คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : chapter 6
CHAPTER 6
คู่ตัวร้ายป่วนหัวใจตระกูลมาเฟีย
Turbulent love mafia
ความเดิมตอนที่แล้ว
"อันยองฮะ อาซีวอน อันยองฮะพี่ชายแปลกหน้า"เด็กคนนั้นทักทายซีวอนกับคนแปลกหน้า เฮ้ย ก็มีกันอยู่แค่ซีวอนกับฮีชอล เฮ้ย เด็กคนนี้เห็นชั้นเรอะ ฮีชอลคิดแล้วยิ้มแห้งให้เด็กคนนั้น จากนั้นเด็กคนนั้นก็วิ่งไปนั่งเบาะข้างหลังอย่างรู้งาน
"แฟนอาซีวอนเหรอฮะ"เด็กคนนั้นพูดแล้วยื่นหน้ามามองฮีชอล
"ครับ"ซีวอนตอบแล้วหักพวงมาลัยเลี้ยวออกจากบ้านหลังโตอย่างชำนาญ
"เฮ้ย ซีวอน"ฮีชอล
"อิอิ พี่ชื่ออะไรเหรอฮะ"อาเจหลานชายวัยเจ็ดขวบของซีวอนและยุนโฮถามขึ้น
"ฮีชอลครับ แล้วเราละครับ"ฮีชอลตอบแล้วลูบหัวอาเจ
"อาเจฮะ เป็นหลานของอาซีวอน กับ อายุนโฮฮะ "จากนั้นก็เกิดบทสนทนาของฮีชอลและอาเจขึ้นมาอย่างต่อเนื่องไปจนถึงบ้านซีวอน
"หลานอามาแว้ววววววววววววว" ยุนโฮพูดพร้อมกับวิ่งไปหาอาเจส่วนอาเจก็วิ่งไปหายุนโฮเหมือนกัน พอถึงตัวยุนโฮก็ยกตัวอาเจขึ้นมาอุ้มทันทีแล้วยื่นแก้มให้อาเจหอมทั้งสองข้าง
ส่วนแจจุงที่เดินตามมาก็รู้สึกไม่ค่อยชอบไอเด็กคนนี้เอาซะเลย
"อาเจมาทักทายพี่แจจุงสิครับ"ยุนโฮอุ้มอาเจให้หันมาทางแจจุงแล้วพูดขึ้นอย่างลืมตัวว่าอาเจคงไม่เห็นแจจุง แต่.....
"ไม่ละฮะ อายุนโฮผมหิววววว" ห๊า!?! ไอเด็กบ้า ไอเด็กไม่มีสัมมาคาระวะ
"ปะๆ ไปหาอะไรกินเนอะ"ยุนโฮก็สงสัยนิดหน่อยแต่เค้าก็ชินละ เพราะเคยได้ฟังมาเหมือนกันว่าคนตระกูลชเวมีสัมผัสที่หกกันเยอะ
ขึ้น ขึ้น ขึ้น ขึ้นนนนนนนนนน!!!!!!!! ไอเด็กบ้า แจจุงขึ้นเว้ยยยยยยยยยยย
"แจจุงเอาเถอะ อาเจเค้ายังเด็ก"ฮีชอลพูดแล้วจับไหล่ที่สั่นระริกเพราะความโกรธ แล้วหันไปมองหน้าซีวอน
"แจจุง..."
".........."
"แจจุง..."
".........."
