คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter3
CHAPTER 3
คู่ตัวร้ายป่วนหัวใจตระกูลมาเฟีย
Turbulent love mafia
ความเดิมตอนที่แล้ว
ฟอดดดดดดดดดด ซีวอนพุ่งตัวไปหอมแก้มฮีชอลอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"เฮ้ยไอซีวอน แกแต๊ะอั๋งพี่ช้านเลยเหรออออออ"
"อย่า - แต๊ะ - อั๋ง - พี่ - ชายช้านนนนนนนนนนนนนนนนนน"แจจุงพูดพลางยื่นมือไปจับมือฮีชอลแล้วดึงให้ฮีชอลลุกขึ้น
"พี่ชายชั้น นายอย่ายู่งงงงงงงงงงงงงงงงงงง"พอฮีชอลลุกขึ้นยืนข้างแจจุงแล้วแจจุงก็เลยค้องคอฮีชอลจากนั้นก็ตะโกนใส่คนหื่นที่กองไปอยู่ที่พื้นเพราะลูกถีบของเค้า
"จ...แจ...จุง"ยุนโฮที่เพิ่งรู้สึกตัวได้ลืมตาดูโลกอีกครั้งตื่นมาก็รู้สึกโค-ตรเจ็บที่หัวก็เรียกแจจุงทันที
"อ้าว ยุนโฮนายอย่าเอ๋อไปก่อนน้า"แจจุงพูดแล้วรีบวิ่งไปพยุงยุนโฮโดยที่ตัวเองไม่รู้เลยว่ามันแสดงถึงความห่วงใยแค่ใหน
"คิกๆ นายเป็นห่วงชั้นเห็นมั้ยล่า"ยุนโฮพูดพลางยิ้มทะเล้นให้คนที่เค้ายืมตักหนุนอยู่แต่ก็ต้อง
อั๊ก
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย แจจุงงงงงงงงง"โหยหวน เพราะแจจุงยืนขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้ทั้งตัวและหัวของยุนโฮกระแทกพื้นอย่างแรง
"หลงตัวเองนี่ ไอบ้า"แจจุงพูดแล้วก็หายตัวไปนอกจากฮีชอลแล้วคงไม่มีใครเห็นว่าแจจุงหน้าแดงแค่ใหน
"เขินแล้วลืมพี่เลยวุ้ย"ฮีชอลว่าพลางหันมามองซีวอนที่นอนจุกอยู่
"พะ..ฮีชอลผมจุก"
"สมน้ำหน้าน้องชั้นนะหวงชั้นมากเลยน้า"ฮีชอลว่าพรางเดินไปย่อตัวให้ไปนั่งข้างๆตัวซีวอน
"ก็พี่น่ารักเองอ่ะ"ซีวอนพูดพรางยังตัวให้ตัวเองลุกขึ้นมา
"น่ารักมากเลยนะครับ เหมือนซินเดอเรล่าเลย ซินของผม"ซีวอนพูดพลางยื่นหน้าไปพูดใกล้หูฮีชอล
"ไอบ้า"ฮีชอลเขินจนหน้าแดงเลยประทานTEENให้ซีวอนได้ไปกองอีกรอบแล้วหายตัวไป
***********************************************************************
CHAPTER 3
คู่ตัวร้ายป่วนหัวใจตระกูลมาเฟีย
Turbulent love mafia
สิ่งที่คิดว่ามันน่าจะเป็น
แม้ความเป็นไปได้จะน้อย
ก็จงอยู่อย่างมีความหวังอันริบหรี่ต่อไป
"แหมพอยุนโฮรู้ทันเข้าหน่อย ก็เขินหน้าแดงหนีมานี่เฉยเลยน่า"ฮีชอลที่หายตัวมาหาแจจุงเพราะความเขินที่ซีวอนหยอดคำหวานใส่ตัวเองเลย มาเนียนใส่น้องว่าน้องเขินเพราะโดนยุนโฮรู้ทัน ทั้งที่ตัวเองก็หน้าแดงแปร๊ดถึงใบหู
"โฮ๊ะๆ ก็ไม่ใช่แค่ผมไม่ใช่เหรอ ฮันแน่ พี่เองก็หน้าแดงเหมือนกันนะแหละ ว่าแต่เขา อีเน่าเป็นเอง"แจจุงที่โดนล้อก็หันมาแก้ต่างล้อพี่ชายตัวเองบ้าง ตัวแจจุงเองก็โดนแค่รู้ทันแต่ฮีชอลโดนทั้งหอมแก้มทั้งหยอดคำหวานจากซีวอน ชริ แจจุงหมั่นไส้หวานกันเข้าป๊ายยยย แล้วตรูจะไปหมั่นไส้ทำไมว่ะ?
