คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นายกับฉัน
"เฮ้ยยยยยยยยยย ขอแฟนแกสิว่ะ"
"ไอเวร ฉันยังไม่มีแฟนเว้ยยยยยย"
"เหรอ แล้วไอดงเฮง่ะ"
"ทำไม ก็เพื่อนกันทั้งนั้นล่ะ"
"อ้าวเหรอ ฮ่าๆ เห็นสนิทกัน นึกว่าแฟน"
"ไอเวร"
"อ้าว ไอเวรไอนี่ ไอคิบอม เรียกยังเดินหนีอีกกกกกกก!!!!!"
บทสนทนาของเพื่อนสนิทเยซองและคิบอม(?) ทำไมว่ะเพื่อนสนิทกันก็หาว่าเป็นแฟน บ้าไปแล้วววววว!!!!!! ฉันกับนายก็แค่เพื่อนกันแหละดงเฮ คิบอมคิดในใจก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะและหยิบหนังสือที่จะเรียนในคาบต่อไปมาอ่านอย่างไม่หยีระสิ่งรอบข้าง เนื่องจากเค้ายืมหนังสือที่เค้าอยากอ่านจากเพื่อนมาอ่านไม่ได้เลยหงุดหงิด อ่านหนังสือเรียนดีแล้วว้อยยยยยย!!! เห็นจะมีแต่เค้าทียังไม่มีหนังสือเล่มนี้ เพราะเค้าขอให้ใครซื้อให้ไม่ได้หรอก เค้าต้องแบ่งเบาภาระของพ่อแม่นะ
แล้วดงเฮนายหายไปใหนล่ะเนี่ย
"อ้ากกกกกกกกกกกก อาจานมาแล้ววววววว"
เสียงของดงเฮที่วิ่งหน้าตั้งมาแต่ไกลและตะโกนเป็นการส่งสัญญาณให้เหล่าลิงในห้องเรียนทั้งหลาย นั่งอยู่กับที่ให้เป็นเด็กดีของสังคม(?)
ดงเฮวิ่งมานั่งโต๊ะตัวเองที่อยู่ตรงข้างคิบอม
"ดงเฮนายไปใหนมาอ่ะ"
"ไปดาดฟ้ามา"
"นายไปทำไรบนดาดฟ้า"
"อ่า...ฉัน..."
"เอ้าๆ นักเรียนนั่งที่ได้แล้ว"เสียงของคุณครูประจำชั้นสุดสวย(?) คุณครูแจจุง
"ตกลงนายไปใหนมา"
"นี่ๆคุณคิบอมฉันกำลังจะพูดฟังหน่อยสิครับ"
คิบอมหันไปมองดงเฮด้วยสายตาที่รอคำตอบแต่ดงเฮก็หันหน้าหนี
"อ่อ..ครับขอโทษครับอาจารย์"
"อืม...คือแบบนี้ช่วงนี้ก็กำลังเข้าสู่เทศกาลปีใหม่พรุ่งนี้ที่รู้ๆโรงเรียนเราจะจัดงานเลี้ยง และจะมีงานเลี้ยงเต้นรำในตอนช่วงดึก"
"อาจารย์ครับแล้วไปเป็นคู่ไปรึเปล่าครับ"นักเรียนชายในห้องคนนึงถามขึ้น
"นี่ไงผมกำลังจะพูด ใช่ ให้จับคู่ไปเป็นคู่"
จากนั้นเสียงของนักเรียนในห้องก็เอะอะขึ้น ว่าใครจะคู่กับใคร ดงเฮกับคิบอมหันมามองหน้ากันเล็กน้อยแล้วดงเฮก็ถามคิบอมขึ้นว่า
"นายจะคู่กับฉันใช่มั้ยคิบอม ><"
"อืม..."
"คิบอมเราคู่กันนะ"เสียงของเจสสิก้าเพื่อนร่วมห้องดังขึ้นเพื่อชักชวนคิบอมให้ไปเป็นคู่เต้นรำในงานนี้
"แต่...."
