ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    MY Best Friend สนิทนักรักซะให้เข็ด ♥

    ลำดับตอนที่ #4 : :: Best Friend :: ♥ ch.3 เริ่มออกลาย

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 56


     
    chapter.3



    ณ โรงอาหาร

                                           "กรีนที วันนี้เชอร์รี่ขอนั่งกินข้าวด้วยน้าา~"นี่คือเสียงของสตรีนางหนึ่งที่ยืนค้ำหัวฉันอยู่   โอ้ย~ ยกจานให้มันสูงกว่านี้ได้มั้ย? ไม่เห็นหรอว่ามันเคาะหัวฉัน 2 ที แล้ว TT
                                           "แล้วเพื่อนเธอละ?"
                                           "วันนี้ มิ้นไม่สบายอ่ะ เชอร์รี่เลยต้องกินคนเดียว" เธอมีเพื่อนคนเดียวเหรอ หุหุฉันชนะ ฉันมีเพื่อนตั้ง 2 คน^0^ (แหมช่างน่าภูมิใจ = =)
                                           "ตามใจเถอะ" สิ้นเสียง หล่อนก็หย่อนก้นนั่งข้างฉันทันที ไวปานวอกเลยเจ้าค่ะ !
                                           "นั่งด้วยนะจ้ะ บลูเบอร์รี่^^" ฉันได้แต่พยักหน้าและยิ้มตอบ หวังว่ามันคงจะไม่มีอะไรมากกว่านี้นะ
                                           "พี่กรีนที ทำไมมานั่งกินข้าวกับยัยนี่ค่ะ!"ไม่ทันขาดคำ น้องหมิวคนสวยก็มาวีนแตกที่โต๊ะฉันซะแล้ว
                                           "บลู! อย่ากินแต่หมูทอดสิ เอ้า กินผักด้วยจะได้โต-0-"แกไม่อยากกินผักใช่มั้ยพิ่งค์ ถึงตักจากจานแกมาให้ฉันเนี้ย
    แล้วตอนนี้มันใช่เวลาแจกผักหรอ TT
                                           "พี่เปล่านะหมิว เชอร์รี่เขาแค่มาขอนั่งด้วย ^^" ตอบได้หน้าตาเฉยมากๆค่ะ -0-
                                           "งั้นหมิวนั่งด้วย! - - " ว่าแล้วเธอก็ลากเก้าอี้มานั่งหัวโต๊ะทันที ก่อนจะหันมาสบตาปิ๊งๆยิ้มพิมใจให้ฉัน
    อย่านะ..อย่ามายุ่งกับฉันนะ
                                           "พี่บลูคะ ชอบกินหมูืทอดเหรอคะ?"คุยเรื่องนี้เหรอ ก็ดีนะ*-*
                                           "ชอบมากๆเลยละ *0*"
                                           "นี่ยัยบ้า อย่าพูดทั้งๆที่ข้าวเต็มปากสิน่าเกลียด ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลย =="เออ ใครมันจะไปงามพร้อมทั้งหน้าตาท่าทางแบบหล่อนละยะ!
                                           "งั้นเดี๋ยวหมิว แบ่งหมูทอดของหมิวให้ชิ้นหนึ่งนะคะ แต่วันนี้ขอหมิวกลับด้วยนะ รถหมิวเสียน่ะค่ะ ^^"
    นี่หล่อนคิดจะหลอกล่อฉันด้วยของกินงั้นหรอ ?
                                           "เอาสิๆ ><" และแน่นอนมันได้ผล ฉันไม่ได้เห็นแก่กินนะ แต่หมูทอดร้านนี้มันอร่อยจริงๆแถมวันนี้ฉันช่วงชิงมาได้
    แค่2ชิ้นเอง U.U
                                          "เอ่อ แล้วบลูชอบไข่ยัดใส้มั้ย?" จะว่าไปไข่ยัดใส้ในจานเชอร์รี่ก็น่ากินดี ฉันจึงพยักหน้าอย่าว่องไว
