ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: return me :: พี่ตอง
พี่ตอง
"ซัน" เสียงใครน่ะ ?
"..."
"ซานนน"
"...อื้ออ" อย่าเขย่า จะนอนนนนน
"ตื่นเว้ยย!"
"หนัก" อุ๊ก! อย่าทับ.. อย่าทับบบ!
"จะตื่นไหม?"
"ม่ายย.. ขออีก 5 นาทีนะ"
"แต่ฉันรอไม่ไหวแล้วโว้ย" พูดจบ สาวร่างเพรียวก็เดินเข้าห้องน้ำไป ไม่นานเธอก็เดินออกมากับกะละมังใบเล็กด้วยสายตาเหี้ยเกรียม
"ซ่า/อ๊ากกก" ฉันตื่นเต็มตาเลยทันทีที่สัมผัสกับน้ำเย็น จะว่าเต็มตาก็ไม่เชิงเพราะตอนนี้ตาฉันมันต้องบวมปูดกลายเป็นกบแล้วแน่ๆ
"พี่ฟาง!! ทำไมพี่ชอบสาดน้ำใส่หนู" ฉันตวาดแว้ดอย่างเหลืออด ก็ตั้งแต่ฉันมาอยู่หอนี้! ห้องนี้! นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว! ใน 1 เดือนที่ผ่านมา
"ก็ซันไม่ตื่นอ่ะ พี่ก็ไม่รู้จะทำไง ปรานีแค่ไหนแล้วที่เป็นน้ำเย็นไม่ใช่น้ำร้อน ฮ่าฮ่าฮ่า" พี่ฟางยักไหล่เหมือนเธอไม่ได้ทำอะไรผิด
"แต่หนูเปียกไปหมดแล้วเนี้ย! ที่นอนก็เปียก! ผ้าห่มก็เปียก! เปียก! เปียก! เปียก!"
"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แกรีบๆลุกไปแต่งตัวได้แล้ว"
"ช่างไม่ได้ ในเดือนนี้ซันต้องซักที่นอนทุกอาทิตย์เพราะมันเปียก เปียกเพราะพี่อ่ะ !!"
"อย่าบ่นๆ ไปอาบน้ำเร็ว อีกครึ่งชั่วโมงหนังก็จะฉายแล้ว"
"คนที่ร้านซักรีดเขามองหนูเหมือนตัวประหลาดกันหมดแล้ว เขาต้องคิดว่าหนูฉี่รดที่นอนแน่เลย!"
"หนังโว้ย หนังจะฉายแล้ว" พี่ฟางไม่ฟังฉันเลยใช่ไหมเนี้ย?
"เออ พี่ทำมึนมากใช่ไหม หนังหนงไม่ดูมันละ ไปคนเดียวละกัน!"
"เออๆ ขอโทษ พอใจยัง?"
"ยัง ที่นอนหนูละ ?"
"เดี๋ยวฉันเอาไปซักให้เอง ไปอาบน้ำได้ยัง?"
"ทันทีเลย" แล้วฉันก็รีับตรงดิ่งเข้าห้องน้ำทันที
พอฉันเห็นสภาพตัวเองในกระจกนี่มันกบดีๆนี่เอง กบที่มีผิวหนังมันเลื่อมที่ฉันเกลียด อี๊! ขยะแขยง
ฉันจะไม่ร้องไห้ให้เขาอีกแล้ว ตั้งแต่วันนี้ฉันจะเข้มเเข็ง เพราะฉันไม่อยากเป็นกบ
:: โรงหนัง ::
"พี่ฟาง ทำไมเราไม่เข้าไปในโรงเลยละ" ฉันถามอย่างสงสัยหลังจากเรายืนอยู่หน้าโรงมา 5 นาทีแล้ว
"พี่ไม่มีตั๋วน่ะ" พี่ฟางตอบหน้าตาย
"ไม่มีตั๋ว หมายความว่าไง?"
"ก็หมายความว่าเราจะเข้าไปไม่ได้ จนกว่าตั๋วจะมาไง"
"พี่คิดว่าตั๋วมันมีขาหรอ? มันถึงจะเดินมาหาพี่อ่ะ?"