กรี้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"อ๋า~~~ หมดเวลาเรียนแล้วพรุ่งนี้เจอกันนะจ้ะคิบอม"
"แต่..."ไม่ทันที่คิบอมจะปฏิเสธเจสสิก้าก็เดินลิ่วไปโดยไม่หันมามองคิบอมเลยซักนิดว่าจะพูดอะไร เจสสิก้าเล็งคิบอมมาตั้งแต่ ม.ต้น แต่เป็นเพราะคิบอมไม่สนใจชวนคิบอมทีไรก็ไม่เคยจะได้ไปด้วยกันซักทีเพราะถูกคิบอมปฎิเสธเป็นประจำแต่วันนี้เจสสิก้าเปลี่ยนมุกใหม่มาเล่นมุกที่พูดแล้วเดินหนีคงคิดว่า ยังไง พรุ่งนี้คิบอมก็ต้องเป็นคู่ของเธอแน่นอน
ปั้ง!!!!!!!
"คิบอมแล้วตกลงพรุ่งนี้นายจะไปกับฉันมั้ยยยยยยย"ดงเฮเดินมาตบโต๊ะคิบอม แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ นายเคยไปกับฉันทุกปีนะคิบอมมม นายจะทิ้งเพื่อนอย่างฉันแล้วไปกับแม่นั้นหรออออออออออ!!!!!!!!
"แต่ดงเฮเจสสิก้า..เค้า.."
"ทำไม.."ดงเฮยืนท้าวเอวเอียงคอรอคำตอบ
"เฮ้ยๆ...ค่อยพูดกันนะเว้ยสองคนนี้เด๋วฉันจะกลับบ้านและ...เยซองพูดจบก็หันไปหาเพื่อนสนิทมากของเค้าสามคนคือ เรียวอุค ฮีชอล และ ซีวอน
"อ้าววววววไอเพื่อนเวรทำไมไม่รอล่ะ"
"วันนี้ฉันสี่คนจะกลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าตอนประถมหน่อยว่ะ มึงอยู่คนละโรงเรียนกับกูไม่ใช่หรอ"
"เออ ค่อยพูดค่อยจาแล้วกัน ยังไงก็เพื่อนกันนะเว้ย"
"เฮ้ย..ไอฮีชอล"
"ไปละๆ"จากนั้นในห้องเรียนตอนนี้ก็เหลือแต่ดงเฮกับคิบอม
"นายจะไปกับยัยนั่นก็เชิญเถอะ"ดงเฮหันไปขว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกไปโดยไม่สนใจคิบอมเลย
งานงอก งอลๆๆ นายงอลอีกแล้วดงเฮ ชั้นก็ต้องไปง้อนายอีกใช่มั้ยเนี่ย
"ไอบ้า..คิบอมมมมมมมมมม"วิ่งออกจากโรงเรียนมาสันเขื่อน อุไม ที่ดงเฮกับคิบอม ชอบมานั่งเล่นที่นี้ด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ แต่เพื่อนกันตั้งแต่เด็กแล้วไง! ในเมื่อวันนี้นายทิ้งเพื่อนอย่างชั้นแล้วคิบอมมมมมมมมมมม
"นายทิ้งช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน"ดงเฮตะโกนออกไปสุดเสียงอีกครั้งเพื่อระบายอารมณ์
"ไอคนผิดคำพูดดดดดดดดดดดดดดดดด"ใหนนายเคยสัญญากับชั้นไงว่านายจะไม่ทิ้งกันจะเป็นเพื่อนที่ไม่ทิ้งกันตลอดไป"ชั้นจะดูแลนายชั้นจะไม่มีวันทิ้งนายนะดงเฮ"
ดงเฮคิดแล้วเจ็บใจเลยตะโกนออกไปอีกครั้งหากแต่ครั้งนี้มีเพื่อนมาร่วมตะโกนด้วย
"โธ่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...."คิบอมมาช่วยดงเฮตะโกนเค้ารู้ดีว่าดงเฮจะต้องกลับถึงบ้านประมาณสี่โมงตอนนี้ก็สามโมงกว่าแล้วเค้าควรจะเดินทางกลับบ้านได้แล้วๆทุกครั้งที่ดงเฮจะไปเค้าจะตะโกนคำนี้เป็นคำสุดท้ายเพื่อระบายอารมณ์ไม่ดีที่มีมาทั้งอาทิตย์แม้ตอนนั้นดงเฮจะรู้สึกสบายใจแต่ดงเฮจะทำแบบนี้ทุกครั้งเพื่อให้ลืมเรื่องไม่ดีของวันนั้นซะ
ดงเฮหันมามองคิบอม นายจะมาทำไมล่ะ
"นายจะมาทำไม"ดงเฮพูดกับคิบอมโดยไม่หันหน้ามอง
"......"
