คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 4 (แบคแท,ยอลฟานี่)
Chapter 4
Taeyeon-Part
ทางด้านแบคแท
“นี่นาย!แบคฮยอนนายจะพาฉันไปไหนเนี่ย”ฉันถามนายนี่เพราะจู่ๆนายนี่ก็ลากฉันมา
“ฉันจะพาเธอกลับบ้านไง”นายแบคฮยอนหันมาตอบฉัน
“แล้วนี่นายจะพาฉันโดดเรียนเพื่อที่จะกลับบ้านเนี่ยนะ”ฉันล่ะงงกลับหมอนี่จริงๆ
“ใช่”นายแบคฮยอนตอบแต่ตานี่เจ้าเล่ห์ชะมัด พอถึงบ้าน นายนี่ก็เดินนำฉันเข้าบ้านไป
“นี่เธอมานั่งนี่สิ”นายแบคฮยอนเรียกให้ฉันไปนั่งบนโซฟาข้างๆเค้า
“เอ่อ..นี่นายทุกคนหายไปไหนกันหมดหรอ”ฉันถามพร้อมกับหันไปดูรอบๆบ้านเพราะมันดูเงียบและวังเวงสุดๆ
“พ่อฉันไปต่างประเทศสองวัน ส่วนพวกคนงานฉันไล่กลับไปหมดแล้ว”
“อะไรนะ!นายจะบ้าหรอ นายจะไปไล่พวกเค้ากลับทำไมมันไม่ใช่วันหยุดนะ”
“แล้วจะทำไม”นายแบคฮยอนพูดพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ๆฉัน ดูๆไปนายนี่ก็หล่อดีแหะ จมูกโด่ง หน้านี่ใสกิ๊งเลยผู้หญิงยังอาย
“หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรอ เห็นเธอมองหน้าฉันนานแล้วนะ”นายแบคฮยอนถามฉัน
“บ้า!ใครมองนายไม่มีสักหน่อย”ฉันพูดพร้อมกับผลักนายแบคฮยอนออก แต่นายนี่ก็ผลักฉันนอนลงที่โซฟา นายนี่คร่อมฉันอยู่
“เฮ้ย!นี่นายจะทำอะไร”ฉันถามออกไป
“เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะ ไม่มีใครอยู่ในบ้านมีแค่ฉันกับเธอสองคน”นายแบคฮยอนเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ โอ๊ยทำไมใจฉันถึงเต้นแรงอย่างนี้เนี่ย>///<
“555 หน้าเธอตลกชะมัด เขินฉันขนาดนั้นเลยหรอ”นายนี่ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับหัวเราะ ขำอะไรยะ
“จะบ้าหรอ!ใครเขินนายฉันร้อนต่างหากเล่า”ฉันอ้าง
“อ้อหรอ!ฉันก็นึกว่าเธอจะเขินฉันซะอีก เอาล่ะตอนนี้ฉันหิวแล้วเธอทำกับข้าวให้ฉันกินหน่อยสิ”นายแบคฮยอนหันมาบอกฉัน
“ทำไมนายไม่ทำเองล่ะ”ฉันบอก
“เธอต้องเป็นคนทำสิ นี่คือคำสั่ง”นายแบคฮยอนพูดพร้อมยักคิ้วให้ฉัน
“ได้ งั้นนายก็รอฉันตรงนี้แหละ”นายนั่นยิ้มแล้วนั่งลงที่โซฟาอย่างสบายใจ
แต่อย่าหวังว่าฉันจะยอมนายง่ายๆหรอกนะ เดี๋ยวนายก็รู้ หึๆ
ฉันจะทำข้าวผัดกิมจิสูตรพิเศษให้นายนี่กิน พิเศษยังไงน่ะหรอ ฉันใส่พริกผงลงไปเกือบครึ่งกระปุก 555 นายเสร็จฉันแน่ๆ
“นี่เธอ เสร็จหรือยัง”นายแบคฮยอนตะโกนถามฉัน
“เสร็จแล้วๆ เชิญทานได้เลยค่ะ คุณชาย”ฉันพูดพร้อมกับยกข้าวผัดกิมจิสูตรพิเศษมาวางไว้ตรงหน้านายแบคฮยอน
“เธอทำอะไรให้ฉันกิน”นายแบคฮยอนถามฉัน
“ข้าวผัดกิมจิไง ไม่เคยกินหรอ”ฉันพูดพร้อมทำหน้ากวนๆ
“แล้วทำไมมันถึงแดงแจ๋เลยล่ะ เธอใส่อะไรมาให้ฉันหรือป่าว”นายแบคฮยอนเริ่มสงสัยฉัน
“โอ๊ย นี่นายจะถามอีกนานมั้ย จะกินไม่กินเนี่ย ถ้าไม่กินฉันจะเอาไปเททิ้งแล้วนะ”ฉันทำท่าจะหยิบจานข้าวผัดไป
