ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โลกที่เจอ ใครกัน
ไมโอล่า 7 เมษายน 46
กับมหากาฬแห่งสงครามเวทย์
“ฮี่ …” เสียงม้าในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยอันตรายทั้งหลายทั้งปวง มีผู้คนอยู่ไม่มากนักที่สวนสนุกแห่งนี้ ที่นี่เป็นสวนสนุกที่แปลกที่สุดที่เคยมีมา มันมีอาณาเขตกว้างขวาง แต่ เสียงม้าที่คนบางคน น้อยคนที่ได้ยิน ไม่ใช่เสียงม้าที่เล่นในสวนสนุก แต่ เป็นเสียงของม้า \'จริงๆ\' …
“ สวัสดีครับ คุณผู้หญิง คุณ คือ มาดามจีนใช่ไหมครับ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งที่พูดข้างหลังผู้หญิงสาวคนหนึ่ง
“ใช่ค่ะ” “เออ คุณคือคนที่ดิฉันติดต่อใช่ไหมค่ะ”
“ครับ ตามผมมาเลยครับ” ผู้ชายคนเดิมตอบอย่างสั้นๆ และต่อด้วยคำพูดที่กะทัดรัด เขาเดินไปยังรถม้าของเขา แต่ มันไม่ใช่รถม้าธรรมดาๆที่เคยเห็นกันในยุคเก่าๆ มันมีม้าเหมือนรถม้าทั่วๆไป จุดที่ไม่เหมือน หรือต่างก็คือ มันมีรูปร่างที่มีลักษณะไม่เหมือนกันเลย มันดูล้ำยุคแต่แฝงไว้ซึ่งความโบราณ และแต่ละคันก็จะไม่เหมือนกันด้วย
เขาขึ้นไปและขับตรงไปข้างหน้า เรื่อยๆ ไม่นานนักผู้หญิงคนเดิมก็ขึ้นไปขับรถม้าตามไป เธอตามเขาไปโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปที่ใด ผ่านไปครึ่งกรี (ค่าเวลาของที่นั่น ...10วินาที แทนด้วย 1วิป 30นาที แทนด้วย1รา และ1ชั่วโมงแทนด้วย1กรี เพราะฉะนั้น ในที่นี้ครึ่งกรีจึงเท่ากับ 1 รา คล้ายกับที่เราชอบเรียก 30 นาที ว่า ครึ่งชั่วโมงมากกว่า)
“เอี้ยด” รถม้าหยุดเขาและเธอลงจากรถ เขานำเธอไปยังที่ๆหนึ่งที่มีคนนั่งล้อมอยู่
\"มาแล้วหรอ”เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดอยู่ในความมืด หลังจากเขาพูดเสร็จ เขาก็ออกมาให้ทุกคนเห็นเขาเป็นชายร่างบึ้ก รูปร่างสูงใหญ่ หุ่นอวบมาก เขาสูงกว่าเธอ 2 เท่า
“ตามฉันมา” เธอตามผู้ชายคนนั้นไปอีก แต่ระหว่างทาง
