[fic b.a.p] รักแรก...รุ่นพี่ตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 4 อิก 50%

ต่อจ้า

 

       พอผมวาดรูปเสร็จซักพักยองแจกับจงออบก็ตื่นผมอยากจะขำมากๆกับผมงานของผมแต่ถ้าผมขำพวกนั้นอาจจะรู้ตัวก็ได้ว่าผมอาจจะทำอะไรบางอย่างกับใบหน้าอันน่ารักของพวกมัน 555555

 

" นั้งมองพวกกูแบบนี่ทำงานเสร็จแล้วไง" แหมตื่นมาก็ถามเลยนะยองแจ

 

"ถ้ายังไม่เสร็จกูไม่นั้งมองพวกมึงนอนอย่างนี่หรอก"

 

"แล้วมึงจะมองทำไมไม่เคยเห็นคนนอนไง"

 

"ไม่เคยเห็นหมูนอนต่างหากละ"555555 

 

"ใครๆใครหมูกูออกกำลังกายลดมาตั้งโลนึงแหนะ" โลนึงของมึงช่วยให้มึงผอมได้ปะละนั้น

 

"ตั้ง!โลนึงแหนะน่าภูมิใจเนอะ"

 

"แล้วมึงไม่ไปหาพี่ยงกุกแล้วไง" เออพึงนึกขึ้นได้ พอจงออบบอกผมจึงมองไปที่นาฬิกาของผมก็ต้องตกใจตอนนี้เป็น

เวลา 5โมงเย็นจะ6โมงแล้ว

 

"จงออบครับมึงไม่บอกกูพรุ้งนี้เลยหละ"

 

"กูพึงนึกได้แต่มึงอะควายเรื่องของตัวเองแท้ๆยังจะให้คนอื่นเค้ามาเตือนโง่จริงมึงอะ" ออบมึงว่ากูทำมายยยยToT

 

"แล้วยังไงจะไปไม่ไป"

 

"มันจะมืดแล้วไม่ไปดีกว่าปะๆไปแดกข้าวบ้านกู"

 

" เออ ใช่ๆกูหิวแล้วปะๆ" ทีเรื่องแบบนี่อะรีบจริงนะยองแจ

      

             พอคุยกันเสร็จผมก็เดินลงมาข้างล้างเพื่อไปที่รานจอดรถไม่ได้จะไปรถผมหรอกรถยองแจมันผมยังต้องให้คนที่บ้านไปรับไปส่งอยู่เลย ส่วนจงออบก็ไปกลับกับยองแจยองแจขับรถมาเรื่อยๆก็ผ่านสถานที่บันเทิงมากมายจึงทำให้ผมอยากจะรองมาเที่ยวซักครั้งนึงตั้งแต่กลับมาที่เกาหลีผมก็ไม่ได้เที่ยวเลยซักนิดเฮ้อมันช้างน่าเบื่อแท้ซักพักยองแจก็จอดรถ

 

" เห้ย เดี่ยวมานะ ไปซื้อ ขนมไปกินก่อนแปป นึงจงออบมึงอยู่เป๋นเพื่อนไอ่โล่นะเดี่ยวกูมาแปปนึง"

 

"เออๆอย่านาน" จงออบบอกกับยองแจ

 

" โล่ถ้ามึงง่วงก็นอนรอยองแจไปก่อนได้ นานโข กว่าจะถึงบ้านมึง " จงออบบอกก่อนจะหันไปนอน   --* ชีวิตมึงมีไรไหมนอกจากนอน

 

       ผมจึงหันออกไปมองข้างทางแทน ยองแจจอดรถได้เยี่ยมมาก จอดแม่งหน้าผับเลยมึงแจ๋วจริงเหอะๆผมก็มองไปเรื่อยๆของผมมองการแต่งตัวของทุกคนพอเที่ยวการคืนแต่งตัวซะบางเชียบมิลลิเมตรเลย ในส่วนของผู้หญิงอะนะ

ส่วนผู้ชายเท่าที่เห็นก็จัดเต็มทุกคนนึกว่ามาเดินแบบกันหรือไงเหอะเน็คทงเน็คไทร์จัดเต็มผมมองไปเรื่อยๆจนไปเจอกับผู้ชายสามคนแต่งตัวดูดีแต่ไม่ได้จัดเต็มอะไรมากเท่าที่มองมากางเกงยีนขายาวรองเท่าผ้าใบเสื้อยืดแขนยาวสามคนนี่จะแต่งตัวคลายๆกันแต่แตกต่างกันที่รายเสื้อและสีของเสื้อผมมองไปที่คนกลางผมจำหน้าได้ดีเลยหละจะเป็นใคร เหงือก เหยิน แด้ นี่เองผมมองไปที่ๆคนที่บอกจะเอาผมเหอะๆบอกจะเอากูแต่ผู้หญิงนี่อยู่สองข้างมึงเลยเนี่ย สงสัยมันคงพูดให้ผมตกใจเล่นมั้งที่ว่าจะเอาผมหนะ โอ้ยย มาเห็นสภาพแบบนี่มันโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ

 

"มาแล้วเพื่อนๆที่รักรอนานไหม" ยองแจมัยมาแล้วครับพร้อมหอบขนมมาถุงใหญ่มากแดกหรือยัดหนะ

 

"มึงไม่มาซะพรุ้งนี่เลยหละรอตั้งนาน" จริงอย่างที่จงออบพูด

 

" อย่าบ่นกู ปะๆ เสียเวลา" แล้วยองแจก็ขับรถไปเรื่อยๆ

 

"ออบไว้ว่างๆเราพาโล่มา้ที่ยวที่นี่บ้างไหม ตั้งแต่มันกลับมาก็ไม่เห็นมันเที่ยวเลย" 

 

"ก็เอาดิไม่ได้เที่ยวมาสิงวันแล้วเหมือน กัน "

 

"งั้นเดี่ยวคืนพรุ้งนี้ละกันเพราะมะลืนเป็นหยุด"

 

"จัดไปตามนั้น"

 

"มึงจะพากูไปไหนมึงถามกูรึยังว่ากูจะไปรึป่าว" ผมถามมัน

 

" มึงอย่ามาร้อยลีลาเหมือนไอจงออบได้ปะจะไปไม่ไปห้ะ!!"  หมูหงุดหงินแล้วววว

 

"ไป" 

 

"เออก็แค่นั้นมาลีลา"