รักที่ฉันไม่ได้เริ่ม

ลำดับตอนที่ #1 : สวัสดี

และแล้วการที่เรียนไปทุกๆวันของฉัน กลับต้องมาเจอรุ่นพี่ที่รีเกรดกันทุกวัน ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน หรือแม้กระทั่งฉันไปเรียนวิชาอื่น จะต้องเห็นรุ่นพี่ประจำ หรือเพราะเขามาเรียนรีเกระวิชาอื่นด้วย แสดงว่ารุ่นพี่นี้ไม่ตั้งใจเรียนเอาซะเลย การที่มีรุ่นพี่มาเรียนรีเกรดวิชาที่ฉันเรียน แล้วเพื่อนๆในห้องก็ดูท่าจะชอบเป็นพิเศษแล้ว เพื่อนของฉันยังมมีความสามารถพิเศษเจาะเข้าไปหา เฟสบุ๊ค ของพี่เค้าได้อีก นี่มันจะคลั่งมากเกินไปแล้ว เพราะตั้งแต่พี่เจอพี่เค้าวันนั้น เพื่อนของฉันก็พร่ำเพ้ออยากจะให้ถึงขั่วโมงที่แสนจะน่าเบื่อทุกวัน ส่วนฉันก็ได้แค่ บอกไปว่า อย่าเลย ฉันไม่อยากเรียน น่าเบื่อ จะใครจะไปว่าเพื่อนได้ทุกวัน ฉันเลยเลือกที่จะอยู่เฉยๆดีกว่า
 "ข้าวฟาง แกดูนู่นดิ พี่เค้ามองมาโต๊ะเราด้วย"ปุ้ยพูดจบฉันก็หันไปดูตามที่มันทำปาก เพยอๆ ไปทางด้านหลัง จะใครได้ล่ะพี่พวกนี้จะกรี๊ด ก็รุ่นพี่รีเกรดนั่นแหละ สงสัยจะชอบพวกนี้ ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร นอกจากหันกลับมากินข้าวต่อ และว่าพวกนี้ เลอะเทอะ
 "พวกแกนี้ เวอร์กันไปใหญ่แล้ว พี่เค้าคงมองไปทั่วอ่ะ ฮั่นแหน่!!! หรือว่าพี่เค้ากิ๊กกับใครในกลุ่มนี้"
  "ฟ้าง แกเลอะเทอะกว่าฉันอีกนะ จะไปกิ๊กได้ไง พี่เค้ามีแฟนอยู่แล้ว สวยด้วย ขาวด้วย เหมาะกันดีนะ แต่ฉันไม่คิดจะแย่งใครหรอกนะ ขอดูอยู่ห่างๆพอ"
  " เอ้อ ฉันได้ข่าวมาว่าพวกแกมีเฟสพี่เค้า จริงดิ ?"
  "จริงดิแก ไม่รู้เรื่องเลยหรอ นี้เค้ามีกันทั้งห้องแล้วนะ ไม่สนใจหรอ "
 "ฉันเฉยๆว่ะ แอดกันไปก็คงไม่คุย พี่เค้ามีแฟนด้วยแล้ว ยิ่งไม่อยากยุ่งเข้าไปใหญ่ น่ารำคาญ"
 "อ่าๆ เดี๋ยวฉันส่งเฟสให้ดีกว่า แล้วก็แกคิดเอาแล้วกันว่าจะแอดหรือไม่แอด "
 "ไม่แอดอยู่แล้วย่ะ ไปเรียนได้ละ"
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ฉันก็ลุกเอาจานไปเก็บแต่ก็รู้สึกเหมือนมีคนมองตลอดเวลา หรือจะเป็นรังสีอัมหิตของเพื่อนในห้องที่ชอบคุยกับพี่เค้า โอ้ย คิดมากไปล้ะ พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่จะได้เรียนวิชานั้นอีกแล้ว ค่คิดถึงก็เหนื่อยล่ะ
 ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงวันที่จะได้เรียนวิชาที่น่าเบื่อ แล้วยิ่งหนักเข้าไปอีกที่วันนี้ รุ่นพี่บ้านั่นมานั่งข้างๆฉัน ที่อื่นมีเยอะแยะไม่ไปนั่ง แค่มองไปรอบห้องที่ว่างก็เยอะแยะ ดันมานั้งตรงที่่ฉัน อะไรกัน ==
 "น้องๆ ยืมลิควิคหน่อย" นั่นคืดคำที่รุ่นพี่นั่นเรียนกฉัน อะไรกัน ของตัวเองก็มียังจะมายืมคนอื่นอีก
 "ของพี่ก็มีนะ มายืมฉันทำไม " ฉันถามพี่เค้า ก็มันจริงนี่ ของพี่เค้าก็มียังจะมายืมกันอีก ฉันน่ะ ขี้งกสุดๆเลยนะ
 "ของพี่มันหมดแล้วอ่ะ ยืมหน่อยสิครับ" ยังมาพูดเพราะใส่ฉันอีก ฉันก็ทำไรไม่ได้นอกจากจะให้ลิควิคไป
 "น้องๆ " จะเรียกอะไรกันหนักหนาเนี้ย คนยิ่งงงๆกับเนื้อหา
 "คะ ? พี่เรียกมีไรหรือป่าว "ฉันพูดก่อนยิ้ม ฉันน่ะยิ้มง่ายมากเลยนะแค่คุยกับเพื่อน หรือคุยกับป้าร้านค้าฉํนก็ยิ้มแล้ว ถ้าเรื่องนั้นไม่เครียดน่ะ
"น้องชื่อไรอ่ะ พี่ชื่อดรีมนะ "ถามชื่อฉันทำไม แล้วยังจะแนะนำตัวอีก ไม่ได้อยากรู้เลยนะ
 "ข้าวฟ้างค่ะ เรียกสั้นๆ ฟ้าง " ฉันพูดเสร็จก้หันไปทำงานต่อ โดยที่ไม่สนใจพี่ดรีมนั่นอีกเลย อะไรกันมาถามทำไม อ่อ เค้าคงตีสนิทไปเรื่อย เพราะดูจากนิสัยพี่เค้าแล้ว น่าจะเจ้าชู้ไม่เบา แล้วอีกอย่าง ทุกคนในห้องก็ล้วนแต่ จะทักพี่เค้า แต่ฉันไม่สนใจ ใครอยากจะรู้จักคนที่ทำฉันซวยตั้งแต่วันแรกที่เจอกันได้ล่ะ จริงมั้ย ?
 
