คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ~ Happy Family ~ 6
หลังจากที่แขกทั้งสองกลับไปแล้วพ่อหมีกับแม่หมีก็ต้องรีบพาลูกหมีที่กำลังงอแงเพราะเลยเวลานอนมานานพอสมควรแล้วขึ้นไปนอน คงเป็นเพราะไม่ได้เจอกันนานเลยทำให้มีเรื่องพูดคุยกันมากมายพอมองดูเวลาก็เกือบจะสามทุ่มเข้าไปแล้วจึงไม่แปลกถ้าหากมุนบินจะงอแง
“ มุนบินครับอาบน้ำก่อนนะลูก “ แจจุงเอ่ยกับลูกชายที่ตอนนี้ตาคู่เล็กกำลังจะปิดลงในไม่ช้า
“ คุณแม่หนูง่วงน๊า “
“ คุณแม่รู้ครับ แต่หนูต้องอาบน้ำก่อนนะครับเดี๋ยวจะไม่สบายตัวนะครับคนเก่ง “ ร่างบางวางลูกชายลงบนเตียงเพื่อที่จะถอดชุดออกให้แต่เจ้าตัวเล็กกลับไม่ยอม มุนบินคลานไปหาพ่อหมีที่นั่งมองสองแม่ลูกคุยกันอยู่บนเตียงก่อนที่เจ้าหนูจะปีนขึ้นไปนั่งบนตักของคุณพ่อแขนป้อมกอดรอบคอหนาเอาไว้แน่น
“ คุณ
“ ไม่อาบคงไม่เป็นไรหรอกมั้งแจ “
“ แต่เดี๋ยวลูกก็นอนไม่สบายตัวกันพอดี “ แจจุงแย้งเพราะกลัวว่าลูกชายจะเหนียวตัวเนื่องจากวิ่งเล่นจนเหงื่อไหลไคลย้อยไปก่อนหน้านี้
เพราะหลังจากใช้เวลาสักพักเพื่อทำความคุ้นเคยไม่นานนักมุนบินก็สามารถพูดคุยและหยอกล้อกับคุณอาทั้งสองได้เป็นอย่างดี ยิ่งกับจุนซูแล้วดูเหมือนว่าจะเข้ากันได้ดีเป็นพิเศษ
“ คงไม่หรอก ให้ลูกนอนเถอะ “ พ่อหมีเอาใจลูกชายสุดฤทธิ์
“ เอางั้นก็ได้ “ สุดท้ายแจจุงก็ต้องยอม เป็นอย่างนี้ทุกทีพออยากได้อะไรแล้วก็ไปอ้อนคุณพ่อทุกครั้งเพราะรู้ว่าต้องได้ผล ร่างบางกลัวว่ามุนบินอาจจะเสียคนเพราะโดนตามใจมากจนเกินไป
“ มุนบินครับ ไปนอนกันดีกว่าเนอะ “ ร่างสูงคุยกับลูกชายที่ซบอยู่บนไหล่กว้าง ตาคู่เล็กมองคุณพ่อก่อนเจ้าหนูจะถามเพื่อความแน่ใจ
“ หนูไม่อาบน้ำน๊า “
“ ครับ ไม่อาบก็ไม่อาบ “ ยุนโฮหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะอุ้มลูกชายไปวางไว้บนเตียง ปากหนากดลงบนแก้มนุ่มของลูกชายเพื่อบอกฝันดี
“ ฝันดีนะครับลูกชาย “
“ ฮับ “ มุนบินยิ้มมีความสุขก่อนที่ตาเล็กจะปิดลงเพราะความเหนื่อยล้าจากการเล่นกับคุณอาทั้งสอง
จังหวะการหายใจที่สม่ำเสมอของลูกชายนั้นทำให้ยุนโฮรู้ว่ามุนบินหลับไปแล้วร่างสูงค่อยๆลุกขึ้นช้าๆเพราะกลัวว่าอาจจะทำให้ลูกชายตื่น ยุนโฮหยิบตุ๊กตาหมีตัวเล็กเข้าไปวางไว้ในอ้อมกอดของลูกชายก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มร่างของเจ้าตัวเล็ก
“ ลูกหลับแล้วเหรอยุน “ แจจุงที่เพิ่งขึ้นมาจากด้านล่างเพราะลงไปชงนมขึ้นมาไว้ให้เจ้าตัวเล็ก ช่วงดึกๆมุนบินมักจะตื่นขึ้นมาดื่มนมเสมอ
“ อืม หลับไปเมื่อกี้อ่ะ “