“หยุดก่อน นั่นมันฝ่ายเมลานี่นี่”(ฝ่ายแห่งแสงสว่าง)
เธอรีบวิ่งไปที่รถม้า แต่พวกอาลิก็ตามมา(ฝ่ายแห่งความมืด)
“หยุดนะ” เธอยังคงหนีต่อไป เธอจอดรถม้าไว้ที่สวนสนุกเช่นเดิม ซึ่งที่นั้นมีรถม้าจอดอยู่สีชมพูคันหนึ่งจอดอยู่แล้ว เธอรีบวิ่งต่อไปเรื่อยๆจนถึงที่สนามโคลนเล็กๆ เธอรีบคว้าไม้ชิ้นเล็กๆออกมาแล้วชูขึ้นไปบนฟ้า
“เอร่าแห่งมายย่าจงมอบแสงสว่าง”เธอพูดทันใดนั้นเศษผ้าชิ้นเล็กๆก็ทอดสายออกมาจากปลายไม้แล้วตัวเธอก็หายไปพร้อมไม้และเศษผ้านั้น แต่ฝ่ายอาลิยังไม่เลิกรา มีลูกเบสบอลคว้างมาโดนเธออย่างจังเธอเริ่มปรากฏตัวอีกครั้งโดยก้าวออกมาจากผ้าที่ไม่มีลวดลายเลยผืนหนึ่ง
“เร็วไมโอล่า” ชายคนหนึ่งเรียกเธอจากรถม้าใกล้ๆเธอ เธอรีบวิ่งไปที่รถม้าแต่ พวกอาลิพยายามขัดขวางโดยขว้างลูกเบสบอลลูกใหญ่กว่าเดิมมาไม่ขาดสายมีลูกนึงเฉียดเธอไปเพียงเส้นยาแดง แต่เธอก็หลบได้ เมื่อวิ่งไปถึงรถม้าผู้ชายคนนั้นช่วยดึงเธอขึ้นรถม้า
“เกือบไปแล้วไหมล่ะไมโอล่า”ผู้ชายหน้าตาดีที่ช่วยพยุงเธอขึ้นมาพูดกับเธอ
“ใครบอกละ นี่ยังแค่เบาะๆนะ”ใช่แล้วเธอคือไมโอล่า โมอ่า ธิดาสุดที่รักของอะไมล่าและไมเนีย โมอ่า ผู้นำและผู้ปฏิวัติโลกเวทย์ และทายาทแห่งโมเนียและโมนีล่า
“ชอบฉายเดี่ยวอยู่เรื่อยๆเลยนะไม”ผู้หญิงคนหนึ่งที่อายุพอๆกับเธอพูดขึ้น
“ เปล่าสะหน่อย แหมมีย่าก็ อิจฉาหรอ”
\" เปล่าสะหน่อยเพค่ะคุณหนูไมโอล่า ดิฉันมิบังอาจหรอกเพค่ะ”
“นี่ อย่ามาประชดฉันอย่างนี้นะฉันไม่ชอบ”
“เนี้ยนก็ไม่ชอบเหมือนกันนะค่ะ”
“คะ ขอโทษเพค่ะ พอใจไหมค่ะ มีย่าก็ ประจำเลยนะ”
“รู้ทั้งรู้แล้วยังจะมาล้อกันแบบนี้อีกหรอ”
“ทามมายอ่ะหรือว่าเป็นความจริง”
“ก็เพราะไม่จริงนะสิถึงไม่ชอบ”
“โอ ขอโทษแล้วไง”
“เออๆๆ เข้าไปกันเถอะ ฉันว่ามีคนรอพบเธอใจจะขาดอยู่แล้วแน่ๆเลย” มีย่าพาไมโอล่าเข้าไปในรถม้า แต่แทนที่ข้างในน่าจะมีของและคนอยู่ประมาณ2-3คนเท่านั้น แต่ จากรถม้าคันเล็กๆ ข้างในกลับกลายเป็นว่า...