“กินสิ ฉันอยากจะรู้ว่าฝีมือเธอจะอร่อยขนาดไหน”นายแบคฮยอนตักข้าวผัดเข้าปากคำใหญ่ซะด้วย เยส! 1 2 3
“นี่เธอ!ใส่อะไรลงไปให้ฉันกินเนี่ย”นายแบคฮยอนโวยวาย
“555+นายติดกับฉันแล้วล่ะ”ฉันหัวเราะเยาะ นายแบคฮยอนหน้าแดงก่ำเลย สงสัยจะเผ็ดมาก
“อุ๊ยหน้าแดงแจ๋เลย อิอิ”ฉันล้อนายแบคฮยอน
“เธอ!ไปหาอะไรมาแก้เผ็ดให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ”สภาพแบบนี้ยังจะสั่งอีก
“ได้ค่ะ คุณชาย 555”ฉันรีบเดินเข้าไปในครัว ถ้าวันนี้ฉันไม่แกล้งนายนี่ก็อย่ามาเรียกฉันว่า คิม แทยอนเลย สะใจชะมัด
“อ่ะ ดื่มซะมันจะช่วยดับรสเผ็ดได้”ฉันยื่นแก้วนมให้นายนี่
“เธอเล่นอะไรของเธอเนี่ย”หลังจากนายนี่หายเผ็ดแล้วก็ถามฉัน
“ฉันก็แค่จะเอาคืนเองนะ ทำเป็นโกรธไปได้”ฉันทำหน้ามึนๆใส่นายแบคฮยอน
“ครั้งนี้ถือว่าฉันยอมอ่อนให้หรอกนะ ครั้งหน้าเธอไม่รอดแน่”นายแบคฮยอนพูดพร้อมกับนอนลงบนตักฉัน
“นี่นาย ลุกเลยนะ มันหนัก”ฉันพูดพร้อมกับตีที่แขนนายแบคฮยอนอย่างเต็มแรง
“โอ๊ย!นี่เธอมันเจ็บนะ”นายแบคฮยอนร้องโอดโอย
“ถ้าเจ็บก็ลุกสิ”ฉันพูด นายแบคฮยอนลุกขึ้นมา
ฟอด
นายนี่หอมแก้มฉัน!>///< แล้วยังมายิ้มอีก
“แก้มเธอนุ่มดีนะ”นายนี่บอกแล้วก็ยิ้ม
“ ไอ้บ้า!”ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าหนี
“ฉันจะนอนแล้วอย่ากวนนะ”นายแบคฮยอนก็นอนลงบนตักฉันอีกครั้ง
“นี่!ถ้านายจะนอนก็ไปนอนที่อื่นซิ”ฉันบอก
“เงียบน่า ถ้าเธอพูดอีกครั้ง ฉันจะไม่ทำแค่หอมแก้มเธอแน่!”ฉันได้นั่งเงียบ[เพราะเขิน]และก็ปล่อยให้นายนี่หนุนตักฉันต่อไป
ด้านยอลฟานี่
นายชานยอลพาฉันมาที่ห้างสรรพสินค้า แล้วก็พาฉันเดินเข้าร้านนู้นออกร้านนีเป็นว่าเล่น แถมยังให้ฉันถือของให้อีก
“นี่นาย ฉันเมื่อยแล้วนะ แถมของนายก็เยอะด้วยเนี่ย”ฉันบ่นตอนนี้ฉันถือถุงเสื้อผ้าและของต่างๆของนายชานยอลที่เยอะเหลือเกิน จะซื้อไปเผาบ้านหรือยังไงเนี่ย
“อย่าบ่น เอาถุงทั้งหมดมานี่ฉันถือเอง”อย่างนี้สิถึงจะเป็นสุภาพบุรุษหน่อย
“นี่ๆนาย ฉันอยากได้กระเป๋ากับรองเท้าใหม่อ่ะ”ฉันหันไปพูดกับนายชานยอล
“ทำไมเธอจะให้ฉันซื้อให้หรอ”นายนี่ยิ้มให้ฉัน
“เปล่าจะให้นายไปเป็นเพื่อนหน่อยแค่นั้นเอง นะ นะ”ฉันทำเป็นอ้อนนายนี่
“ก็ได้ แต่เธอช่วยอย่าทำท่าน่ารักๆแบบนั้นให้ฉันเห็นบ่อยนะ”
“ทำไมล่ะ”ฉันพูดพร้อมกับเอียงคอถาม
“เดี๋ยวฉันจะอดใจไม่ไหวน่ะสิ”นายชานยอลกระซิบที่ข้างหูฉัน จั๊กจี้แหะ
“นายพูดบ้าอะไร”ฉันพูดพร้อมหันหน้าเดินนำไปร้านกระเป๋า ฉันเดินเข้าไปในร้านที่มีแต่กระเป๋าแบรนด์เนม ใบนั้นก็สวย ใบนี้ก็ดูดี อยากได้หมดร้านเลยอ่า
Chanyeol-Part
ผมมองทิฟฟานี่ที่กำลังเดินดูกระเป๋าอย่างมีความสุข ตานี่เป็นประกายเชียว
“นี่ๆนายชานยอล นายว่าใบนี้กับใบนี้ใบไหนสวยกว่ากัน”ทิฟฟานี่หันมาถามผมพร้อมกับในมือมีกระเป๋าอยู่สองใบ
