ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Darknight mission! ภารกิจล่าวิญญาณฉบับซาตาน!

    ลำดับตอนที่ #2 : บันทึกฉบับฮาล็อทครั้งที่1 : แบบนี้นี่มัน....เจ๋งเกินไปแล้ว!!

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 20
      0
      3 ก.พ. 55





    �แม่เจ้าโว้ยยยยยยยยยยยยยย = [ ] =!!!


    ฉันอยากจะบ้าตาย! นี่มันตัวอะไรขอถามหน่อยเหอะ!แต่ว่า...ชอบอ่ะ!>O< เจ๋งดีๆ สัตว์ประหลาดหน้าตาเยี่ยง


    กระทิงมีปีก(!?)อยากจะผูกมิตรกับชาวโลกที่หน้าตาอย่างฉันเรอะ!?
    โอเย้~ ใช่มั๊ยล่าาาาา แต่เดี๋ยวก่อนนะ!เสียง


    มันคุ้นๆนะ เสียงใครว่ะ...เสียงใคร? อ๋อ!รู้ละ เสียงของไอ้บ้าโทรศัพท์เมื่อกี้นี่หว่า! สะ...แสดงว่า!ไอ้สัตว์ประหลาด


    กระทิงมีปีกเนี่ยนะ! ไม่เชื่ออย่างรุนแรง ทำมายยยยยยยย รู้เบอร์ฉัน กรี๊สๆๆๆ คนเท่ดีใจอ่ะคะ >w<


    "ยินดีที่ได้พบ บุตรแห่งเดสทิโน้ หึหึ"


    หา?...บุตรแห่งมีดอีโต้ เอ่อ...คืออะไร =O= บอกฉันหน่อยได้มั๊ย ใครอ่ะ อยู่ไหน!? (. . �)( �. .)


    "หวัดดีเคอะ = = เอ่อ...คุณกระทิงมีปีก!"


    "หือ!?เจ้าเรียกข้าว่ายังไงนะ!!?"


    "กะ...กระทิงมีปีก"


    ทำไม! ฉันพูดอะไรผิดจะเถียงหรอว่าไม่ใช่! เหมือนซะขนาดนี้!=.,=


    "กล้ามากนะ สมควรแก่การตายองเจ้าแล้วล่ะ สิ้นสลายเสียเถิดบุตรแห่งเดสทิโน้ ก่อนที่พลังเจ้าจะได้รับการฟื้นตัว


    แล้วข้าจะไม่มีโอกาสได้ฆ่าเจ้า!!"


    เฮ้ย!ตกลงพี่แกจะมาฆ่าเรอะ!?= [ ] =!! แล้วตกลงอีบุตรแห่งมีดอีโต้อะไรนี่คือฉันเรอะ!!? เฮ้ยๆ ฆ่ากันผิดตัวแล้ว


    ม้างงงงง ฉันไม่พ่อแม่นะ TOT


    "เดี๋ยวๆๆๆพี่จะฆ่าฉันเรอะ!? ฉันไม่ใช่บุตรแห่งมีดอีโต้อะไรนี่นะ!"


    "บุตรแห่งเดสทิโน้!! อย่าปฎิเสธกลิ่นเลือดของเจ้ามันออกจะเข้มข้นเสียขนาดนี้น่ะ!!ตายซะ!!"


    อะไรฉันจะตายแล้วเรอะ!?ชีวิตสิบเจ็ดของฉันยังไม่คุ้มเลยนะโวะ.....!!!


    โครมมมมมมมม!!!!ตูมมมมมมมมม
    ~


    "หน๊อยยยยยย!แกขวางข้าอีกแล้วรึ เจ้าแอสทินนี่!!"


    แค่กๆๆ อ็อกซ์! ฉะ...ฉันยังไม่ตายอีกหรอว่ะ! แล้วนี่ใครช่วยฉันไว้ เฮือก!บอกได้คำเดียวว่า โค-ตะ-ระ-หล่อ!!


    ผมสีดำสนิทเงางาม ใบหน้าเรียวขาวเนียน ดวงตาสีนิล แต่เฮ้ย! นี่ไม่ใช่เวลามาอธิบายนี่หว่า!>O<


    "ฉันมีหน้าที่ปกป้องผู้หญิงคนนี้ ก็ต้องให้ถึงที่สุด"


    "ข้าเอาไม่ผิดจริงแอสทินี่ หึหึ ผู้หญิงคนนี้คือบุตรแห่งเดสทิโน้จริงๆ!"


    บะ...บุตรแห่งเดสทิโน้อีกแล้วเรอะ!?เดสทิโน้คือใครอ่ะตกลง งงไปหมดแล้วอ่ะคะ T-T อธิบายให้ฉันเข้าใจด้วยดิ


    คนหล่อขา~แล้วตกลงฉันเป็นบุตรอะไรนี่จริงๆหรอเนี่ย O_O!


    "ก็ใช่ไง!!"


    เย้ยยยยยยย! ถ้าใช่แล้วไปบอกมันทำไมอ่า!T^T เด๋วมันก็ข้าฉันหร๊อกกกกก!!!


