สาวเฮี้ยวหนุ่มฮอต พลิกล็อคหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องวุ่นๆ สุดชุลมุน

  เช้าวันรุ่งขึ้น ชั้นตื่นแต่เช้า เพื่อเตรียมตัวไปสวนสนุก ชั้นใส่กางเกงยีนส์ขายาวและเสื้อกล้ามสีขาวลายมิกกี้เมาส์ ชั้นน่ารักมากๆเรยแหละ

 " แม่คะ หนูไปก่อนนะคะ
 จ้า อย่ากลับค่ำนักละ
  ค่า คุณแม่

          แล้วชั้นก็เดินไปหน้าปากซอยเพื่อไปขึ้นแทกซี่ พอถึงหน้าสวนสนุก ชั้นก็เหนยัยมิรินยืนรออยู่แล้ว แล้วชั้นก็เดินไปหา เอ๊ะ ว่าแต่ว่า ทำไมยัยมิรินตาแดงๆละ
             
              มิริน เทอเปนไรอะ ร้องไห้หรอ
           
          ช่าย มินอา ชั้นร้องไห้ เพราะว่าไม่รู้ว่าเมื่อไรเราจะได้พบกันอีก  

              อ้าว ทำไมพูดงั้นละ ชั้นมาหาเทอได้นะ เทอไปหาชั้นที่บ้านใหม่บ้างก็ได้

          คงไม่ได้หรอก ชั้นขอโทดนะ ชั้นคงไปเล่นเครื่องเล่นกับเทอไม่ได้แล้วละ
               
              อ้าว มาถึงแล้ว ทำไมจะเข้าไปเล่นไม่ได้ละ
           เพราะว่าชั้นจะมาลาเทอ ชั้นต้องไปอยู้อังกฤษกับอา แล้วก็ต้องไปวันนี้ด้วย

      ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นกับชั้นคือ อึ้งซิคะ พูดไม่ออกเรย ทำไมถึงเปนงี้ละ แย่จิงๆเรย
             
          นี่อย่าร้องไห้เรย แล้วเดี๋ยวเราก็คุยทางเมลก็ได้
      
        ฮือ แต่ชั้นก้ยังคิดถึงอยู่ดีอะเราอยู่ด้วยกันมาตั้ง 4 ปีละน้า             

      ชั้นรู้ มิริน แต่ยังไงเทอก้รักษาสุขภาพด้วยโชคดีนะ
     
   เทอ ก็เหมือนกัน ฮือๆ ชั้นต้องไปแล้ว คุณพ่อมารับแล้ว เราคงได้เจอกันอีกนะ มินอา ชั้นรักเทอนะ

           เราต้องได้เจอกันอยู่แล้ว ชั้นก็รักเทอ บาย

             เฮ้อ..แล้วชั้นก็เดินเข้าสวนสนุกคนเดียว ที่มันไม่สนุกเลย แต่ทำไงได้ละ มาถึงนี่แล้วนิ  ว่าแล้วชั้นก็พยายามทำใจให้ร่าเริง ไปเล่นคนเดียวก็ได้นิ
 
       เพื่อให้ลืมความเศร้า อย่างแรกเลย ต้องรถไฟเหาะเหวี่ยงให้หายเศร้าไปเรย

           พอถึงตอนจะขึ้น ก็ดันมีไอ้บ้าหน้าหล่อที่ไหนไม่รุ มานั่งที่ๆมันควรจาเปนของชั้น คนอย่าง ชาง มินอา หรือจะยอมได้ ถึงมันจะหล่อมากก็เหอะ 

          นี่ นาย นายมานั่งที่ของชั้นนะ
        โถ่เอ๊ย ยังมาทำหน้าตายใส่ชั้นอีก นายนั่นแหละ ไอ้บ้าเอ๊ย

    นี่ ชั้นพูดกับนายนั่นแหละ ลุกไปซะ
    นั่น ว่าแล้ว คนอย่างชั้นพูดอะไรทุกคนก็เชื่อฟัง ไอ้หน้าหล่อมันลุกแล้ว โห สูงมากเรยอะ 180 กว่าๆเห็นจะได้ ชั้นซิ แค่ 168 เอง พูดแล้วเศร้าใจ

       แล้วที่นั่งเนี่ยมันเปนของเทอตั้งแต่เมื่อไรละ ไม่ได้ทีชื่อติดไว้ซักหน่อย

        ตายแน่ ไอ้บ้านี่บังอาจมาเถียงชั้น ยอมไม่ได้
 
     ก็เพราะว่า ชั้นมาสวนสนุกนี้ทั้งหมดก็ 8 ครั้งได้แล้วทุกครั้งที่เล่นรถไฟเหาะชั้นก็ต้องนั่งตรงนี้  

  โห เนี่ยนะ เหตุผล งั้นครั้งที่ 9 นี้เทอก็ไปนั่งที่อื่นเถอะ ยัยบ้าเอ๊ย

   ฮึ่ม...ยอมไม่ได้แล้วโว๊ย บังอาจมากแย่งที่นั่งยัง ไม่พอยังมาว่าชั้นอีก
ว่าแล้วชั้นก็กระชากแขนหมอนั่นแล้วผลักไปไกลๆ 555+ สำเร็จ แต่พอกำลังจะนั่งที่ประจำ ไอ้หน้าหล่อนั่น มันมากระชากแขนชั้น ตายๆมันแรงเยอะมาก แขนเปนรอยเรย เราสองคนกระชากกันไปมาอย่างนี้ และคงจะไม่หยุดถ้าเจ้าหน้าที่ไม่มาเชิญ(ไล่) เราสองคนออกไป พอลงมาแล้ว ชั้นก็เริ่มเปิดศึกอีกที

    เปนเพราะนายคนเดียวที่ทำให้ชั้นต้องอดเล่น ฮึ

    นิ เพราะเทอนั่นแหละ ถ้าไม่เรื่องมากจะเอาที่ที่ชั้นมานั่งก่อน ชั้นคงได้เล่นไปแล้ว โถ่เอ๊ย 
                                
   ชั้นขี้เกียจจะเถียงกับนายแล้วนะ เบื่อมากเรย ทำไมต้องมาเจอนายด้วยนะ อ้อ ชั้นหวังว่าเราคงไม่ต้องมาเจอกันอีกนะ

      ว่าแล้วชั้นก็รีบเดินหนีไปเรย ก่อนไปชั้นเตะขาหมอนั่นไปหนึ่งที 
 สะใจชะมัดเรย
 
         ยัยบ้าเอ๊ย อย่าให้เจออีกนะ เทอตายแน่

         5555+ชั้นไม่สนใจละหละ แค่ได้ทำร้ายร่างกายคนอื่น ก็พอใจแล้ว ( เปนโรคไรหว่า )                       
        
           
         เมื่อกลับมาถึงบ้าน ชั้นรีบขึ้นห้องทันที แต่แม่ก็ยังอุตส่าห์ตะโกนบอกชั้นอีก ว่าให้ เตรียมเก็บของ พรุ่งนี้เราจะไปบ้านใหม่กันแล้ว


           เฮ้อ ........เก็บของหรอ พรุ่งนนี้ละกัน แปปเดียวก็เสร็จ แต่ตอนนี้ขอนอนก่อนดีกว่า..........

..................
.............................
..........................................

ช่วยเม้มกันเยอะๆหน่อยน้าค้า 

ขอบคุงค่า
 
Jewel  christmas