คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แบบนี้ก็ดี?
และวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง
เสียงเพลงและเสียงนักเรียนหลากหลายชั้นหลากหลายคนดังประสานกัน บรรยากาศในโรงเรียนดูครึกครื้นตลอดงาน นักเรียนชายหญิงทุกคนแต่งตัวด้วยชุดไปรเวท(ชุดเที่ยว)สวยงาม นักเรียนแต่ละคนยังมีกระเป๋าติดไม้ติดมือมาอีกคนละถุงสองถุงเพราะตอนกลางคืนจะมีงานราตรีต่อ เพราะฉะนั้นในถุงจึงเป็นชุดราตรีที่ใช้สำหรับใส่ในราตรีคืนนี้
ทุกคนต่างจับตามองมาที่ดงเฮกับคิบอมที่ควงคู่กันมาตั้งแต่บริเวณน่าโรงเรียนตลอดทาง เพราะ ทั้งสองคนเป็นดาวโรงเรียน เหมาะกันจิงๆ ง่ะ......?
"คิบอมชั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนะ...ปวดฉี่ง่ะ :p"
"อืม..ชั้นไปด้วยมั้ยละ"
"๐.+"
"ทำไมละชั้นกับนายก็ผู้ชายเหมือนกัน อายอะไร"
"มะ...ไม่ต้องง่ะ เด๋วชั้นไปเองดั้ย^^"
"เด๋วนายก็หาว่าชั้นทิ้งนายอีก"
ดงเฮทำแก้มป่องน่ารักใส่คิบอมแล้วทำหน้าบึ้ง อ้ากกกกก ดงเฮนายน่ารักจริงๆ
"ไปแล้ว"
"อืมเด๋วฉันไปรอข้างในละกัน"คิบอมพูดพร้อมกับหยิกแก้มใสๆของดงเฮ
จากนั้นคิบอมก็เดินเข้ามาในงานและเจอเข้าให้กับ....
"อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย คิบอมมึงหล่อว่ะ เด๋วจับทำผัวซะนี่"
"เฮ้ย ๐.0 ไอเยซองเล่นไร กูขนลุก"
"ฮ่าๆๆ วันนี้มึงหล่อว่ะ"เยซองพูดพร้อมกับเดินไปขยี้หัวเพื่อรักของเค้า
"เออ แล้วคนอื่นง่ะ"
"กูจะรู้มั้ย ไอพวกนั้นไม่ใช่แฝดสยามกูซักหน่อย ตัวไม่ได้ติดกัน"
ป้าบบบบบ!!!!!!
"โอ้ยยยยยยยยยย เรียวอุคอ่ะ แงง"
"พูดกับเพื่อนดีๆหน่อยได้มั้ยเล่า"
"อ้าวมันไม่ดีตรงใหนที่พูดอยู่เนี้ย"
"กวนตีนไง"
"อ้อ"เยซองบู้ปากจากแก้มที่ป่องๆอยู่แล้วเลยทำให้แก้มป่องเข้าไปอีก
"น่ารักตายง่ะ"เรียวอุคพูดพร้อมกับหันไปหยิกแก้มเยซอง
"เออ นี่คิบอม ฮีชอลซีวอน ฮันกยองกับฮยอกแจ และก็ คยูกับซองมินอยู่ข้างในอ่ะ"เรียวอุคหันไปบอกเพื่อน
"อ้าวแล้วไอคังอินอีทึก แล้วไอชินดงอ่ะมันไม่มาหรอเรียวอุค"
"เห็นว่าคงเป็นงั้น แต่ชินดงไม่รู้"
"ฮ่าๆๆ ไอชินดงมันหาคู่ไม่ได้มั้งเลยไม่มา ส่วน ไอคังอินกับไอทึก คงเทลาะกันตามเดิม"
ป้าบบบบบ!!!!!!
"โอ้ยยยยยยยยยยย เรียวอุคง่ะ"
"ปากหมาอีกแล้ว"
"โธ่"
"เฮ้ยยยยยยย กูได้ยินใครนินทากูว่ะ"
ทุกคนหันไปทางต้นเสียงเห็น ชินดง0.+ ควงคู่มากับโบอา นักเรียนสาวหน้าใสหุ่นดีและเป็นนักร้องของโรงเรียนอีกตางหาก และตามคอนเส็ปของชินดงในมือเค้าเต็มไปด้วยของกิน
"เยซองไง ชินดง ไอเยซองมันนินทามึง"
"ไอเวรรรรรร คิบอมมมมมมมม"
ป้าบบบบบ!!!!!!