                                          "งั้นวันนี้ฉันขอกลับบ้านด้วยสิ รถฉันเสียเหมือนกัน" เอ่อ วันนี้มันวันรถเสียแห่งชาติหรือไง แต่ฉันไม่สนใจหรอกเลยตกลงส่งๆไป  เพราะขณะนี้ไข่ยัดใส้กำลังลอยมาอยู่ในจานฉันแล้ว เย้! เชื่อฉันสิ..ว่าฉันไม่ได้เห็นแก่กินจริงจริ๊ง
                                          "เฮ ฉันบอกให้เธอกินผักด้วย ทำไมเขี่ยผักที่ฉันอุตส่าให้ไปไว้ข้างจานละ!"พิ่งค์ดุฉันเสียงเข้ม เป็นเหตุให้ต้องตักมากลืนอย่าจำใจ ขมจะตายใครจะไปชอบฟ่ะ! - -*
                                          "แหม พี่เชอร์รี่โชคร้ายเหมือนหมิวเลยนะคะ "
                                          "ใช่ช่วงนี้ พี่รู้สึกแย่มากเลยละ รู้สึกเหมือนดวงกำลังตก ดาวร้ายกำลังมาเยือน สงสัยคงจะมีอะไรที่เป็นกาลกิณีอยู่ใกล้น่ะจ้ะ ^^"
                                          "งั้นหมิวว่าพี่ควรจะไปสะเดาะเคราะห์นะคะ ไปทำ'จิตใจ'ให้'สะอาดๆ' เพื่อะไรๆมันจะดีขึ้นน่ะค่ะ"
                                          "ขอบใจนะจ้ะ พี่ก็ว่าจะไปถือศีลอยู่ แต่พี่ว่าน้องหมิวก็น่าจะไปกับพี่นะคะ จะได้เรียนรู้ว่าศีลข้อ.3 เขาว่ายังไงบ้างไงค่ะ"
                                       เปรี้ยง! ทำไมฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงสายฟ้าฟาดละ กรีนนายทำอะไรสักอย่างสิ แฟนนายจะฆ่ากันทางสายตา
    แล้วนะ ฉันกลัว= =
                                          "ปากดีแบบนี้ กินแกงล้างปากหน่อยมั้ยคะ? ^^"ว่าแล้วคุณเธอก็ยกแกงราดหัวเชอร์รี่เลยค่ะพี่น้อง=[]=
    ฉันละกระเถิบหนีแทบไม่ทัน กะกันดีๆนะอย่าให้มีลูกหลงมาโดนฉัน!
                                         "กรี๊ดๆๆ อิเด็กบ้า โอ้ยแสบๆ"ร่างบางนั้นได้แต่เต้นเร่าๆด้วยคงจะเป็นเพราะพิษพริกเข้าตาละมั้ง  ก่อนจะกวาดมือคว้าจานข้าวฉันไปโปะหน้ายัยน้องหมิวเต็มๆ ! ง่า..หมูทอดของฉัน ไข่ยัดใส้ของฉันT[]T ยังกินไม่หมดเลย แงแง
                                          กรีนนายช่วยทำอะไรสักอย่างเซ่ พิ้งค์นายช่วยหยุดยัยพวกบ้านี่สักที อย่ามั่วแต่นั่งเอ๋อกันสิเว้ยย! ไทยมุงก็ได้ช้วย
    กันหยุดสิ ยืนดูยืนเชียร์กันอยู่ได้ >[]<*
                                          "ฮึ่ม! แสบใช่มั้ยค่ะ งั้นโอเลี้ยงล้างหน่อยน่าจะดีนะคะ"ใช่! สงครามเขวี้ยงปาอาหารยังคงไม่จบเพียงแค่นี้
    ใครก็ได้หยุดทีสิ!
                                          'แผละ!!'ไม่จริงงงงงงงงง ผมทรงเซเลอร์มูนของฉันเต็มไปด้วยสปาเก็ตตี้ แงแงTT[]TT
                                          'ปัง!!' เสียงทุบโต๊ะของกรีนทำให้สงครามนี้จบลง ทุกอย่างหยุดชะังักเงียบสงบ เหมือนโรงอาหารร้าง
                                          "เลิกทำบ้าๆสักที!" ทำไมนายไม่ทำแบบนี้ให้ไวกว่านี้ TT ทำไมต้องให้ฉันรับโชคก่อน ถึงจะได้สติ ห๊าาา!!