ข้างในกว้างขวางมาก เหมือนห้องโถงขนาดใหญ่ที่ใช้จัดงานเลี้ยง มีผู้คนมากมายนับร้อยนับพัน
“อ้าวไมโอล่า มาแล้วหรอ” เด็กหนุ่มรุ่นราคราเดียวกันกับเธอกล่าวขึ้นอย่างดีอกดีใจ
“เพค่ะ ท่านลอร์ดนอดอล” เธอพูดพร้อมกับทำท่าทางถวายบังคม
“เห็นไหม ฉันบอกแล้ว ดูสิ นอหน้าบานเชงเลยเห็นไหม”
“พูดก็พูดไม่ถูก หน้าบานเช้งต่างหากละจ้ะ”
“เออ มันก็คล้ายๆกันนะแหละ เพียงแต่มันมากกว่าเช้งหน่อยไง ก็เลยกลายเป็นเชง”มีย่าพูดแก้หน้า “จ้า งั้นทีหลังต้องเรียกมีหยาแล้ว”
“ทำไมล่ะ”มีย่าสงสัย
“ก็เธอมันสุดๆเลยไง เลยต้องกลายเป็นมีหยา ดีป่ะ”ไมโอล่ายื่นหน้าไปพูดใกล้ๆมีย่าพร้อมกับทำหน้าระรื่น
“อะโด่ พูดผิดนิดผิดหน่อยเป็นไม่ได้ เสียทีที่อุตส่าห์คบกันมาตั้งแต่ยังเด็ก หึ” มีย่าพูดเบาๆเหมือนบ่นพึมพำกับตัวเองทั้งๆที่มีเพื่อนทั้งสองยืนอยู่ด้วย “นี่ เมื่อกี้พูดเรื่องอะไรอ่ะได้ยินน้า ก็พ่อของเธอกับพ่อฉันสนิทกันมากจนเหมือนเป็นพี่น้องกัน แล้วจะไม่ให้คบกันมาตั้งแต่เด็กได้ไง แล้วบังเอิญฉันถูกชะตากับเธอด้วย ช่วยไม่ได้ บ่นมากเดี่ยวแก่เร็วไม่รู้ด้วย”
“แก่ อะไรกันครับ” มีใครคนหนึ่งพูดขึ้นมา “ มีย่าเค้าออกจะน่ารัก จริงไหมครับคุณมีย่า”หนุ่มคนหนึ่งพูดขณะเดินมาหยุดที่มีย่า และจับมือเธอเพื่อจูบมือของเธอแสดงความเป็นสุภาพบุรุษของเขา
“เธอนี่ขี่เล่นทุกสถานการณ์และทุกสถานที่จริงๆเลยนะคุณทีเมระ นาพอร์คเกอร์ หรือให้เรียกว่าคุณชายผสมดี”
“ชูวส์”เขาส่งเสียงพร้อมเอานิ้วชี้ไปไว้ที่ปากตนแล้วไปไว้ข้างหน้าหน้าของมีย่าเพื่อแสดงอาการส่งจูบ “ทีเมริครับ มิสมีย่า ทีเมริ นาพอร์คเกอร์ ส่วนคุณชายผสม ผมถือว่าเป็นคำชมนะครับ”พูดจบเขาก็จูบมือของมีย่าอีกครั้ง ไมโอล่าส่ายนิ้วไปมาเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง“จุๆๆ คุณชายทีเมรินั่นเอง นึกไม่ถึงจริงๆเลย ว่าคนที่โชคดีคนนั้นจะเป็นมีย่าเพื่อนของฉัน” พอไมโอล่าพูดจบผู้ชายคนนั้นก็หัวเราะเบาๆ
“สำหรับผมนะใช่แน่นอนครับแต่สำหรับคุณมีย่าผมก็ไม่ทราบเหมือนกันนะครับ ต้องถามเจ้าตัวเขา ว่าไงครับมีย่า” ... “อะไรกันค่ะ”
“ใช่ อะไรกันค่ะ” ไมโอล่าพูดดักคอมีย่า “อยู่ดีๆก็ถามเพื่อนซี้ฉันแบบเนี้ย มันออกจะ โอ เวอร์บวกกับน้ำเน่าไปนิดนะค่ะ อืม แต่ พูดถึงมันก็ทำให้ผู้หญิงหวั่นไหวในความเป็นสุภาพบุรุษของคุณ แต่ผู้ชายอย่างคุณ อันนี้ ดิฉันบอกไว้ก่อนนะคะว่าดิฉันไม่ได้ว่า แต่พูดแทนมีย่า เพื่อนของฉันแล้วก็ความคิดเห็นของฉันด้วย ผู้ชายอย่างคุณแม้จะดีกับมีย่าแค่ไหน แต่คุณเป็นคนที่เข้าใจผู้หญิง