"เค้าเรียกว่าว่าแต่เข้าอีเหนาเป็นเองแจจุง แล้ว หน้าดงหน้าแดงอะไรไม่ได้หน้าแดงซักหน่อย ว่าแต่หลังบ้านนี้ก็สวยดีเนอะ นึกว่าจะสวยเฉพาะในบ้านแล้วก็นอกบ้านซะอีก"ฮีชอลพูดเบี่ยงประเด็นพรางสูดหายใจเข้าลึกๆ
"พี่ๆ แล้วเราจะกินนอนยังไงอ่ะ กินนอนได้เหมือนอยู่ในเมืองผีรึเปล่าอ่ะ"แจจุงหันมาดึงแขนเสื้อฮีชอลพรางเกี่ยวแขนฮีชอลแล้วซบเข้าอกบาง
[ชอลแจป่ะเนี่ย-ไรท์เตอร์] [เค้าเป็นพี่น้องกันโว้ย-แจจุง]
ฮีชอลมองแจจุงน้อยๆแล้วลูบเลือนผมนุ่มลื่นดำขลับของแจจุงอย่างอ่อนโยน
"พี่ไม่ปล่อยให้น้องชายพี่อดตายหรอกน่า"ฮีชอลพูดพร้อมกับเปลี่ยนจากที่ลูบหัวแจจุงอย่างอ่อนโยนเป็นขยี้หัว
"อ้าว จะไปรู้เรอะ"แจจุงว่าพรางกระโดดไปข้างหลังฮีชอลแล้วกอดเอวบางของพี่ชาย
"ขี้อ้อนจังนะ"ฮีชอลพูดพร้อมกับนึกในใจวันที่วิญญาณของเค้ากับแจจุงออกจากร่าง เค้าไปเที่ยวกับครอบครัวพ่อแม่แล้วก็แจจุง แต่มันเกิดเหตุการณ์บ้าๆกับเค้าขึ้นซะก่อน หลังจากเห็นว่าร่างของตัวเองถูกเข็นขึ้นรถพยาบาลไปเค้าก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ร่างเค้ากับน้องจะถูกฝังจนสลายไปรึยัง แล้วเค้าจะได้ไปเกิดหรือกลับเข้าร่าง แล้วแจจุงอีก ตอนที่แจจุงรู้ว่าตัวเองเป็นวิญญาณก็ร้องไห้ไม่หยุดเพราะแจจุงยังเรียนไม่จบ เรียนได้เกียรตินิยมมาตลอดแต่ก็มีอันต้องเรียนไม่จบ
"........."
"ทำไมเงียบไปอ่ะพี่ฮีชอล"
".........."
"พี่ฮีชอล"แจจุงเรียกส่วนมือก็เขย่าตัวพี่ชาย
"คิม ฮีชอลลลลลลลลลลลลลล!!!!!!!"