“ งั้นยุนก็ไปอาบน้ำซะสิ เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนี่นา “ ร่างบางวางขวดนมของลูกชายเอาไว้ก่อนจะเดินเข้าไปเตรียมน้ำอุ่นให้สามีในห้องน้ำ
“ เฮ้อ เหนื่อยจังเลย “ ร่างสูงเดินบิดตัวเข้ามาในห้องน้ำเป็นจังหวะเดียวกับที่แจจุง กำลังจะเดินออกไป
“ เสร็จพอดีเลย “ ร่างบางเอ่ยกับสามี
“ แล้วแจจะไปไหนอ่ะ “ แขนแกร่งรั้งเอวบางเอาไว้เมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังจะเดินออกไป สายตาเจ้าเล่ห์ของพ่อหมีฉายขึ้นมาให้คุณแม่คนสวยได้เห็น
“ ก็ยุนจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ “
“ แล้วแจไม่อาบด้วยกันเหรอ วันนี้ยุนอยากให้แจถูหลังให้จัง “ ปากหยักกระซิบเบาๆที่ข้างหูก่อนจะเม้มเบาๆให้อีกคนได้เสียวเล่นๆ
“ มะ ไม่เอาหรอก ยุนอาบคนเดียวเถอะ “ ร่างบางรีบขืนตัวออกก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องน้ำด้วยความเขิน ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันจนลูกหนึ่งแล้วแต่แจจุงก็ไม่เคยที่จะชินกับเรื่องแบบนี้ซะที
ร่างสูงมองตามภรรยาคนสวยที่รีบวิ่งออกจากห้องน้ำด้วยความเอ็นดูไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนคิมแจจุงก็น่ารักไม่เคยเปลี่ยนแปลงน่ารักจนพ่อหมีไปไหนไม่รอดแล้ว ทางด้านในห้องนอนแจจุงก็กำลังเอามือบางสองข้างขึ้นมาแนบแก้มไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเขาไม่รีบออกมาจะมีอะไรเกิดขึ้น ร่างบางนั่งลงบนเตียงมือเรียวลูบหัวกลมของลูกชายไปมาใบหน้าสวยวาดรอยยิ้มขึ้นมาโดยอัตโนมัติเมื่อเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกชายปากบางจะก้มลงจุมพิตบนหน้าผากเล็กด้วยความรัก
“ หนูรู้ไหมลูกคุณพ่อนิสัยไม่ดีเลย ชอบทำให้คุณแม่เขินอยู่เรื่อย “
ไม่นานนักประตูห้องน้ำก็เปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่เดินเข้ามา แจจุงส่ายหน้าน้อยๆก่อนจะเดินไปลากพ่อหมีมานั่งหน้ากระจกมือบางแย่งผ้าขนหนูมาก่อนจะจัดการเช็ดผมให้อีกคน ส่วนพ่อหมีก็ได้แต่ยิ้มด้วยความพอใจที่มีภรรยาคอยใส่ใจในทุกรายละเอียดแบบนี้
“ เสร็จแล้ว ไปแต่งตัวได้แล้วคุณพ่อ “ ร่างบางวางผ้าไว้บนไหล่กว้างพร้อมกับไล่ร่างสูงให้ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย
“ ขอบคุณครับ “ จมูกโด่งกดลงบนแก้มเนียนเพื่อเป็นรางวัลก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่แจจุงเตรียมไว้ให้มาใส่ให้เรียบร้อยเพราะยังมีงานสำคัญให้เขาต้องทำในคืนนี้