    ซวย ซวย ซวย ซวยที่สุด
                                            "เอ่อกรีนที ฉัน/หนูไม่ได้ตั้งใจ" พวกเธอเรียกว่าไม่ได้ตั้งใจเรอะ? ทีแบบนี้ละสามัคคีพร้อมใจเชียวนะ!
                                            "ฉันเคยบอกแล้วใช่มั้ย? ว่าห้ามทะเลาะกัน ถ้าทำไม่ได้ก็ไปให้พ้นหน้าฉันซะ อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ!"
    ง่ะ.. น่ากลัว  ขนาดฉันยังกลัวแล้วพวกหล่อนละ แน่นอนน้ำตาแตกไปแล้ว
                                             "บลู มานี่มา เดี๋ยวฉันพาไปเปลี่ยนชุด เฮ้ย!กรีนนายจัดการตรงนี้ให้เรียบร้อยนะ"ไม่ปายย ฉันยังอยากอยู่ดูต่อ!
    มันก็แค่เสียงคร่ำควรญในใจฉันเท่านั้นละ เพราะอีตาพิ้งค์ล๊อกคอลากฉันออกมาแล้วเรียบร้อย
                                             "ฉันจะทำยังไง กับสปาเก็ตตี้บนหัวเธอดีนะ? - -+" ฉันจะรู้มั้ยละ?
                                             "กินสิ ถามแปลกๆ^0^"
                                             "กินเธอน่ะหรอ? ได้เลย หึหึ ^^"ง่ะ..นายพูดอะไรน่ะ เฮ อย่าขยับมาใกล้ฉันนะ นายเป็นกระเทยนะ.. ร่างบาง
    เริ่มกระเถิบหนี  ฉันต้องหนีๆ ไม่นะ.. ติดกำแพงงงง =0=
                                              "หนี ทำไมละ อยากให้กินไม่ใช่หรอ? ^^" อย่ามาทำหน้าเจ้าเล่ห์แบบนั้นน่ะ หน้านายใกล้เกินไปแล้วนะ>///<  ฉันได้แต่หลับตาปี้ มันเป็นกระเทย ท่องไว้ท่องไว้ มันเป็นกระเทยยย ! มันแค่แกล้งฉัน
                                              "หลับตาปี้เชียว กลัวเหรอ? หึ ทีหลังก็หัดระวังตัวหน่อยสิ พวกฉันเป็นผู้ชายนะรู้มั้ย?"
                                              "นายเป็นกระเทย!!" อุ้ย..เผลอไป แต่มันได้ผลแฮะ! พิ้งค์ชะงักถอยออกไปแล้ว ดีละโอกาสทองมาแล้ว ฉันรีบ
    วิ่งปรู๊ดไปเข้าห้องน้ำไปเลย (คือตอนนี้เราอยู่ที่ห้องอาบน้ำของชมรมว่ายน้ำน่ะ =v=)
                                              "ฉันไม่ใช่กระเทยนะยัยบ้า!" กรี๊ดดด ~ มันได้สติแล้วค่ะ > <
                                              "ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ปัง ปัง ปัง!" เรื่องอะไำรจะออกละ ออกไปก็ตายสิ!
                                              "กรี๊ดด~ กระเทยคลั่งใครก็ได้ช่วยฉันด้วย" ร้องไว้ก่อนม๊ะม๊าสอนไว้ มีไรแหกปากไว้ก่อน!
                                              "เฮ! นายทำอะไรบลูน่ะ" กรีนมาแว้ว เสียงสวรรค์ ฉันมีคนมาช่วยแล้ว ออกไปฉันไม่ตายแน่นอน
    ฉันฉลาดป่ะละ!
                                              "เปล่านะ! ยัยนี่มัน ฮึ้ย!!!"
                                              "นายแน่ใจ"
                                              "เออดิ แกคิดว่าฉันจะทำอะไรยัยปัญญาอ่อนนี่กัน ฉันมีรสนิยมน่ะ" นี่แกหมายความว่าไง = =+