เอาอกเอาใจ แล้วก็เป็นสุภาพบุรุษ ซึ่งนั้นคือข้อสำคัญเลยละ นั้นคือข้อดี แต่ เชื่อได้เลยว่าคนอย่างคุณต้องมีผู้หญิงเกาะติดไม่น้อย บวกกับคุณก็อาจจะไปหว่านเสน่ห์ หรือทำให้ผู้หญิงตกหลุมรักคุณมากมายแล้วก็ได้ โอกาสที่จะติดอยู่กับมีย่าอย่างเดียวก็น้อยมาก ข้อสำคัญที่สุด คุณพึ่งรู้จักกับมีย่ามาไม่นานเองนะ” (ในที่สุดไมโอล่าก็พูดจบ) ซึ่งทั้งมีย่าและไมโอล่าแสดงท่าทางสนิทสนมและเห็นพ้องกันตลอด “ขอบใจไม” มีย่ากระซิบเบาๆ แต่ทุกคนก็ได้ยิน
“ไม่เป็นไร” ไมโอล่าพูด
“โอ้โฮ รู้ใจกันดีจริง คบกันมาตั้งนานพึ่งได้เห็นก็วันนี้แหละ สนิทกันดีจริงๆ ถึงขนาดพูดแทนกันได้เลย มิน่า ถึงได้ฉายาว่า คู่แฝดแห่งอะไมล่า พึ่งได้เห็นด้วยตาก็วันนี้แหละ” หลังจากที่เงียบไปนาน นอดอลก็พูดขึ้น ทีเมริหัวเราะอีกครั้ง “ใช่ ผมเห็นด้วยกับคุณนอดอลครับ เออ แล้วผมก็ต้องยอมรับตามที่คุณไมโอล่าพูดมาด้วยละครับ แต่ผมบอกไว้ก่อนเลยนะครับ ว่าผมไม่ใช่ผู้ชายทำนองนั้น ผมรักใคร ผมรักจริงนะครับ” ทีเมริพูดพร้อมชำเลืองไปทางมีย่าทำให้มีย่าหน้าแดง
จนเกือบจะกลายเป็นลูกมะเขือเทศอยู่แล้ว เธออยู่อย่างนั้นได้ไม่นาน ก็มีเสียงดังขึ้น
“ไมโอล่า ไมโอล่า แย่แล้วครับ”
……………………………………………………………
กับมหากาฬแห่งสงครามเวทย์
“ฮี่ …” เสียงม้าในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยอันตรายทั้งหลายทั้งปวง มีผู้คนอยู่ไม่มากนักที่สวนสนุกแห่งนี้ ที่นี่เป็นสวนสนุกที่แปลกที่สุดที่เคยมีมา มันมีอาณาเขตกว้างขวาง แต่ เสียงม้าที่คนบางคน น้อยคนที่ได้ยิน ไม่ใช่เสียงม้าที่เล่นในสวนสนุก แต่ เป็นเสียงของม้า \'จริงๆ\' …
“ สวัสดีครับ คุณผู้หญิง คุณ คือ มาดามจีนใช่ไหมครับ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งที่พูดข้างหลังผู้หญิงสาวคนหนึ่ง
“ใช่ค่ะ” “เออ คุณคือคนที่ดิฉันติดต่อใช่ไหมค่ะ”
“ครับ ตามผมมาเลยครับ” ผู้ชายคนเดิมตอบอย่างสั้นๆ และต่อด้วยคำพูดที่กะทัดรัด เขาเดินไปยังรถม้าของเขา แต่ มันไม่ใช่รถม้าธรรมดาๆที่เคยเห็นกันในยุคเก่าๆ มันมีม้าเหมือนรถม้าทั่วๆไป จุดที่ไม่เหมือน หรือต่างก็คือ มันมีรูปร่างที่มีลักษณะไม่เหมือนกันเลย มันดูล้ำยุคแต่แฝงไว้ซึ่งความโบราณ และแต่ละคันก็จะไม่เหมือนกันด้วย
เขาขึ้นไปและขับตรงไปข้างหน้า เรื่อยๆ ไม่นานนักผู้หญิงคนเดิมก็ขึ้นไปขับรถม้าตามไป เธอตามเขาไปโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปที่ใด ผ่านไปครึ่งกรี (ค่าเวลาของที่นั่น ...10วินาที แทนด้วย 1วิป 30นาที แทนด้วย1รา และ1ชั่วโมงแทนด้วย1กรี เพราะฉะนั้น ในที่นี้ครึ่งกรีจึงเท่ากับ 1 รา คล้ายกับที่เราชอบเรียก 30 นาที ว่า ครึ่งชั่วโมงมากกว่า)