 ตกเย็น ฉันกลับบ้านทำการบ้านเสร็จก็ออนเฟสเล่นเป็นปกติ ไหนกัน ยัยปุ้ยบอกจะส่งเฟสพี่เค้าให้ ไม่เห็นมีสงสัยลืมช่างเหอะฉันไม่ได้สนใจอยู่แล้ว แต่ใครแอดมาเนี้ย ตั้งหนึ่งคน ปกติฉันไม่ได้รับใครง่ายๆนะ นอกจากคนที่รู้จัก ฉันถึงจะรับ แต่ฉันจะรับคนนี้ดีมั้ย จะใครน่ะหรอ ก็รุ่นพี่ดรีมนั่นแหละ แอดมาทำไม แล้วไปหาเฟสฉันมาได้ไงกัน แต่รับๆไปเถอะ ก็อย่างที่บอก แอดมาไม่คุยกันอยู่แล้ว และอีกอย่าง เค้าคงอยากถามงาน หรือไม่ก็เห็นเป็นรุ่นน้องเลยแอดมา พอฉันรับแอดเสร็จ เสียงทักฉันก็ดังขั้น
  "หวัดดี ข้าวฟ้าง" นี่มันข้อความจากรุ่นพีนี่ ทักทำไมกัน ใครอยากจะคุยด้วย พอฉันเห็นพี่ดรีมทักมา ฉันก็รีบออฟไลออก แล้วปิดคอมนอน ใครอยากจะคุยด้วยกัน


การที่ทักมาพี่เค้าอาจจะ เห็นว่าเป็นน้องหรือไม่ก็อาจจะ ถามงาน แต่ช่างเถอะ ถ้าถามงานคนอื่นก้มีให้ถามเยอะแยะ นอนดีกว่า