คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : L
[บันทึกพิเศษ:: นามิ]
….8:57 55555
ตึก ตึก ตึกๆๆ
“แฮกกกกก ๆ=[]=”
ไม่ต้องถามนะว่าเสียงใคร เสียงหอบฉันเองค่ะ \(T^T)/ วิ่งมาโครตจะเหนื่อยตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่ที่หน้าอาคารใดอาคารหนึ่ง (ไม่รู้จริงๆว่าที่ไหน) วันนี้เป็นวันที่ย้ายเข้ามาเรียน ร.ร ใหม่วันแรก แล้วก็ดันมาสายซะได้ ซวยตั่งแต่ยังไม่ได้เรียนเลยT0T(สาบานได้นะว่าตื่นเช้ามาก ตั่ง 6:40 โน่น ..เช้าจริงๆT^T) และดูเหมือนว่านักเรียนจะเข้าเรียนหมดแล้วด้วย ฉันจะเอาไงต่อดีว่ะเนี่ย - - ฉันเอามือล้วงกระเป๋ากระโปงเพื่อเอาตารางเรียนขึ้นมาดูอย่างลวกๆ และยัดมันลงที่เดิม เมื่อรู้ว่าตัวเองเรียนห้องไหนฉันจึง ทำได้แค่วิ่ง วิ่ง วิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อจะเข้าเรียนให้ทันเวลา.. และแล้วฉันก็มาถึง.. ห้องเรียน ! และที่สำคัญเขาเริ่มเรียนกันหมดแล้วด้วย T^T ทำยังไงดีเขาจะรอเราไหมยิ่งเป็น นักเรียนใหม่อยู่ด้วย
“ครืนนนนนนนนนนนนนนนน”
เห้ยย!! ฉันจำได้ว่าไม่ได้เลื่อนประตูไม่ได้แตะมันด้วยซ้ำ แต่ทำไม ..
“ขออนุญาติ เข้าห้องครับ^^;;”
“อ้าว เข้ามาสิ เธอด้วย”
แล้วอาจาร์ยก็ชี้มาทางฉันด้วย ผู้ชายคนที่ขออนุญาตเข้าห้องเมื่อกี้เป็นคนเปิดประตูเองแหละ เฮ้อออออออ ยังถือว่ามีโชคดีน้อยๆอยู่ในโชคร้ายอันใหญ่หลวงบ้างอ่ะนะ T^Tที่อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้มา รร สายคนเดียว ฉันน่าจะดีใจไช่ไหม ?
..ฉันเดินเข้าไปใน ห้องพร้อมสายตาทุกคนที่จับจ้องมาทางเรา 2 คนจ้องมองอย่างจะกินเลือดกินเนื้อแน่ะ T^T น่ากลัวอ่า
“เธอใช่ไหมนักเรียนใหม่ทั้ง 2 คน นามิ และ ..โรม”
“เอ่อ.. ค่ะ/ครับ U_U”
“ดีพวกเรากำลังรอเธอ 2 คนอยู่เลย”
“รอเรา ?” ฉัน
“ใช่รอพวกเธอ- - พวกเธอก็ดันมาสายทั้ง 2 คนซะด้วย”
“แฮะๆๆ = =;;” โรม
“ไม่ต้องมายิ้มเลยนายโรม ครูจะถือว่าการไม่ลงโทษนี่เป็น ของขวัญ สำหรับการย้ายมาเรียนวันแรกแล้วกัน”
“อ่ะ นะค่ะนี่คือ นักเรียนที่จะเข้ามาเรียนใหม่ ที่ครูได้เกริ่นๆๆไว้คราวก่อน อ้าวพวกเธอมาแล้วก็แนะนำตัวซะสิ”
“ห๊ะ! อ่อ เอ่อ.. ผมชื่อนาย โรมินิค หรือ โรมนะฮะ ^^ พึ่งย้ายมาฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
แปะๆๆๆ เสียงปรบมือจากนักเรียนในห้องดังกระหึ่มขึ้นมาหลังจากที่นายโรมแนะนำตัวเสร็จ เขาแนะนำตัวด้วยการเกาหัวแกรก ท่าทางเก้อเขิน แต่ถ้าสังเกตดูดีๆหมอนี่หล่อมากเลยล่ะดวงตามรกตที่ดูเย็นชาเข้ารอยยิ้มที่ยิ้มออกมาจากใจของเขามันมีเสน่ห์มากจริงๆและดูเหมือนว่าพวกผู้หญิงในห้องจะชอบเขามากเหมือนกัน ดูตาพวกนางสิเป็นมันวาว อย่างกับมีเจ้าชายในฝันมาขอแต่งงานเลย-[]-
“เอ่อ.. ส่วนฉันชื่อ นางสาว นามิชิโย หรือ นามิ ค่ะ คติประจำใจของฉันคือ การเป็นติ่งมันเป็นแรงบัลดาลใจในการทำตามความฝันของฉัน ^[xxxxxxxxx]^”
“เย้ๆๆ น่ามิๆๆ >[]<”
จู่ๆก็มีเสียง ผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ! ย้ำ! คนเดียว (และเหมือนจะไม่ค่อยเต็มซะด้วย T^T) ในขณะที่เพื่อนในห้องทั้งหมดเงียบสนิท.. และก็
….