คิ้วเรียวขมวดเป็นปมเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นว่าพ่อหมียังไม่เข้านอนแต่กำลังนั่งอ่านเอกสารอะไรบางอย่างอยู่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ ทำไมยังไม่นอนล่ะยุน “ หลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วร่างบางก็เดินเข้าไปหาสามี ทำให้คนที่กำลังจดจ่อกับกองเอกสารกองโตต้องละสายตามาส่งยิ้มให้
“ ขอยุนอ่านเอกสารพวกนี้ก่อนนะ แจก่อนก่อนเลย “
“ ยุนจะอ่านหมดนี่เลยเหรอ “ ร่างบางถามด้วยความสงสัย อย่าบอกนะว่าคืนนี้พ่อหมีจะอ่านเอกสารพวกนี้จนหมดมันไม่ใช่น้อยๆเลยนะ
“ อืม มันเป็นข้อมูลพื้นฐานของบริษัทน่ะ “ ร่างสูงตอบก่อนจะรั้งคนตัวเล็กให้ลงมานั่งบนตักคางแหลมวางไว้บนไหล่มน
“ เหนื่อยไหม “ ร่างบางหันมาถามสามี ที่ยุนโฮต้องมาเหนื่อยแบบนี้ก็เพราะเขาไม่ใช่เหรอ ร่างสูงต้องการให้พ่อแม่ของร่างสูงยอมรับในตัวลูกสะใภ้คนนี้จึงได้ยอมทำทุกอย่างเพื่อเป็นการพิสูจน์
“ ไม่เลย สำหรับแจกับลูกแล้วไม่มีคำว่าเหนื่อยหรอก “ ยุนโฮยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยาก่อนจะแนบหน้าผากทั้งสองให้ชิดกัน บอกผ่านสัมผัสว่าเรื่องแค่นี้เขาทำได้อยู่แล้ว
“ ขอบคุณนะ “
“ เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหม “
“ เปลี่ยนเป็นอะไรล่ะ “ แจจุงเริ่มรู้สึกถึงสายตาที่ไว้น่าไว้วางใจของพ่อหมีที่ส่งมาแล้วสิ ในสมองของยุนโฮตอนนี้คงกำลังคิดอะไรทะลึ่งๆอยู่แน่เลย
“ เปลี่ยนเป็นมีน้องให้มุนบินอีกคนเป็นไง “
เพี๊ยะ !!!
“ โอ๊ย “ ร่างสูงร้องลั่นก่อนจะรีบเอามือปิดปากเพราะกลัวว่าจะทำให้ลูกชายตื่น แจจุงหันไปมองเจ้าตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงว่าสะดุ้งหรือเปล่าแต่มุนบินก็ยังนิ่งอยู่เลยถือเป็นโชคดีของพ่อหมีไป
“ แจตียุนทำไมอ่ะ “ ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับลูบแขนตนเองไปมา เห็นตัวเล็กๆแต่มือหนักอย่าบอกใครเลยล่ะ
“ แล้วใครใช้ให้พูดเรื่องทะลึ่งล่ะ “
“ ทะลึ่งตรงไหน มันเป็นเรื่องปกติของผัวเมียนะ “ แขนแกร่งกอดเอวคอดเอาไว้อีกครั้งก่อนที่ใบหน้าหล่อจะถูไถไปมาบริเวณหน้าอกเนียน
“ ไม่ต้องมาอ้อนเลย ลูกหมีทำน่ะน่ารักแต่พ่อหมีทำมันน่าเกลียด “ คงจะเห็นลูกชายอ้อนแบบนี้แล้วน่ารักเลยเอามาทำบ้างสินะพ่อหมีแต่ขอโทษทีแม่หมีไม่ใจอ่อนหรอก
“ แม่หมีใจร้าย “ ยุนโฮว่าอย่างงอนๆก่อนจะอมลมเข้าจนเต็มแก้ม
“ ใจร้ายก็อย่ามากอดสิ “
“ ก็จะกอดอ่ะ “ว่าอย่างเอาแต่ใจ
“ พอเลยๆ รีบๆอ่านเข้าเดี๋ยวคืนนี้ก็ไม่ได้นอนกันพอดี “ พอเจอพ่อหมีโหมดน่ารักทำเอาแจจุงถึงกับไปไม่เป็นกันเลยทีเดียวร่างบางจึงต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ อยากให้นอนกอดอ่ะดิ “
