คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Ride ที่ 5 : สิ่งที่มองเห็น
เมำเนินไปอย่ารวเร็ว บนฟิล์าร่อสู้ปราภาพอยูนิทั้สอฝ่ายึ้นมา ผืนป่าที่เียวี รัสีอวอาทิย์ส่อลอผ่านเรือนยอไม้ลมาแะ้อัวละรทั้สอ ใบไม้สีเียวเ้มโบสะบัไปมาามแรลม เสียนร้อเื้อยแ้ว และเสียน้ำไหลเอื่อยๆ สร้าบรรยาาศที่แปลใหม่และน่าื่นเ้น สุยอเทพายทมิฬ บลัแบล ยืนส่าผ่าเผย้วยาบเล่มยัษ์ในมือ ส่วน อาร์โบรอส รา้อน เฟิรอ ็แผ่ปีว้า วาสุสาว้อมอู่่อสู้้วยวามเยือเย็น
“บลัแบล! โมี!” าบเล่มยัษ์ในมืออบลัแบลฟาฟันลมาใส่ร่าออาร์โบรอส แ่ทันในั้นเอ
อาร์โบรอส็ยปีึ้นป้อันเอาไว้ เิประายไฟสว่าวาบไปทั่วสนามรบ เสียอารปะทะัน้วยำลั
ััวานไปทั่วผืนป่า ใบไม้ร่วหล่นลมาเป็นำนวนมา
โโนฮะรีบป้อันโยารปาาร์ใบหนึ่ลไปใน่อ Guard Circle พร้อมับประาศ “ป้อัน!” อาร์โบรอสยปีึ้นวาารโมี เิประายไฟสว่าวาบไปทั่วบริเว เผยให้เห็นเหล่ายูนิที่ถูอลลมาเป็นาร์เี้ยน
อาร์โบรอสไม่รอ้าที่ะอบโ้ลับ มันแผ่ปีออว้า ราไม้นาให่โผล่พุ่ออมาาพื้นิน พันัวรอบร่าอมันราวับเราะป้อัน ่อนะยิหนามแหลมมสีเียวเ้มออมาเป็นร้อยๆ เล่ม พุ่รไปยับลัแบล้วยวามเร็วสู หนามแหลมมเหล่านั้นหมุนวนไปมาในอาาศราวับพายุหมุนสีเียว ท้อฟ้าเหนือสนามรบถูปลุมไป้วยเาอหนามแหลมมนับไม่ถ้วน บลัแบล้อหลบหลีหนามแหลมมเหล่านั้นอย่าว่อไว แ่็ยัถูหนามแหลมมบาส่วนแททะลุร่าาย"
บลัแบลใ้วามเร็วและพลัในารโมีอย่า่อเนื่อ าบเล่มยัษ์ฟาฟันไปมาอย่ารวเร็ว ออร่ามืมิแผ่ยายออไปทำลายทุสิ่ที่วาหน้า ะเียวัน อาร์โบรอสหลบหลีพลัเวทย์โมีสวนลับอย่าทันวัน ลำแสที่เหมือนเวทย์มน์ออมาาไม้เท้าอมันอย่า่อเนื่อ
ทั้สอยูนิ่อสู้ันอย่าสูสี ไม่มีใรยอมใร บลัแบลพยายามะเ้าใล้ัวอาร์โบรอสเพื่อโมีระยะประิ ะเียวัน อาร์โบรอส็พยายามรัษาระยะห่าและใ้เวทย์มน์สลับับารวบุมพื่าๆที่เหมือนั่มีีวิรุมโมีสวนเป็นารป้อัน
ถึเทิร์นอโโนฮะ! อาร์โบรอสที่ไ้รับบาเ็บยัไม่ยอมแพ้ มันลุึ้นยืนอย่า้าๆ ร่าายเริ่มมีบาแผล แ่วาอมันยัเปล่ประาย้วยวามมุ่มั่น "แพลนท์โทเ่น โมี!" เสียอโโนฮะั้อไปทั่วสนามรบ อาร์โบรอสยไม้เท้าึ้นสู พลัานสีเียวมรไหลเวียนทั่วร่าายอมัน ่อนะรวมัวันที่ปลายไม้เท้าเป็นลูบอลแสสีเียวนาให่สว่า้าพร้อมับอทัพแพลนท์โทเ่น ที่โรมรันเ้าโมีบลัแบลนั้ัวไม่ทัน
นเิระยะห่าอทัู้่ึ้น
ทันในั้น! ลูบอลแสสีเียว็พุ่ออาปลายไม้เท้า้วยวามเร็วสู พุ่รไปยับลัแบล เมื่อลูบอลแสสีเียวสัมผัสับอาาศ มัน็แออเป็นพันๆ ิ้น ลายเป็นฝนแห่หนามแหลมมสีเียวที่ลมาาท้อฟ้า พุ่เ้าใส่บลัแบลอย่ารวเร็ว บลัแบลทำไ้เพียยาบึ้นมาวาารโมี แ่ลำแส็มีวามรุนแรเินว่าที่าบะรับไหว แรระเบิที่เิึ้นทำให้เิลุ่มวันสีาวปลุมไปทั่วสนามรบ แ่ยัไม่ทันที่ฝุ่นวันะาหาย…….!
