คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ::: 14 :::
::: 14 :::
แรโน้มถ่วไม่สามารถทำใหุ้หลุมรัไ้ – Albert Einstein
“เอ้า 3 2 1 โอเๆๆ”
เสียนรีั้อในหู
พร้อมับัหวะารเ้นที่เรียทั้เหื่อและวามเหนื่อยเ้าเล่นาน
สายาอผม้ออยู่เพียระบานให่อห้อ
ประสาทสัมผัสไ้ยินเพียเสียัหวะบีสที่สั่ให้ร่าายเลื่อนไหวาม
“OK STOP!”
ผมถอนหายใอย่าเหนื่อยอ่อน่อนะหยุทำทุอย่าในทันที
เสียปรบมือัึ้นาทา้านหลั่อนที่เราทุนะทันไ้ทิ้ัวนั่ล
“ีมาๆ
ันหวัว่าบนเวทพวนายะพร้อมเพรียันแบบนี้”
“.....”
“เอาล่ะ! พัันไ้แล้ว
อีรึ่ั่วโม้อไปเ้าพบท่านประธานันใ่มั้ย”
“รับบบบ”
ประูห้อถูปิลพร้อมับในห้อ้อมที่เหลือเพียแ่เมมเบอร์เท่านั้น
ผมหายหลันอนลบนพื้นห้อ่อนะ่อยๆหลับาล
วามรู้สึเมื่อยล้าเริ่มเ้าเล่นาน
“เหนื่อยอ่ะ
ทำไมมันเหนื่อยแบบนี้”
“หิวน้ำอ่า...”
มินฮยอฮยอว่าพลาส่ปลายเท้ามาเี่ยๆาผมเป็นเิสั่ให้ลุไปเอาน้ำมาให้
ทว่า...ผมลับพลิัวหลบไปพิูฮอนฮยอไว้่อนะแลบลิ้นให้มินฮยอฮยอที่มอผมาเียวปั๊ ไหนะส่ปลายเท้ามาถีบผมอี
“ฮยอ่วยผม้วยสิ”
ผมร้อบอูฮอนฮยอ่อนะลุึ้นนั่พิอย่าเ็มัว
ทว่าวามนิ่อน้าหลัทำเอาผมะั นอาูฮอนฮยอะไม่เล่น้วยแล้ว
สายาแปลๆยัถูส่มาให้ผมอี
“ฮยอมีอะไรรึเปล่า
ทำไมมอผมแบบนั้นอ่ะ”
“เปล่าไม่มีไร...”
“ฮยอไม่สบายหรอ”
“เปล่า..่าเถอะ
ไปันไ้แล้ว”
ูฮอนฮยอลุึ้นเินออาห้อไป
ทิ้ให้ผมอยู่นเียว หลายวันที่ผ่านมาูฮอนฮยอูแปลๆไป พูน้อยและยัอบใ้เวลาอยู่ับัวเอบ้า
ที่สำัสายาที่ใ้มอผมมันูเหมือนมีอะไร
ึ่มันทำให้ผมสัหร์ใแปลๆเพราะฮยอเริ่มเปลี่ยนไปอนที่ฮันบิน....เบิวส์พอี
รายารทีวีที่ถูเปิทิ้ไว้บนอให่ในห้ออท่านประธานือสิ่เียวอนนี้ที่ัึ้นทำลายวามเียบ
เมส์โว์อีนที่ถูัึ้นในรูปแบบอรายารเอร์ไวเวิล ูแล้วยิ่ให่ไม่เบา
“น่าสนุเนอะรายารนี้
เสียายฟัไม่ออ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“นายอยาไปออเอรไวเวิลอีรึไฮยอวอน”
“็น่าสนนิ”
ฮยอวอนฮยอหันมาทุบำปั้นใส่ยอนูฮยอที่นั่ถัผมไป
ส่วนร้ามับผมือูฮอนฮยอที่ยันั่้อผมอยู่
ผมมอูฮอนฮยออบเา็หันหนีาผมเย
แอ!
เสียประูที่เปิออเรียวามสนใาทุนในอนนี้ทั้หม
ท่านประธานยิ้มให้เราเล็น้อย่อนะนั่ลที่หัวโ๊ะ
พร้อมับหยิบรีโมทึ้นลเสียทีวี
“เป็นยัไันบ้า
เบิวส์ันแล้ว”
“็ีรับ เราสนุันมาเลย”
“อืออ
ูาผลอบรับแล้ว็ถือว่าีแ่มัน็ยัไม่ีพอ...ถ้าเทียบับวที่เพิ่เมาใหม่...”
