ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 3 อีก 70%
ต่อจ้า
ตอนนี้ผมกำลังเดินไปกินข้าวกับ จงออบ ยองแจ ทึ่โรงอาหารของโรงเรียน โรงเรียนนี้นี้มันสุดยอดจริงๆคิดได้ไงโรงอาหารติดแอร์ คนสร้างโรงอาหารคงบ้าแน่ๆ อ่าวลืมพ่อผมนี่หว่าเห้อคนในโรงอาหารเยอะมากๆ จึงทำให้ผมและเพื่อนๆต้องเดินออกมาแล้วไปร้านค้าในโรงเรียนไปซื้อมาม่ามานั้งกินกันแต่มีหรอคนอย่างผมจะยอมเสียเปรียบพวกโรงอาหารเหอะๆ no!ครับ ผมเดินตรงไปที่ห้อง ผู้อำนวยการ เหอะๆหลายคนคงรู้ว่าผมคิดจะไปทำอะไร ผมจะไปกินมาม่าในนั้นพร้อมหลบหน้าพี่เหงือกด้วย เฮอะๆ ฉลาดล้ำโลกจริงๆถ้าอยู่ในห้องนี่ มีหรอใครจะกล้าเข้า ตอนนี้พวกผมมาถึงห้องเป็นที่เรียบร้อย คือแบบว่า ห้องก็ใหญ่นะครับโซฟาก็มีแต่ทำไมไอ่ออบมันคิดส้นตีนชวนกินที่พื้นยองแจไม่ขัดอะไนไอ่ออบเลย คือยองแจมันหิวมากจนไม่เลือกสถานที่ง่ะ
"ออบถามจริงๆใช้สมองส่วนไหนคิดชวนพวกกูนั้งแดกมาม่าที่พื้นครับ"
"หัวแม่โปงตีน จบป่ะ กินอย่าพูดมาก" เอ้าไอนี่ กูก็แค่อยากรู้เค้ามีโตะ มีโซฟานิ่มๆให้นั้ง ทำไมมึงถึงนึกถึงพื้นแล้วเค้าจะเอาโตะมาตั้งเพื่อ ?
"ก็แค่อยากรู้กูเสียดายตังที่พ่อกูซื้อโตะมา" ก็จริงครับผมโครตเสียดายตังซื้อมาตั้งโชว์เฉยๆ
"มึงจะเข้าห้องนี่เป็นวันสุดท้ายรึไง" จบครับไปไม่เป็นเลยทีนี้
"โอเคกูยอมแพ้"
"มึงน่าจะยอมได้ตั้งนานและ แดกไป จบปิ้ง!" เงียบมานานมึงพึ้งมีบทสนทนาไง ไอ่หมู ก็ได้แต่บ่นในใจรองพูดออกไปสิ ลิปสติกไม่ต้องทามีเลือดทาปากแทน
ซักพักพวกผมก็กินมาม่าเสร็จกินเสร็จก็ไม่มีไรมากผมยังนั้งอยู่ที่เดิมออบเริ่มเลื้อยไปตามพื้น ส่วนยองแจรายนี้นอนอืดไปแล้วครับ แต่นอนที่พื้นนะนี้ใจคอพวกมึงจะไปนอนบนโซฟา ไปนั้งเล่นที่โตัเลยรึไงว้ะเนี่ย
" เห้ย โล่ไม่ไปหา พี่ยงกุกไง " จงออบมึงจะพูดทำหอกอะไรกูอุส่าลืมแล้วนะเนี่ย
"no! " ตอบไปคำเดี่ยวรู้เรื่อง
" ถ้ามันมาตามมึง แล้วจะกระทืบมึง กูบอกก่อนกูไม่ช่วย กูหนีก่อน" มันตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ว้ะยองแจ มึงเพื่อนกูมากเพื่อนจะโดนกระทืบแต่มึงจะหนี เพื่อนที่แสนดีจริงๆ ผมหันไปมองจงออบที่นอนเลื้อยอยู่จงออบเงยหน้ามามองเล็กน้อย
" ไม่ต้องมามอง กูกูก็ไปกับยองแจนั้นแหละ " โอ้!!!โห พวกมึงรักกูกันมากมาย
"ถ้ากูไปพวกมึงจะไปกับกูไหม"
"no/no" แหมหร้อมเพรียงกันเชียวนะ
"พวกมึงเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆหาส้นตีนอะไรมาเปรียบก็ไม่ได้ "
" มันก็แน่นอนอยู่แล้วรักมึงนะเนี่ยถึงให้มึงจัดการปัญหาด้วยตัวของมึงเองเพื่อให้มึงได้เป็นผู้นำในอนาคตต่อไป"โอโหมาเป็นหลักการเชี่ยวนะมึงเรื่องแบบ เนี่ยไอ่หมูรองเป็นเรื่องกินสิเหอะๆ หลักการไม่มีซักอย่างสมองหยุดทำงานชั่วคราวแยกระหว่างโปรตีน กับไขมันไม่ได้เหอะๆให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อนกู
"เพื่อนมึงรักกูไหมรักกูก็ไปกับกูสิ"
"กูขอเกลียดมึงชั่วโมงนึงแล้วกัน"
" กูจะร้องไห้แล้วนะ " ผมบอกมันก่อนจะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
" เออๆ ไอ่ซีดเอ้ยย ไปก็ได้ว้ะ แม่งงเอ้ยย" ยองแจบอกจงออบพยักหน้านี้พวกมึงนี้มาแพ็คคู่ไงว้ะอีกคนนึงไปอิกคนนึงก็ไป เหอะๆให้ได้งี้สิ !!
