I Never Forget

                    United States of America
                           สหรัฐอเมริกา
18มกราคม2557
"hi เรีย ไม่เจอกันนาน นายนี่อยู่ยังไงก็ยังงั้นเลยน่ะ"ก้าวแรกที่ฉันเดินลงมาจากเครื่องคนแรกที่ฉันเจอก็คือ โซเรียล เพื่อนตั้งแต่เกิดได้ละมั้ง 
"ผมชื่อเรียลหรือโซเรียลน่ะครับไม่ใช่เรีย จำใส่สมองได้แล้ว รันเชล"
"รัชเชลย่ะ!!!"
"ทีคุณยังเรียกผมมาเรียได้เลยนี่ครับ"
"แหน่ะ ย้อนอีก"
"ไปเถอะ รันหิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว เหนื่อยมาก จากเมืองไทยมานี่ก็หลายชั่วโมงอยู่น่ะ"รันอยู่เมืองไทยตั้งแต่ปอหนึ่ง ตอนนี้กำลังจะขึ้นมอหกพอดี เลยย้ายมานี่ก่อน แต่มีหลายสาเหตุที่ทำไห้รันย้ายมาเรียนต่อที่เมกา 
"เมื่อไหร่จะถึงบ้าน คิดถึงม๊ามี้จะแย่อยู่แล้วเนี่ย"
"ใจเย็นๆสิ่ครับ จากบ้านมาถึงนี่ก็ไม่ใกล้เหมือนกันล่ะครับยายคุนหนูรันเชล"
"อีกไกลมั้ยเนี่ยกว่าจะถึงร้านอาหาร รันหิวจะเป็นลมอยู่แล้วน๊า"
"นี่ไง ร้านนี้ไงครับ ที่ผมจะพาคุนรันมากิน แซ่บมาก"
"โอเคเลย สั่งอะไรก็ได้ไห้รันกิน รันกินได้หมดเลย"ตอนนี้รันนึกถึงผู้ชายคนนึงที่อยู่ที่ไทย เวลาที่รัยนมาร้านอาหารเค้ามักจะสั่งอาหารไห้รันตลอดโดยไม่ต้องถามว่ารันจะทานอะไร น้ำอะไร คิดถึงจัง
"รัน เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม"ผมถามรันว่าเธอเป็นอะไร เพราะผมได้ข่าวว่าเธอกลับมาเมกาเพราะเธอเลิกกับผู้ชายคนนึงที่คบกันมาตั้งแต่ปอห้าหรือปอหกนี่แหละครัชช
"ป่าว ร้องที่ไหน เอ้า รีบๆสั่งอาหารสิ่รันหิว"รันก็รรีบปฎิเสธเรียลไปว่าไม่ได้เป็นอะไรเพราะกลัวเธอรู้ว่ารันกลับมาเมกาเพราะเรื่องนั้น เรื่องที่รันมีคนรักอยู่ที่เมืองไทย แต่เรียลกลับมาเมกาก็เพราะเรื่องความรักนี่นา 
"เรียล"
"หืมมม.."
"นายกลับมาเมกาทำไมน่ะ? ไหนบอกว่าชอบเมืองไทย"รันรู้แล้วจะแกล้งอะไรเรียลดี ถ้าเรียลพูดถึงเรื่องรันที่บ้านมี้กับแด๊ด
"เรื่องไม่เป็นเรื่องน่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว รันจะพูดถึงทำไมเนี่ย ผมเครียดเลยนิ่"
"ฮ่าๆๆๆ โอเค รันขอโทษ ไม่พูดแล้ว แต่รันมีข้อแลกเปลี่ยน"
"ข้อแลกเปลี่ยน??"
"เรียล เรียลรู้ใช่มั้ยว่ารันกลับเมกามาทำไม?"
"อือหื้อ รู้"
"นั่นไง ถ้าเรียลไปพูดเรื่องรันที่บ้านน่ะ รันจะกระหน่ำเรื่องเรียลไห้สุดๆไปเลยคอยดู"
      อ่านต่อ ตอนที่2

beam.id nut