เงียบ - -
….
เงียบทำไมกันย่ะ ทั้งการแนะนำตัวของฉันเมื่อกี้น่าจะได้เสียงปรบมือดังกว่าหมอนั่นแท้ๆ ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ? เฮ้อแต่ก็เอาเถอะอย่างน้อยก็ยังมีนายนั่นที่ปรบมือให้ฉัน T^T
“เอ่อ นามิและโรมจ้ะ เชิญไปนั่งที่ก่อนนะจ้ะ เชิญจ้ะ ^^;;”
“ครับ/ค่ะ”
ฉันกับโรมมานั่งที่โต๊ะติดกันโดยที่ โต๊ะ ของฉันอยู่หน้าโต๊ะ ของเขาเพราะทั้งห้องเหลืออยู่ 2 โต๊ะ
- มา รร สายก็งี้แหละ T^T ฮึกกก
“อ่า.. เรามาเริ่มเรียนกันครูรู้สึกว่าเราจะเสียเวลาไปมากแล้ว-*- นักเรียนเอาวิชาภาษาไทยขึ้นมา เปิดหนังสือไปที่หน้า 35 กันเลย”
และแล้วก็เข้าสู่ช่วงเวลาที่หน้าเบื่อที่สุด ใช่พวกเธอเดาไม่ผิดหรอก นั่นก็คือช่วงเวลาของ การฟัง = = ว่าแล้วอาจารย์ ก็หันไปเขียนอะไรไม่รู้บนกระดาน พร้อมกับอธิบาย โดยไม่หันหน้ามามอง นักเรียนเลยแม้แต่น้อย
45 นาทีผ่านไป..
“นี่ๆ เธอๆ”
เสียงอะไรว่ะ ดังอยู่ใกล้ๆหูฉันเนี้ย
ขวับบบบ-
ฉันหลังหน้ากลับไปดูที่ทางต้นเสียงแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างดูปกติดี จะไม่ปกติก็ที่นายทีนายโรมที่นั่งข้างหลังฉันตอนนี้เขาหลับอยู่(หลับตั่งแต่คาบแรกเลยยย -,.-) แล้วใครเรียกฉันอ้ะ - -;; ฉันมองไปรอบๆห้องแล้วแต่ก็ไม่มี มีแต่คนที่เขาตั่งใจเรียนกันทั้งนั้น คงไม่มีใครปัญญาอ่อนที่อยากทำความรู้จักฉัน
ตอนนี้หรอกมั้ง = = ว่าแล้วฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรและหันกลับมาฟังอาจารย์ที่พรรณณาอะไรก็ไม่รู้กับกระดานต่อ(ไม่ยอมรับว่าฟังไม่เข้าใจ)
“นี่ เธอ นามิ นามิ”
รู้สึกว่าจะมี คนเรียกฉันอีกแล้วนะ ไม่รู้ว่าฉันจะหูฝาดไปเองรึป่าว แต่เสียงนั่นเหมือนมันดังอยู่ใกล้หูฉันมากจริงๆ
ขวับบบบ-
ฉันตัดสินใจหันกลับไปที่ต้นเสียงอีกครั้งแต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิม.. หรือว่านายนี่นอนลเมอเรียกชื่อ ฉันกันนะ แต่ก็คงไม่ไช่หรอกมั้ง หมอนี่คงไม่โรคจิตขนาดเจอกันแค่ครั้งเดียวแล้วเอาชื่อ ฉันไปนอนฝันหรอก (แต่ก็เป็นไปได้ แฮะ - -;;)
ถ้ามีใครเรียกชื่อฉัน อีกนะเดียวแม่จะด่าให้ยับเลยย คอยดู เรียกแล้วพอหันไปก็ไม่คุยด้วย เรียนก็ไม่รู้เรื่อง จงใจจะแกล้งฉันหรอย่ะ
นามิ นามิ
เหอะ ยังคิดไปไม่ถึงนาทีเลยด้วยซ้ำ นายอยากกวนประสาทฉันมากใช่ไหม ได้! คราวนี้นายตายแน่ๆ
“ครืนนนนนนนนนน”
“นี่มีไรก็ พูดมาเดะ เดี๋ยวก็เรียกนามิ นามิ อยู่ได้ หัดเกรงใจคนอื่นบ้างสิ ฉันรำคาญรู้ไหม!!”