“เทิร์นอัน!” ลูะประาศเสียั “หลัานำาร์เร 3 ึ้นมือ ถ้าแวนาร์ออีฝ่ายเป็นเรสาม ัวนที่แท้ริภายใ้เาอบลัแบละเปิเผยออมา!”
ทันทีที่ำพูอลูะสิ้นสุล ร่าอบลัแบล็เริ่มเปล่แสสว่าเิ้าทั่วทั้สนามรบ ิ้นส่วน่าๆ อร่าายเริ่มแออเป็นเสี่ยๆ ่อนะรวมัวันใหม่ในรูปแบบที่แ่าออไป ร่าายที่เยลุมเรือมืมิ ลับลายเป็นร่าายที่เปล่ประาย้วยพลัานสีทออร่าม สวมุเราะที่ประับไป้วยอัมีสีแเลือหมู และถืออาวุธทีู่ทรพลั
“ูพีเรียไร์! ฮีโร่อวาศ ผู้ยิ่ให่ แรน์แลลอป!” ลูะประาศื่ออยูนิใหม่้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามฮึเฮิม
แรน์แลลอปยืนส่าผ่าเผยอยู่รลาสนามรบ วาสีทอ้อมอไปรอบัว้วยวามมั่นใ ร่าายที่สูให่และแ็แร่แผ่รัศมีแห่พลัอำนาออมาทั่วบริเว ุเราะสีทออร่ามสะท้อนแสอาทิย์นทำให้ผู้ที่มอเห็นรู้สึถึวามยิ่ให่และส่าาม อาวุธในมืออแรน์แลลอปูทรพลัและน่าเรามราวับาบอเทพเ้า
้วยวามสามารถพิเศษที่สามารถเพิ่มพลัให้ับเรียร์าร์ไ้ามำนวนริิอลอัวเอ แรน์แลลอปึลายเป็นภัยุามที่น่าลัวสำหรับู่่อสู้ เรียร์าร์ทั้หมในสนามอลูะไ้รับพลัเพิ่มึ้นอย่ามา ทำให้ารโมีอพวเามีวามรุนแรมายิ่ึ้น
แรน์แลลอปเหยียบย่าลบนพื้นินอย่ามั่น วาสีทอ้อมอไปยัู่่อสู้้วยวามเยือเย็น เสียำรามัึ้อไปทั่วสนามรบ ลูะยืนอยู่เบื้อหลัยูนิอน รอยยิ้มมั่นใปราบนใบหน้า แ่ลึๆ ในในั้นลับรู้สึัวลใเล็น้อย เธอหันไปมอโโนฮะที่ยืนอยู่ฝั่ร้าม
ในะนั้นเอ สายาอโโนฮะ็สบเ้าับลูะ ภาพในอีผุึ้นมาในหัวอเธอ ภาพอายหนุ่มร่าสูที่เยเป็นเพื่อนสนิท ภาพอรอยยิ้มที่เยอบอุ่น และเสียหัวเราะที่เยััวาน วามรู้สึิถึและโหยหาผุึ้นมาในใอเธออย่ารุนแร เธอรู้สึเหมือนมีสายลมแรพัเ้ามาปะทะถึในหัวใ ทำให้เธอมีไฟึ้นมาอีรั้
ภาพเบื้อหน้าอลูะเปลี่ยนไปราวับภาพลวา เธอเห็นัวเออยู่ในห้อวบุมที่สว่าไสวไป้วยแสสีทออร่าม ทุปุ่ม ทุสวิ์ อบสนอ่อสัมผัสอเธออย่าแม่นยำ ราวับเป็นส่วนหนึ่อร่าาย เธอรู้สึถึพลัานมหาศาลที่ไหลเวียนอยู่ภายในัว เธอือหนึ่เียวับแรน์แลลอป
