คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter 4
CHAPTER 4
คู่ตัวร้ายป่วนหัวใจตระกูลมาเฟีย
Turbulent love mafia
ความเดิมตอนที่แล้ว
"อืม อ๊ะ ทำไมกินไม่ได้อ่า"พอแจจุงคีบเส้นมาม่าขึ้นมา ก็ตกพอคีบอีกก็ตกอีก
"ใช้ตะเกียบไม่เป็นก็ไม่บอกนะแจจุง เดี๋ยวยุนโฮป้อนให้มา"แจจุงก็ยอมให้ยุนโฮป้อนแต่โดยดีเพราะเค้าหิว แต่ก็....แหมะ....แหมะ....แหมะแล้วก็แหมะ..พอกำลังจะเข้าปากแจจุงเส้นมาม่าก็ตก
"ไอหมียุน แก...แกล้งช้านใช่มั้ยยยยยยยยยยยยยยย"แจจุงลุกขึ้นตบโต๊ะมองมาทางยุนโฮ
"ป่าวนะคร้าบแจจุงงง ผมไม่ได้แกล้งงงง"ยุนโฮพูดพร้อมกับส่ายหน้าดิกๆ
"อย่าอยู่เลยยยยยยยยยยยยย"แจจุงตะโกนแล้ววิ่งไปที่ยุนโฮส่วนยุนโฮก็วิ่งหนีโดยอัตโนมัติ
"เฮ้ยยยยยยยยย ผมไม่ได้แกล้งงงง พี่ซีวอน พี่ฮีชอล"ยุนโฮวิ่งมาจนเห็นซีวอนและฮีชอลจะเดินมาทำกับข้าวพอดียุนโฮเลยหลบไปอยู่หลังพี่ชายทั้งสอง
"ออก - มา - นะ - ชอง - ยุน - โฮ"แจจุงก้มหน้าระงับอารมณ์พูดเน้นทีละคำ
"ก็ถ้าผมออกไป แจจุงก็ฆ่าผมสิ"
"หลบไปพี่ฮีชอล หลบซีวอน"เมื่อไม่ยอมออกมาก็บอกให้ทั้งฮีชอลและซีวอนหลบไปแทน และพี่ที่รักน้องอย่างซีวอนก็หลบให้แต่โดยดี ส่วนฮีชอลหลบให้น้องชายแต่โดยดี
"เฮ้ย พี่ซีวอน พี่ฮีชอล"ยุนโฮหันมองหน้าสองพี่ชายควับๆ
"โชคดีน้องชาย"ซีวอนพูดเสร็จก็ดึงมือฮีชอลออกไปตรงจุดเกิดเหตุ
"นายตายแน่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"OUO แย้กกกกกกกกกกกกกก"
10นาทีผ่านไป
"จะตายมั้ยเนี่ย โทษละกาน แจ๊บๆ ก็พี่ฮีชอลกับพี่ชายนายนะบอกช้า"แจจุงพูดไปด้วยเขี้ยวอาหารไปด้วยหันมามองกับคนหน้าหมีข้างๆที่สภาพดูไม่ได้
"~~~~~~~~โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ~~~~~~~~~"ยุนโฮปล่อยโฮแล้วหันมามองหน้าแจจุง
"คืนนี้กอดไม่ปล่อยแน่ เพราะ แจจุงต้องนอนเตียงเดียวกับผม"ยุนโฮพูดพร้อมกับมองหน้าหวานของแจจุงไม่วางตา
"อยากเป็นศพกล้าลองชั้นก็ไม่ว่า"แจจุงพูดพร้อมกับดื่มน้ำแล้วลุกขึ้น
"จะไปทำแผลมั้ยเนี่ย ไอหมียุน"พูดเสร็จก็กระชากยุนโฮให้ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินลากยุนโฮออกไป
"น้องผมมันจะไม่ตายใช่มั้ย"ซีวอนหันมามองหน้าฮีชอล
"แหะๆ ไม่แน่ใจ"ฮีชอลหันมายิ้มแห้งๆ
************************************************************************************************************
CHAPTER 4
คู่ตัวร้ายป่วนหัวใจตระกูลมาเฟีย
Turbulent love mafia
ไม่มีชีวิต ไม่มีลมหายใจ
ไม่จำเป็นต้องใช้อากาศหายใจ
ไม่ได้อยู่ในสายตา
แต่ก็ไม่ได้แปลว่า ไม่มีหัวใจ