“เอี้ยด” รถม้าหยุดเขาและเธอลงจากรถ เขานำเธอไปยังที่ๆหนึ่งที่มีคนนั่งล้อมอยู่
\"มาแล้วหรอ”เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดอยู่ในความมืด หลังจากเขาพูดเสร็จ เขาก็ออกมาให้ทุกคนเห็นเขาเป็นชายร่างบึ้ก รูปร่างสูงใหญ่ หุ่นอวบมาก เขาสูงกว่าเธอ 2 เท่า
“ตามฉันมา” เธอตามผู้ชายคนนั้นไปอีก แต่ระหว่างทาง
“หยุดก่อน นั่นมันฝ่ายเมลานี่นี่”(ฝ่ายแห่งแสงสว่าง)
เธอรีบวิ่งไปที่รถม้า แต่พวกอาลิก็ตามมา(ฝ่ายแห่งความมืด)
“หยุดนะ” เธอยังคงหนีต่อไป เธอจอดรถม้าไว้ที่สวนสนุกเช่นเดิม ซึ่งที่นั้นมีรถม้าจอดอยู่สีชมพูคันหนึ่งจอดอยู่แล้ว เธอรีบวิ่งต่อไปเรื่อยๆจนถึงที่สนามโคลนเล็กๆ เธอรีบคว้าไม้ชิ้นเล็กๆออกมาแล้วชูขึ้นไปบนฟ้า
“เอร่าแห่งมายย่าจงมอบแสงสว่าง”เธอพูดทันใดนั้นเศษผ้าชิ้นเล็กๆก็ทอดสายออกมาจากปลายไม้แล้วตัวเธอก็หายไปพร้อมไม้และเศษผ้านั้น แต่ฝ่ายอาลิยังไม่เลิกรา มีลูกเบสบอลคว้างมาโดนเธออย่างจังเธอเริ่มปรากฏตัวอีกครั้งโดยก้าวออกมาจากผ้าที่ไม่มีลวดลายเลยผืนหนึ่ง
“เร็วไมโอล่า” ชายคนหนึ่งเรียกเธอจากรถม้าใกล้ๆเธอ เธอรีบวิ่งไปที่รถม้าแต่ พวกอาลิพยายามขัดขวางโดยขว้างลูกเบสบอลลูกใหญ่กว่าเดิมมาไม่ขาดสายมีลูกนึงเฉียดเธอไปเพียงเส้นยาแดง แต่เธอก็หลบได้ เมื่อวิ่งไปถึงรถม้าผู้ชายคนนั้นช่วยดึงเธอขึ้นรถม้า
“เกือบไปแล้วไหมล่ะไมโอล่า”ผู้ชายหน้าตาดีที่ช่วยพยุงเธอขึ้นมาพูดกับเธอ
“ใครบอกละ นี่ยังแค่เบาะๆนะ”ใช่แล้วเธอคือไมโอล่า โมอ่า ธิดาสุดที่รักของอะไมล่าและไมเนีย โมอ่า ผู้นำและผู้ปฏิวัติโลกเวทย์ และทายาทแห่งโมเนียและโมนีล่า
“ชอบฉายเดี่ยวอยู่เรื่อยๆเลยนะไม”ผู้หญิงคนหนึ่งที่อายุพอๆกับเธอพูดขึ้น
“ เปล่าสะหน่อย แหมมีย่าก็ อิจฉาหรอ”
\" เปล่าสะหน่อยเพค่ะคุณหนูไมโอล่า ดิฉันมิบังอาจหรอกเพค่ะ”
“นี่ อย่ามาประชดฉันอย่างนี้นะฉันไม่ชอบ”
“เนี้ยนก็ไม่ชอบเหมือนกันนะค่ะ”
“คะ ขอโทษเพค่ะ พอใจไหมค่ะ มีย่าก็ ประจำเลยนะ”
“รู้ทั้งรู้แล้วยังจะมาล้อกันแบบนี้อีกหรอ”
“ทามมายอ่ะหรือว่าเป็นความจริง”
“ก็เพราะไม่จริงนะสิถึงไม่ชอบ”
“โอ ขอโทษแล้วไง”
“เออๆๆ เข้าไปกันเถอะ ฉันว่ามีคนรอพบเธอใจจะขาดอยู่แล้วแน่ๆเลย” มีย่าพาไมโอล่าเข้าไปในรถม้า แต่แทนที่ข้างในน่าจะมีของและคนอยู่ประมาณ2-3คนเท่านั้น แต่ จากรถม้าคันเล็กๆ ข้างในกลับกลายเป็นว่า...