แล้วตอนนี้พวกผมกำลังจะเดินไปหลังตึกวิทที่พี่เหงือกเค้านัดไวอันที่จริงผมเรียกเค้าพี่ยงกุก เหมือน ยองแจกับจงออบก็ได้นะแต่จะทำไงได้ล่ะก็คนมันชิน จบป่ะ~
"กูรู้สึกเกิดอาการไม่อยากไปแล้วหว้ะ"อ่าวพี่ออบไหมมึงเป็นคนแบบนี่
"คิดเหมือนกูเลย"อ้ายยย เพื่อนเลว มึงจคิดเหมือนกันทำหอกอะไรเนี่ยย
"เพื่อนไม่ทิ้งกันมึงถ้องไว" เอ้าว้ะปลุกใจพวกมันหน่อย
"ห้ะอะไรนะ ! เพื่อนต้องทิ้งกัน โอเคโล่จัดไปอย่าให้เสียงั้นกูไป ซียูอะเกน บบ๊ายบายจุปๆ" เหอะๆมึงจะตลกกับกูมากไปแล้วไอออบ
" STOP ! หยุดเลยมึง หูเป็นส้นตีนไรลืมแคะไง กูบอกเพื่อนไม่ทิ้งกัน พวกมึงนี่ก็จ้องจะทิ้งกูอย่างเดียวเลย"
"แหมกูก็พูดเล่นให้บรรยากาศมันไม่เงียบ" แต่เมื่อกี้มึงทำท่าจะเดินไปจริงๆถ้ากูไม่บอกให้หยุดมึงก็ไป
"หรอ~"
"เห้ยมึงถึงแล้ว" ทำไมมันไวแบบนี้
"จากห้องอำนวยการมาถึงนี่มันก็ไกลพอสมควรทำไมเดินจริงๆมันถึงใกล้ แบบนี่TOT"
"แหมน้องไม่เห็นเป็นไรเลยไอยงกุกมันไม่ทำอะไรน้องหรอกมั้ง" เสียงใครว้ะไม่ใช่เสียงเพื่อนผม คอนเฟริม
ผมหันไปมองทางต้นเสียงที่มาใหม่ชัดเลย พี่ฮิมชานกับพี่....ใครว้ะไม่รู้จักอะเคยเจอกันครั้งที่แล้วก็ไม่เห็นจะพูดอะไรแล้วจะปิดปากทำๆมเห็นปิดตั้งแต่ครั้งที่แล้วและ ฟันเหยินเหมือนพี่ฮิม หรอ หรือว่าเหงือกเยอะเหมือนพี่ยงกุก หรือว่าสองอย่างรวมกันโอ้ไม่นะถ้าเป็นอย่างนั้นก็ปิดไปเถอะเพื่อความปลอดภัยของสายตาพวกผมแต่ถึงจะเห็นแค่ครึ้งน่าบนก็เหอะ พี่เค้าหล่อจริงๆ อยากเห็นหน้าเต็มๆนะแต่กลัวเป็นอย่างที่คิดแล้วผมจะหัวใจวายตายก่อน
" พี่ฮิม ครับผมมีอะไรจะถาม คือ พี่ที่มากลับพี่เค้าเป็นอะไรหรอครับ ทำไมต้องปิดปากตลอกเวลาแล้วเค้าชื่ออะไรหรอครับจะได้เรียกถูก" ผมถามทีเดียวจบครับ เป็นอะที่อยากรู้มากๆ
"อ้อ มันชื่อ แดฮยอน มันปิดปากเพราะปากมันเหม็น โอ้ย ไอเหี้ยแด้ตบหัวกูทำไม " 5555พี่ฮิมชานโดนพี่แดฮยอนตบซะแรงเลย 5555
"มึงว่ากู" โอ้วพูดแล้วพี่เค้าพูดแล้ว ตื่นเต้นมาก
"กูว่ามึงว่าอะไรไอสัสตบซะกูมึนเลย"
"ปากเหม็น" สั้นๆได้ใจความ
"โอเคกูขอโทดพี่ปากหอม โอ้ยกูว่าอะไรมึงอิกเนี่ยตบมาได้ไอสาดดด" โดนอิกแล้วครับ
"อย่ามาประชด"
"โอเคกูขอโทด จบ"
"คือเมื่อไหลผมจะได้ไปคุยกับพี่ยงกุกให้เรื่องมันจบๆ" ผมพูดเปิดประเด็นไม่งั้นคงต้องเล่นกันอิกนานเดี่ยวจะเข้าห้องเรียนไม่ทัน