"โอ้ยยยยยยยยย แจจุงจะทำแผลหรือขัดสนิมเนี่ย ไม่ต้องออกแรงขนาดนั้นก็ได้คราบ อู้ยย"ยุนโฮที่พบชะตากรรม? เอ้ย ที่แจจุงพามาทำแผลให้แทบอยากจะเอาหัวตัวเองไปโขกกับพื้นให้ตายไปให้รู้แล้วรู้รอด
"ถ้าขัดสนิมก็ขัดบนหน้าหมีๆของนายอยู่นี่ไง แค่นี้เจ็บหรอ"แจจุงที่ตอนแรงทำแผลด้วยพละกำลังมหาศาลอยู่แล้วยิ่งเช็ดสำลีกระแทกๆ ย้ำๆ กดๆ ตรงรอยช้ำที่ตัวเองเป็นคนสร้าง
[อิไรท์เตอร์ชั้นไม่ได้ทำ-แจจุง] [แหะๆไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำ-ไรท์เตอร์]
"เจ็บสิคร้าบบ แจจุงอย่าทำแรงมากสิน้า"ยุนโฮมองหน้าแจจุงอย่างออดอ้อน
ดูไปดูมา
ไอหมีนี้ก็ หน้าตาดีนะเนี่ย เฮ้ยยยยย แจจุงแกคิดอะไรว่ะเนี่ย
"ทำเองเลยป่ะ"แจจุงพูดแล้วโยนสำลีใส่หน้ายุนโฮ ใครจะรู้ว่าตอนนี้แจจุงหน้าแดงขนาดใหน
ให้ตายเถอะชั้นเป็นอะไรเนี่ย คิม แจจุง
"อ้าวแจจุง เขินแล้วเปลี่ยนเรื่องนะเนี่ย ฮี่ๆ ทำเองก็ได้ว๊า อู๊ย"ยุนโฮพูดพลางเช็ดแผลตัวเอง
เวลา 21 นาฬิกา 20 นาที 3 วินาที
"ฮ้าว ง่วงๆ พี่ฮีชอลลลลลลล อยู่ใหนอ่า"แจจุงที่นั่งดูทีวีอยู่กับยุนโฮรู้สึกง่วงเลยเรียกฮีชอล
"กรุ๊บๆ แล้วจะเรียกพี่ฮีชอลทำไมละครับ แจจุงต้องนอนกับผมนะ"ยุนโฮพูดไปด้วยแล้วกินขนมกรุบกรอบไปด้วย แจจุงพอฟังที่ยุนโฮพูดก็หันมามองยุนโฮ ชั้นจะต้องไม่เสียบริสุทธ์ให้ไอหมี
โอ้ยยยย วันนี้คิดอะไรนักหนาว่าเนี่ยไอแจจุง แจจุงคิดพลางตบหน้าตัวเองเบาๆ
"ยุงกัดเหรอครับ"ยุนโฮที่มองแจจุงตบหน้าตัวเองก็ถามขึ้น ตูอยู่มาตั้งนานไม่มียุงสักตัว
"เห็บหมีไต่"แจจุงพูดพลางกระโดดลุกขึ้นแล้วจะเดินไปหาฮีชอล
"หมีมีเห็บด้วยเหรอว่ะ? 0.0 ไม่เคยรู้มาก่อนนะเนี่ย กรุบ ๆ แอ๊ก ติดคอ"ยุนโฮ
ทางด้านฮีชอล
"โห แล้วนี่ กี่ทุ้มแล้วซีวอน"ฮีชอลที่ออกมาเดินเล่นที่สนามหน้าบ้านกับซีวอนเดินตั้งแต่เย็นจนดึก ยังไม่รอบบ้านเลย? เค้าจำได้ว่าต้องส่งน้องชายตัวยุ่งเข้านอนไม่งั้น แจจุงนอนไม่หลับ
"สามทุ่มเกือบครึ่งแล้วครับ"ซีวอนพูดแล้วหันมามองหน้าฮีชอล
"งั้นชั้นไปส่ง แจจุงเข้านอนก่อนนะ"ฮีชอลพูดเสร็จก็หายตัวไป ถ้าคนปกติเจอฮีชอลหายตัวแบบนี้คงจะตกใจไปแล้วก็คนข้างๆเล่นหายตัวไปแบบนี้ แต่ซีวอนชักชินแล้วละ
"พี่ฮีชอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล"แจจุงตะโกนเรียกฮีชอลด้วยเสียงแบบบ้านสะเทือน ทำเอาคนอยู่ในบ้านที่เขี้ยวขนมกรุบกรับอยู่ต้องขนมติดคออีกรอบ
"เออๆ แจจุงพี่มาแล้ว"ฮีชอลพูดพรางลูบหัวน้องชาย
"ผมง่วงแล้วง่า"แจจุงพูดแล้วกระทืบเท้าเป็นเด็กๆ
"แล้วยุนโฮละถ้ายุนโฮไม่นอนด้วย นายก็นอนไม่ได้นะ"ฮีชอลพูดพรางชะโงกหน้ามองบุคคลที่สามที่กำลังพูดถึงก็คือยุนโฮนั่นเอง
"งั้นพี่รอผมตรงนี้นะเดี๋ยวผมไปลาก ไอหมีมาให้"แจจุงเบะก่อนจะพูดแล้วเดินออกไป ทิ้งไว้แต่ฮีชอลที่ขำกับการกระทำเหมือนเด็กๆของน้องชายสุดที่รัก
