คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : การเรียนภาคปฏิบัติจากเลสเนอร์
แสแอ่อนๆ สาส่อเ้ามาทาหน้า่าห้อทำานออาารย์เลสเนอร์ เผยให้เห็นร่าอเาที่นั่อยู่ท่ามลาอเอสารสูเสียฟ้า อาารย์เลสเนอร์ลูบาเบาๆ พยายามไล่วาม่วนอนออไป หลัาที่ใ้เวลาทั้ืนไปับารวาแผนารสอนและศึษาำราเวทมนร์โบรา
เมื่อวานนี้ ารรู้เรื่ออโอไรอ้อนและพลัอันน่าทึ่อเา ทำให้เลสเนอร์รู้สึื่นเ้นและท้าทายอย่ามา เาเื่อว่าในัวอโอไรอ้อนมีศัยภาพที่ยิ่ให่่อนอยู่ และาระปลุศัยภาพนั้นออมาไ้ เาำเป็น้อวาแผนารทสอบที่ละเอียรอบอบ
เลสเนอร์หยิบปาาึ้นมารลบนระาษ เาร่าแผนารทสอบั้นพื้นานึ้นมา โยเริ่มาารทสอบพลัทาายภาพ วามแ็แร่ วามเร็ว และวามล่อัว านั้นึ่อยๆ เพิ่มระับวามยาึ้นไปเรื่อยๆ โยารทสอบพลัิ และสุท้ายือารทสอบพลัเวทมนร์ที่่อนอยู่ภายใน
"โอไรอ้อน..." เลสเนอร์ระิบื่ออเ็หนุ่มพลายิ้มออมาเบาๆ "หวัว่าอาารย์ะไม่ิผินะ"
เลสเนอร์เินเ้ามาในห้อเรียน บรรยาาศที่เยรึรื้น่อยๆ สบลเมื่อทุสายาับ้อมาที่เา อาารย์หนุ่มนนี้มีรอยยิ้มิอยู่ที่มุมปาเล็น้อย แ่แววาอเาลับเ็มไป้วยวามลึล้ำราวับมีเรื่อราวมามาย่อนอยู่
“สวัสีทุน วันนี้เราะมีิรรมพิเศษันนะ” เสียอเลสเนอร์นุ่มนวลแ่ทรพลั ึูวามสนใอนัเรียนทุนในห้อ
เ็ๆ ่าพาันระิบระาบันเบาๆ ้วยวามื่นเ้นอยารู้ว่าิรรมพิเศษในวันนี้ะเป็นอะไรันแน่ เลสเนอร์เินไปมาอยู่หน้าห้อเรียน มือทั้สอ้าไว้หลัราวับำลัิอะไรบาอย่า
“ิรรมอเราในวันนี้ ะเี่ยวับาร้นหาวามสามารถพิเศษที่่อนอยู่ในัวอพวเราทุน” เลสเนอร์ล่าวเสียเรียบ
ำพูอเาทำให้บรรยาาศในห้อเรียนื่นเ้นึ้นมาทันที วาอเ็ๆ เป็นประายระยิบระยับราวับาวบนท้อฟ้า พวเา่าพาันินนาารถึวามสามารถพิเศษที่่อนอยู่ในัวอัวเอ
“ารรีเร้นพลัเวทย์นั้นเปรียบเสมือนารวบุมน้ำที่ไหลาสายธาร” เลสเนอร์เริ่ม้นอธิบายพลาวาภาพประอบบนระานำ “เรา้อเรียนรู้ที่ะวบุมทิศทาและวามแรอมันให้ไ้ เพื่อไม่ให้พลัานรั่วไหลออไปโยเปล่าประโยน์”
นัเรียนทุน่าั้ใฟัำอธิบายออาารย์ เลสเนอร์ใ้เวลาทั้่วเ้าในารอธิบายทฤษีพื้นาน่าๆ เ่น ารสร้าเราะป้อัน ารโมีระยะไล และารรัษาบาแผล
เลสเนอร์เินวนไปมารอบห้อเรียนพลาสัเาร์นัเรียนแ่ละนที่ำลัพยายามวบุมพลัเวทย์อนเอ เาหยุอยู่รหน้าเ็หนุ่มนหนึ่ที่ำลัพยายามสร้าเราะป้อันสีฟ้าอ่อนๆ
“ทำไ้ีมาเลยอเล็์” เลสเนอร์มเย “เวทย์น้ำอนายถ้าฝึอีะมีวามบริสุทธิ์มา” เ็หนุ่มนนั้นยิ้มว้า้วยวามีใ
สาวน้อยร่าเล็สามารถสร้าเปลวไฟสีม่วเล็ๆ ไ้สำเร็ แม้ว่าะสั่นไหวอยู่บ้า แ่็แสให้เห็นถึวามสามารถในารวบุมธาุไฟไ้อย่าน่าประทับใ “เมย์ เวทย์ธาุไฟไฟอหนูถ้าฝึมาว่านี้อาะมีวามร้อนแรและทรพลัมา แ่้อระวัอย่าให้มันลุลามออนอารวบุมล่ะ” เลสเนอร์เือน