"ห๊ะ...ใกล้แค่นี้ทำไมต้องตะโกนด้วแจจุง"ว่าพรางมองหน้าน้องชายเชิงดุ
"ก็เรียกตั้งนาน เหม่อไปใหนละ"แจจุงพูดแล้วกอดเอวบางของฮีชอลแน่น
"เฮ้ย พี่หายใจไม่ออก"
"เหอะๆ ผีไม่หายใจ = ="พี่ตรู
"เออว่ะ พี่คิดถึงพ่อกับแม่แหละแจจุง ตอนนี้ท่านจะเป็นยังไงบ้างน่ะ ท่านจะตายหรือเป็นยังไง ในเมืองผีเราก็ไม่เคยเจอท่านเลยเนอะ อยู่มานานแล้วด้วย"ฮีชอลว่าพรางลูบมือบางของน้องชาย
"เนอะ พี่ฮีชอลเป็นไปได้มั้ยว่าเรายังไม่ตาย ร่างของเราอาจเป็นแค่เจ้าชายนิทรา"แจจุงพูดพร้อมกับกระโดดไปข้างหน้าฮีชอลแล้วมองหน้าฮีชอลตาแป๋ว ฮีชอลเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มแห้งๆแล้วก็หยิกแก้มใสๆของน้องชายไปทีนึงอย่างเอ็นดู
"อาจจะเป็นไปได้นะ เราอาจยังไม่ตายแค่วิญญาณออกจากร่าง"ฮีชอลพูดแล้วลูบหัวแจจุง
"งั้นเราก็ไปตามหาร่างเราสิพี่"
"แจจุงเสียเวลา มันก็แค่ความหวังที่อาจจะเป็นเรื่องที่เราคิดขึ้นมา อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แต่พี่ไม่ได้สอนนายให้ไม่มีความหวัง จงหวังต่อไป แต่ถ้ามันเกินกำลังบางทีก็ต้องปล่อยให้มันเป็นความหวังต่อไปเข้าใจมั้ยหือม์"ฮีชอลพูดแล้วรู้สึกว่าน้ำตาเริ่มคลอหน่วยเพิ่มเรื่อยๆ
"ถึงจะไม่เข้าใจแต่ก็จะ....พะพี่ฮีชอล"แจจุงพูดยังไม่จบฮีชอลก็เดินปาดน้ำตาเข้าไปในบ้าน
ในบ้าน
"เฮ้ยๆ พี่ซีวอนผีที่ชื่อฮีชอลเดินมาแล้วอ่ะพี่"ยุนโอสะกิดร่างของพี่ชายเบาๆแล้วก็ชี้ไปทางฮีชอล สองคนนี้แอบฟังมาตลอด
"เรียกชั้นว่าพี่ฮีชอลเซ่"ทั้งซีวอนและยุนโฮถึงกับทรุดเพราะความกลัว ก็ฮีชอลเล่นหายตัวโผล่มาจ้องหน้าแล้วตะโกนใส่หน้ายุนโฮดื้อๆ
"คะ..ครับพี่ฮีชอลแหะๆ"ยุนโฮพูดแล้วลูบหัวตัวเองป๋อยๆแก้เก้อ
"ทั้งพี่ทั้งน้องเลย แอบฟังคนอื่นเค้าพูดกันมันเสียมารยาทอย่าทำอย่างนี้อีกรู้ไว้ซ๊า!!!!!!!"ฮีชอลพูดแล้วหายตัวออกไปจาตรงนั้น
"เด๋วพี่เดินตามหาพี่ฮีชอลก่อนนะ นายจะไปปลอบแฟนแกก็เอานั้นไงแจจุงร้องไห้ใหญ่แล้วนั่น"ซีวอนพูดแล้วเดินออกไป
"เห้ พี่ซีวอนแจจุงไม่ใช่แฟนผมมมมมมม"
ทางด้านแจจุง
ผมรู้ดีว่าพี่ฮีชอลเศร้ามากแค่ใหนรู้ดีว่าพี่ฮีชอลคงจะเสียใจที่ผมไม่สามารถเรียนจนจบได้ พ่อแม่ก็ไม่รู้อยู่ใหน ยังต้องมาเผชิญชะตากรรมที่ไม่รู้จะกินนอนยังไง เพราะผมพี่ฮีชอลเลยต้องลำบาก ผมจะช่วยพี่ฮีชอลยังไงได้บ้างนะ พี่ฮีชอลเป็นพี่ชายคนเดียวของผม ตอนนี้เราต่างมีแค่กันและกัน แค่นั้นคิดแค่นั้นน้ำตาผมก็ไหลแล้วดูสิ