ไม่รู้ว่าผมิไปเอรึเปล่า
แ่สายาอท่านประธานลับลามาหยุอยู่ที่ผมในอนที่บประโย
เล่นเอาผมใหล่นหายแวบ รั้นพอเบนสายาหนีาท่านประธานรหัวโ๊ะ
ลับไปปะทะเ้าับสายาอูฮอนฮยออี...
“ันเลยหาพื้นที่ให้ับพวนายอี...รู้ใ่มั้ยว่าันำลัเปรียบเทียบพวนายับอะไร”
“.....”
“รายารนั้น....”
พวเราทุนเยหน้าึ้นมอท่านประธานและสลับับหันมอหน้าันอย่าเหลือเื่อ
ะมาหน่อย็รฮยอวอนฮยอที่ยื่นมือมาหยิยอนูฮยอผ่านัผมไป
มินฮยอฮยอำลัอ้าปาส่ายหน้าไปมาอย่าไม่เื่อัวเอ
ส่วนนร้ามอผมำลัหลับาถอนหายใ...ึ่มันแปลาปิิริยาอทุน
“ยัไม่มีรายานว่าทา
YG ะส่บอยแบรน์หมาๆอ่ายมารึเปล่า”
“.....”
“แ่พวนาย็้อทำให้มันเ็มที่ที่สุ
ยืนึ้นมาให้ไ้...”
“พวเราิว่าทุนทำมา็ีที่สุแล้วรับ...แ่เราะพยายามทำมันให้ีว่านี้
ีึ้นอี”
วอนโฮฮยอเอ่ยึ้นเพื่อลแรันที่มีให้ับผมและนอื่นๆที่เริ่มยิ้มไม่ออ
ท่านประธานไม่เยแสท่าทีที่รุนแรนานี้ และที่สำัไม่เยันให้เอานะวไหนแบบเพาะเาะเหมือนอนนี้
“ันอยาให้มันเป็นแบบนั้น...เรียมัวไว้ะ
อาทิย์หน้านาย้อเ้าร่วมรายารแล้ว”
“.....”
ท่านประธานลุึ้นเินออาห้อไป่อนที่ทุนะหันมอันเียบๆ
ผมเาไม่ถูเลยว่าอนนี้หน้าผมเป็นสีอะไร แ่ที่สำัมันเริ่มาั้แ่วินาทีที่สายาอท่านประธานมอมาที่ผม...
มันรู้สึถึแรันและอะไรบาอย่า...
“Heroes of remix….”
เสียอีฮยอนฮยอเอ่ยแผ่วเบาแ่ลับัเนในารไ้ยินอทุน
สายา้ออยู่บนทีวีอยัษ์ยยิ้มแล้วหันมอเมมเบอร์นอื่นๆ..
“iKON.....”
50%
Hanbin part
ถนนเส้นยาวในเวลาึที่ไร้ร้าึ่ผู้น
ร้าน้าน้อยให่ามรอออย็ปิไป
เหลือไว้็เพียบาร้านที่ยัเปิให้นเ้าไปื่มินใน่วเวลาที่นส่วนมาใ้ไปับารนอนเป็นหลั
ผมระับถุนมและเรื่อื่มใบให่ที่เพิ่ถือออมาาร้าน
GS25 ร้ามึอYG ปิแล้วใน่วเวลาลาวันรนี้ะไม่เียบเหาไร้เสียใๆเหมือนอย่าอนนี้ แม้ะเป็น่วเวลาที่ไม่มีวามอบอุ่นาแสแ
แ่อาาศลับีว่าวันไหนๆ ผมยัยืนนิ่อยู่หน้าร้านเหมือนเิม
รู้สึเหนื่อยเมื่อยล้านหาำใๆมาอธิบายไม่ไ้...หลัาที่เพิ่ไ้เ้าพบประธานหยาเมื่อไม่ี่ั่วโม่อน
พอิมาถึรนี้วามรู้สึหน่วๆ็วิ่วนไปทั้ัว
ให้ายเถอะ...ทำไมทุอย่าผมถึไม่สามารถัารมันไ้เหมือนอย่าแ่่อน
อะไรๆมันูยุ่ยาและวุ่นวายไปหม
แ่ะิถึใรบานแล้วใ้เวลาไปหาผมยัแทบทำไม่ไ้
“เสร็นานแล้วหรอ...”
“อือ!”
“ไปันไ้แล้ว...”