เ็ายอีนูเหมือนะไม่ถนัเรื่อารวบุมพลัเวทย์เท่าไหร่นั สามารถสร้าเราะป้อันสีเียวอ่อนๆ ไ้ แ่เราะอเามีรูปร่าไม่่อยแน่นอน “เบน พลัธาุินอเธอยั้อพันาอีมา แ่ไม่้อัวลนะ ทุน้อเริ่มาศูนย์ันทั้นั้นแหละ” เลสเนอร์ให้ำลัใ
เลสเนอร์เินูนัเรียนทีละน พวเา่าพยายามวบุมพลัเวทย์อนเออย่าเ็มที่ บานสามารถสร้าเราะป้อันไ้ บานสามารถสร้าลูไฟเล็ๆ ไ้ บาน็สามารถวบุมธาุินไ้ แ่บาน็ยัมีปัหาในารวบุมพลัเวทย์อนเอ
โอไรอ้อนัริมฝีปา้วยวามหุหิ เาพยายามหลับาลและ่อับวามรู้สึภายใน แ่ทุรั้ที่พยายามร่ายเวทย์ ็รู้สึเหมือนลื่นมวลเล็ๆ พุ่ออมาาปลายนิ้ว แล้ว็สลายไปในอาาศราวับฟอสบู่
“ทำไมมันถึยาอย่านี้” โอไรอ้อนบ่นออมาเบาๆ
“ันเอ็ไม่่าันเลย” เอเรียลบ่นแบบิ มือเรียวบาอเาพยายามวบุมพลัเวทย์ภายในให้ไหลเวียนไปามที่เยเรียนมา แ่พลัเวทย์ลับระเิไปหมสิ้น ่อนะปราเป็นเพียแสระยิบระยับเล็ๆ ที่ส่อประายวูบวาบเพียั่วรู่ แล้ว็หายไป
เอเรียลถอนหายใออมาอย่าเหนื่อยหน่าย เาพยายามมาหลายรั้แล้ว แ่็ยัไม่สามารถวบุมพลัเวทย์ไ้อย่าแม่นยำ เาหันไปมอระที่ั้อยู่้าโ๊ะ แล้ว็เห็นภาพสะท้อนอัวเอทีู่เหนื่อยล้า
ไม่ไลาุที่โอไรอ้อนฝึฝนนั ราฮูล ำลัแสทัษะารร่ายเวทย์สายฟ้าให้เพื่อนๆ ู ลูศรสายฟ้าสีฟ้าเพลิพุ่ออาปลายนิ้วอเาไปยัเป้าหมายที่ั้อยู่ไลออไป เป้าหมายระเบิเป็นุทันที
“ว้าว! ราฮูลเ่มา!”
“ลูศรสายฟ้าอนายแรมาเลย!”
เสียื่นมอเพื่อนๆ ทำให้ราฮูลยิ้มอย่าภาภูมิใ เาหันไปมอโอไรอ้อนที่ำลันั่อยู่นเียว้วยสายาที่เย้ยหยันเล็น้อย และู่ๆ ราฮูล็ทำในสิ่ที่ไม่าฝันึ้น เาหันฝ่ามือไปทาโอไรอ้อน แสยะยิ้มออมา สายฟ้าที่รุนแรว่าลูศรที่เยร่ายไปมา ถูปล่อยพุ่รไปทาโอไรอ้อน!
เลสเนอร์ที่ำลัเินมารวารบ้านนัเรียนนอื่นๆ หันวับมาเมื่อไ้ยินเสียอราฮูลและเห็นสายฟ้าที่พุ่เ้าใส่โอไรอ้อนทันที! เวลา้าลราวับหยุนิ่ ทุสายาในห้อเรียนับ้อไปทีุ่ที่สายฟ้าะพุ่นโอไรอ้อน...
ู้ม!!! เสียระเบิัึ้อไปทั่วห้อเรียน ฝุ่นวันลบอบอวนนมอไม่เห็นอะไร เมื่อฝุ่นาล ทุสายา่าับ้อไปที่โอไรอ้อน้วยวามะลึ
โอไรอ้อนยืนนิ่อยู่ท่ามลาลุ่มวัน มือวาอเายึ้นมาบัหน้าราวับไม่เื่อในสิ่ที่เิึ้น เมื่อวันาลไปหมสิ้น ทุนถึับอ้าปา้า เมื่อเห็นแสสีทอลาๆ ที่้อมืออโอไรอ้อน ่อนะเลือนหายไปอย่ารวเร็ว
มีเพียเลสเนอร์เท่านั้นที่มอเห็นทุอย่าัเน เามอเห็นโล่สีทอำลวลายประีเหมือนแท่ทอประอบันเป็นรูปหัวสิโ ปราึ้นมาบัารโมีอราฮูลไว้ไ้ทันท่วที
"โล่... หัวสิโ!" เลสเนอร์ร้อออมา้วยวามประหลาใ
โอไรอ้อนหันมามอเลสเนอร์้วยวามุน "อาารย์... เิอะไรึ้นรับ?"
