ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตระกูลทานากะ & อดีตของคินโตะ
ตระกูลทานากะ ก่อตั้งขึ้นมานานแล้วบรรพบุรุษคาดว่าอยู่ในสมัยมุโรมาฉิ เพราะขณะนั้นเกิดสงครามกลางเมือง
ตระกูลทานากะยากจนที่สุดในสมัยเอโด และสามารถตั้งขึ้นใหม่ได้ในสมัยเมจิตอนต้น
ผู้ก่อตั้งก็คือ ทานากะ มาโอกิ ทำให้สามารถร่ำรวยขึ้นมาได้อีกครั้ง
มาโอกิ สามารถทำให้ตระกูลทานากะกลับมาร่ำรวยได้ดังเดิมจนกระทั่งถึงสมัยโซวะตอนปลายย่างเข้าสู่สมัยเฮเซ
ที่มี ทานากะ โอคุโบ เป็นผู้ดำรงตำแหน่งต่อไป
แต่ โอคุโบ ก็ต้องจบชีวิตลงเพราะโดนลอบสังหารโดยกลุ่มบุคคลที่คาดว่ามีปัญหาด้านธุรกิจกัน
ทางด้านตำรวจเองก็ไม่สามารถจำตัวผู้ทำร้ายได้ …….. โอคุโบ มีลูกชายอยู่ 1คน และความหวังของเค้าก็คือให้ลูกชายดำรงตระกูลทานากะให้อยู่ต่อไป
ลูกชายของเค้าก็คือ ทานากะ คินโตะ
“ พ่อ!!!!!!” คินโตะสะดุ้งตื่นจากความฝัน โอคุโบจากคินไปตั้งแต่เค้ายังอายุ 5 ขวบ
แม่ต้องการให้ความฝันของพ่อเป็นจริงจึงจัดตั้ง ทานากะ กรุ๊ป ตามประเทศต่างๆ
ทานากะ โอคุโบมีลูก 2 คน คนแรกคือผู้หญิง ชื่อ ทานากะ ฟุมิ และทานากะ คินโตะ
แม่ส่งฟุมิให้จัดตั้ง ทานากะ กรุ๊ป ที่ประเทศแคนาดา
ส่วนแม่ตั้งในประเทศอังกฤษ และให้คินโตะตั้งอยู่ในญี่ปุ่น
ทั้งแม่และพี่ของคินโตะจากไปต่างประเทศตอนคินโตะอายุ 12 ปี นานๆทีจะบินกลับมา
แต่เมื่อ 2 ปีที่แล้ว คินโตะ ไปเรียนต่อที่ ออสเตรเลีย และพึ่งกลับมา
เพื่อนที่ดีที่สุดของคินโตะก็คือ ฮาเนะกาว่า คนโจ คินโตะรู้ว่าคนโจมีน้องสาวแต่ก็เคยเจอเมื่อตอนที่คินโตะอายุ 15 ปี
และน้องของคนโจอายุแค่ 6 ปีเท่านั้น
เมื่อสมัยเรียนมหาวิทยาลัย คินโตะเคยมีแฟนคนนึงเธอชื่อ มิโซวารุ มาริโกะ เธอคือคนแรกและคนที่คินโตะเคยคิดว่าใช่
แต่ความจริงแล้วเธอไม่ได้รักคินโตะเลย เพราะคินโตะให้ในสิ่งที่เธอต้องการไม่ได้ก็คือ………
“ คินคุง….วันนี้วันเกิดมาริโกะนะ คินคุงไม่เห็นให้ของขวัญมาริโกะเลย?” มาริโกะอ้อนคินโตะพร้อมกับเอาแขนคล้องคอคินไว้
“ มาริโกะครับ.. คือตอนนี้แม่บอกให้เก็บเงินเอาไว้น่ะครับ ต้องขอโทษจริงๆครับ” คินบอกและพยายามเอามือของมาริโกะออก
ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในห้องของมาริโกะในโรงแรม
“ คิน….ไม่เคยตามใจมาริโกะเลยนะ!! ถามจริง!! คินรักมาริโกะบ้างหรือเปล่า แค่ของขวัญคินก็ซื้อให้มาริโกะไม่ได้ !!!” มาริโกะตอบอย่างโกรธๆ และปล่อยมือที่คล้องคอคินไว้
“ ผมรักมาริโกะนะ….. แต่ว่า….” คินยังพูดไม่จบมาริโกะก็แทรกขึ้นมา