ถุใบให่ในมืออผมถูบาบิึไปถือ่อนะเินนำ้ามถนนมุ่รไปยัึสู้าหน้า
ผมมอามแผ่นหลัอบาบิ่อนะ่อยๆ้าวเท้าเินามไปเียบๆ้าๆ
พลันวามิวูบแร็แวบเ้ามาในหัว
น้อเยหน้าที่้มมอเพียพื้นถนน้าหน้าึ้นมออีน
“ฮยอ...”
“หื้มม..”
ใบหน้ามหันมอผมในทันที
ระหว่าที่เราำลัเินอยู่หน้าึ ผมเผลอัริมฝีปาัวเอ่อนะเสมอไปอีทา
ผมรู้ว่าอนนี้บาบิรู้แล้วว่าผมำลัประหม่า...
“มีอะไรฮันบิน”
“......”
ผมหันมา้อมออีนที่้อมอผมอยู่
่อนะถอนหายใเฮือให่ ิไม่ออว่าถ้าผมทำอะไร่อานี้ไปามวามิ
นรหน้าะเห็นี้วยหรือเินไปแล้วึผมลับึ แ่ทุอย่าผม็้อเสี่ย
“ผม...อไปไ้ไหม”
“......”
ารยืัวรอนเป็นพี่ทำเอาผม้อ้อนามอ่อนะ้มหลบ
วามเียบที่เยมีไปแล้วอนนี้เริ่มืบลานล้อมรอบัวนหูอื้ออึ
ไม่รู้ทำไมเรื่อแบบนี้ผม้อเรใ ในเมื่อทุรั้หรือทุเรื่อูเหมือนผม็สามารถวบุมบาบิไ้
“โแล้ว...รู้ว่าทำยัไแล้วี”
“......”
“ถ้าิีแล้วพี่ะไม่ห้าม”
ผมเยหน้ามอบาบิในทันที
น้อยรั้มาที่บาบิะแทนัว้วยสรรพนามว่า “พี่” และทุรั้ที่ใ้มันพิเศษ
บาบิหมุนัวเินล้วระเป๋าึ้นึไป้วยท่าทาสบายไม่รีบร้อน
หยุเินเพียรู่แล้วหมุนัวลับมามอผมที่ยัยืนนิ่อยู่่อนะหันัวเอเินร่อหายไปในึ
ำว่าเห็นแ่ัวเริ่มัินผมนา
เิวามสับสนึ้นอีรั้แม้ว่าอีนะไม่ห้ามแ่็มีารปรามเืออยู่ในประโยที่อบลับ
ผมแหนมอั้นบนสุอึที่ไฟยัเปิสว่า
ฮยอำลัยืนโบมือให้ผมอยู่้วยรอยยิ้มสใสแม้ะเหนื่อยาาร้อม
ยุนฮยอฮยอับินฮวานฮยอำลัถเถียเรื่ออะไรสัอย่าพร้อมับารเ้นสลับันไปมา
ผมมอเห็นมันาระใสที่เปิออ สัพั้านหลัอฮยอ็ปรานที่เพิ่เินไปาผม บาบิยืนออมอผมพร้อมับพิัวเอาไว้ับระ
ไร้ึ่วามรู้สึใแสผ่านทาหน้าา และผม็ทำไ้เพีย้าวเินามเาึ้นไปเพราะเหุผลอำว่า...iKON
“อ่า...ฮยอทำไมมา้าันมะหมแล้วเนี่ย”
เสียใสอฮยอัึ้นทันทีที่ผมเินเ้ามาในห้อ้อม
พร้อมับารเินเ้ามาลาผมไปนั่ล้อมวินนม้วยัน
ผมเบนสายามอบาบิที่นั่นิ่รอแป๊ปี่เ้าปาอย่าเียวไม่สนใผมที่ามึ้นมา
แล้วาม้วยารึนมามือานอูไปินพร้อมลุึ้นไปนั่อีฝั่หนึ่
“ะว่าไปแล้ววันนี้็เหนือวามาหมายมาเลยเนอะ”
“อะไรบ้าล่ะ”
“็วันนี้ฮันบินฮยอไม่บัับให้พวเรา้อมันเลยอ่ะ
ใีสุๆ”
“ให้พัินนม้วย”
านอูเสริมทัพับฮยอที่อบำถามินฮวานฮยอแล้วทั้สอน็หัวเราะใส่ัน
นเป็นเหุใหุ้นฮเว้อเินมาลาอานอูไปอไว้้าบาบิแล้วเินมานั่แทนที่้าฮยอ
“น้อยๆหน่อย”
“อย่ายุ่มึอ่ะ
เยอะไปแล้ว”
ผมบหัวุนฮเวไปุหนึ่่อนที่มันะหันไปี้หน้า่ามัเน่ที่หลบอยู่หลับาบิ
านอูแลบลิ้นใหุ้นฮเว่อนะพูประโยที่เมมเบอร์นอื่นๆหลุำ
“หวไปเถอะฮยออ่ะ
พอไปออรีมิ์แล้วระวัพวมอนเอ็ให้ีเหอะ เ้าะมาสอยไปานาย”
“บปาัวเอามอายุอานอู”
านอูสะบัหน้าใสุ่นฮเวแล้ว่อยๆลานมาหาินฮวานฮยอที่สามารถปป้อมันไ้ายัษ์ุนฮเว
ฮยอึาเุนฮเวให้นั่ล่อนะยันมเ้าปาไปิ้นโ
“อย่าให้ใรมาเาะแะนะอนนั้นน่ะ”
“พูมาไอ่เน่!!!”