เงียบ
....
เงียบ
...
และก็เงียบ. เงียบจนแบบว่า ถ้าใครตดออกมาตอนนี้คงได้ยินกันหมดอ้ะ T^T ทุกคนนึกสภาพตอนนี้ฉันออกไหม ตอนนี้ฉันกำลังยืนเท้าเอวด่าคนที่กำลังหลับอยู่ (นายโรม)แต่ที่สำคัญตอนนี้ทุกคนในห้องโฟกัสมาที่เรา 2 คนส่วนนายโรมตอนนี้น่ะเหรอ นายนั่นก็ช่างไม่รู้อะไรกับเขาบ้างเล๊ยย เกิดมาไม่เคยนอนรึไง ฉันว่าเขาต้องเป็นลูกศิษ ไค exo แน่เลย - - ไอ้พวกชอบนอนเนี้ย
“เอ่อ มีปัญหาอะไรหรอนามิ ?”
“เอ่อ คือว่า..”
ซวยแล้วไหมล้ะ นามิ มาเรียนวันแรกก็ก่อเรื่องซะได้ T^T
[จบบันทึกพิเศษ:นามิ]
“เอ่อ มีปัญหาอะไรหรอนามิ ?”
เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาในหูของผมในขณะที่ผมกำลังหลับสบายเลยทีเดียว.. อย่าให้รู้นะว่าใครกวนถ้ารู้เดี๋ยวพ่อจะฆ่าหมกส้วมเลย - - ผมค่อยๆ ลืมตาอย่างช้าๆ ภาพที่เห็นอาจดูพร่ามัวไปหน่อย เนื่องจากอาการสะลึมสะลือหลังจากตื่นนอนใหม่ แต่ภาพที่เห็นคือ ผู้หญิงน่ารักตัวเล็กที่เธอ มา รร สายพร้อมผมเมื่อตอนเริ่มคาส (แต่ดูเหมือนเธอจะไม่เต็ม ก็ดูเมื่อเช้าสิใครเขาห้แนะนำตัวว่าเป็นติ่งกันเล่า - -) เธอกำลังยืนทำหน้าเหวอทำอะไรไม่ถูก อยู่ที่โต๊ะของเธอแต่หันหน้ามาทางโต๊ะของผม สิ่งที่ผมได้ยินตอนนี้คือ คำว่า เอ่อ เอ่อ แล้ว เอ่อ จากปากของเธอเท่านั้น แต่สิ่งที่สำคัญกว่าตอนนักเรียนในห้องต่างก็โฟกัสมาที่เธอและ.... ผม !!
เขามองมาที่ผมทำไมเนี้ยอย่าบอกนะว่า ยัยนามิ ฟ้องครูว่าผมแอบหลับในห้อง = =
“โรมินิค เมื่อกี้ครูเห็นว่าเธอพึ่งตื่น แต่แอบหลับในห้องยังไม่พอ พวกเธอก็คุยอะไรกัน เสียงดังเชียว นี่มาสายพร้อมกันไม่พอไช่ไหม แถมยังจะคุยกันอีก - -”
ดะ เดี๋ยวนะ คะ คุยกันหรอออ จำได้ว่าผมพึ่งจะตื่นนะแล้วผม จะเอาเวลาไหนไปคุยกับยัยนี่ T^T อาจารย์ ครับมั่วป่ะเนี้ย แถมยัยนั่นยังไม่เถียง ซักคำอีกเอาแต่ก้มหน้าก้มตา ..อยากจะถามครูจริงๆๆเลยว่าผมละเมอมาคุยกับยัยยนี่หรอ.
“เอ่อ.. มีเรื่องอะไรหรอครับ อาจารย์” ผมเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย.. ก็แหง ล้ะนอนหลับอยู่ๆดีๆ พอตื่นขึ้นมาโดนครูยืนด่าฉอดๆๆ แบบนี้ใครไม่งง บ้าง?
“ยังจะถามอีกหรอ ? เมื่อกี้เธอแอบหลับในคาบของครู แถมพอตื่นขึ้นมาพวกเธอก็คุยกันเลย เสียงดังซะด้วย - - ครูควรทำยังไงกับพวกเธอดีเนี้ย ?”