"นี่แจจุงสุดโหด คิดอะไรอยู่นะ"ยุนโฮที่เห็นแจจุงยืนร้องไห้อยู่ก็เลยตัดสินใจเดินเข้ามาคุยด้วย
"ฮึก นายเรียกชั้นว่าไงนะ"แจจุงปาดน้ำตาแล้วหันมามองหน้ายุนโฮ
"แจจุงสุดโหดไงครับ ^0^"ยุนโฮพูดพรางทำหน้าทะเล้นแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้แจจุง จนแจจุงหน้าแดงถึงใบหู
"อะ ไอหมีบ้า นะ นายเรียกชั้นอย่างนั้นได้ไงห๊า!!!!"ในเมื่อไอใบหน้าไม่รักดีมันเอาแต่จะเขินจนหน้าแดงก็โมโหกลบเกลื่อนเอาซะเลย
"เรียกแล้วแจจุงสุดโหดก็หยุดร้องไห้ไม่ใช่เหรอ ทำเป็นเด็กขี้แยไปได้"ยุนโฮพูดไปแล้วก็ทำหน้าล้อเลียนแจจุงไปด้วย
"นี่นายล้อเลียนชั้นเหรอ"แจจุงกำมือแน่นโมโหเลือดขึ้นหน้าปุดๆ
"ไม่ได้ล้อน้า แค่ทำหน้าเหมือนของแจจจุงสุดโหดไงครับ นี่แจจุงนะหน้าเหมือนเบบี้เด็กเคราะแคระเลยรู้ป่าว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อั๊ก!!"ล้อไปล้อมาก็ถึงกับจุกเพราะแจจุงล้วงไส้...เย้ย...ไม่ใช่เพราะแจจุงต่อยที่ท้องเข้าให้เต็มรัก
"โอ๊ยยยยยย แจจุงจะต่อยชั้นทำไมเนี่ย"ยุนโฮกุมท้องตัวงอเป็นกุ้มแล้วเงยหน้าขึ้นมามองแจจุงที่ตอนนี้ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนมองเฉยซะงั้น
"ต่อยอะไรเหรอ ฮิฮิ"แจจุงว่าพรางเอียงคอมองยุนโฮตาแป๋ว ตุ้บๆ ๆ โอ้ยยยยยใจไอยุนโฮเต้นแรงดูไปดูมานายโหดนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย เฮ้ยยยยยยไอยุนโฮคิดอะไรว่ะเนี่ย
"ไปกินข้าวดีกว่า มาบ้านนายยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ มาถึงนายก็กลัวบ้าอะไรไม่รู้ แถมพี่นายยังเรื่องมากมาเรียกรวมตัวอีกอะไรไม่รู้ ไปหาข้าวมาให้ชั้นกินด้วย จะรออยู่ที่โต๊ะอาหารโอเค ภายในสิบนาที ไปแล้วนะ"พูดจบก็หายตัวไปทันที
"ชึ่ย ใครดูแลใครว่ะเนี่ย เอาก็เอาว่ะ ทำอาหารมื้อแรก ให้ผีกิน"
ทางด้านฮีชอล
"ฮืออออออออออ"ฮีชอลปกติจะเป็นคนที่เข้มแข็งพอพูดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ร้องไห้ทุกทีเค้าสงสารแจจุงมากเพราะแจจุงยังมีอนาคตอีกไกลแล้วความหวังที่จะได้กลับไปเข้าร่างอย่างที่แจจุงหวังมันก็ช่างริบหรี่เหลือเกินจะให้ไปตามหา เกาหลีก็ไม่ได้แคบๆที่จะตามหาเจอง่ายๆ เค้าก็ไม่รู้ว่าอยู่นี่จะอยู่กินยังไง