"โอะ พี่ลืมเลยนะเนี่ยป่ะๆ น้องยองแจจจ๋ามาเดินข้างๆพี่มามะที่รักจุป"
"ที่รัก พ่อง พี่สิ " 5555เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับยองแจ
พวกผมเดินมาถึงห้องที่พี่เค้าอยู่กันแล้วพี่แดฮยอนเป็นคนเปิดประตูให้พวกผมเดินเข้าไปในห้องมีของใช้มากมาย ตู้เย็น โซฟา โตะ ทีวี เยอะแยะอะยิ่งแผ่นเกมนี้ โอ้ซื้อมาสร้างบ้านรึไงนั้น
"อะแฮ้มม ! " เอาแล้วง้ะเสียงสยองมาแล้ว
" นี่ไอ่เหงือกใจคอมึงจะให้น้องๆยืนขาแข็งอิกนานไหมแหมทำเป็นเข้มหล่อตายแหละมึง"โอพี่เหยินเอาใจไปเลย
" อ่าวก็กูไม่ได้บอกใก้ยืนนี่จะนั้งก็นั้งสิทำไมต้องรอให้คนอื่นบอกคิดเองไม่เป็นไง"แหมปากมึงเหงือกเยอะไม่พอยังจะยัดหมาเข้าไปอยู่ในปากอิกนะมึง
"คือพวกผมมีมารยาทพอ"มึงชั่งกล้าไปพูดกับมันนะยองแจเดี่ยวหมาในปากมันก็กระโดดมากัดคอมึงหรอก
" เออ นั้งดิจะได้คุย" โอเคครับมันเชิญพวกผมนั้งแล้ว
" เหมือนเดิม"ผมพยักหน้ารับคำจงอิบเป็นอันรู้กันแล้วพวกผมก็นั้งลง ที่พื้น !
" เก้าอี้มีให้นั้งทำไมไม่นั้ง"
"พวกผมอยากนั้งตรงนี้"
"งั้นก็ตามสบายพวกมึง"
"น้องยองแจอย่านั้งพื้นเลยมันแข็งมามะมานั้งตักพี่มะเด็กดีของพี่" คือพี่เหยินจะพูดิะำรได้โปรดดูสีหน้ายองแจมันหน่อยก็ได้นะครับ
"ไม่ดีกว่าครับ ผมขอนั้งพื้นดีกว่านั้งตักพี่ ^^"
"ฮือๆ แด้ น้องเค้าไม่นั้งตักกูอ่า กูอยากร้องไห้" พี่ฮิมทำเหมือนจะร้องไห้แล้วหันไปกอดพี่แดฮยอนเหอะๆน่าสงสารจริงๆ
"เรื่องของมึง"5555พี่แดฮยอนตอบได้โดนใจมากเลยอ่า 5555555
"ส่วนมึงอะจะเอาไงคิดสิ"
"คิดไม่ออกพี่ก็คิดสิ"
"ให้กูคิดจริงๆหรอ" พี่เค้าพูดแล้วทำหน้าตาได้สยองมาก น้อวๆๆๆๆ
"ผมคิดเอง"
"โอเคอย่านานมากพวกมึงต้องไปเรียน"
" แล้วพี่ไม่เรียนหรอ"
"ถามทำไม"
"ก็แค่อยากรู้"
"เสือกจริงมึง"
"ก็อยากรู้ถึงได้เสือกไง"
"โอ้ยย ไอยงกุกมึงไม่บอกกูบอกเอง รำคาญเถียงกันอยู่ได้"
"มึงก็เสือกจริงเถียงกันกำลังมันเลย"
" เรื่องของกู คือ พวกพี่จะเข้าเรียนเฉพาะคาบที่ชอบหนะคาบที่ไม่ชอบก็ไม่เข้า"
"แล้วพี่ชอบคาบอะไรมั้งหละ"
"เสือกจริงมึง คิดหาวิธีไถ่โทดกูให้ได้ก่อนเหอะ"
"ผมคิดไม่ออก"
"งั้นพวกกูช่วยคิด " เสียงยิงแจครับผมเถียงกับพี่เหงือกอยู่ตั้งนานมันพึ่งจะมาพูด
"เอาวิธีที่ง่ายแลัจบเร็วที่สุด"
"เงินจบไหม " ยองแจยื่นขอเสนอ เออหว้ะทำไมผมถึงคิดไม่ออกว้ะอยู่ในกระเป๋าแท้ๆ
"เหอะๆพวกมึงก็อยู่ในโรงเรียนมานานแล้วก็น่าจะรู้ฐานะพวกกูหนิ"