“ะว่าไปแล้ว
มอนเอ็็น่าลัวนะ ื่นเ้นแฮะ”
“รู้ไหมอนที่ประธานหยาบอว่าเราะไ้แ่ับมอนเอ็นะผมนี่ใเ้นเลยอ่ะ”
“ลัวหรือื่นเ้น”
“ผมไม่ลัวหรอมีฮันบินฮยอทั้น
เรานะสบาย”
เสียานอูับยุนฮยอัึ้นับทสนทนาอูุ่น่อนะบประโยอานอู้วยารลาผมเ้าบทสนทนา
ผมนั่นิ่ไม่อบ่อนะินนม่อไปเยๆ
“แ่ันเห็นสีหน้าฮันบินอนรู้ว่าะไ้แ่ับมอนเอ็แล้วมันแปลๆนะ”
“......”
“ูอึ้ๆ
มึนๆไป”
“ผมเปล่าะหน่อย
ฮยออ่ะาฝา”
“อย่ามาเถียัน นายนี่หน้าเปลี่ยนสีไปเลยอนรู้ว่าะไ้ไปออ Heroes of remix ับ Monsta X”
“ินฮวานฮยอ็ไม่ีใหรอะไ้ไปเอยอนูฮยอไ...”
“ทำไมัน้อีใ้วยิมีวอน”
“อ้าว...ไ้ยินมาว่ารุ่นพี่นสนิทอฮยอนี่รับ”
“หุบปาไปูุนฮเว”
“ไปสนิทันอนไหนผมไม่เห็นรู้เลยอ่า”
“ไม่มีอะไรฮยอ
อย่าไปสนใ”
“แบบว่าเาสอน็แบบเราไ”
“ฮอลลล
แบบนั้นน่ะหรอ”
“ูุนฮเว!!! แายะเถอะ”
เสียัปะทะันอุนฮเวับินฮวานฮยอัึ้นลั่นห้อ
พร้อมับพี่ให่ัวเล็อวที่ลุึ้นวิ่ไล่เะุนฮเวไปทั่วห้อ พร้อมับหน้าแๆ
ผมไ้สบาับบาบิพอี่อนที่ะไ้รับรอยยิ้มส่ลับมาเหมือนเิม
ผมยิ้มอบนเป็นพี่และหัวเราะไ้ว้ามาึ้นเมื่อไ้ยินเสียัทะเลาะอเมมเบอร์นอื่นๆ
ถ้าถามว่าอนนี้พร้อมที่ะยืนเพื่อ้าวไปพร้อมับอีหนในทีมไหม...ผมว่าทำไ้และผมะทำมัน
แ่ถ้าถามผมว่าพร้อมที่ะ้าวผ่านอีนไปหรือไม่...ผม็ยัให้ำอบที่แน่ัไม่ไ้เหมือนเิม
100%
บอนอรายาร Heroes of remix อย่าสมบูร์แบบแล้ว
อพื้นที่ใหุ้นอไรท์้วยะ เห็นู่ใหม่มั้ยะ...นิๆหน่อยๆ็เอาะ ไรท์ิปหม
บอแล้วว่ามาามโนอไรท์ล้วนๆ...
่อไป็เป็นารปะทะันทั้วแล้วะทุ๊นนนน
อสรีมในทวิ้วยน้าาา ไปโล >> #STEPBIM
เม้นในนี่็ไ้ ไรท์อบอ่าน่าาาา555
ความคิดเห็น