"ฮึก โอ้ยยยยอะไรว่ะ"ฮีชอลมองไปในสิ่งที่หล่นลงมาโดนหัวเค้า
"กระดาษ กระดาษส้นทีนอะไรมันแข็งจังฟระ ปาหัวหมาแตกนะเนี่ย"ฮีชอลบ่นพร้อมกับยื่นมือบางไปหยิบกระดาษขึ้นมาเปิดดู
ถึง สองผีพี่น้องตระกูลคิม
จาก ศาลผี ณเมืองผี โกทแลนด์เลื่อนไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เจอเอง
ถ้าเจ้าเปิดอ่านอยู่ก็ปิดอันนี้ไม่มีเนื้อหามันมีอันต่อไป ฮ่าๆๆๆ ส่งมากวนเล่นนะ ฮี่ๆ
"โอ้ยยยยยยยยย"กระดาษจากศาลผีตกลงมาอีกอันทันทีที่ฮีชอลขยำอันเก่าทิ้ง
"เหอะๆตอนท่านผู้พิพากษาผีตายสมองกระทบกระเทือนแน่เลยว่ะ"พอบ่นเสร็จก็เปิดกระดาษดู
ถึงสองผีพี่น้องตระกูลคิม
จาก ศาลผีรูปหล่อ อันนี้มีเนื้อหาจริงเชิญอ่านเลย
จะบอกถึงการอยู่การกินบนโลกมนุษย์เจ้าทั้งสองสามารถกินอาหารร่วมกับเนื้อคู่ เอ้ย มนุษย์ที่เจ้าดูแลได้ ก็ต่อเมื่อเนื้อคู่ เอ้ย มนุษย์ที่เจ้าดูแล เคาะจานข้าวสามครั้ง แล้วก็เรียก ฮีชอลเอ้ย แจจุงเอ้ย กินข้าวๆ เจ้าก็สามารถกินข้าวร่วมกันได้ ส่วนเรื่องการนอนเจ้าจะนอนหลับได้ต่อเมื่อนอนอยู่เตียงเดียวกับเนื้อคู่ เย้ย นอนอยู่กับมนุษย์ที่เจ้าดูแลเท่านั้นไม่งั้นเจ้าลองนอนที่อื่นดูสิ พอเจ้าจะหลับตามันก็จะมีอะไรมาทำให้เจ้าจั๊กจี้ ฮ่าๆๆๆ จั๊กจี๋แทน ส่วนอีกเรื่องหนึ่งที่ข้าจะบอกเป็นเรื่องสำคัญและข้าคิดว่าเจ้าสองพี่น้องอยากรู้แน่นอนเจ้าอ่านดีๆนะ
มันมีอยู่ว่า
ว่า
ว่า
ว่า โปรดติดตามฉบับต่อไป
ผีศาล เอ้ย ศาลผีรูปหล่อ ไปละบะบุย
ไอวิธีเรียกกินข้าวเหมือนตอนที่เค้าเรียกหมาที่บ้านกินข้าวยังไงไม่รู้แฮะ คิดไปเองมั้งฮีชอล แล้วไอเรื่องที่เราอยากรู้เรื่องอะไรนะ โว้ยยยยยยเกลียดศาลนี้จังบอกแล้วทิ้งไว้ให้ค้างเนี่ย
"พี่ฮีชอล อ่านอะไรอยู่เหรอครับ"ซีวอนที่เดินมาเห็นร่างบางกำลังอ่านกระดาษแผ่นบางหน้างิ้วคิ้วขมวดเวลาอ่านก็ถามขึ้น
"ก็สานส์จากศาลผีนะสิ อ่ะนี่...อ๊ะ."ฮีชอลคิดว่าจะหันมาเอากระดาษจากศาลผีให้ซีวอนอ่านหันมาก็ถึงกับผงะเพราะคนตัวสูงเล่นยื่นหน้ามาใกล้ห่างกันไม่ถึงคืบ
"อ่ะ อ่านสิ"พูดแล้วก็ยื่นกระดาษให้คนตัวสูงเสร็จแล้วก็ก้มหน้างุดๆ
"ครับ ฟอดดดดดดดด"พอตอบรับก็ขโมยสูดดมความหอมให้คนตรงหน้าเขินเล่นอีกสักนิดพอเวลาคนตรงหน้าเขินเนี่ยน่ารักสุดยอดเลย
"ไอบ้า ไอคนฉวยโอกาศ "ฮีชอลว่าพรางจะเดินออกไปแต่