ควับ แจจุงหันมาพร้อมตาที่มีดวงไฟลุกโชนทำเอาทั้งคนเป็นพี่อย่างฮีชอลและคนอื่นอย่างซีวอนเห็นแล้วถอยหลังกรูด
"ชั้นไม่ฆ่าไอเด็กนั้นหร๊อกกกกกกกกกกก"แจจุงพูดแล้ววิ่งขึ้นไปข้างบน
"น้องพี่จะฆ่าหลานผมมั้ย"ซีวอน
"นายเชื่อในพระเจ้ามั้ยละ"ฮีชอล
"ครับ"ซีวอน
"พระเจ้าที่นายรู้จักจะปราณีเด็กมั้ยละ"ฮีชอล
"ครับ"ซีวอน
"อืม"ฮีชอล
"อาเมน"ซีวอน
*********************************************************************************************************
CHAPTER 6
คู่ตัวร้ายป่วนหัวใจตระกูลมาเฟีย
Turbulent love mafia
อะไรจะเกิด เราไม่สามารถห้ามได้
หากแต่รู้ว่า ตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่
ได้ทำที่ควรแล้วหรือยัง
การจากไปเป็นเรื่องปกติ
เราต้องยอมรับมันให้ได้
ใครเล่าจะรู้ว่าคิม แจจุงรักเด็กขนาดใหน ไม่ชอบคนที่รังแกเด็กเห็นเด็กโดนรังแกจะตรงปรี่ไม่ลืมหูลืมตาเข้าไปช่วย ในสายตาแจจุงเด็กคืออนาคตของชาติ เป็นสิ่งมีชีวิตที่จะเติบใหญ่ไปอย่างสง่างาม หากแต่ว่าทัศนคติที่เด็กที่ดีสำหรับคิม แจจุง มันก็หักลงดัง เป๊าะ!?! [ทัศนคติหรือไส้ดินสอว่ะ - ไรท์เตอร์] เพราะเด็กหนึ่งคนที่ชื่อ ชเว อาเจ
"อายุนโฮฮะ อันนี้อะไรอ่ะ ไม่เห็นอร่อยเลย"ต้มยำกิมจิเว้ยยยยยยยย ไม่เคยแ - ด - ก เหรอ
"อายุนโฮ ใครทอดไข่เจียวอ่ะ อาเจจะกินเกรียมๆ อันนี้มันนุ่มเกินอ่ะ"แกจะกินเกรียมๆแกก็ไปกินข้าวเกรียบดิว่ะ = =;
"อายุนโฮ ไม่อร่อย อายุนโฮ อันนี้อร่อยพี่ฮีชอลทำใช่มั้ย อันนี้ไม่อร่อยเลยใครทำ ไม่อร่อย และ บลาๆๆๆๆๆๆ"จะบอกว่ามื้อนี่มีคนทำอาหารสองคน พี่ฮีชอลและชั้น เพราะฮะนั้นไอที่แกบอกว่าไม่อร่อยคืออันที่ชั้นทำทั้งหมดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"อายุนโฮ เบื่ออาหารอร่อยแค่บางอัน อันที่ไม่อร่อยใครทำเหรอฮะ"อาเจถามอาของตนอย่างไร้เดียงสา ว่าคนที่ทำเดือดอยู่ถัดจากยุนโฮ ยุนโฮหันเหลือบมองแจจุงน้อยๆก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีดำทมึน ถึงแม้ว่าแจจุงจะตักกับข้าวเข้าปากเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"พี่ฮีชอลทำกับข้าวอร่อยดีนะครับ"แจจุงยื่นมือไปตักกับข้าวที่ฮีชอลทำแล้วกัดฟันพูดไปทางฮีชอล
"ไอหมี แกเอาหลานแกออกไปเดี๋ยวนี้เลยน้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"แจจุงลุกขึ้นตะโกนแลล้วตบโต๊ะ
"แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ปีศาจจจจจจจจ อายุนโฮ เหมือนที่อาเจเคยดูเรื่องนรกอ่ะ ที่มันมีเขาสีแดงๆ ง่า มันคือปีศาจ แงงงงงงงงงงงงงงงงง"ยิ่งพูดอย่างนั้นมันยิ่งทำให้แจจุงยิ่งเดือด ยุนโฮที่กำลังอุ้มอาเจออกไปก็ต้องอ้าปากค้าง เพราะแจจุงรีบวิ่งมาดักหน้า แล้วดึงอาเจออกไป
"ม่ายน้า หลานอาม่ายยยยยยยยย"ยุนโฮร้องอย่างโหยหวนแล้วทำไม้ทำมือเหมือนอาเจจะไม่กลับมาอีกก็ไม่ปาน
อันความจริง อาจจะไม่กลับมาก็ได้
แจจุงอุ้มอาเจแล้วเดินมาที่โซฟาโยนตัวอาเจลงที่โซฟา จากนั้นแจจุงก็นั่งข้างๆอาเจ แล้วก็ใช้มือล็อคคออาเจไว้ จากนั้นใช้มืออีกข้างหนึ่งจั๊กจี้เท้า
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอแล้วๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอาเจจะไม่ไหวแล้ว"อาเจร้องแล้วดิ้นไปด้วย
"แจจุง ปล่อยอาเจเถอะ แฮ่กๆ"ยุนโฮพูดแล้วหอบไปด้วยเพราะแจจุงวิ่งไวมาก
"แจจุงอาเจยังเด็ก ปล่อยอาเจเถอะ"ฮีชอล
"ไว้ชีวิตหลานผมด้วยเถอะ พระเจ้าครับ"ซีวอน
"นี่ทุกคนเห็นชั้นเป็นอะไร ก็.....ชึ่ย ดูเหมือนชั้นเป็นคนใจร้ายจังนะ เอ้อ ชั้นผิดเพราะไอเด็กนี่มันเด็กสินะ มันทำอะไรก็ถูก"แจจุงพูดแล้วดันตัวอาเจด้วยฝ่าเท้า(ถีบ)ส่วนตัวแจจุงก็หายตัวไป!?!