ทางด้านยุนโฮ
"กรุบๆ ก๊ากกกกกกกกกก ตลกว่ะ ก๊ากกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ อั๊ก แจจุงงงงงงงงงง"ยุนโฮที่กำลังดูรายการตลกแล้วก็กินขนมด้วยอยู่แทบจะขนมติดคอเป็นรอบที่สามของวัน เพราะแจจุงโผล่มาด้านหลังแล้วกระตุกคอเสื้อเค้าขึ้น
"ง่วงแล้วอ่ะไอหมี"แจจุงพูดแล้วมองหน้ายุนโฮ
"ง่วงก็ไปนอนสิครับผม"ยุนโฮพูดแล้วจะล้มตัวลงไปนั่งโซฟาตามเดิม
"นายก็รู้ชั้นนอนไม่ได้ถ้าไม่มีนาย"เอ๊ะ ทั้งแจจุงและยุนโฮต่างก็คิดว่าคำพูดมันแหม่งๆยังไงไม่รู้
"ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง ยากอะไรครับแจจุง"ยุนโฮพูดแล้วหยิบรีโมทขึ้นมาจะมาเปิดทีวี
"ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงง ได้ยินม้ายยยยยยยยยย ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงง"แจจุงย่อตัวแล้วยื่นหน้าไปใกล้หูยุนโฮ ใช้พลังเสียง999หลอดตะโกนใส่หูยุนโฮ
"พรวดดดดดดดดด"ยุนโฮที่กินขนมอยู่ก็ปล่อยขนมมาทั้งหมดเพราะพลังเสียงของแจจุง
"ง่วงแล้ว ไปนอนกันน้า ยุนโฮน้า"แจจุงกระโดดมานั่งข้างๆยุนโฮที่ยังหน้าเขียวกับการสำลักขนมแล้วทำตาปริบๆ ทำเอาคนที่กำลังหน้าเยวเป็นหน้าแดงทันที
"ครับๆ นอนก็นอน"ยุนโฮยืนขึ้น
"เย้ ไปๆๆๆๆนอนๆๆๆๆๆๆ"แจจุงลุกขึ้นแล้วจับมือลากยุนโฮเดินไปตรงบันได
"พี่ฮีชอลลลลลลลลล นอนครับนอน"แจจุงพูดแล้วมาเกาะแขนฮีชอล
"อ้าว แล้วพี่ฮีชอล?"ยุนโฮถามขึ้น ย้ากกกคงไม่ใช่นอนกันสามคนหรอกน้า
"อ๋อ พี่ส่งแจจุงเข้านอน"พูดแล้วแจจุงก็ดันหลังแกร่งของยุนโฮให้ขึ้นบันไดนำตนไปห้องนอน
ชั้นสองของบ้าน
"อะห้องนี้ละ"ยุนโฮพูดแล้วเปิดประตูเข้าไปพอเข้าไปแล้วแจจุงก็กระโดขึ้นเตียงขนาดคิงไซส์แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มเสร็จสรรพแล้วทำหน้าตาปริบๆรอฮีชอล
"นอนซะนะน้องพี่"ฮีชอลพูดพร้อมกับเปิดผมที่ปกหน้าผากแจจุงแล้วประโคมจูบแผ่วเปบาที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน
"ฝากน้องชั้นด้วยนะยุนโฮ"ฮีชอลพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องปิดประตูให้เสร็จสรรพ ส่วนยุนโฮก็พยักหน้าตอบรับแม่ยาย? เย้ย พี่ภรรยา เย้ย พี่ของคนที่จะมานอนเตียงเดียวกับเค้า
"ฮ่าๆๆๆๆ แจจุงเนี่ยเหมือนเด็กเลยอ่ะ"ยุนโฮพูดพรางถอดเสื้ออกเหลือแต่เสื้อกล้ามสีขาวแนบเนื้อเผยให้เห็นร่างกายเพอร์เฟกต์ แจจุงที่กำลังจะหันไปด่าแต่ก็ต้องหน้าแดงไปโดยปริยาย
"ปิดไฟเถอะไอบ้า"แจจุงพูดแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมโปง
"ครับผม"ยุนโฮพูดแล้วเดินไปปิดไฟจากนั้นก็ยืนอยู่ตรงนั้นสักพักเพื่อให้ม่านตาของเค้าปรับสภาพรับกับความมืดจากนั้นก็เดินไปแล้วล้มตัวนอนข้างแจจุง