ข้างในกว้างขวางมาก เหมือนห้องโถงขนาดใหญ่ที่ใช้จัดงานเลี้ยง มีผู้คนมากมายนับร้อยนับพัน
“อ้าวไมโอล่า มาแล้วหรอ” เด็กหนุ่มรุ่นราคราเดียวกันกับเธอกล่าวขึ้นอย่างดีอกดีใจ
“เพค่ะ ท่านลอร์ดนอดอล” เธอพูดพร้อมกับทำท่าทางถวายบังคม
“เห็นไหม ฉันบอกแล้ว ดูสิ นอหน้าบานเชงเลยเห็นไหม”
“พูดก็พูดไม่ถูก หน้าบานเช้งต่างหากละจ้ะ”
“เออ มันก็คล้ายๆกันนะแหละ เพียงแต่มันมากกว่าเช้งหน่อยไง ก็เลยกลายเป็นเชง”มีย่าพูดแก้หน้า “จ้า งั้นทีหลังต้องเรียกมีหยาแล้ว”
“ทำไมล่ะ”มีย่าสงสัย
“ก็เธอมันสุดๆเลยไง เลยต้องกลายเป็นมีหยา ดีป่ะ”ไมโอล่ายื่นหน้าไปพูดใกล้ๆมีย่าพร้อมกับทำหน้าระรื่น
“อะโด่ พูดผิดนิดผิดหน่อยเป็นไม่ได้ เสียทีที่อุตส่าห์คบกันมาตั้งแต่ยังเด็ก หึ” มีย่าพูดเบาๆเหมือนบ่นพึมพำกับตัวเองทั้งๆที่มีเพื่อนทั้งสองยืนอยู่ด้วย “นี่ เมื่อกี้พูดเรื่องอะไรอ่ะได้ยินน้า ก็พ่อของเธอกับพ่อฉันสนิทกันมากจนเหมือนเป็นพี่น้องกัน แล้วจะไม่ให้คบกันมาตั้งแต่เด็กได้ไง แล้วบังเอิญฉันถูกชะตากับเธอด้วย ช่วยไม่ได้ บ่นมากเดี่ยวแก่เร็วไม่รู้ด้วย”
“แก่ อะไรกันครับ” มีใครคนหนึ่งพูดขึ้นมา “ มีย่าเค้าออกจะน่ารัก จริงไหมครับคุณมีย่า”หนุ่มคนหนึ่งพูดขณะเดินมาหยุดที่มีย่า และจับมือเธอเพื่อจูบมือของเธอแสดงความเป็นสุภาพบุรุษของเขา
“เธอนี่ขี่เล่นทุกสถานการณ์และทุกสถานที่จริงๆเลยนะคุณทีเมระ นาพอร์คเกอร์ หรือให้เรียกว่าคุณชายผสมดี”
“ชูวส์”เขาส่งเสียงพร้อมเอานิ้วชี้ไปไว้ที่ปากตนแล้วไปไว้ข้างหน้าหน้าของมีย่าเพื่อแสดงอาการส่งจูบ “ทีเมริครับ มิสมีย่า ทีเมริ นาพอร์คเกอร์ ส่วนคุณชายผสม ผมถือว่าเป็นคำชมนะครับ”พูดจบเขาก็จูบมือของมีย่าอีกครั้ง ไมโอล่าส่ายนิ้วไปมาเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง“จุๆๆ คุณชายทีเมรินั่นเอง นึกไม่ถึงจริงๆเลย ว่าคนที่โชคดีคนนั้นจะเป็นมีย่าเพื่อนของฉัน” พอไมโอล่าพูดจบผู้ชายคนนั้นก็หัวเราะเบาๆ