"ทำไมแจจุงหายตัวได้ว่ะ เรายังหายตัวไม่ได้เลยนี่"ฮีชอลพูดพรางจะหายตัวแต่ก็หายไม่ได้
"เฮ้ย แจจุงโกรธขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ"ฮีชอลพูดพรางเดินไปหายุนโฮ
"ยุนโฮ แจจุงโกรธมากเลยล่ะ"ฮีชอลพูดแล้วแตะไหล่ยุนโฮ แต่กลับ ปึ่ก
ยุนโฮปัดมือฮีชอลออก
"ไร้เหตุผล รู้มั้ยว่า อาเจเป็นหอบ เฮ้ยๆ อาเจ"พอพูดกับฮีชอลจบยุนโฮก็หันมามองอาเจเพราะว่าอาเจอยู่ดีๆก็กลิ้งตกลงมาจากโซฟา
"ไม่หายใจ เฮ้ย อาเจ อาเจ อาเจ ตื่นคุยกับอาสิ อาเจ"ยุนโฮและซีวอนรีบวิ่งเข้ามาดูอาการอาเจทันที
"เพราะน้องพี่นั่นแหละ!!!!!!"ซีวอนหันมาตะโกนใส่หน้าฮีชอล ฮีชอลรู้สึกชาไปทั้งตัว แปลกที่เค้าอยากจะร้องไห้
"อาเจ อาเจ ยาพ่นล่ะพี่"ยุนโฮหันมาถามซีวอน
"อยู่ในกระเป๋ารึเปล่าเดี๋ยวพี่ไปดูให้"ซีวอนพูดแล้ววิ่งชนฮีชอลหโดยไม่สนใจฮีชอลเลยว่าจะเป็นยังไง
ฮีชอลคิดว่าถ้าเค้าอยู่ตอนนี้ก็คงจะเกะกะ เค้าเลยหายตัว!?! หายตัวได้อีกแล้ว หรือพลังงานผีคืนมาแล้วนะ
"อาเจ อาเจ อาเจ อา ตื่นแล้วหลานอา อาเจ"ยุนโฮรีบดึงอาเจเข้ามากอดทันที
ทางด้านแจจุง
ที่หายตัวออกมาก็แค่ออกมาได้ใกล้ๆ พอได้ยินเสียงยุนโฮตะโกนบอกว่า อาเจเป็นหอบเค้าก็รู้สึกผิดทันที เค้าไม่อยากให้ใครมาซ้ำรอยเค้า ที่อนาคตยังมีอีกไกลแต่ไม่สามารถสานต่อได้ ยิ่งได้ยินเสียงตะโกนว่าอาเจไม่หายใจความรู้สึกผิดยิ่งประดังเข้ามา
"ศาลผี ศาลผีครับ ศาลผี"แจจุงเรียกศาลผีที่เค้าคิดว่าน่าจะช่วยอาเจได้
"ฮึ่ม ศาลผีรูปหล่อมาแล้ว"ปรากฎให้เห็นร่างโปร่งใสที่ดูขาวสะอาดต่อหน้าแจจุง
"ฮึก ศาลผี ช่วยอาเจด้วยนะครับ"แจจุงนั่งลงคุกเข่าต่อหน้าศาลผี
"หืม เด็กคนนั้นถึงคาดแล้วละ"ศาลผีพูดแล้วมองหน้าแจจุง
"แต่ผมไม่อยากให้เด็กคนนั้นซ้ำรอยผม โดยเฉพาะผมเป็นคนทำ"แจจุงพูดแล้วปล่อยโฮออกมา
"แต่ว่า มันก็พอมีทางอ่ะนะ"ศาลผีพูดแล้วเงยหน้าขึ้น
"ยังไงเหรอครับ"แจจุงพูดแล้วมองอย่างมีความหวัง
"แรกกับดวงวิณญาณของเจ้า ดวงวิณญาณของเจ้าจะแหลกสลาย นั่นหมายถึงเจ้าจะไม่มีโอกาศได้กลับร่างนิทราของเจ้า"แจจุงถึงกับสะอึกกับคำว่าเข้าร่าง แสดงว่าพี่กับเค้ายังมีโอกาศเข้าร่างได้ เค้ากับฮีชอลยังไม่ตาย มันคือโอกาศของเค้าที่จะได้กลับเข้าร่าง แต่ ก็มีเด็กคนนึงอยู่ในอุ้งมือของเค้าเช่นกัน