“ แต่อีกแล้ว!!…มาริโกะเบื่อค่ะ….ถ้าคินให้ของขวัญไม่ได้ให้อย่างอื่นได้มั้ยล่ะค่ะ ??” มาริโกะถามพลางเข้ามาใกล้คิน
“ อะไรล่ะครับ???” คินถามมาริโกะและเอามือของเค้าคล้องเอวเธอไว้เพราะเห็นว่ามาริโกะไม่โกรธแล้ว
“ จูบค่ะ…….คินจูบมาริโกะได้มั้ย คินไม่เคยจูบมาริโกะเลยนะ” มาริโกะบอกและยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆคินพร้อมกับหลับตา
แต่คินกลับผลักมาริโกะออกไป
“ ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้ทำแบบนี้!! นี่ถ้าผมใจไม่แข็งพอผมอาจจะทำอะไรคุณไปแล้วก็ได้ ………มาริโกะคุณเป็นผู้หญิงนะคุณไม่ควรยั่วผู้ชายแบบนี้!!!” คินว่ามาริโกะและมาริโกะก็เริ่มจะโกรธคินแล้ว
“ แล้วคินบอกว่ารักมาริโกะ”
“ใช่!!ผมรักคุณ แต่ผมก็ไม่เคยล่วงเกินคุณเลยนะ!!!” คินบอกมาริโกะ เพราะไม่ต้องการให้ผู้หญิงที่เค้ารักทำตัวแบบนี้
“ มาริโกะเบื่อค่ะ…มาริโกะยังมีผู้ชายให้เลือกอีกเป็นร้อยเป็นพันแต่ มาริโกะกลับเลือกคุณ ……..มาริโกะโง่เองค่ะที่เลือกคุณ คุณไม่เคยให้อะไรที่มาริโกะต้องการได้ ทุกอย่างที่มาริโกะทำคุณไม่เคยพอใจ!!! มาริโกะเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วและถ้าคุณไม่ชอบ…เราเลิกกันเถอะค่ะ !!!” มาริโกะบอกคินด้วยความโกรธอย่างมากและเดินหนีคินไป
“ เดี๋ยวก่อน!!!! มาริโกะผม…ขอโทษ ผมขอโทษ!!!~” คินเดินตามเธอไม่ทัน และเค้าก็เสียใจมากที่สูญเสียคนที่รักไป
เค้าไม่เคยเข้าใจเลยว่ามาริโกะไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอย่างที่เค้าวาดฝันไว้ เป็นเวลาประมาณ 1 อาทิตย์ที่เค้าเศร้า
แต่เมื่อมาเจอเธออีกครั้งเธอกลับอยู่กับผู้ชายคนใหม่โดยไม่เสียใจเลยที่ทิ้งคินโตะมา
มาริโกะเปลี่ยนจากผู้หญิงที่เค้ารักที่สุดมาเป็นผู้หญิงที่เค้าเกลียดที่สุดไปแล้ว
เพราะเหตุนี้คินโตะถึงคิดเสมอว่าผู้หญิงทุกคนต้องการผู้ชายที่ให้ได้ทุกสิ่ง และผู้หญิงก็จะยอมผู้ชายทุกอย่าง
แต่เมื่อคินโตะได้มาเจอ ฮาเนะกาว่า คิเคียว
“ผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีนะ!! ไม่ใช่ของเล่นที่เอาไว้ให้ผู้ชายดูถูก!! นายเปลี่ยนมุมมองความคิดบ้าๆของนายได้แล้ว”
คำพูดคำนี้ของคิเคียวมันเปลี่ยนมุมมองความคิดของเค้าใหม่ได้และเค้าก็คิดว่า เค้ากำลังชอบคิเคียวอยู่หรือเปล่าเค้าเองก็ยังไม่เข้าใจหัวใจตัวเองเลย ว่า ทำไมผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าเค้าตั้ง 9 ปียังมีมุมมองความคิดที่ดีกว่าผู้หญิงที่อายุเท่าเค้าอีกนะ……….