                                              "จำที่พูดไว้ละกัน ^^"
                                              "ฉันไปรอข้างนอกนะ นี่ชุดซ้อมของฉัน ให้ยัยนี่เปลี่ยนละกัน"  เมื่อแน่ใจแล้วว่าพิ้งค์ไปแล้ว ฉันจึงก้าวเท้าออก
    มาจากห้องน้ำหลังจากเปลี่ยนชุดซ้อมของหมอนั้นเรียบร้อย  ตัวใหญ่ชะมัดแค่เสื้ออย่างเดียวก็ยาวเกือบถึงเข่าแล้วไหนจะกางเกงย้่วยๆที่ฉันเอา
    ยางรัดเอวไว้อย่างน่าอนาถนี่อีก เดินลำบากชะมัดเลย!
                                              "เป็นไงมั้ง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ฉันขอโทษแทนยัยพวกนั้นด้วยนะ"
                                              "ไม่เป็นไรหรอก แต่นายควรจะห้ามให้มันไวกว่านี้ เอ๋ออยู่ได้ แล้วดูสภาพฉันตอนนี้เซ่ T^T"
                                              "ฉันขอโทษ ก็มันตกใจหนิ เดี๋ยววันนี้เลี้ยงไอติมนะ ดีกันๆ" เหอะ คิดว่าฉันจะยอมง่ายๆหรอ คิดว่านิ้วก้อยดุ๊กดิ๊ก
    นั่นน่าสัมผัสมาสินะ
                                              "3 ถ้วยนะ" มันจะน่าสัมผัสเมื่อนายตกลงเท่านั้น ฮิฮิ ><
                                              "ตามใจเธอที่สุดเลย ^___^" ดีมาก อ๊ะ! แต่วันนี้ัยพวกนั้นกลับด้วยนี่นา
                                              "ไม่เอาแล้ว วันนี้แฟนๆนายไปด้วย เดี๋ยวฉันได้โชคอีก"
                                              "พวกนั้นเขากลับกันเองได้แล้ว"
                                              "จริงอะ?" ไหนว่ารถเสียไง -.-
                                              "แน่นอนที่สุด ถ้าไม่อยากโดนเกลียดต่อให้เดินกลับเอง พวกเธอทำได้แน่ๆ"ชิ น่าหมั้นใส้ชะมัด
    หล่อนักรึไงนะนาย! - -+
                                              "ใจร้ายว่ะ" นี่แนะๆ ประณามซะเลย
                                              "แล้วอยากกินไอติมจากคนใจร้ายมั้ย?"หมอนี่มัน.. แย่ที่สุดเลย ทำไมต้องจับทางฉันได้ทุกที
                                              "เออ กินก็ได้"
                                              "ว่าอะไรนะ ไม่อยากกินเหรอ?"
                                              "ฉันบอกว่า 'อยาก กิน' จบมั้ย? พอใจยัง!"
                                               "^_________________^" สะใจละสิที่ฉันแพ้อ่ะ อย่ามายิ้มแบบนี้นะไอ้บ้า! เกลียดที่สุดเลย
                                                ฉันคิดไปเองหรือเปล่านะ ว่าวันนี้พวกนายแปลกๆน่ะ = =




    1 เม้น 1 กำลังใจนะคะ

    ถ้าชอบนิยายเรื่องนี้ ช่วยกดข้างล่างนี้ให้หน่อยนะคะ


           
    ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ ขอบคุณค่าา








     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×