“ อย่ามามั่ว แจนอนกับลูกสองคนก็ได้ “ หลงตัวเองไปหน่อยมั้งพ่อหมี แค่มีมุนบินให้กอดแค่นี้คุณแม่คนสวยก็หลับสบายไปถึงเช้าแล้ว
“ ยุนจะคอยดู แล้วอย่ามาเรียกให้ไปกล่อมล่ะ “ ร่างสูงเอ่ยขำๆก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อคุณแม่คนสวยแหวลั่น
“ แจไม่ใช่เด็กนะ “
“ จุ๊ จุ๊ เบาๆสิ เดี๋ยวลูกก็ตื่นหรอก “
“ ไม่พูดด้วยแล้ว “ ร่างบางกระโดดลงจากตักสามี ยิ่งคุยกันนานเท่าไหร่เขายิ่งเสียเปรียบยุนโฮมากเท่านั้น คนสวยเดินงอนๆขึ้นไปนอนกอดลูกชายเอาไว้พร้อมกับปิดเปลือตาคู่สวยลงปล่อยให้พ่อหมีนั่งยิ้มมีความสุขอยู่ที่โต๊ะทำงานคนเดียว
เวลาผ่านไปสักพักแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าพ่อหมีจะลุกจากเก้าอี้เลย แจจุงที่ตื่นขึ้นมาดูก็พบว่ายังเหลือเอกสารอีกเยอะพอสมควรที่ยุนโฮยังไม่ได้อ่านเห็นอย่างนั้นร่างบางจึงลุกขึ้นไปชงนมอุ่นๆมาให้สามีคิดว่าคงอีกนานกว่ายุนโฮจะได้นอน
“ ดื่มนมอุ่นๆก่อนไหม เดี๋ยวแจลงไปเอามาให้ “
“ ขอเป็นกาแฟได้ไหม “ ร่างสูงคิดว่าเวลานี้คงจะมีเพียงกาแฟเท่านั้นที่สามารถทำให้เขาหายจากอาการง่วงนอนได้
“ แต่มันดึกมากแล้วนะ เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนกันพอดี “ แจจุงเหลือบมองนาฬิกาบนหัวเตียงนี่ก็เที่ยงคืนเข้าไปแล้วขืนดื่มกาแฟเข้าไปมีหวังคืนนี้ไม่ได้นอนแน่ๆ
“ ขอเป็นกาแฟนะ “ ร่างสูงเอ่ยอีกครั้ง
“ ก็ได้ แต่เป็นกาแฟอ่อนๆได้ไหม “ ร่างบางต่อรองเพราะเป็นห่วงกลัวว่าสามีจะเกิดอาการตาค้างทั้งคืน
“ เอาแบบนั้นก็ได้ครับ “
“ รอแป๊บนึงนะ “
ร่างสูงพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปสนใจเอกสารต่อ นั่งอ่านก็ตั้งนานแล้วแต่ก็ยังมีหลายจุดที่เขายังไม่เข้าใจและยังมีอีกหลายเรื่องที่เขายังไม่ได้อ่านพึ่งรู้ว่าการทำงานมันมีเรื่องราวให้เรียนรู้เยอะขนาดนี้
ภายในรถคันหรูที่มีเสียงคลอเบาๆมีร่างของชายหนุ่มสองคนนั่งพูดคุยเรื่องราวต่างๆในขณะที่กำลังจะไปส่งอีกคนที่บ้าน
“ มุนบินนี่ยิ่งโตยิ่งเหมือนยุนโฮนะ นายว่าไหม “ จุนซูเอ่ยกับคนรัก ปากบางยิ้มน้อยๆเมื่อนึกถึงความน่ารักของเจ้าตัวเล็ก เห็นแบบนี้แล้วอยากมีลูกบ้างจัง
“ อืม เหมือนมาก ทั้งหน้าตาแล้วก็นิสัยน่าสงสารแจจุงว่าไหม “ ยูชอนเห็นด้วยกับร่างบางทั้งหน้าตาและนิสัยความเจ้าเล่ห์เจ้าลูกหมีถอดแบบพ่อหมีมาเด๊ะเลย
“ รายนั้นน่ะน้อยใจจนเลิกน้อยใจแล้วล่ะ “ จุนซูหัวเราะออกมาเบาๆ
ยูชอนมองใบหน้าเปรื้อนยิ้มของคนรักทุกครั้งที่เห็นจุนซูยิ้มเขาต้องยิ้มตามอย่างช่วยไม่ได้รอยยิ้มของผู้ชายคนนี้เป็นรอยยิ้มที่บริสุทธิ์จริงๆมือหนาที่กุมมือคนตัวเล็กเอาไว้กระชับแน่นขึ้น ก่อนที่รร่างสูงเลี้ยวรถเข้าไปจอดตรงข้างถนนสร้างความสงสัยให้กับคนตัวเล็กที่นั่งมาด้วย
