คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ผีน้อย
“เมส์ื่นไปอาบน้ำไ้แล้ว”
ผมลืมามาามำสั่อเสีย เสียนั้นเป็นเสียอเมร่วมห้ออผม ภูมิะสถาปัปลุผมอ๋อ เห้ยยยยยยยั้น็!!!
“แบ์!!” ผมมอไป้าๆัวผมไม่มีแบ์ หรือว่าะลับห้อไปแล้ว
“หื้มแบ์อะไร!! ไม่มีนะไม่ไ้เอาไปนะ”
“อ๋อ……สสัยะฝันหนะ ไปอาบน้ำหละ”
ผมลาเียสายาเหลือบมอไปที่โ๊ะเหมือนะมีอะไรแป๊ะเอาไว้
‘ลับห้อ่อนนะ ไม่้อหา เมื่อืนอบุนะนอนหลับสบายมา ไว้ะมานอน้วยบ่อยๆ555555++++’
ผมไ้แ่ยิ้มให้ับโพสอิทใบเล็ๆ นี่เรียอ่อยหรือเปล่านะ
“เออเมส์”
“หื้ม ว่าไแทน”
แทนเมอีนอผมเหมือนันแถมยัเรียนะเียวันับผม
“ือว่าเมื่อืนนี้อนี3 เราเห็นว่ามีนมานอน้าๆนายอ่ะ”
“หื้ม!!!!”
“ริๆนะโว้ย ไม่ไ้โหเลย เหมือนะเป็นผู้หิ้วยหน้าหวานๆเรียว่าเือบสวยเลยอ่ะ”
“………………บ้า าฝาหรือเปล่าไม่ไ้ใส่แว่นไเลยาฝาแน่ๆ แล้วื่นมาทำไมีสาม”
“ริๆเห็นริๆนะ ื่นมาเ้าห้อน้ำแ่พอเห็นแล้วี้หเลย พูแล้วยันลุ เราว่านาย้อไปทำบุแล้วหละ”
ผมแอบอมยิ้ม่อนะอบไปว่า “สวยมาไหมวะ”
“็พอใ่ไ้ เห้ยอย่ามาล้อิริๆนะโว้ยไปทำบุเลย”
“เออไ้ๆไว้ะไปทำบุ”
๊อๆๆๆ
“เปิเลยรับไม่ไ้ล็อ” แทนพู
หลัาเสียพูอแทนบประู็เปิออใบหน้าแสนหวานอนที่เปิประูทำให้แทนอึ้ิมี่ นั้นือใบหน้าที่แทนเห็นเมื่อืน นหรือผีที่นอนับเมส์เมื่อืนนี้
“เสร็ยัเมส์ อ้าวสวัสี เราแบ์นะ”
“เอ่อ…………… หวัีรับ เมส์เราไป่อนนะ”
หลัาพูบแทน็รีบว้าระเป๋าับรอเท้าวิ่ลบันไทันที”
“เมเป็นอะไรอ่ะ”
“สสัยะเห็นผีหละมั้55555555555555”
“ล!! รีบแ่ัวหิว้าวหละ”
“รับบบบผีน้อย”
หลัาผมแ่ัวเสร็เราสอน็ลมาิน้าวที่โรอาหารหน้าหอผมสัเไ้ว่าแทนมอหน้าแบ์ลอ สสัยะิใว่าผีหรือน5555555555555555 ริๆผม็อยาะบอวามริแทนไปว่าเมื่อืนที่เห็นนั้นมันนที่นอนไม่หลับเลยมาอนอน้วย แ่ะว่าไปให้เ้าใแบบนี้็ีเหมือนันรับ แล้เพื่อนมันส์ี
“เมส์ มีอะไรอยู่บนหัวหรือิหน้าเราเปล่า”
“ไม่มีนะ” ผมพูพร้อมับส่ายหน้า
“ทำไมเพื่อนเมส์มอหน้าเราแปลๆลอเลยอ่ะ”
“แทนอ่ะนะ ือี้เมื่อืนที่แบ์มานอนับเราอะแล้ว แทนมันื่นมาะเ้าห้อน้ำอนี3 มันเห็นแบ์มัน็เลยนึว่าผี แ่นี้หละ”
“อ้าวเห้ยแล้วทำไมไม่บอเพื่อนไปหละ”
“ไม่้อหรอให้มันเ้าใแบบนั้นอ่ะีแล้ว สนุี เออแทนอยู่ะเียวับพวเรานะ”
“นิสัยไม่ีเลยวะ แบบนี้แทนะลัวเราเปล่าหละแหม่”
“หรือะให้บอ ว่ามีนลัวผีนอนไม่หลับเลยมาอนอน้วยหนะ”
“ไม่ๆๆๆไม่้อเลยหมแมนหม”
“ไม่เยแมนอยู่แล้วหนิ55555555555”
“ไอเมส์…..”
“เออ โทษๆ ิน้าวเี๋ยวไปเรียนสายหรอ”
มันอึอันะรับที่โนนมอแปลๆลอเวลาหนะ ผมัะทนไม่ไหวแล้ว้วยสิ ้อทำอะไรสัอย่าแล้วหละระหว่าที่รอเมส์เ้าห้อน้ำผมัสินใเินเ้าไปหาแทน
“แบ์นะ ำไ้เปล่า”
“..ำไ้”
“เมส์เล่าให้เราฟัแล้วนะ ือเราไม่ใ่ผีเมื่อืนนี้แล้ว็เมื่อืนนี้ไม่ใ่ผี้วย ือน เราเอเรานอนไม่หลับเลยไปอเมส์นอน้วย”
“…………………………………………” แทนไม่อบอะไรไ้แ่้อหน้าผมาไม่ระพริบ
“เ้าใไหมมมมม”
“รับ เ้าใแล้ว”
“โอเ นนะโอเ๊555555555555555555555”
“อื้อ เรา็ใหมเมส์็ไม่ยอมเล่าอะไรให้เลียร์เลย”
“ี้หละ ไอนี้แล้”
“เออ! เราื่อแทนนะแพทยศาสร์”
“แบ์ แพทยศาสร์เหมือนันรับ”
“ั้นวันหลัถ้านอนไม่หลับ็มานอนที่ห้อเราไ้นะ ถ้าเมส์มันนอนิ้น็มานอนเียเราไ้”
“อบุนะ เลียร์เียรอเลยหละัน555555555555555555”
“ป่ะ ไปเรียนัน” แทนพูไมพอแนอเา้าหนึ่ยัมาโอบไหล่ผม
“ไป้วย….”
“เอ้าเมส์ ออมาพอี เราเลียร์เรื่อที่นายไม่ยอมเล่าให้แทนฟัเรียบร้อยแล้วนะ”
“โอเ” เมส์เินมาแทรลาเอามืออแทนที่โอบไหล่ผมไปโอบไหล่เาแทนแถมยัเอามืออี้ามาับผมให้ไปุอเาอี “ไปเรียนรับผีน้อย ไปไอแทน”
เราสามนเินไปเรียน้วยท่าทาแบบนั้น อะไรเนี่ยยยยยเินีๆ็ไ้มั้
ความคิดเห็น