“เอ่อ.. ครูครับผมว่าให้เขียนโครงงานมาส่งดีไหมครับ” จู่ๆ ก็มีเสียงเด็ก ผู้ชายคนนึงในห้องดังขึ้น แถมยังตามมาด้วยเสียงหัวเราะของพื่อนในห้องตามมา
“ห๊ะ! โครงงาน = =” ยัยนามิที่ยืนนิ่งเงียบมานาน พอรู้ว่าตัวเองต้องมาเขียนโครงงานถึงกับพูดไม่เป็นคำ เหอะ มันน่าจะเป็นผมซะมากกว่านะที่ตกใจ - - เดี๋ยวเธอยัยต้นเหตุ
ยัยนามิ - - * เธอตายศพไม่สวยแน่!!
“เอ.. ครูว่าก็ดีเหมือนกันนะวุฒิศักดิ์ งั้น..เธอ 2 คนเขียนรายงานเรื่อง ประวัติของโรงเรียนนี้แล้วกันไหนๆเธอก็ย้ายมาใหม่จะได้รู้กฎพร้อมประวัติโรงเรียนเลยด้วย เพื่อเป็นการลงโทษที่เธอ 2 คนสร้างปัญหาในคาส ของครู”
กริ๊งงงงงงง_-_-_-_
“อ่าหมดคาบพอดี งั้นโครงงานเล่มนี้ส่งตอนปลายภาคนะจ้ะ ... อ่า เชิญนักเรียนไปเรียนคาบต่อไปเลยจ้ะ”
...พออาจารย์พูดเสร็จนักเรียนในห้องต่างพากันเก็บของ. และเริ่มทยอยกันออกจากห้องเรื่อยๆๆ
ปะ ปลายภาค = = โครงงาน แถมยังต้องทำร่วมกันกับยัยติ่งปัญญาอ่อนนี่อีก.. มี อะไรจะซวยกว่านี้ไหม T^T
“นี่นาย ซวยหน่อยนะ ฮ่าๆๆมาเรียนวันแรกก็เจอยัยนามิ.. ด่าตอนหลับ ^^”
นายวุฒิศัก หรือเป๊ะเวอร์(ชื่อเล่นหมอนั่นน่ะ = =) ที่เป็นคนเสนออาจารย์ให้ผมเขียนโครงงานเดินมาตอบไหล่ผมเบาๆแล้วก็เดินออกจากห้องไปผมไม่น่าถามเลยนะ พวกเพื่อนนี่ก็ขยันย้ำกันจัง เจอกันวันแรกขายหน้าเลยย ;;[];; เธอต้องตายยัย ติ่งนามิ บ้า และตอนนี้ทั้งห้องเหลือผมกับยัยนั่นแค่ 2 คน
“เอ่อ.. นายตอนเรียนนายได้เรียกฉันไหม?” นามิ.. เธอถามผมด้วยสีหน้าหวั่นนิดๆๆ แกมสำนึกผิดหน่อยๆ หึ คิดว่าดราม่า ใส่แล้วผมจะใจอ่อนหรอ เหอะๆ ชาติหน้าตอน 2 ทุ้มเถอะครับ
“ฉันเรียกเธอ ? ตอนไหนมิทราบ แถมยังมาด่าฉันตอนหลับ ทำให้ฉันต้องซวยไปด้วยเลย - -งั้นฉันจะถือว่าเป็นคราวร้ายไปแล้วกัน ส่วนโครงงานเล่มนี้ ฉันเสียสละยกให้เธอทำคนเดียวเลย ไม่ใช่ว่าฉันเห็นแก่ตัวหรอกนะ แต่นี่มันไม่ไช่ความผิดของฉันนี่ J”
“เห้! ได้ไงเล่า - -++ ถึงฉันจะด่าหรือไม่ด่ายังไงครูก็ต้องรู้อยู่ดีว่านายน่ะแอบหลับ”
“ถ้าเธอ ไม่บอกก็คงไม่มี คนรู้หรอกฉันน่ะเซียน จะตาย ^< โชคดีน่ะแม่ติ่งคือความฝัน.”
พอ.. พูดจบผมถือวิสาสะเดินออกจากห้องอย่างหน้าตาหล่อ ( หน้าตาเฉย ไม่ไช่หรอ - -)เออนั่นแหละไม่สนใจคำด่าที่ตามหลังมาเป็นฉุดๆ คาสหน้าเป็นคาสว่าง ผมเลยไม่ได้รีบร้อนอะไร ไปหาที่นอนกลางวันดีกว่า.. ก็เมื่อคืนน่ะสิ กว่าจะนอนก็เกือบเช้าแน่ะ - - เพราะดูอนิเมะ ดึกเลยแท้ๆ พอยทำให้มา รร สายซะได้ T^T ผมรีบเดินสาว ก้าวยาวๆ เพื่อที่จะได้ถึงด้านฟ้าเร็วๆ เพราะที่นั่นคือ สรรวค์ของคนหนีเรียนเลยแหละ..
ความคิดเห็น