"ไอชินดง มึงตีกูทำไมพ่อเป็นมือกลองหรอ"
ป้าบบบบบ!!!!!!
"โธ่ไอนี้เล่นถึงพ่อกู"
"ฮ่าๆๆ ป่ะเข้าไปในงานเหอะ"เรียวอุคชวนเพื่อนๆ ทุกคนพยักหน้ารับ
"เอ่อแต่ แล้วดงเฮล่ะคิบอม"เรียวอุคถามคิบอม
"ไปเข้าห้องน้ำอ่ะ"
"อ๋อ"
"เออ ไอคิบอมแล้วมึงจะจัดการยังไงกับยัยเจสสิก้าว่ะวันนี้กูเห็นยัยนั่น อลังการเต็มที่"เยซองพูดโดยไม่ได้มองหน้าผู้สนทนาอย่างคิบอมแต่ไปแย่งขนมในมือของชินดง
"กูไม่รู้..แต่กูไม่เคยให้สัญญายัยนั่นเลยนะเว้ย"
"ง่า....ไอเยซองมึงมาแย่งกูทำมายยยยยยย ทำไมไม่หาแดกเองง่า แงงงงงง"
"โห่ มึงอ้วนเป็นหมูแล้วเด๋วกูช่วยแบ่งไง"
"มะอาวววววววววววววววววว"
ป้าบบบบบ!!!!!!
"ไปแย่งเพื่อนกินทำไมเยซอง"
"เรียวอุคง่า ทำไมวันนี้โดนตบหัวบ่อยจังว่ะกู"
"ไปเข้าไปในงานเหอะ"
ดงเฮออกมาจากห้องน้ำมาล้างหน้าล้างมือ แล้วก็ต้องผงะกับภาพที่เห็นด้านหลัง เจสสิก้า!!!!!!
"เธอเข้ามาได้ไงนี่มันห้องน้ำชายนะ"
"ฉันมีมือมีเท้าทำไมจะเข้ามาไม่ได้"
"แล้วเธอมีอะไร"
"มีแน่ละ แกก็รู้วันนี้ชั้นต้องมางานนี้กับคิบอมแกยังหน้าด้านมากับคิบอมของชั้นอีก"
"ของเธอ! ฮึ นี่แม่คุณคิบอมเพื่อนชั้นเป็นของเทอตั้งแต่เมื่อไร"
"ตั้งแต่ใหนไม่สำคัญหรอกสำคัญที่ว่าเธอมาแย่งของๆชั้น"
"แล้วไง"ดงเฮเอียงคอถามและทำหน้ากวนๆ
"งานนี้ชั้นต้องได้คู่กับคิบอมเท่านั้น!!!!!"
"เหรอ งั้นเธอคงไม่ต้องอยู่งานนี้ต่อแล้วละเพราะคิบอมเพื่อนชั้น..กับ..ชั้นเราคู่กันในงานนี้"
ดงเฮพูดเสียงเรียบๆ แล้วหันเอาหน้ามาใกล้ เจสสิก้า ทำให้เธอผงะ ตกใจเล็กน้อย แล้ว ดงเฮก็เดินออกไปโดยไม่หันมามองเจสสิก้า ทิ้งเธอไว้กับความแค้นใจ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แกอย่าหวังจะมีความสุขเลยมาเล่นกับคนอย่างช้านนนนนนนนนนนน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด"
"เฮ้อ เจอยัยนี่อารมณ์เสียชะมัด ผู้หญิงอาร่ายยยยหน้าด้านที่สุด"
ปึ้กกกก ดงเฮเดินชนกับใครคนนึง
"ดงเฮนายไปใหนมา ชั้นรอนายตั้งนาน"
"อ้าว แหะๆ คิบอม"
"ทำไมนานจังไม่เข้าใจคำถามรึไง"
"ก็เจอยัยเจสสิก้าของนายนะสิ"
"ใครของชั้น"
"ก็ยัยนั่นว่านายเป็นของยัยนั่นหนิ"
"0.+ แล้วยัยนั่นทำอะไรนายรึเปล่า"
"เปล่า ฮ่าๆๆ พูดถึงก็สะใจดีนะยัย นั่น เหวอเลย ว่ะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ง่ะ0+0"นายน่ากลัวจิงๆ ดงเฮ
"อืม ว่าแต่ไปในงานกันเถอะ"
"อืมๆ เพื่อนรออยู่"
"เออ แล้วนายไปเก็บชุดที่ใช้คืนนี้ไว้ใหนล่ะคิบอม"
"อ่อ....อยู่ที่เกะชั้น4 เลข 321ง่ะ "
"อ๋อ นาย..เอ้ย ...ไม่นายไปเก็บกับชั้น"
"ขี้เกลียด"
"อ่า.......คิบอมมมมมมมมมม...น้า"ดงเฮทำหน้าอ้อนคิบอมเอาหน้าใสๆไปถูกับใหล่แกร่งของคิบอม
"เออๆ...ก็ได้"
"เย่ ป่ะๆ"แล้วทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในงาน
"ฮึ..."
