนิ่ม
"นายเป็นมาเฟียนี่ เหอะๆ"ฮีชอลพูดแล้วใช้แขนบางคล้องคอซีวอน
"แน่น๊อน ผมนะติดอันดับมาเฟียเกาหลีเลยนะ"ซีวอนพูดแล้วหอมแก้มฮีชอลอีกที
"แล้วพี่ฮีชอลล่ะรักผมมั้ยอ่ะ"ซีวอนพูดแล้วมองหน้าฮีชอลอย่างคาดหวัง
"อืม"สั้นๆเป็นรู้
"นอนแล้วววววววววว"ฮีชอลพูดแล้วคลานขึ้นที่นอน
"ครับ เดี๋ยวผมไปปิดไฟให้"ซีวอนพูดแล้วเดินไปปิดไฟ จากนั้นก็เดินขึ้นบนเตียง
"นอนหลับฝันดีครับที่รัก"ซีวอนกระซิบข้างหูฮีชอล
"อืม " เป็นเพราะความมืดทำให้บดบังหน้าแดงของฮีชอล
หลับสนิท
******************************************************************************
เม้นท์นะค่ะเมนท์ อิอิ ฉ่อยบอกรักเจ๊แล้ววววว ตบมือ แปะๆๆ ๆ
ซีวอนอยากได้กูดไนท์คิส แต่บีอยากได้เมนท์นะเจ้าค่ะ
เมนท์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
รักผู้อ่านทุกคน
ความคิดเห็น