“ จอดทำไมอ่ะ รถเสียเหรอ “ ร่างบางหันไปถามเมื่อกี้ก็ยังดีๆอยู่เลยนี่นา
“ เปล่า แค่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย “ ยูชอนหันมาคุยกับคนรักพร้อมกับกุมมือบางทั้งสองข้างเอาไว้
“ เรื่องอะไรเหรอ “ คิ้วเรียวเลิกขึ้นด้วยความสงสัยเรื่องอะไรกันนะทำไมยูชอนต้องทำหน้าจริงจังด้วยล่ะ
“ ฉันอยากจะถามว่านายพร้อมแล้วหรือยัง “
“ พร้อมเรื่องอะไร “ ยิ่งพูดยิ่งงงไก่จะทำให้โลมางงไปถึงไหนเนี่ยจู่ๆก็มาถามว่าพร้อมหรือยังแล้วพร้อมเรื่องอะไรล่ะ ถ้าเป็นเรื่องอย่างว่าก็เสียไปให้ตั้งนานแล้วนี่นาทำไมพึ่งจะถามเอาป่านนี้
“ พร้อมที่จะใช้ชีวิตคู่กับฉันหรือยัง “ ร่างสูงขยายความให้คนตัวเล็กที่นั่งทำหน้างงให้ได้เข้าใจ ก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆเมื่อโลมาคนสวยทำหน้าเอ๋อ แต่ใบหน้าเอ๋อๆแบบนี้ทำไมในสายตาของปาร์คยูชอนมันถึงได้น่ารักเหลือเกินนะ
“ มะ หมายความว่า “ ร่างบางถามติดๆขัดๆด้วยความตื่นเต้นใช้ชีวิตคู่ก็แปลว่าแต่งงานน่ะสิ นี่เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหมคิมจุนซูจะได้แต่งงานแล้ว
“ เราแต่งงานกันนะ “ ยูชอนเอ่ยกับคนรัก เขาใช้เวลาคิดทบทวนเรื่องนี้นานพอสมควรเพราะการแต่งงานนั้นถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตเพราะมันจะมีการเปลี่ยนแปลงต่างๆตามมามากมาย หลังจากที่ใช้เวลาศึกษาดูใจกันมานานพอสมควรทำให้ยูชอนก็แน่ใจแล้วว่าจุนซูคือคนที่เขาอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยตลอดไป
ร่างสูงคิดว่ามันคงถึงเวลาแล้วอะไรหลายอย่างในชีวิตเริ่มลงตัวมากขึ้นหน้าที่การงานต่างๆก็เริ่มมั่นคงร่างสูงมั่นใจว่าจะสามารถทำให้คนรักมีความสุขได้ เขาฝันมาตลอดว่าอยากมีครอบครัวเล็กๆเป็นของตนเองและตอนนี้มันก็ถึงเวลาแล้ว
“ นายพูดจริงเหรอ “ ร่างบางถามด้วยความตกใจ ตาคู่สวยมีน้ำใสๆมาคลอหากแต่มันไม่ได้เกิดจากความเสียใจแต่อย่างใดหากแต่มันเกิดจากความดีใจและปลื้มปิติล้วนๆ
“ จริงสิ เราคบกันมานานแล้วนะฉันคิดว่ามันถึงเวลาของเราแล้วล่ะ แต่งงานกับฉันนะจุนซู “ ยูชอนเอ่ยด้วยแววตาจริงจังและน้ำเสียงหนักแน่น
“ ตะ ตกลง “ ร่างบางตอบตกลงทันทีดีใจเหลือเกินที่ผู้ชายคนนี้เลือกเขาเป็นคู่ชีวิต
ร่างสูงคว้าตัวคนรักเข้ามากอดด้วยความดีใจต่อไปนี้เราสองคนจะช่วยกันสร้างครอบครัวเล็กๆของตนเองมีลูกน่ารักๆเป็นแก้วตาดวงใจและคอยสร้างความสุขให้คนในบ้านแค่คิดก็มีความสุขแล้ว ครอบครัวของคิมจุนซูกับปาร์คยูชอน
ความคิดเห็น