"ก็เอาไปเพิ่มมันจะเสียหายอะไร" ยองแจนายแน่มาก
"ก็ไม่เสียหายอะไรหรอกแต่ว่า" มึงยังจะ เว้นวักให้พวกกูสงสัยอิกเนอะแม่ง
"แต่ว่าอะไร"
"กูไม่เองไง" เอ้าไอ่นี่เรื่องมาก
"เลี้ยงข้าวกลางวันหนึ่งเดือน" จงออบยื่นขอเสนอบ้าง อันนี้ก็ไม่เลวโอเคเลยอ่า
"ตังมีซื้อกินเองได้"
"เรื่องมากแท้"ไอ้ออบบบบบบ มึงชั่งกล้าบ่นให้มันได้ยินเนอะ
"นิสัยส่วนตัว"
"ตกลงจะเอายังไงกันแน่พี่บอกมาเลยดีกว่าจะได้จบๆ"ผมเริ่มหงุดหงิดและ
"สันยาสิว่าจะทำตามข้อเสนิที่ให้ไป"
เอาแล้วไงครับไม่ใช่ว่ามันจะให้ผมไปเ็นคนรับใช้บ้านมันหรอกนะผมไม่ยอมหรอกคิดหนักเลยทีนี่แล้วผมจะทำยังไงหละทีนี้
"เห้ยคิดนานจังว้ะเอาไงสันยาหรือไม่สันยา" เร่งกูจังไอ่นี่หนิ
"โอเคสันยา"
"แน่นะ"
"แน่"
"จริงนะ" เห้ยไอนี่หนิเล่นไม่เลิก
"จริง"เริ่มเบื่อและ
"ห้ามคืนคำนะ"
"โอ้ยย อะไรกันนักกันหนาบอกว่าตกลง สันยาก็สันยา เรื่องมากแล้วยังจะม่เล่นอิกนะมึง" กูโมโหแล้วนะเดี่ยวก็จะว๊ากและ
"เอามึง^^"
"ห้ะ อะไรนะ0_0"
"มึงได้ยินไม่ผิดหรอก กู-จะ-เอา-มึง "
" อย่ามาล้อเล่นแบบนี่มันไม่ตลก เอาดีๆ"
"คนอย่างกูไม่เคยล้อเล่น มึงให้กูเอาดีๆ มึงก็นอนดีๆสิ ^^"
"อย่ามาทะลึ่ง"
" เอ้าก็มึงเป็นคนพูดเอง"
"......" ผมไม่ตอบ
"โอเคตกลงตามนี่ห้ามเถียงห้ามโวยวาย กูพูดแล้วไม่เปรียนแปลงจบ มึงต้องมาหากูที่นี่ทุกวันเวลาว่างคาบว่างถ้ามึงคิดจะไม่มาเดี่ยวกูจะไปหามึงเอง"
"กูขอยกเลิกสันยาได้ไหม"
"ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ"
"กูเป็นผู้ชายมึงก็เป็นผู้ชายแต่มึงจะมาเอากูเนี่ยนะ" มันโง่รึป่าวควายผู้ชายด้วยกันจะมาเอากันเอง
"กูจะเอาจบปะ พวกมึงไปเรียนกันได้และไป เลิกเรียนมึงมาหากูด้วย"
" กูชอบผู้หญิงไอสัดอย่ามายุ้งกับกู" ถึงผมจะชอบผู้หญิงแต่ก็ไม่เคยคบใครเลย เพราะผู้หญิงทุกคนที่ผมเค้าไปบอกรักเค้าบอกให้ผมไปคบผู้ชายยังเวิกกว่าทำไมเค้าถึงพูดกันแบบนี้ YOY โล่ไม่เข้าใจ
"แต่กูชอบมึงกูจะยุ่งกับมึง" อึ้งครับอิ้งมึงเจอกูวันเดียวมึงบอกชอบกูมันเร็วไปไหม
"ไม่ต้องพูดมากไปเรียนไป"
"ไม่มาเครียให้จบก่อน"
"ถ้ามึงไม่ไปเดี่ยวนี้กูจะจำมึงปล้ำโชว์เพื่อนมึงแน่"
" เออกูไปก็ได้เดี่ยวกูจะมาเครียใหม่"
"แล้วกูจะรอ"
แล้วพวกผมก็เดินออกแล้วก็ขึ้นเรียนคาบต่อไปเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น