"ทำไมชั้นถามไม่ตอบ"ดงเฮยังคงถามทั้งๆที่ไม่มองหน้าผู้สนทนาด้วย
"......"
"คิบอมมมมมมมมนายจะกวนชั้นไปถึงใหน ชั้นถามทำไมไม่ตอบ"ดงเฮทนไม่ใหวหันมาตะโกนใส่หน้าคิบอม
"อ้าว นายถามชั้นหรอ"
"แล้วชั้นจะไปพูดกับแมวที่ใหนได้เล่า ในเมื่อตอนนี้ก็มีชั้นกับนายสองคน"
"นายไม่ได้มองหน้าชั้นซักหน่อยก็เหมือนไม่ได้คุยกับชั้น"
"เฮ้อ...."ดงเฮถอนหายใจ
"นายถอนหายใจทำไม?"คิบอมถามดงเฮพร้อมกับกระโดดไปนั่งบนกำแพงเขื่อน(เด๋วได้หงาย)
"เรื่องของชั้น"ดงเฮพูดพรางกระโดดไปนั่งบนกำแพงเขื่อนข้างดงเฮ
"เฮ้อ...."
"นายถอนหายใจทำไมคิบอม"
"เรื่องของชั้น"
"อ้ากกกกกกก.....ก็พรุ่งนี้ชั้นจะไปงานเต้นรำกับใครเล่า"
"....."
"ก็นายดันมาผิดสัณญาที่เคยให้ไว้กับชั้นอย่างนั้น"
"....."
"ไปกับยัยนั่นแล้วชั้นจะไปกับใคร"ดงเฮก้มหน้าแล้ว น้ำตาที่คลอเบาอยู่ก็ไหลลงมา
นายร้องไห้เหรอดงเฮ ชั้นทำนายร้องไห้เหรอ
"แล้วชั้นจะไปกับใครล่ะ"
"ชั้นไง..."ดงเฮหันมามองหน้าคิบอม
"แต่นายต้องไปกับ..."
"ใครว่าชั้นจะไปกับยัยนั่น"
"......"
"นายพูดเองเออเองทั้งนั่น"
"......"
"ชั้นไม่ได้ผิดสัณญากับนายซักหน่อย"
"ฮึก.ฮึก..ฮึก"ดงเฮน้ำตาใหล
"นายร้องไห้ทำไมเนี่ย"คิบอมพูดพร้อมขยี้หัวของดงเฮ
"เพราะใครล่ะ"
"อ้าว....."
"เหอะ..."
"ดงเฮชั้นไม่มีทางทิ้งนายแน่ชั้นสัณญาเพื่อน"
"เออ"
"ชั้นไปส่งนายป่ะ"
"มันหน้าที่นายไม่ใช่หรอ คิม คิบอม"ดงเฮพูดจบพร้อมโยนกระเป๋านักเรียนของเค้าให้คิบอม
"อ้าวแล้วนายไม่ถือเองอ่า TOT"
"ไปล่ะนายถือกระเป๋าแค่นี้เดินต้วมเตี้ยมจัง เร๊ววววว"
ทั้งสองคนเดินกลับบ้านไปตลอดทางมีบทสนทนาที่น่ารักตลอดทาง และหยอกล้อกันไปไม่หยุด
และวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง...........
**********************************************************************
เสร็จไปหนึ่งตอน อ่านแล้วเมนท์หน่อยนะค่ะ
หรือไม่ก็ลงคะแนนให้ด้วย
"ดงเฮชั้นไม่มีทางทิ้งนายแน่ชั้นสัณญาเพื่อน"
ความคิดเห็น