เสียงหัวเราะในลำคอของผู้ปริศนาที่แอบฟังบทสนทนาของคิบอมกับดงเฮเมื่อกี้นี้
งานผ่านไปได้ด้วยดีจนนาฬิกาเดินมาถึงเวลา6โมงเย็นเป็นเวลาที่นักเรียนทุกคนจะต้องไปแต่งเสื้อผ้าในงานราตรีคืนนี้ คิบอม ดงเฮ เยซอง เรียวอุค ฮีชอลซีวอน ฮันกยอง ฮยอกแจ และก็ คยูกับซองมิน เดินมาจนถึงที่ขึ้นอาคารที่เก็บชุดไว้
"อ้าวแล้วไอชินดงไม่เปลี่ยนชุดรึไง"ฮีชอลพูดถามเพื่อนๆในกลุ่ม
"จะรู้มั้ย"เยซองตอบออกไปกวนๆ
"อยากตายก่อนวัยอันควรรึไงไอเย่"ฮีชอลยืนเอียงคอท้าวเอวมองหน้าเยซอง
"เออ ช่างกูเหอะ กูอยากตายตอนใหนก็เรื่องของกูแต่กูยังไม่อยากตายตอนนี้"
"งั้นถ้ามึงไม่ตอบกูดีๆก็เงียบปากไป"ฮีชอลพูดพร้อมหันมาพูดกับคิบอมและดงเฮ
"พวกนายมาช้ากว่าพวกชั้นไปเกก็บเสื้อผ้าไว้อาคารใหนล่ะ"
"อ่อ..อยู่อาคาร3ชั้น4อ่ะ"
"คนล่ะอาคารกับพวกเรางั้น เจอกันตรงนี้ละกันถ้าเปลี่ยนชุดเสร็จ"ฮีชอลหันไปบอกเพื่อนๆทุกคน
"โอเค"
"อ้ากกกกกกกกก แล้วไม่มีใครคิดจะตอบคำถามของชั้นเลยใชมั้ยเนี่ย ชินดงไม่เปลี่ยนชุดหรอ"ฮีชอลตะโกนขึ้นอีกครั้ง
"ทำไมนายหึงหมอนั่นเหรอไง"ซีวอนถามเซ็งๆ แล้วเดินเข้าไปในอาคารที่เค้าเก็บชุดไว้
"อ้ากกกกกกกก นายงอลชั้นบอกไว้ก่อนไม่ง้อนะโว้ยยยยยยยยไอสิงโต ไอซีวอน"
ฮีชอลตะโกนเสร็จแล้วลากเพื่อนๆที่เหลือตามซีวอนขึ้นไปอย่างกระฟัดกระเฟียด
ทางด้านดงเฮกับคิบอมก็เดินมาถึง หน้าเกะที่เก็บชุดไว้แล้วพบว่า ชุดในเกะของดงเฮถูกตัดขาดเป็นชิ้นๆ
"ใครทำของชั้นเนี่ย"
"เฮ้ย....ใครมันทำบ้าๆอย่างนี้ว่ะ"
"แล้วชั้นจะทำไงล่ะคราวนี้"ดงเฮก้มหน้าและถอนหายใจออกมา ใครมันทำบ้าๆแบบนี้นะ
"งั้นนายก็ไม่ต้องไปงานหรอก"
"ห๊ะ...แล้วนายจะให้ชั้นอยู่คนเดียวเหรอไงเล่า"ดงเฮพูดฉุนเฉียวพร้อม เดินหนีคิบอม มานั่งกอดอกอยู่ตรงเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ข้างๆ
คิบอมเดินมานั่งข้างๆดงเฮ
"ชั้นก็ไม่ไปไง .. "
"....."