"อ๊ะ ปล่อยน้า ไอหมี"แจจุงที่นอนอยู่ก็บอกให้ร่างสูงของยุนโฮปลดปล่อยมือแกร่งออกจากเอวางของเค้าเพราะอยู่ดีๆยุนโฮก็ดึงเค้าไปกอดซะงั้น
"หนาวววววววว กอดกันๆ"ยุนโฮพูดพรางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
"ปล่อยน้า"แจจุงได้แต่พูดแล้วดิ้นขลุกขลักเพราะสำหรับผีอย่างพวกเค้าจะอ่อนกำลลังที่สุดตอนง่วงนอนสรุปคือเหลือกำลังเหมือนคนธรรมดา
"นอนเถอะง่วงไม่ใช่เหรอครับ หือม์"ยุนโฮพูดแล้วแอบดมผมสีดำขลับหอมของแจจุง
"อืม นอนก็ได้ชริ"แจจุงพูดแล้วหลับตาลง แปลกที่แจจุงกลับรู้สึกดีที่ยุนโฮกอดเค้าแทนที่จะอึดอัด
ทางด้านฮีชอล
"ฮ้าววววว ชักจะง่วงแล้วเหมือนกันนะเรา"ฮีชอลพูดแล้วจะหายตัวไปเรียกซีวอนแต่ซีวอนมาขว้าเอวบางไปกอดได้ซะก่อน
"ง่วงแล้วเหรอครับ หือม์"ซีวอนพูดแล้วแอบขโมยสูดดมความหอมจากแก้มใสของฮีชอล
"อืม ง่วงแล้วไปนอนเถอะ"ฮีชอลพูดพร้อมก้มหน้างุดๆ
"ครับๆ"ซีวอนพูดแล้วปล่อยอ้อมกอดจากนั้นก็เปลี่ยนมาเป็นจับมือบางเดินเข้าห้องนอน
"เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อนนะครับ รอได้มั้ยพี่ฮีชอล"ซีวอนพูดแล้วหันหน้ามาถามฮีชอลที่นั่งอยู่บนเตียง ส่วนมือหนาก็ทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเอง
"อืม"ฮีชอลพูดแล้วเดินไปหยิบรีโมททีวีมาเปิดดูรอซีวอน
"ครับ"ซีวอนพูดแล้วขว้าผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ
10นาทีผ่านไป ความจริงแล้วคุณชายซีวอนอาบน้ำช้ากว่านี้มากโข แต่กลัวร่างบางจะรอนาน ปกติแล้วเค้าก็ไม่แคร์ใครขนาดนี้เลย แปลก
ซีวอนเดินออกมาพร้อมกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวส่วนมือก็เช็ดหัวตัวเองไปพราง ฮีชอลที่กำลังดูทีวีอยู่หันมามองซีวอนตามเสียงเปิดประตูห้องน้ำจำต้องรีบหันขวับแล้วคลานไปบนเตียงแล้วคลุมโปงทันที เพราะซิกแพ็คงามๆที่มีน้ำใสๆเกาะแพรวพราวนั่นนะสิ ถึงทำให้ฮีชอลเขินขนาดนี้
"ผมจะปิดไฟแล้วนะครับ"ซีวอนหันมาถามรูมเมทคนใหม่หลังจากใส่เสื้อกล้ามตัวนึงเสร็จแล้ว
"อืม"ตอบสั้นๆเป็นอันรู้ว่าปิดได้เลย ซีวอนไปปิดไฟแล้วเดินมาที่เตียงจากนั้นก็ค่อยคลานนอนข้างๆฮีชอล
"หนาววววว"ซีวอนพูดแล้วกอดฮีชอล
"ใครใช้ฝห้นายเปิดแอร์แล้วใส่เสื้อกล้ามตัวเดียวเล๊า"ฮีชอลว่าแล้วก็หลับตา รู้สึกอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
"ราตรีสวัสดิ์ครับที่รัก"
"อืม -////-"ห๊า ทำไมไปตอบรับแบบนั้นว๊าไอฮีชอล
มันจะเป็นศึกผีกับคน หรือสานความรักผีคนฟร่ะ
**************************************************************************
เมนท์เจ้าค่ะ
ความคิดเห็น