“ฉันว่าใบซ้ายสวยกว่ามันดูเรียบแต่ก็ดูดีไปในตัว”ผมบอกเธอไป ตอนนี้ดูเธอมีความสุขมากๆ รอยยิ้มเธอทำให้ผมยิ้มตามไปด้วย เธอน่ารักจริงๆ
“นี่นายฉันฝากทางนี้ด้วยนะ”เธอเดินมาแล้วก็ขยิบตาให้ผม ฝากอะไรของเธอ
“นี่!เธอจะไปไหนน่ะ”ผมกำลังจะวิ่งตามเธอไป แต่ก็มีพนักงานเข้ามาหา
“นี่ค่ะ ทั้งหมด 250000 วอนค่ะ”ห๊ะ อะไรเนี่ย
“ผมไม่ได้เป็นคนซื้อนะครับ”ผมบอกพนักงานไป
“แต่คุณผู้หญิงคนเมื่อกี๊บอกว่าให้มาเก็บเงินกับคุณนี่คะ”ยัยบ้าเอ๊ย หาเรื่องมาให้จนได้ ผมจึงต้องจำใจยื่นบัตรเครดิตรให้พนักงาน แล้วผมก็เดินออกมาจากร้านกระเป๋า
“อ้าว!ออกมาแล้วหรอ ขอบคุณนะที่ซื้อกระเป๋าให้ฉันน่ะ”เธอยิ้มแล้วทำหน้าตาใสซื่อ
Tiffany-Part
ฉันก็ไม่อยากจะทำแบบนี้หรอกนะ แต่ทำไงได้ฉันไม่มีเงินนี่ แล้วฉันก็อยากได้มันด้วย
“ไหนกระเป๋าฉันล่ะ”ฉันถาม
“ฉันไม่ให้ จนกว่าเธอจะทำให้ฉันพอใจแล้วฉันถึงจะให้”นายชานยอลพูด สงสัยจะงอน อิอิ
“ก็ได้ เดี๋ยวฉันจะทำตัวดีๆเลยแต่นายอย่าลืมให้กระเป๋าฉันนะ”
“……...”เงียบ
“นี่นาย เงียบทำไม”
“………”
“นี่นายงอนฉันหรอ”
“……”สงสัยจะงอนฉันจริงๆแหะ
“โอเคๆ อย่างอนน๊า”ฉันง้อใครเป็นที่ไหน
“ป่ะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ”อ้าวไหงอยู่ๆนายนี่ก็เลิกงอนแล้วก็จูงมือฉันเข้าร้านอาหารฝรั่งเศษ
“นี่นายเป็นเอามากนะเนี่ย เมื่อกี๊ยังงอนฉันอยู่เลย”ฉันพูดพร้อมมองนายชานยอลที่ก้มหน้าก้มตาดูเมนู
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ฉันก็แค่แพ้ความน่ารักของเธอ”น่ารักหรอ อีตานี่ชมฉัน มาอารมณ์ไหนเนี่ย แต่ก็นะทำไมฉันรู้สึกชอบเวลาที่นายนี่ชมฉันด้วยล่ะ
“นี่ เธอจะกินมั้ยข้าวน่ะ เห็นนั่งเขี่ยข้าวมาสักพักแล้วนะ”นายชานยอลเรียกฉัน
“กินสิ แล้วนี่นายอิ่มแล้วหรอ”ฉันถามเพราะเห็นว่าข้าวยุบไปนิดเดียวเอง
“ฉันแค่มองหน้าเธอก็อิ่มแล้วล่ะ”โอ๊ยย นายนี่พูดแล้วยังมายิ้มหวานให้ฉันอีก
“ตามใจ งั้นฉันจะกินให้หมดเลย”ฉันพูดเพื่อกลบความเขินเอาไว้
“เธอกินให้อิ่มล่ะ กลับบ้านไปเดี๋ยวเธอจะต้องใช้แรงเยอะ”ต้องใช้แรงเยอะ พูดบ้าอะไรเนี่ย >///<
“บ้า!นายพูดเรื่องอะไรเนี่ย>///<”ฉันรีบก้มหน้ามองจานข้าว
“นี่เธอคิดอะไรอยู่ ฉันหมายถึงเธอจะต้องทำความสะอาดห้องฉัน”อ้าว หน้าแตกเลยฉัน
“เปล่าๆ ฉันไม่ได้คิดอะไร”ฉันพูดบ้าอะไรออกไปเนี่ย
“หรอ แต่หน้าเธอแดงมากเลยนะ”นายชานยอลยิ้มกรุ่มกริ่ม
“อาหารมันเผ็ด หน้าฉันก็เลยแดงน่ะ”ฉันยิ้มแห้งๆให้
“งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ”นายชานยอลพูดพร้อมกับจูงมือฉันไปที่รถและก็ขับรถกลับบ้านทันที
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปแล้วนะคะ ตอนนี้เป็นของแบคแทและยอลฟานี่ค่ะ #ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่า
ความคิดเห็น