"ปลปล่อยพลัานเ็มพิั!" ลูะสั่าร้วยน้ำเสียที่มั่นใ แรน์แลลอปอบสนอ่อำสั่อเธอทันที พลัานสีทอมหาศาลไหลเวียนทั่วร่าายอมัน ่อนะรวมัวันที่ปลายาบพลัานที่ิั้อยู่ที่เอว
"ไฟเยอร์!" ลูะสั่ารอีรั้ แรน์แลลอปฟาาบพลัานออไป ลำแสสีทอทรพลัพุ่ทะลุอาาศไปยัำแหน่อโโนฮะ ลำแสสีทอัผ่านอาาศทิ้ร่อรอยไว้เบื้อหลั เสียระเบิัึ้อไปทั่วสนามรบ
“ยัหรอน่า!!!” ลูะะโนออมาอีรั้ แรน์แลลอประโึ้นสู ่อนะทุ่มัวลมาเหวี่ยาบพลัานเป็นวลม สร้าลื่นพลัานนาให่พัระหน่ำไปทั่วบริเว ทำให้พื้นินสั่นสะเทือนและเศษหินระเ็นระอน
"ไม่ป้อัน!" โโนฮะะโนเสียััวาน วาอเธอเปล่ประาย้วยวามมุ่มั่น เธอไม่ลัเลที่ะรับารโมีที่รุนแรอแรน์แลลอปเ้าไปเ็มๆ ร่าายอเธอสั่นสะเทือนไปทั้ัวเมื่อถูพลัานมหาศาลปะทะเ้าให้
ภาพ้อนออาร์โบรอสที่ำลัยิ้มอย่าพึพอใ้อนทับอยู่ับร่าอโโนฮะ
"ันยัมอเห็นนะ....อนาทีุ่ะลับมา่อสู้อีรั้...." เสียอโโนฮะั้ออยู่ในใ
ู้ม!!!
แรระเบิที่รุนแรแสวาบสว่า้าไปทั่วสนามรบ เสียัึ้อ้อัไปทั่ว ฝุ่นวันลบอบอวนไปทั่วนมอไม่เห็นอะไรเลย เมื่อฝุ่นวัน่อยๆ าหายไป
อาร์โบรอส รา้อน ยืนอยู่ท่ามลาาปรัหัพัอผืนป่า ร่าายอมันเ็มไป้วยบาแผล แ่ยัพยายามยืนหยัอยู่ แ่แล้วร่าายอมัน็เริ่มสั่นลอน ่อนะ่อยๆ สลายัวลายเป็นแสสีทอสว่า้าที่่อยๆ เลือนลาหายไปในอาาศ เป็นสัาบ่บอถึวามพ่ายแพ้ออาร์โบรอส และโโนฮะ
าร์อโโนฮะถูส่ไปยัแเมโนเป็นใบที่ห
ผู้นะือ ลูะ!
โโนฮะลืมาึ้นมาอย่า้าๆ วาอเธอเ็มไป้วยวามเหนื่อยล้า แ่็ยัมีรอยยิ้มบาๆปราอยู่บนใบหน้า
"ประธาน มีเรื่อไม่สบายใเหรอะ?" ลูะเปิประเ็นถามึ้นอย่าสสัย
โโนฮะถึับแปลใว่ารู้ไ้อย่าไร ลูะึอธิบายว่า "าร่อสู้ ะเผยให้เห็นถึวามรู้สึอนๆนั้น ันสัมผัสไ้ในอนที่่อสู้ัน่ะ" โโนฮะแสสีหน้าประหลาใแล้วหัวเราะออมาอย่าสบายใ
เธอเียบไปรู่หนึ่่อนะพู่อ “อนนี้ันสบายใึ้นมาแล้ว่ะลูะ อบใมานะ ันมีำลัใเพิ่มึ้นแล้ว่ะ"
ะที่ทั้สอำลัพูุยันอยู่นั้น เสียออเ้าเรียน็ัึ้นมาาระยะไล เสียริ่ใสัวานไปทั่วบริเว ราวับเป็นสัาบอให้ทุนลับไปยัห้อเรียน
“เสียออเ้าเรียนแล้วสิลูะ” โโนฮะพูึ้นพร้อมับลุึ้นยืน
“อาวววล่ะ แยย้ายัน่อนละัน มารวมัวับสมาิทุนอีทีหลัเลิเรียน้วยนะะ”
ความคิดเห็น