นกเหยี่ยวกับนกพิราบ

เนื้อเรื่อง

นกเหยี่ยวกับนกพิราบ

นกพิราบฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ในโรงเลี้ยงนกขนาดใหญ่    พวกมันมีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดกลัว   เพราะทุกครั้งที่พวกมันบินออกไปหาอาหาร  พวกมันก็จะถูกเหยี่ยวหรือนกอื่นๆที่เป็นศัตรูจับกินทุกครั้ง    พวกมันจึงตัดสินใจไม่ออกไปจากโรงเลี้ยงอีกเลย    ฝ่ายนกเหยี่ยวเจ้าเลห์เมื่อจับนกพิราบกินไม่ได้   มันจึงคิดอุบายบินเข้าไปใกล้โรงเลี้ยง  และบอกกับนกพิราบฝูงนั้นว่า

“พวกเจ้าจะบินออกไปหากินได้ตามปกติ ไม่ต้องหวาดกลัวอีกต่อไป  ถ้าพวกเจ้าตั้งให้ข้าเป็นราชา   ข้าจะไม่กินพวกเจ้า  แต่ข้าจะปกป้องพวกเจ้าเอง”

     แต่แล้วเมื่อนกพิราบฝูงนั้นตกลงตั้งนกเหยี่ยวให้เป็นราชาปกครองพวกมัน   เหยี่ยวเจ้าเล่ห์ก็ใช้กลอุบายจับนกพิราบกินวันล่ะตัวจนหมดรัง   จนมาถึงนกตัวสุดท้าย  ก่อนมันจะถูกเหยี่ยวจับกินก็ได้แต่รำพึงกับตัวเองว่า

“เพราะความโง่หลงเชื่อคำพูดของศัตรู   พวกเราถึงต้องมาตายกันหมดเช่นนี้   สมน้ำหน้าพวกเราแล้ว”

ข้อคิด  : คนโง่เป็นเหยื่อของคนฉลาด

จาก   นิทานอีสป  โดย บัญชา- สบโชค-สุชิราภรณ์