หมับ
"ปล่อยนะซีวอน"
"อ่านด้วยกันสิครับ ผมไม่เข้าใจตรงใหนงงจะได้ถามไง"ซีวอนว่าพรางวาดแขนรอบเอวผีร่างบางแล้วกางกระดาษที่ตัวเองได้มาอ่าน
ถึงสองผีพี่น้องตระกูลคิม
จาก ศาลผีรูปหล่อ อันนี้มีเนื้อหาจริงเชิญอ่านเลย
จะบอกถึงการอยู่การกินบนโลกมนุษย์เจ้าทั้งสองสามารถกินอาหารร่วมกับเนื้อคู่ เอ้ย มนุษย์ที่เจ้าดูแลได้ ก็ต่อเมื่อเนื้อคู่ เอ้ย มนุษย์ที่เจ้าดูแล เคาะจานข้าวสามครั้ง แล้วก็เรียก ฮีชอลเอ้ย แจจุงเอ้ย กินข้าวๆ เจ้าก็สามารถกินข้าวร่วมกันได้ ส่วนเรื่องการนอนเจ้าจะนอนหลับได้ต่อเมื่อนอนอยู่เตียงเดียวกับเนื้อคู่ เย้ย นอนอยู่กับมนุษย์ที่เจ้าดูแลเท่านั้นไม่งั้นเจ้าลองนอนที่อื่นดูสิ พอเจ้าจะหลับตามันก็จะมีอะไรมาทำให้เจ้าจั๊กจี้ ฮ่าๆๆๆ จั๊กจี๋แทน ส่วนอีกเรื่องหนึ่งที่ข้าจะบอกเป็นเรื่องสำคัญและข้าคิดว่าเจ้าสองพี่น้องอยากรู้แน่นอนเจ้าอ่านดีๆนะ
มันมีอยู่ว่า
ว่า
ว่า
ว่า โปรดติดตามฉบับต่อไป
ผีศาล เอ้ย ศาลผีรูปหล่อ ไปละบะบุย
"ศาลผีนี่แปลกนะครับ อ๊ะ งั้นพี่ก็ต้องนอนกับผมอ่ะสิ"ซีวอนพูดพรางวางคางบนไหล่บางของฮีชอล
"ไอบ้า พูดอะไรให้มันกระจ่างหน่อยสิ ชั้นต้องนอนห้องเดียวกับนายเว้ย ไม่ใช่นอนกับนาย"
"ครับ นอนเตียงเดียวกันก็เตียงเดียวกันครับ แล้วหิวรึยัง ผมจะได้หาอะไรให้กิน"ซีวอนพูดพร้อมคลายอ้อมกอด
"อืม หิวแล้วล่ะ แจจุงคงอาละวาดตายแล้วมั้งเนี่ย น้องนายตายแน่เพราะหาอะไรให้น้องชั้นกินไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ทางด้านแจจุง
"ไอหมี เร็วๆหน่อยสิโว้ยยยยยย จะกินชาตินี้ไม่ใช่ชาติหน้า"แจจุงที่นั่งรอตรงห้องทานอาหารอยูนาน เคาะโต๊ะเล่นก็แล้ว จะหลับก็หลับไม่ได้ พอจะหลับตาก็จั๊กจี้จนน้ำตาเล็ด
"มาแล้วคร้าบบบบบบบบ"ยุนโฮเดินออกมาพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม
"มาม่า นายหายศรีษะไปนานได้แค่มาม่าต้มเนี่ยนะ"แจจุงพูดพรางมองมาม่าต้มในชาม
"ครับ สุดฝีมือเลยนะ"ยุนโฮพูดพร้อมนั่งลงเก้าอี้ข้างแจจุง
"ใช้ฝีมือด้วยเหรอไอมาม่าต้มเนี่ย"แจจุงพูดพร้อมกับหยิบตะเกียบขึ้นมาเตรียมคีบกิน
"กว่าจะเปิดแก๊สได้บ้านไม่ไหม้ก็บุญแล้วนะแจจุง กินๆไปเถอะนครับ"ยุนโฮพูดพร้อมกับวาดมือมาพาดไหล่แจจุง
"เนียน ไอหมี เนียน"แจจุงพูดพร้อมกับหันมามองค้อนยุนโฮ
"คะ..คร้าบ"