ทางด้านฮีชอล
ฮีชอลพอหายตัวออกมาก็คิดแต่จะตามหาแจจุงจนมาถึงหลังบ้าน เค้าเห็นร่างของแจจุงเริ่มโปร่งแสงทีละนิด
"แจจุงงงงงงงงงงงงงงง"ฮีชอลรีบวิ่งไปจะกอดแจจุงแต่ก็กอดไม่ได้
"พะ...ฮึก...พี่ฮีชอล...ฮึก....พี่ยังไม่ตายพี่กลับเข้าร่างได้นะครับ"แจจุงพูดพร้อมกับสะอื้นแล้วมองหน้าพี่ชาย
"ฮืออออออออ ไม่แจจุงไม่ นายจะไปใหน เราเหลือสองคนพี่น้องนะแจจุง ฮืออออออ"ฮีชอล
"ผมรักพี่ฮะ เด็กบ้านั่นคงตื่นแล้วละ มันเป็นหนี้บุญคุณผมนะ ฝากบอกมันด้วย ฮ่าๆๆๆ ฮึก ผมรักพี่ครับพี่ชาย"แจจุงพูดแล้ววิญาณโปร่งแสงของแจจุงก็ค่อยๆหายไป
"แจจุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"และแล้วร่างของแจจุงก็หายไปทิ้งแต่ฮีชอลที่เสียใจจนกรี๊ดออกมาเพื่อระบายความเสียใจในการจากไปของน้อง
เสียงของฮีชอลที่ดังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนดังจนทำให้คนในบ้านอยากที่จะวิ่งออกมาดู
ทางด้านซีวอนและยุนโฮ
"ฮีชอลเป็นอะไรอ่ะ ไอยุนโฮไปดูกันเถอะ"ซีวอนพูดแล้วเขย่าแขนยุนโฮ
"จะไปดูทำไม หลานเราเกือบตายเพราะสองพี่น้องนั่นนะพี่"ยุนโฮพูดแล้วมองหน้าซีวอน
"แต่แจจุงก็ไม่ผิดซะทีเดียวไม่ใช่เหรอไง แจจุงเค้าไม่รู้ว่าอาเจเป็นหอบ เค้าก็แค่จะแกล้งๆอาเจเฉยๆ แจจุงเค้าก็ไม่ได้ผิดฝ่ายเดียวซะหน่อยไอยุนโฮ"ซีวอนพูดแล้วดึง(กระชาก)ยุนโฮให้ลุกขึ้น
"ถึงยังไงก็เถอะ แจจุงไม่ควรทำอย่างนั้น ยังไงแจจุงก็ผิด พี่เข้าใจมั้ย"ยุนโฮพูดแล้วสบัดแขนซีวอนออกแล้วมานั่งข้างๆอาเจ
"อาเจเป็นยังไงบ้างครับ"ยุนโฮพูดแล้วลูบหัวหลานชายอย่างอ่อนโยน
"ก็ไม่เป็นไรหนิครับ อ้าวแล้วพี่แจจุงล่ะ"ยุนโฮถึงกับงงกับคำถามของอาเจ แล้วอาเจจะไปถามถึงคนที่แกล้งตัวเองทำไม
"อาเจไม่โกรธพี่แจจุงเหรอครับ พี่แจจุงแกล้งอาเจนะ"ยุนโฮพูดแล้วยกตัวอาเจให้มานั่งบนตัก
"ไม่นี่ครับ อาเจต่างหากที่แกล้งอาแจจุง เมื่อกี้อาเจเนียนมั้ยอายุนโฮ เมื่อกี้อาเจแกล้งตายล่ะ"อาเจพูดแล้วเอียงคอถามยุนโฮอย่างไร้เดียงสา
ทางด้านฮีชอล