“สำหรับผมนะใช่แน่นอนครับแต่สำหรับคุณมีย่าผมก็ไม่ทราบเหมือนกันนะครับ ต้องถามเจ้าตัวเขา ว่าไงครับมีย่า” ... “อะไรกันค่ะ”
“ใช่ อะไรกันค่ะ” ไมโอล่าพูดดักคอมีย่า “อยู่ดีๆก็ถามเพื่อนซี้ฉันแบบเนี้ย มันออกจะ โอ เวอร์บวกกับน้ำเน่าไปนิดนะค่ะ อืม แต่ พูดถึงมันก็ทำให้ผู้หญิงหวั่นไหวในความเป็นสุภาพบุรุษของคุณ แต่ผู้ชายอย่างคุณ อันนี้ ดิฉันบอกไว้ก่อนนะคะว่าดิฉันไม่ได้ว่า แต่พูดแทนมีย่า เพื่อนของฉันแล้วก็ความคิดเห็นของฉันด้วย ผู้ชายอย่างคุณแม้จะดีกับมีย่าแค่ไหน แต่คุณเป็นคนที่เข้าใจผู้หญิง เอาอกเอาใจ แล้วก็เป็นสุภาพบุรุษ ซึ่งนั้นคือข้อสำคัญเลยละ นั้นคือข้อดี แต่ เชื่อได้เลยว่าคนอย่างคุณต้องมีผู้หญิงเกาะติดไม่น้อย บวกกับคุณก็อาจจะไปหว่านเสน่ห์ หรือทำให้ผู้หญิงตกหลุมรักคุณมากมายแล้วก็ได้ โอกาสที่จะติดอยู่กับมีย่าอย่างเดียวก็น้อยมาก ข้อสำคัญที่สุด คุณพึ่งรู้จักกับมีย่ามาไม่นานเองนะ” (ในที่สุดไมโอล่าก็พูดจบ) ซึ่งทั้งมีย่าและไมโอล่าแสดงท่าทางสนิทสนมและเห็นพ้องกันตลอด “ขอบใจไม” มีย่ากระซิบเบาๆ แต่ทุกคนก็ได้ยิน
“ไม่เป็นไร” ไมโอล่าพูด
“โอ้โฮ รู้ใจกันดีจริง คบกันมาตั้งนานพึ่งได้เห็นก็วันนี้แหละ สนิทกันดีจริงๆ ถึงขนาดพูดแทนกันได้เลย มิน่า ถึงได้ฉายาว่า คู่แฝดแห่งอะไมล่า พึ่งได้เห็นด้วยตาก็วันนี้แหละ” หลังจากที่เงียบไปนาน นอดอลก็พูดขึ้น ทีเมริหัวเราะอีกครั้ง “ใช่ ผมเห็นด้วยกับคุณนอดอลครับ เออ แล้วผมก็ต้องยอมรับตามที่คุณไมโอล่าพูดมาด้วยละครับ แต่ผมบอกไว้ก่อนเลยนะครับ ว่าผมไม่ใช่ผู้ชายทำนองนั้น ผมรักใคร ผมรักจริงนะครับ” ทีเมริพูดพร้อมชำเลืองไปทางมีย่าทำให้มีย่าหน้าแดง
จนเกือบจะกลายเป็นลูกมะเขือเทศอยู่แล้ว เธออยู่อย่างนั้นได้ไม่นาน ก็มีเสียงดังขึ้น
“ไมโอล่า ไมโอล่า แย่แล้วครับ”
……………………………………………………………
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น