"โอ๊ะ ตั๋วมาแล้ว!" พี่ฟางยิ้มอย่างดีใจ มองไปข้างหลังฉัน ตั๋วมันมีขาจริงๆหรอ? = =;
"อ้าวพี่มิก"พี่ฟางเขยิบตัวไปกอดแขนพี่มิกทันที
"ง่ะ งี้หนูก็โดดเดี่ยวอ่ะสิ"
"โดดเดี๋ยวอะไร เจ้าภาพมานู่นแล้ว" พี่มิกว่าพลางชี้ไปข้างหลังฉัน
ยังจะมีใครมาอีกนะ ฉันหันหลังไปมองอย่างสนใจ ใบหน้าที่ปรากฎไม่ใช่ใครเลย เขาคือพี่ตองเจ้าของความสูง 185 ซม. นักบาสคนดังของมหาลัยเรานั่นเอง -0-
"ไอ้ตอง บอกว่าจะเลี้ยง ถ้าพาน้องซันมาด้วยได้" พี่มิกว่ายิ้มๆ แต่ฉันรู้สึกเขินแฮะ -//-
"เพราะฉะนั้น ซันก็ช่วยเป็นคู่ตอบแทนเจ้าภาพด้วยละกันนะ"พี่ฟางว่าก่อนจะควงแขนพี่มิกเดินนำเข้าไปในโรง ทิ้งฉันไว้กับพี่ตอง 2 คน
"งั้นเราเข้าไปกันดีกว่า หนังคงเริ่มเล่นแล้วมั้งพี่มาสายไปตั้ง 10 นาที ขอโทษทีนะ -v-"พี่ตองยื่นมือมา เขาจะจับมือฉันหรอ?
"ไม่เป็นไรค่ะ" แต่ฉันก็ไม่กล้าจะยื่นมือไปอยู่ดี มันจะน่าเกลียดหรือเปล่าน้า
"ป่ะ" ขณะที่ฉันคิดๆอยู่นั่นพี่ตองก็มาฉุดมือฉันลากเข้าไปในโรงหนังเฉยเลย
จนมาถึงที่นั่งแล้วเขายังไม่ปล่อยมือฉันเลย จะทำไงดีนะ>//< ถ้าแกะออกเขาจะเสียใจหรือเปล่านะ ?
:: หอ ::
สรุปฉันดูหนังไม่รู้เรื่องเลย มัวแต่คิดถึงเรื่องมือดที่จับกัน แล้วยิ่งอายเข้าไปอีก เมื่อพี่ฟางแซวหลังจากเราออกมานอกโรง แต่พี่ตองก็ยังทำหน้าตายจับมือฉันเหมือนเป็นเรื่องปกติซะงั้น
"นี่! ไอ้ตองมันบอกอะไรเธอหรอ?"
"บอกอะไรหรอ?"
"ก็ตอนก่อนกลับไง ที่มันก้มลงมาอะ กระซิบว่าไรเหรอ?"
"มะ..ไม่บอกหรอก แบร่!!" ฉันแลบลิ้นใส่พี่ฟางอย่างสะใจ
"บอกมาเดี๋ยวนี้นะ ฉันอยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ "
"ทำไมอะ?"
"ฉันจะเอาไปล้อมัน ที่บอกเธอมันต้องน่าอายแน่ๆ หึหึ" พี่ฟางยิ้มอย่างหมายมาด
"ไม่บอกๆๆๆ แบร่ๆๆ" หลอกเขาไปแลกตั๋วฟรี เชอะๆ ให้อยากรู้ให้ตายไปเลย จ้างให้ก็ไม่บอกหรอก
"ยัยเด็กผี บอกมาน๊าาาาาาาาาาาาาา!!!!"
จะให้บอกได้ยังไงกัน .. ถ้าบอกไปนอกจากเขาจะโดนล้อ ฉันก็คงไม่รอดเหมือนกัน
จะว่าน่าอายไหม?
' ไว้วันหลัีง เรามาดูหนังกัน 2 คนนะ ^^ '
มันก็น่าอายนิดๆเหมือนกันละ ไม่บอกน่ะดีแล้ว -.-
"บอกฉันมานะ เดี๋ยวเลี้ยงข้าวเลย"
"ไม่เอาอ่ะ"
"บอกมาเถอะ ~"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น