Just Change

ลำดับตอนที่ #6 : คืนที่ฝนตก

ฉันเปิดประตูหน้าบ้านและออกไปหาคินที่ยืนตัวเปียกอยู่  และกางร่มให้เค้า ตอนนี้เราอยู่ในร่มคันเดียวกัน ซึ่งมันก็ดูใกล้กันมากเลยทีเดียว



“ นี่นายจะบ้าเหรอ!!!! เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดีหรอก1!!!!~” ฉันว่าคินที่เค้าทำอะไรโง่ๆ  กะอีแค่ฉันโกรธนิดเดียวก็มาหาถึงบ้าน



“ ก็ฉันไม่อยากให้เธอโกรธนี่น่า” คินตอบฉันทั้งที่ตัวเค้ายังเปียกชื้นอยู่ ไม่รู้ทำไมคินถึงได้ดูหล่อนักนะ



“ ขะ…เข้าบ้านดีกว่ามั้ง เดี๋ยวเป็นหวัดจริงๆหรอก” ฉันบอกคินและนำทางพาเค้าเข้าบ้านแต่เค้ากลับหยุดไม่เดินตามฉันแถมยังมองเข้า ไปข้างในบ้านอีกด้วย  ด้วยความสงสัยฉันจึงถามเค้าว่า   “ เป็นไรอีกล่ะ”



คินหันมาทางฉันและอมยิ้มพร้อมกับพูดว่า

“ จะดีเหรอ--- ให้ผู้ชายเข้าบ้านตอนดึกๆแบบเนี่ย”


ฉันรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก แต่ไม่ยอมเสียหน้าหรอก



“ แล้วจะเข้าม่ะ….หรืออยากเป็นหวัด…ฉะ….ฉันไม่ได้เป็นห่วงนะนายไม่ต้องยิ้ม เลย…ถ้ายังยิ้มอยู่อย่างนั้นฉันจะอัดนายหน้าบ้านเนี่ยแหละ..บอกไว้ก่อนไม่ ออมมือหรอกนะ..แล้วฉันก็ไม่กลัวนายด้วยจำไว้”



ฉันบอกคินก่อนจะเดินเข้าบ้านไปปล่อยให้คินตากฝนเหมือนเดิมและคินก็รีบวิ่งตามเข้ามาโดยไม่พูดอะไร

แต่เมื่อเข้ามาในบ้านเค้าก็ถามฉันว่า

“ เฮ้!!!.แล้วพ่อ แม่ พี่ของเธอล่ะไม่อยู่เหรอ…คนโจทิ้งน้องให้อยู่คนเดียวได้ไงเนี่ย”

คินพูดซะเสียงดังพลางมองไปรอบๆในบ้าน  ฉันจึงหยุดเดินและเค้าก็เดินชนข้าง หลังฉันพอดี แต่โชคดีที่ฉันไม่ล้ม แต่คินคงเจ็บเค้าถึงร้องออกมา



“ โอ๊ย!!!!! จะหยุดก็ไม่บอกเจ็บนะเนี่ยรู้มั้ย” คินถอยหลังออกมาและบอกฉัน  



เสียงคินดังเกินไปแล้วฉันได้ยินเสียงประตูห้องแม่เปิด  ฉันจึงรีบดึงคินไปซ่อนในห้องเก็บของที่อยู่ชั้นล่างและเข้าไปหลบอยู่ด้วย



ฉันได้ยินเสียงแม่ตะโกนว่า “ ใครอยู่ข้างล่างน่ะ1!!! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!!!!!!~” ความคิดของฉันตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี



แต่แล้วฉันก็คิดว่าแม่อาจจะลงมาข้างล่างแล้วมันจะแย่กว่าเดิม  ฉันจึงตะโกนกลับไปว่า



“ หนูเองค่ะแม่!!!!!!!! หนูหกล้มก็เลยร้องเสียงดังไปหน่อยค่ะ!!!!”   ฉันรีบแก้ต่างและก็ได้ยินเสียงแม่ตอบกลับมาว่า



“ คิเคียวเองเหรอ!!! ทำอะไรระวังๆหน่อยสิลูก!!!!” หลังสิ้นเสียงแม่ก็ได้ยินเสียงปิดประตู  ฉันเองก็ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่   รอดตัวไปๆ



    แต่เมื่อฉันหันกลับมาหน้า ฉันก็ต้องตกใจเพราะลืมไปว่าดึงคินมาซ่อนอยู่และห้องนี้ก็เล็กมากซะด้วย ฉันรู้ตัวว่าตอนนี้หน้าฉันกับหน้าคินใกล้เกินไปแล้วถ้าวัดได้ก็สัก 3 เซนติเมตร   ฉันหันมาสบตาคินพอดีฉันจึงรีบเบนสายตาไปทางอื่นเพราะก้มหน้าไม่ได้ และก็รู้สึกว่าคินมองฉันอยู่  แล้วยิ่งตอนนี้ข้างนอกก็ฝนตก แล้วคินก็ดูเซ็กซี่เกินไปเค้าตัวเปียกด้วย พ่อกับพี่ก็ไม่อยู่ แม่ก็เข้านอนไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ชั้นกับเค้าในห้องที่มีพื้นที่จำกัดแบบนี้ รู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้  