********************
ขอโทษด้วยนะค่ะ ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย เป้าหมายก็คืออยากให้รู้จักตระกูลทานากะให้มากกว่านี้ค่ะ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมนะค่ะและขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ เรื่องนี้พึ่งเคยแต่งเป็นเรื่องแรกก็อาจจะมีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะค่ะจะ พยายามปรับปรุงค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
ตระกูลทานากะยากจนที่สุดในสมัยเอโด และสามารถตั้งขึ้นใหม่ได้ในสมัยเมจิตอนต้น
ผู้ก่อตั้งก็คือ ทานากะ มาโอกิ ทำให้สามารถร่ำรวยขึ้นมาได้อีกครั้ง
มาโอกิ สามารถทำให้ตระกูลทานากะกลับมาร่ำรวยได้ดังเดิมจนกระทั่งถึงสมัยโซวะตอนปลายย่างเข้าสู่สมัยเฮเซ
ที่มี ทานากะ โอคุโบ เป็นผู้ดำรงตำแหน่งต่อไป
แต่ โอคุโบ ก็ต้องจบชีวิตลงเพราะโดนลอบสังหารโดยกลุ่มบุคคลที่คาดว่ามีปัญหาด้านธุรกิจกัน
ทางด้านตำรวจเองก็ไม่สามารถจำตัวผู้ทำร้ายได้ …….. โอคุโบ มีลูกชายอยู่ 1คน และความหวังของเค้าก็คือให้ลูกชายดำรงตระกูลทานากะให้อยู่ต่อไป
ลูกชายของเค้าก็คือ ทานากะ คินโตะ
“ พ่อ!!!!!!” คินโตะสะดุ้งตื่นจากความฝัน โอคุโบจากคินไปตั้งแต่เค้ายังอายุ 5 ขวบ
แม่ต้องการให้ความฝันของพ่อเป็นจริงจึงจัดตั้ง ทานากะ กรุ๊ป ตามประเทศต่างๆ
ทานากะ โอคุโบมีลูก 2 คน คนแรกคือผู้หญิง ชื่อ ทานากะ ฟุมิ และทานากะ คินโตะ
แม่ส่งฟุมิให้จัดตั้ง ทานากะ กรุ๊ป ที่ประเทศแคนาดา
ส่วนแม่ตั้งในประเทศอังกฤษ และให้คินโตะตั้งอยู่ในญี่ปุ่น
ทั้งแม่และพี่ของคินโตะจากไปต่างประเทศตอนคินโตะอายุ 12 ปี นานๆทีจะบินกลับมา
แต่เมื่อ 2 ปีที่แล้ว คินโตะ ไปเรียนต่อที่ ออสเตรเลีย และพึ่งกลับมา
เพื่อนที่ดีที่สุดของคินโตะก็คือ ฮาเนะกาว่า คนโจ คินโตะรู้ว่าคนโจมีน้องสาวแต่ก็เคยเจอเมื่อตอนที่คินโตะอายุ 15 ปี
และน้องของคนโจอายุแค่ 6 ปีเท่านั้น
เมื่อสมัยเรียนมหาวิทยาลัย คินโตะเคยมีแฟนคนนึงเธอชื่อ มิโซวารุ มาริโกะ เธอคือคนแรกและคนที่คินโตะเคยคิดว่าใช่
แต่ความจริงแล้วเธอไม่ได้รักคินโตะเลย เพราะคินโตะให้ในสิ่งที่เธอต้องการไม่ได้ก็คือ………
“ คินคุง….วันนี้วันเกิดมาริโกะนะ คินคุงไม่เห็นให้ของขวัญมาริโกะเลย?” มาริโกะอ้อนคินโตะพร้อมกับเอาแขนคล้องคอคินไว้
“ มาริโกะครับ.. คือตอนนี้แม่บอกให้เก็บเงินเอาไว้น่ะครับ ต้องขอโทษจริงๆครับ” คินบอกและพยายามเอามือของมาริโกะออก
ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในห้องของมาริโกะในโรงแรม
“ คิน….ไม่เคยตามใจมาริโกะเลยนะ!! ถามจริง!! คินรักมาริโกะบ้างหรือเปล่า แค่ของขวัญคินก็ซื้อให้มาริโกะไม่ได้ !!!” มาริโกะตอบอย่างโกรธๆ และปล่อยมือที่คล้องคอคินไว้
“ ผมรักมาริโกะนะ….. แต่ว่า….” คินยังพูดไม่จบมาริโกะก็แทรกขึ้นมา
“ แต่อีกแล้ว!!…มาริโกะเบื่อค่ะ….ถ้าคินให้ของขวัญไม่ได้ให้อย่างอื่นได้มั้ยล่ะค่ะ ??” มาริโกะถามพลางเข้ามาใกล้คิน