"อืม อ๊ะ ทำไมกินไม่ได้อ่า"พอแจจุงคีบเส้นมาม่าขึ้นมา ก็ตกพอคีบอีกก็ตกอีก
"ใช้ตะเกียบไม่เป็นก็ไม่บอกนะแจจุง เดี๋ยวยุนโฮป้อนให้มา"แจจุงก็ยอมให้ยุนโฮป้อนแต่โดยดีเพราะเค้าหิว แต่ก็....แหมะ....แหมะ....แหมะแล้วก็แหมะ..พอกำลังจะเข้าปากแจจุงเส้นมาม่าก็ตก
"ไอหมียุน แก...แกล้งช้านใช่มั้ยยยยยยยยยยยยยยย"แจจุงลุกขึ้นตบโต๊ะมองมาทางยุนโฮ
"ป่าวนะคร้าบแจจุงงง ผมไม่ได้แกล้งงงง"ยุนโฮพูดพร้อมกับส่ายหน้าดิกๆ
"อย่าอยู่เลยยยยยยยยยยยยย"แจจุงตะโกนแล้ววิ่งไปที่ยุนโฮส่วนยุนโฮก็วิ่งหนีโดยอัตโนมัติ
"เฮ้ยยยยยยยยย ผมไม่ได้แกล้งงงง พี่ซีวอน พี่ฮีชอล"ยุนโฮวิ่งมาจนเห็นซีวอนและฮีชอลจะเดินมาทำกับข้าวพอดียุนโฮเลยหลบไปอยู่หลังพี่ชายทั้งสอง
"ออก - มา - นะ - ชอง - ยุน - โฮ"แจจุงก้มหน้าระงับอารมณ์พูดเน้นทีละคำ
"ก็ถ้าผมออกไป แจจุงก็ฆ่าผมสิ"
"หลบไปพี่ฮีชอล หลบซีวอน"เมื่อไม่ยอมออกมาก็บอกให้ทั้งฮีชอลและซีวอนหลบไปแทน และพี่ที่รักน้องอย่างซีวอนก็หลบให้แต่โดยดี ส่วนฮีชอลหลบให้น้องชายแต่โดยดี
"เฮ้ย พี่ซีวอน พี่ฮีชอล"ยุนโฮหันมองหน้าสองพี่ชายควับๆ
"โชคดีน้องชาย"ซีวอนพูดเสร็จก็ดึงมือฮีชอลออกไปตรงจุดเกิดเหตุ
"นายตายแน่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"OUO แย้กกกกกกกกกกกกกก"
10นาทีผ่านไป
"จะตายมั้ยเนี่ย โทษละกาน แจ๊บๆ ก็พี่ฮีชอลกับพี่ชายนายนะบอกช้า"แจจุงพูดไปด้วยเขี้ยวอาหารไปด้วยหันมามองกับคนหน้าหมีข้างๆที่สภาพดูไม่ได้
"~~~~~~~~โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ~~~~~~~~~"ยุนโฮปล่อยโฮแล้วหันมามองหน้าแจจุง
"คืนนี้กอดไม่ปล่อยแน่ เพราะ แจจุงต้องนอนเตียงเดียวกับผม"ยุนโฮพูดพร้อมกับมองหน้าหวานของแจจุงไม่วางตา
"อยากเป็นศพกล้าลองชั้นก็ไม่ว่า"แจจุงพูดพร้อมกับดื่มน้ำแล้วลุกขึ้น
"จะไปทำแผลมั้ยเนี่ย ไอหมียุน"พูดเสร็จก็กระชากยุนโฮให้ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินลากยุนโฮออกไป
"น้องผมมันจะไม่ตายใช่มั้ย"ซีวอนหันมามองหน้าฮีชอล
"แหะๆ ไม่แน่ใจ"ฮีชอลหันมายิ้มแห้งๆ
ความรัก เอ้ย ศึกของผีและคนยังจะคงต้องดำเนินต่อไป
*****************************************************************
คนเ ราอยู่ได้เพราะมีความหวังเป็นส่วนประกอบ
ไรท์เตอร์ก็มีความหวังน้อยๆ คืออยากได้เมนท์
ความคิดเห็น