เลสเนอร์เินเ้าไปหาโอไรอ้อนแล้วับมืออเาไว้ "นาย... นายมีพลัเวทย์ที่น่าทึ่มา โอไรอ้อน"
"พลัเวทย์... อะไรนะ?" โอไรอ้อนยัุน
"โล่ที่นายสร้าึ้นมานั่นแหละ มันือโล่เวทย์ที่ทรพลัมา โล่แบบนี้ไม่เยปรามา่อนในประวัิศาสร์เลย" เลสเนอร์อธิบาย
ราฮูลที่ยืนอยู่ห่าออไปหน้าีเผือ และแปรเปลี่ยนเป็นแ่ำ้วยวามริษยา เาไม่ิว่าโอไรอ้อนะมีพลัเวทย์ที่แ็แร่เ่นัน
“หา? โล่ อะไรนะรับ?” โอไรอ้อนยัุน
"นาย... นายมีพลัอะไร่อนอยู่ันแน่ โอไรอ้อน" ราฮูลถาม้วยน้ำเสียสั่นๆ้วยวามโรธ
เลสเนอร์่อยๆเินเ้ามาหาราฮูล สายาออาารย์หนุ่มายแววผิหวัปนวามโรธเล็น้อย แ่เา็พยายามวบุมอารม์อนเอไว้ไ้ “ราฮูล ารระทำอเธอในวันนี้มันเินเลยไปมานะรับ รู้ไหมว่าารใ้พลัเวทย์ทำร้ายผู้อื่นเป็นสิ่ที่ผิหมายอย่าร้ายแร”
ราฮูล้มหน้าล ไม่ล้าสบาอาารย์ “ผม... ผมอโทษรับอาารย์”
“ารสำนึผิ็ีแล้วรับแ่็้อรับผิอบในสิ่ที่ทำ้วยนะ” เลสเนอร์ล่าวเสียเ้ม “เป็นารลโทษสำหรับารระทำในรั้นี้ เธอะ้อเียนหมายสำนึผิร้อยบ และรับผิอบทำวามสะอาห้อเรียนลอทั้สัปาห์นะรับ”
เมื่อไ้ยินบทลโทษ ราฮูลถึับหน้าี “แ่... อาารย์รับ”
“ไม่มี้อแม้นะรับ ราฮูล นี่ือบทเรียนที่เธอ้อเรียนรู้” เลสเนอร์ับทอย่าละมุนละม่อมที่สุเท่าที่ะพูไ้
เมื่อไ้ยินบทลโทษ ราฮูลถึับหน้าี แ่ในใลับรู้สึุ่นเือมาว่าเสียใ เามอไปที่โอไรอ้อน้วยสายาที่เ็มไป้วยวามริษยา ทำไมโอไรอ้อนถึมีพลัเวทย์ที่แปลประหลาแบบนั้น ทำไมทุนถึ้อมาสนใโอไรอ้อนมาว่าเา
เลสเนอร์มอไปรอบๆ แล้วพูึ้น
“วันนี้ทุนไ้ลอฝึปิบัิในารวบุมพลัเวทย์อัวเอแล้ว อาารย์อมเยทุนเลยที่พยายามอย่าเ็มที่นะรับ” เลสเนอร์ล่าว “ารวบุมพลัเวทย์นั้น้อใ้เวลาและวามอทน แ่ถ้าพวเธอยัฝึฝน่อไปเรื่อยๆ อาารย์เื่อว่าพวเธอทุนะสามารถวบุมพลัเวทย์อัวเอไ้อย่าเี่ยวาแน่นอนรับ”
“เอาล่ะๆ วันนี้พอแ่นี้ ไปที่โรอาหารันเถอะ” เลสเนอร์ประาศเลิาบเรียน
….่ว่ำ โอไรอ้อน at home
“ฮึ่ม... ทำไมมันถึยาอย่านี้ฟะ” โอไรอ้อนบ่นออมาเบาๆ ่อนะพยายามร่ายเวทย์อีรั้ แ่ผลลัพธ์็ยัเหมือนเิม ลื่นพลัานใสๆเล็ๆ พุ่ออมาาปลายนิ้ว แล้ว็สลายไปในอาาศราวับฟอสบู่ เหมือนเอาเ้าริแล้วะไม่มีอะไรืบหน้าเลยนะเนี่ย…
ความคิดเห็น