“ อะไรล่ะครับ???” คินถามมาริโกะและเอามือของเค้าคล้องเอวเธอไว้เพราะเห็นว่ามาริโกะไม่โกรธแล้ว
“ จูบค่ะ…….คินจูบมาริโกะได้มั้ย คินไม่เคยจูบมาริโกะเลยนะ” มาริโกะบอกและยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆคินพร้อมกับหลับตา
แต่คินกลับผลักมาริโกะออกไป
“ ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้ทำแบบนี้!! นี่ถ้าผมใจไม่แข็งพอผมอาจจะทำอะไรคุณไปแล้วก็ได้ ………มาริโกะคุณเป็นผู้หญิงนะคุณไม่ควรยั่วผู้ชายแบบนี้!!!” คินว่ามาริโกะและมาริโกะก็เริ่มจะโกรธคินแล้ว
“ แล้วคินบอกว่ารักมาริโกะ”
“ใช่!!ผมรักคุณ แต่ผมก็ไม่เคยล่วงเกินคุณเลยนะ!!!” คินบอกมาริโกะ เพราะไม่ต้องการให้ผู้หญิงที่เค้ารักทำตัวแบบนี้
“ มาริโกะเบื่อค่ะ…มาริโกะยังมีผู้ชายให้เลือกอีกเป็นร้อยเป็นพันแต่ มาริโกะกลับเลือกคุณ ……..มาริโกะโง่เองค่ะที่เลือกคุณ คุณไม่เคยให้อะไรที่มาริโกะต้องการได้ ทุกอย่างที่มาริโกะทำคุณไม่เคยพอใจ!!! มาริโกะเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วและถ้าคุณไม่ชอบ…เราเลิกกันเถอะค่ะ !!!” มาริโกะบอกคินด้วยความโกรธอย่างมากและเดินหนีคินไป
“ เดี๋ยวก่อน!!!! มาริโกะผม…ขอโทษ ผมขอโทษ!!!~” คินเดินตามเธอไม่ทัน และเค้าก็เสียใจมากที่สูญเสียคนที่รักไป
เค้าไม่เคยเข้าใจเลยว่ามาริโกะไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอย่างที่เค้าวาดฝันไว้ เป็นเวลาประมาณ 1 อาทิตย์ที่เค้าเศร้า
แต่เมื่อมาเจอเธออีกครั้งเธอกลับอยู่กับผู้ชายคนใหม่โดยไม่เสียใจเลยที่ทิ้งคินโตะมา
มาริโกะเปลี่ยนจากผู้หญิงที่เค้ารักที่สุดมาเป็นผู้หญิงที่เค้าเกลียดที่สุดไปแล้ว
เพราะเหตุนี้คินโตะถึงคิดเสมอว่าผู้หญิงทุกคนต้องการผู้ชายที่ให้ได้ทุกสิ่ง และผู้หญิงก็จะยอมผู้ชายทุกอย่าง
แต่เมื่อคินโตะได้มาเจอ ฮาเนะกาว่า คิเคียว
“ผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีนะ!! ไม่ใช่ของเล่นที่เอาไว้ให้ผู้ชายดูถูก!! นายเปลี่ยนมุมมองความคิดบ้าๆของนายได้แล้ว”
คำพูดคำนี้ของคิเคียวมันเปลี่ยนมุมมองความคิดของเค้าใหม่ได้และเค้าก็คิดว่า เค้ากำลังชอบคิเคียวอยู่หรือเปล่าเค้าเองก็ยังไม่เข้าใจหัวใจตัวเองเลย ว่า ทำไมผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าเค้าตั้ง 9 ปียังมีมุมมองความคิดที่ดีกว่าผู้หญิงที่อายุเท่าเค้าอีกนะ……….
********************
ขอโทษด้วยนะค่ะ ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย เป้าหมายก็คืออยากให้รู้จักตระกูลทานากะให้มากกว่านี้ค่ะ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมนะค่ะและขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ เรื่องนี้พึ่งเคยแต่งเป็นเรื่องแรกก็อาจจะมีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะค่ะจะ พยายามปรับปรุงค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น