because love รักร้ายๆของยัยจอมดื้อ กับ นายหัวหน้าแก๊งสุดโหด

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

 วันนี้เป็นวันเอาของไปไว้ในหอและลงทะเบียน วันต่อไปรับน้อง
กำลังเก็บของอยู่เนี่ยเอาไรไปบ้างฟร๊ะ
อืดดดดดดดอือออออืดดดด เสียงโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดของฉันดังขึ้น มันต้องเป็นยัยอิงแน่ๆโทรมาเช็กตลอดว่าฉันเอานั่นไปยังเอานี่ไปยัง ฉันยังไม่ได้แก่น่ะเฟ้ยจะได้ลืมนั่นลืมนี่หน่ะ แต่ฉันยังไม่รู้ว่าต้องเตรียบอะไรไปบ้างเนี่ย
"ว่า" ฉันพูด
"นี่คำรับ โทรแกหรอ"  ยัยนั่นพูดเรียบๆ
"เออออออออออออ"
"ย๊ะ เจอกันซุ้มทางเข้าน่ะย๊ะแค่นี้แหละ" ตู้ดๆๆๆ เอ๊ะยัยนี่ เปลี่ยนที่เจอกัน 3 ที่แล้วอะไรนักหนาเนี่ยเฮ้ยยยยย ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ เอื้อยอ้าย ที่แปลว่า พี่น้อง นั่นแหล่ะ ส่วนมากจะเรียกอ้ายยเพราะ เอื้อยฉันให้คนที่ฉันรัก และครอบครัวเรียก แม่หวงมากเรียบเตรียมรถไปส่งที่มหาลัยเลย แม่รักฉันม๊ากมาก ฉันเพิ่งเรียนปี 1 คณะเภสัชศาสตร์ เห็นหน๋อมแหน๋อมแบบนี้ก็เรียนเก่งนร้าาาาาาา แต่ฉันมัวเสียเวลาทำไรอยู่เนี่ยเดียวลงทะเบียนไม่ทัน 

ณ มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง
"ยัยเอื้อยอยู่นี" เสียงยัยลิเดียร์พูดขึ้น เพื่อนฉันมีหลายคนเกิ๊น สอบได้ที่เดียวกันแต่ละคนลูกคนหนูมากกกกกกก

"สายตลอด!!!" เพื่อนทั้ง 6 คนในกลุ่มพูดพร้อมกัน หลังจากที่ฉันเดินไปหา
"เรื่องปกติไม่ใช่หรอ แต่พวกแกจะเสียงดังทำไมเนี่ย ฉันอายคนว่ะ"  ซุ้มนี้เป็นซุ้มเด็ปี 1 ทุกคณะจะมาลงทะเบียนที่นี่ แออัดมาก เสียงก็ดัง
'แกๆ ได้ยินข่าวแก๊งSo Bad ไหมแต่ล่ะคนหล่อมาก' 'ใช่ๆ พี่เค้าหล่อทุกคนเลยอ่ะ อ๊ายน่ากิน'
'ที่ฉันอยากเรียนที่นี่เพราะพี่เค้าแหละ' 'เสียดายอ่ะมีแฟนแล้วสองคน' 'แต่คนอื่นก็หล่อม๊วกกก'
บลาๆๆๆๆๆๆ เสียงซุบซิบๆๆ ดังกระหน่ำ อะไรก็ไม่รู้ กลุ่มไรน่ะSo Bad นี่แหละ

'ขอให้นักศึกษาปี 1 ให้เข้าหอประชุมแต่ละคณะดังนี้ครับ คณะครุศาสตร์ไปที่โซนสีชมพู...............คณะเภสัชศาสตร์ไปที่โซนสีเขียว.....บลาๆๆๆ รุ่นพี่ที่คณะจะแจกป้ายชื่อแขวนคอและเข็มกลัดให้นำทั้งสองอย่างมาในวันพรุ่งนี้ครับ แล้วพี่สตาฟอย่ามลืมให้จับสลากรูมเมตกันครับ ให้นักศึกษาแยกย้ายเลย' 

"เสร็จแล้วโทรหากัน จะได้ไปหาไรกินนอกมหาลัยน่ะ" ฉันพูด
"อืมๆ" พวกมันตอบ พวกเราอยู่คนล่ะคณะกัน
"ไปหล่ะ" ยัยอิงพูด
อืมสีเขียวอยู่ไหนนร้า หาไม่เจอ อืมนั่นไงไปต่อแถวดีกว่า
ฉันรู้สึกว่า.........ไม่มีใครมาต่อหลังฉันอีกเลย เค้ากลัวฉันหรอเฟ้ยยยยหรือฉันมาโซนนี้คนสุดท้ายว่ะ แต่คนสุดท้ายก็ดีน่ะ(ไรเตอร์:ตรงไหน)
ใช่ตรงไหน ฉันรอมา 2 ชั่งโมงเต็มแล้วเนี่ย
ฮือออออๆ เหลืออีกประมาณ 20 คน  ยัยอ้ายสู้ๆดิ สู้ได้แต่โคตรปวดขาเลยยยยยยย
ผ่านไป 30 นาที ถึงคิวฉันแล้วเยสสสสสสๆ
"ชื่อไรค่ะ" พี่คนหน้าตาเหมือนปลวกแต่เสียงหว๊านหวานถาม
"ชื่อเอื้อยค่ะ" ฉันยิ้มจนเห็นเหล็กดัดฟันทุกซี่ อ้อฉันลืมบอก ฉันดัดฟันด้วยแหล่ะสีเขียวเป็นสีที่ฉันชอบ เอาป้ายที่แขวนคอส่งมาให้ฉัน
"จับสลากห้องได้เลยจ๊ะ" พี่คนสวยๆที่อยู่ข้างกันพูด ฉันเอามือล้วงเอาไปในกล่อง คว้านหาม้วนกระดาษ แต่............ไม่มีซักใบ!! แล้วฉันจะมีห้องนอนไหมเนี่ย
"เออ พี่ค่ะมันไม่มีสลากค่ะ"
"ฮ๊ะ" พี่ในบริเวณนั้นพูดพร้อมกัน


ติดตามตอนต่อไปน่ะ!!