หลังจากที่วิญญาณของแจจุงหายไปแล้วฮีชอลก็จะเดินมาบอกข่าวกับซีวอนและยุนโฮแต่ ประโยคที่เค้าได้ยินทำให้ฮีชอลเดือดถึงเดือดที่สุด ฮีชอลเดินเข้ามาตั้งแต่ที่ยุนโฮบอกว่าแจจุงเป็นฝ่ายผิดข้างเดียว แค่นี้ก็ทำให้ฮีชอลอยากเข้าไปบีบคอยุนโฮให้ตายคามือ ยิ่งมาได้ยินที่อาเจบอกว่า อาเจแกล้งตาย
วิญาณของฮีชอลค่อยเปลี่ยนเป็นสีดำรังสีแห่งความอำมหิต แผ่ออกจากดวงวิญาณของฮีชอลอย่างเจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัว
ฮีชอลค่อยๆเดินเข้าไป
"อ้าว...พะพี่ฮีชอล"ยุนโฮทักขึ้นเพราะรู้สึกผิดที่ได้ว่าแจจุงไปความจริงแล้วคราวนี้หลานของเค้าผิดเต็มเปาเลย
หากแต่ไม่มีเสียงใดตอบรับ มีแต่ฮีชอลที่ค่อยๆเดินก้มหน้าก้มตามาหาเค้า
"แจจุงไปแล้ว ไม่มีแจจุง แม้แต่วิญญาณ ใครเหรอ คิม แจจุง"ฮีชอลเดินมาจนถึงหน้ายุนโฮแล้วพูดขึ้น น้ำตาหยดมาจากดวงตาคู่สวยของคนที่พูดหากแต่มันไม่ใช่น้ำตาหยดใสๆ แต่มันกลับเป็นสีดำ(หรือเจ๊ทามาสคาร่าว่ะ? - ไรท์เตอร์) คำพูดของฮีชอลทำให้ยุนโฮถึงกับสะอึก
"พะ...พี่หมายความว่าไง"ยุนโฮพูดแล้วกัดฟันแน่น
"หลานแกแกล้งตาย ฮ่าๆๆ แต่ยุนโฮน้องชั้นมันตายจริงว่ะ ฮึก น้องชั้นแลกวิญญาณเพื่อให้หลานแกรอด ฮ่าๆๆ ฮึก แต่หลานแกแกล้ง แต่น้องชั้นนะสิ เสือกตายจริงว่ะ"ฮีชอลพูดแล้วปล่อยให้น้ำตาใหลออกมาโดยไร้ซึ่งเสียงสะอื้น
"ไม่จริง พี่พูดมาสิวาโกหก บ้าเรื่องแค่นี้มันทำให้สูญเสียขนาดนั้นเลยเหรอไม่มีทาง"ยุนโฮพูดแล้วก้มหน้าก้มตาส่ายหน้าน้อยๆ
"มันเป็นไปแล้ว น้องชั้นไม่อยู่แล้ว!!!!!!!!!!"ฮีชอลพูดแล้วพุ่งเข้ามาบีบคอยุนโฮ
"แกคงไม่อยากให้หลานแกตายใช่มั้ย งั้นแกก็ตายแทนซะ"ฮีชอลพูดเบาๆแล้วเพิ่มแรงบีบที่คอยุนโฮเพิ่มขึ้น
"พี่ฮีชอล ผมรักน้องชายพี่ ฮึก ถ้าพี่จะฆ่าผมก็ได้ฮะ"ยุนโฮพูดพร้อมกับหลับตา
"แกมาพูดอะไรตอนนี้!!!!!!!!"ฮีชอลพูดแล้วเพิ่มแรงบีบให้เพิ่มขึ้น ไม่มีแล้วฮีชอลที่ร่าเริงในเมื่อสิ่งที่เหลือในชีวิตเพียงสิ่งเดียวได้หายไปต่อหน้าต่อตา
"พี่ฮีชอล ปล่อยยุนโฮเถอะถ้าพี่จะฆ่าก็ฆ่าผมเถอะฮะ"ซีวอนพูดแล้ววิ่งเข้าไปหาฮีชอล
"ฮึก...ฮือออออออออออออ"ฮีชอลร้องไห้แล้วปล่อยให้ยุนโฮเป็นอิสระ ส่วนซีวอนก็คว้าตัวของฮีชอลเข้ามากอดรังสีอำมหิตหรือรังสีสีดำค่อยๆหายไป