    "ดีล่ะ!งั้นข้าจะได้ลงมือ!"


    "ไม่มีวันซะหรอก!"


    ครืนนนนนนนนนนน~!!!!!!


    โอ๊ะ! ฝุ่นเต็มไปหมดเลยอ่ะ แค่กๆ อยู่ไหนกันน่ะ! ปะ...ปวดขาไปหมดแล้วววว TwT ช่วยด้วยยยยย!


    "เธอลุกขึ้นเร็ว!"


    "หา!ฉะ...ฉันเรอะ!?"


    "ก็ใช่สิ แถวนี้มันมีอะไรที่เป็นบุตรแห่งเดสทิโน้มั๊ยล่ะ!!"


    โฮก!ไอ้หมอนี่ ปากร้ายวุ้ย! - -^^ หน้าตาก็ดีทำไมนิสัยมารอย่างนี้ฟระ!!


    "เฮ้!เร็วๆอยากตายรึไงฮะ!!"


    เฮ้ย!ทำไมต้องตะคอกด้วย = = พูดดีๆก็ได้นี่หว่า!แต่ก็เร็วๆก่อนดีกว่า


    "ไม่อยาก!ไปไหนก็ไปสิ!!"


    ไปไหนว่ะเนี่ย เลวร้ายกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว แต่เด๋วนะไอ้หมอนี่มันจะพาเราไปไหนว่ะ แถวนี้ก็มีแต่น้ำกับน้ำ คลองกับ


    คลอง ลำธารกับลำธาร �อีกอย่างไอ้กระทิงนี่มันก็มีปีก ตายรึยังก็ไม่รู้ แต่วะ....


    "โดด!!!"


    "หา!น้ำนะนาย!ฉันไม่อยากปะ...!!!"


    อ๊อก!!แค่กๆๆน้ำ หมอนี้มันกระชากฉันลงคลอง!!ใครก็ได้ช่วยที!!!.....





    งืมมมม งืมๆ ที่นี่มันที่ไหน ฉันตายแล้วหรือไร ฉันคือใครช่วยบอกทีได้มั๊ย...


    "เธอ!"


    "หะ..หา!!?"


    "บุตรแห่งเดสทิโน้...ยินดีต้อนรับกลับสู่ดินแดนแห่งความตาย"


    เย้ยยยยยย!!ดะ..ดินแดนแห่งความตาย!!งั้นก็แสดงว่าฉันตายแล้ว!!ไม่จริงๆๆๆ!!! ตบหน้าตัวเองเป็นสิบๆทีก็ไม่


    หายนี่มันเรื่องจริงเรอะ!!?= [ ] =


    "หยุดคิดอะไรไร้สาระได้แล้ว ลุกขึ้น"


    "เอ่อ...ฉันตายแล้ว?"


    "ยัง อย่างเธอน่ะไม่ตายง่ายๆหรอก"


    นี่มันหลอกด่าฉันว่าถึกเรอะ!?ตายยากเรอะ!?กรี๊สๆๆๆ //>O<\\


    "นี่นายว่าฉันเรอะ!ฉันน่ะมะ..."


    "ไปได้แล้ว ท่านเดสทิโน้รออยู่"


    "เดสทิโน้?คะ...คนที่บอกว่าเป็นผู้ให้กำเนิดฉัน!?"


    "....แน่นอน"


    พะ...พ่อ!คนที่ทิ้งฉันไว้ตามลำพัง คนที่ทำให้ฉันต้องกระเสือกกระสนในชีวิตแบบนี้! อยากจะเห็นนัก มาสิ มาเลย


    อีกไม่นานเราจะได้เจอกันแน่!!!


    "งั้นก็ไป"


    "ก็ดีนี่ แล้วนายล่ะ?"


    "ก็ต้องนำเธอไปไม่ใช่รึไง?"


    "อะ...เออเนอะ"


    ฉันนี่เบ๊อะบ๊ะจริงๆเลย ขนาดรู้ทั้งรู้ยังต้องถาม บ้าอ่ะ! �แต่ที่รู้ๆทางเดินที่มืดจังแถมยังถอดยาวไม่มีที่สิ้นสุด อยากรู้


    จังสุดทางนี้จะเป็นอะไรกันนะ...


    "ถึงแล้ว"


    "ฮะ!?ที่นี่น่ะนะ!?"


    ตอนนี้ภาพข้างหน้าฉันมันเกินจะบรรยายจริงๆ บริเวณอย่างใหญ่มโหฬาร โคมไฟสีแดงชานและหัวกะโหลก


    มากมาย เฟอร์นิเจอร์สีแดงสดยิ่งกว่าเลือด อีกทั้งยังมีเปลวไฟสีดำตกแต่งด้วยนี่มันอะไรกัน ไม่ต้องพูดให้มาก


    ความนักเอาเป็นว่าสรุปเลยแล้วกัน...�แบบนี้นี่มัน....เจ๋งเกินไปแล้ว!!�


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×