[fic b.a.p] รักแรก...รุ่นพี่ตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : into

                    สวัสดีครับผมมีนามว่า ชเว จุนฮง ถ้าสนิทหน่อยเรียก เซโล่ ก็ได้ ตอนนี้ผมกำลังจะไปโรงเรียนอันที่จริงผมก็ไม่ค่อยอยากจะไปเรียนที่นี้ซักเท่าไหลหรอกถ้าไม่ติดว่าพ่อผมเป็นเจ้าของโรงเรียน โอะ! ลืมไปผมพึ่งกลับมาจาก อเมริกาครับคือผมไปเรียนที่อเมริกาตั้งแต่ 10 ขวบเพราะแม่ของผมย้ายไปทำธุรกิจที่อเมริกาผมที่ติดแม่จึงตามไปด้วยแต่ผมก็ต้องกลับมาที่เกาหลีเพราะพ่อผมโทรไปบอกแม่ว่าคิดถึงผมจนใจจะขาดแต่พอผมเก้าออกมาจากเครื่องบินปุปผมก็เห็นพ่อที่คิดว่าจะมารอรับผม ยืนอยู่ตรงพ่อมีกระเป๋าเดินทางอยู่2-3ใบ ผมก็ไม่ได้สนใจไรมากนักผลปรากฏพ่อผมจะไปอเมริกาพ่อบอกคิดถึงแม่ใจจะขาดเลยให้ผมกลับมาเรียนที่เกาหลีและดูแลโรงเรียนแทนพ่อเป็นเวลาที่พ่อไม่สามารถกำหนดได้.. T0T แม่เจ้าเซโล่จะเป็นลม โอะ!!ถึงโรงเรียนแล้วครับ
"อ่าวแล้วจะไปทางไหนก่อนดีเนี่ยแผนที่โรงเรียนก็ไม่มีให้ตายเหอะ ไมเคิล!" ผมบ่นพึมพำอยู่คนเดียวเป็นเวลาไม่นานก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อมีคนมาจับบ่าผม
"เอิ่ม..ขอโทษนะครับเราเคยเจอกันที่ไหนหรือป่าวคือแบบว่าหน้าตาคุณคุ้นมากๆ"คนตาตี่ถามผมครับ
"ไม่รู้สิครับผมพึ่งกลับจากอเมริกามาเองแต่หน้าคุณก็โครตคุ้นเลยอะครับคุณชื่ออะไรครับ?"หน้าตาคุ้นมากเลยผู้ชายคนนี้สงสัยจะเคยเจอกันละมั้ง
"ผมชื่อ มุน จงออบครับ"
"0-0.. จงออบ ออบบี้ เห้ย! นี่ฉันไง เซโล่!ชเว จุนฮงไงจำได้ไหม"ว้าว..ดีใจโครตเจอเพื่อนเก่า
"*0*..เซโล่! หรอไม่ได้เจอตั้งนานไม่ติดต่อมาเลยนะกลับมาเมื่อไหลหละเนี่ย"จงออบพอจำผมได้ก็กระโดดกอดผมจนผมเกือบล้มแม่งกระโดดไม่บอกไม่กล่าว
"ตอนที่ไปพึง 10 ขวบ คงมีโทรศัพใช่มั้ง กลับมาเมื่อวานนี่เอง"ผมตอบกลับไปจงออบทำหน้างงๆเหมือนหมาสงสัย 55+
"เมื่อวานผ.อ.ก็ไปต่างประเทศเห็นบอกจะให้ผู้สืบทอดมาดูแลแทนซักพักอย่าบอกนะว่า..."ใช่ครับความคิดออบถูกอย่างแรง
"ใช่..ฉันเอง"ผมบอกไปจงออบอิ้งครับ
"เจ๋ง.อ่ามีเพื่อนเป็น ผ.อ.แต่งานมึงคงหนักหวะเท่าที่ดู"จงออบบอกผมแบบนี่ทำให้ผมรู้สึกอยากเหมาเครื่องบินกลับอเมริกาอย่างแรง
จงออบมองซ้ายมองขวาแล้วมากระซิบข้างหูผม "ก็โรงเรียนเรามีแก๊งอันตพาลหนะสิ"อิ้งครับงานนี้มีอิ้ง 0-0
"แถมเป็นพวกหน้ากลัวสุดๆครูในโรงเรียนยังไม่กล้ายุ่งเลย"ตายแล้วไอ่โล่ไม่หน้ากลับมาเลยย แล้วแบบนี้ผมจะดูแลโรงเรียนยังไงหละเนี่ย....T0T