"อาเจไปนอนได้แล้วครับ"ยุนโฮหันไปพูดกับอาเจที่กำลังตัวสั่นเพราะความกลัวจากเหตุการณที่เกิดขึ้น
"ครับ"อาเจพูดแล้ววิ่งขึ้นห้องไป
"แต่พี่ฮีชอล ในเมื่ออาเจแกล้งตาย แต่ทำไม"ใช่ทำไมแจจุงถึงจะกลับมาไม่ได้
".........."ฮีชอลเงียบแล้วคิดว่า เออว่ะแล้วทำไมไอศาลผีถึงทำให้แจจุงหายไปมันไม่รู้เหรอว่าอาเจแกล้ง ศาลผีมันไม่รู้จริงอ่ะ ฮีชอลคิดแล้วก็งง
"ผมไปนอนแล้วนะครับ"ยุนโฮอยู่ดีๆก็พูดขึ้นแล้วเดินขึ้นบรรไดไป
"พี่ฮีชอลคิดว่าอะไรเหรอครับ"ซีวอนพูดแล้วมองคนในอ้อมกอด
"แจจุงอาจยังไม่ตายจริงๆก็ได้ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด"ฮีชอลพูดแล้วมองหน้าซีวอน
"ใช่ แจจุงยังไม่ไปใหนหรอก เออใช่"ฮีชอลพูดแล้วแบมือขึ้นมา จากมือบางที่ว่างเปล่าอยู่ดีๆก็มีลูกแก้วขนาดเล็กสีใสขุ่นๆอยู่บนมือฮีชอลสองลูก
"แจจุง ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"ฮีชอล
"0+0?"ซีวอน
"ออกมาเลย นายเกือบทำให้พี่ฆ่าคนที่เค้ารักนายนะ"ฮีชอลพูด(ตะโกน)
O-O????<<<<ซีวอน
"โหยๆๆๆๆ เซ็งพี่ฮีชอลอ่ะ รู้ทันอีกล้ะ"ปรากฎร่างที่ทำให้ทั้งคนทั้งผีถึงกับเสียน้ำตา
"มะเหงกแหนะ มานี้เลยวันนี้แกต้องตายของจริงงงงงงงงงงงงง"ฮีชอลพูดแล้ววิ่งไล่ถีบแจจุง
"แย้กกกกกกกกกกกก ก็มีแต่คนด่าเค้า เค้าก็น้อยใจเป็นน้า"แจจุงตะโกนแล้ววิ่งทั่วห้องนั่งเล่น
= 0 =???<<<<<ซีวอน
"ไปบอก แฮ่กๆ ไปบอกยุนโฮเลยนะ เค้าร้องไห้ด้วย"ฮีชอลที่พูดไปหอบไปเพราะจากการไล่ล่าแจจุงทั่วห้องนั่งเล่น
"สมน้ำหน้าด่าผมดีนัก แฮ่กๆ"แจจุงพูดไปหอบไปเช่นกันเพราะแจจุงเองก็วิ่งหนีฮีชอลทั่วห้องนั่งเล่น
+0+<<<<ซีวอน
"ไปนอนได้แล้วพี่เหนื่อย ยุนโฮขึ้นไปบนห้องตั้งนานแล้ว"ฮีชอลพูดแล้วคล้องคอแจจุงขึ้นไปอย่างที่รู้กันแจจุงจะนอนไม่หลับถ้าฮีชอลไม่ไปส่งเข้านอน
= =????????<<<<ซีวอน
ตากนั้นฮีชอลและแจจุงก็เดินขึ้นชั้นสองของบ้านไป ทิ้งซีวอนไว้กับใบหน้างงๆ
-U-????<<<<ซีวอน
และซีวอนก็ยัง คง งง ต่อไป
************************************************************************
ตอนนี้สนุกมั้ยอ่า ไม่มั่นใจเลย เมนท์บอกหน่อยน้า
ความคิดเห็น