มันเงียบเชียบมากเสียงที่ได้ยินก็มีแค่เสียงน้ำฝนที่ดัง ซ่า ซ่า ซ่า ตลอด ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ใช่ทอมยังเป็นผู้หญิงเต็มตัวอยู่ถ้าฉันจะเขินและอายก็คง ไม่แปลก  คินไม่พูดอะไรเลย  บรรยากาศตึงเครียดจริงๆ  ฉันอยากให้ใครสักคนมา ช่วยเอาบรรยากาศแบบนี้ออกไปสักที  

ฉันได้แต่คิดไปเรื่อยเปื่อยโดยทีไม่หันมามองหน้าคินเลยแต่ความคิดของฉันก็ต้องหยุดลงเพราะคินเอ่ยเสียงออกมาว่า



“ ออก….ไป…-จากห้องนี้---ดีมั้ย~ **คือ ฉะ…ฉันหนาว~ ~ ~ ~” คินพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นระรั่ว แล้วฉันก็พึ่งนึดขึ้นได้  ตายแล้ว!!!! ลืมไปได้ไงเนี่ย ว่าคินยังตัวเปียกโชกเลย



ฉันรีบพาคินไปที่ห้องและเอาเสื้อผ้าของพี่มาให้ใส่ หลังจากคินเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วฉันก็เลยชงชาร้อนๆมาให้เพราะรู้ว่าคินคงหนาวมาก



  “ ขอบ..ใจนะ” คินบอกกับฉันหลังจากส่งชาให้  ฉันจึงเดินไปหยิบยามาให้เค้าเพราะบางทีเค้าอาจจะไม่สบายก็ได้



“นี่…ทานยาซะ..จะได้หาย” ฉันบอกและยื่นยาให้ คินไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มรับและหยิบยาไปกิน ทานเสร็จก็ล้มตัวนอนทันที



“ เดี๋ยวก่อน!!!!นี่เตียงฉันนะ ถ้านายอยากนอนก็ไปนอนห้องพี่สิ” ฉันบอกคินและพยายามให้เค้าหันหน้ามาทางฉันแต่คินก็หลับไปแล้ว



ฉันจึงได้แต่นั่งข้างเตียง

  “ นายนี่..” ฉันพูดกับคินที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง และหัวเราะเพราะฉันเล่นผมเค้าอยู่ ผมคินนิ่มนุ่มและก็ลื่นด้วย



แต่แล้วมือคินก็มาจับมือฉันที่กำลังจับผมเค้าอยู่และพึมพำว่า


“ ฉันหนาว..ฉันหนาว” ฉันเองก็ตกใจมากคิดว่าคินรู้ตัวแล้วก็พยายามที่จะแกะมือคินที่จับมือฉันไว้ออกแต่กลับแน่นกว่าเดิมซะอีก  

“หนาวจังเลย ช่วยด้วย”

คินพูดอย่างนั้นแล้วก็   

 “เฮ๊ย!!!!!!!!” คินดึงฉันลงไปนอนบนเตียงและใช้แขนของเค้ารัดฉันแน่น  



ฉันก็ได้แต่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของเค้าจนได้ยินคินละเมอว่า “อุ่นดีจัง” ฉันถึงหยุดดิ้นและคินก็ไม่กอดฉันแน่นแล้ว



แต่มือเค้าก็ยังโอบเอวฉัoอยู่ดีฉันจึงได้แต่นอนอยู่อย่างนั้น  จนถึงเช้ามืด





ฉันมารู้สึกตัวอีกทีคินก็ไม่อยู่แล้ว  “ หมอนั่นไปไหนเนี่ย??” ฉันเองก็ยังงงอยู่จนไดรับข้อความที่ส่งมาทางโทรศัพท์มือถือว่า







                     ขอบคุณมากที่ ดูแลฉันตลอดคืน

              และยังยอมให้ฉันกอดอีกด้วย ตอนหลับเธอน่ารักดี ดีกว่าตอนตื่นตั้งเยอะ  

              อ่อ! จริงสิ ก่อนกลับฉันหอมแก้มเธอเป็นการตอบแทนแล้วนะ

                   อย่าโกรธแล้วกันยัยตัวแสบ  

            เกือบลืมแน่ะ!!! ฉันสมัครงานให้เรียบร้อยแล้วอย่าลืมไปล่ะ 09.00  ห้ามลืมนะ

        

                                 KINTO







ฉันอ่านข้อความที่คินส่งมาก็ถึงกับหน้าแดงเลยที่เดียว



“ตาบ้า!!!! กล้าดียังไงมาหอมแก้มคนอื่นเค้า  ..อย่าให้เจอแล้วกัน ตายแน่!!!!!” ฉันพูดกับตัวเองพลางลูบแก้มของตัวเองอย่างเจ็บใจที่ไม่น่าประมาทเลย



  แล้วฉันก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปพร้อมพี่ เพราะถึงยังไงร้านที่ฉันทำงานก็อยู่ใกล้ๆกับบริษัทของพี่นี่หน่า  



แล้ววันนี้ฉันจะทำงานได้มั้ยน้า…ไม่เคยทำซะด้วย ฉันได้แต่คิดก่อนจะเดินออกจากห้องไป………..



-----------------------------------------------