"ชั้นจะอยู่กับนาย"
"....."
"เพราะชั้นเคยสัญญาแล้วว่าชั้นจะไม่ทิ้งนาย"
"ฮึก ขอบใจมากนะคิบอม"
"เฮ้ย มีคนตัดชุดราตรีของดงเฮว่ะ ไอคิบอมเพิ่งโทรมาบอกเมื่อกี้"
"ใครทำว่ะ"ฮีชอลสะบถกับตัวเองเบาๆ
"กูจะรู้มั้ย"
"ไอเย่เมื่อไรมึงจะเลิกกวนตีนว่ะ"ฮีชอลพูดอย่างเซ็งๆ
"กูตาย><"เยซองพูดออกมาขำๆ แล้วยิ้มให้ฮีชอล
"เฮ้อ ไปในงานเหอะไอพวกนั้นมาไม่ได้ งานแกร่วหมด แต่ชั้นต้องรู้ให้ได้ใครมันทำแบบนี้กับดงเฮ"ฮีชอลพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินเข้างานไป
"ไปใหนละคราวนี้"
"อืม คิบอมนายจำตอนนั้นได้มั้ย?"
"ตอนใหน"
"ก็ตอนคาบอาจารย์แจจุงไง ที่นายถามชั้นว่าชั้นไปทำอะไรบนดาดฟ้า"
"อืม จำได้"
"ชั้นจำได้วันนี้วันเกิดนาย"
"เออใช่...ชั้นลืมเลย"
"เฮ้อ แล้ววันนี้เค้าบอกว่าจะมีดาวตกตอน1ทุ่มชั้นว่าจะชวนนายหนีมาดูก่อนแต่ดันเป็นแบบนี้"
"เหรอ งั้นเราไปเลยดีกว่า"
"อื้ม งั้นไปกัน"
คิบอมและดงเฮเดินมาบนดาดฟ้าก่อนถึงดาดฟ้าดงเฮขอปิดตาคิบอมแล้วเดินขึ้นมา
"อ่ะถึงแล้ว"
ดงเฮเปิดตาคิบอมออก คิบอมเห็นบนดาดฟ้ามี กระดาษแข็งเขียนคำว่าแฮปปี้เบริดเดย์แต่ต้องใช้วิจารณญาณ์แรงกล้า ถึงจะอ่านออก และมีบอร์ดที่ติดรูปตั้งแต่เด็กๆของดงเฮกับคิบอมจนถึงปัจจุบัน และกล้องดูดาวกับเก้าอี้สองตัว
"นายเขียนคำว่าแฮปปี้เบิดเดย์หรอ"
"เออ..ทามมาย"
"ฮึ ..ก็สวย"
"อ้ากกกกกกกกกกกนั้นทำไมท้องฟ้า มืดเร็วจัง มีดาวแล้วด้วย"
"ไปดูดิ"
"นายก็มากับชั้นสิ"ดงเฮลากคิบอมมานั่งที่เก้าอี้ที่เตรียมไว้เพื่อดูดาว ทั้งคู่มีบทสนทนากันไปเรื่อยๆ แต่ยิ่งมืดอากาศยิ่งเริ่มหนาวขึ้น
"นายหนาวเหรอดงเฮ"
"ฮึ..ไม่หนาวหรอก"ดงเฮพูดปากสั่นตัวสั่นมือกอดอก
"ไม่จริงอ่ะ"ติบอมพูดพร้อมกับถอดเสื้อตัวนอกออกแล้วคลุมให้ดงเฮ
"แล้วนายละ"
"ชั้นไม่หนาวหรอก"
"แต่นายไม่ใช่คนเหล็ก เสื้อนายใหญ่ออก"ดงเฮพูดพร้อมกับวาดเสื้อไปคลุมตัวคิบอมด้วยตอนนี้ทั้งคู่ อยู่ในเสื้อโค้ดตัวเดียวกัน เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะอย่างน้อยชั้นกับนายก็สนิทกันมากขึ้นนี่คิบอม?
**********************************************************************
เอ่อคือ ต้องขอบคุณคนที่โหวดและเม้นท์ให้ด้วยนะค่ะ
คือมีกำลังใจเพิ่มขึ้นเยอะ
แต่คนไม่โหวดไม่เม้นท์อ่ะไม่ว่ากัน
แค่มีคนดูก็ชื่นใจแล้ว
ความคิดเห็น